Het is inmiddels alweer even geleden dat ik onze blog heb geüpdate. Heel veel dingen zijn ondertussen gebeurd :
Op 16 december 2011 had ik mijn eerste echo op 7 weken zwangerschap. Ik was heel erg zenuwachtig en had vooral schrik dat er iets mis was. (blijkbaar gaat die schrik bij mij niet zo gemakkelijk weg) Omdat ik nog maar 7 weken was, moest ik een inwendige echo laten doen. Een beetje ongemakkelijk maar al snel zeggen we een bolleke verschijnen. De gynaecoloog zei dat alles normaal was. Hij liet ons ook de hartslag horen en dat, vooral dat moment, daar zaten we op te wachten. Dat was ONS moment zodat we wisten dat het met de kleine goed ging. De gynaecoloog schreef me vitaminen voor en foliumzuur. Ik moest daarna ook mijn bloed laten trekken om na te gaan als ik toxoplasmose heb. Als je niet immuun bent voor toxoplasmose dan moet je in Frankrijk elke maand je bloed laten controleren. En natuurlijk ben ik dus niet immuun, dus zal ik nu elke maand mijn bloed moeten laten controleren. Wat ik op zich helemaal niet erg vind, tis beter zo... Onze volgende afspraak is 24 januari 2012 en dan gaan ze ook de nekplooimeting doen.
Op 24 december 2011 zijn we Kerst gaan vieren bij de mama van Remz waar ook zijn broertje was. We hadden niks voorzien om het dan al te zeggen, maar het moment was er goed voor en hebben het dan toch maar gezegd. Ze waren allemaal zo blij voor ons! Zijn mama bleef maar zeggen: ik word oma! Remz zijn broerke werd onmiddellijk gevraagd als peter. Hun cadeaus zullen nog volgen...
Op 25 december 2011 zijn we tegen 23u30 vertrokken richting België om daar Kerstmis en Nieuwjaar te vieren. Eerste keer in 4 jaren tijd, dus je kan je voorstellen hoe erg ik daar naar uitkeek! De reis viel eigenlijk heel goed mee, terwijl ik me van tevoren erover druk heb gemaakt. Ik heb het meeste gedeelte van de reis gereden. Tegen 9u30 de volgende ochtend zijn we aangekomen in Geistingen. Lara kwam op een gegeven moment bij mij op de schoot zitten en zei ineens tegen mij: "Jij hebt een baby in de buik". Ik had nog niks gezegd, dus ontkende ik het, maar ze bleef het volhouden! Dat is een anekdote die ik zeker nooit wil vergeten. 's Avonds begon het Kerstfeestje en ik zag al veel lekkere dingen die ik helaas niet mocht eten (chocomousse, tiramisu, rosbief, carpaccio,...) Ik moest het redelijk snel gaan zeggen want hoe kon ik me daaruit praten? Bij het geven van de cadeaus, gaf ik aan Anja onmiddelijk de cadeau om haar als meter te vragen. Ze las het gedichtje en kon het niet geloven, ze deed snel het pakje open en zag staan: wil jij mijn meter zijn? Ze bleef maar zeggen: Is het echt? Nee! Haha en mama bleef maar zeggen: wat? wat?! Toen zei Anja dat ik dus zwanger was :) Iedereen was superblij voor ons!
Daarna hebben we het tegen veel mensen gezegd in België en in Frankrijk. Het is altijd tof om de reacties te zien. Vanuit België hebben we onze auto vol geladen met babyspullen dankzij Anja en Peter :) Ze heeft ook al zwangerschapskledij meegegeven, van Cindy Dreessen hebben we boeken gekregen, van Peke hebben we zelfs een Engels boek gekregen! Een extra bedankje hiervoor!
Hoe ik mij nu voel? Nu gaat het beter, ik heb dagen ertussen zitten dat ik constant misselijk ben, als dagen dat ik heel erg moe ben, als dagen dat ik vol energie zit! Het is elke dag onvoorspelbaar, maar eigenlijk ook wel fijn. En het buikje begint zich nu al te vormen :) Daar geniet ik persoonlijk heel erg van! Nu wacht ik een beetje bang af naar de 2de echo die me toch wel een akelig gevoel geeft. We zullen wel zien en als we daar doorheen zijn, gaan we het ook aankondigen via facebook. Tis 2012 he, dus facebook mag niet ontbreken.
