Het is inmiddels alweer even geleden dat ik onze blog heb geüpdate. Heel veel dingen zijn ondertussen gebeurd :
Op 16 december 2011 had ik mijn eerste echo op 7 weken zwangerschap. Ik was heel erg zenuwachtig en had vooral schrik dat er iets mis was. (blijkbaar gaat die schrik bij mij niet zo gemakkelijk weg) Omdat ik nog maar 7 weken was, moest ik een inwendige echo laten doen. Een beetje ongemakkelijk maar al snel zeggen we een bolleke verschijnen. De gynaecoloog zei dat alles normaal was. Hij liet ons ook de hartslag horen en dat, vooral dat moment, daar zaten we op te wachten. Dat was ONS moment zodat we wisten dat het met de kleine goed ging. De gynaecoloog schreef me vitaminen voor en foliumzuur. Ik moest daarna ook mijn bloed laten trekken om na te gaan als ik toxoplasmose heb. Als je niet immuun bent voor toxoplasmose dan moet je in Frankrijk elke maand je bloed laten controleren. En natuurlijk ben ik dus niet immuun, dus zal ik nu elke maand mijn bloed moeten laten controleren. Wat ik op zich helemaal niet erg vind, tis beter zo... Onze volgende afspraak is 24 januari 2012 en dan gaan ze ook de nekplooimeting doen.
Op 24 december 2011 zijn we Kerst gaan vieren bij de mama van Remz waar ook zijn broertje was. We hadden niks voorzien om het dan al te zeggen, maar het moment was er goed voor en hebben het dan toch maar gezegd. Ze waren allemaal zo blij voor ons! Zijn mama bleef maar zeggen: ik word oma! Remz zijn broerke werd onmiddellijk gevraagd als peter. Hun cadeaus zullen nog volgen...
Op 25 december 2011 zijn we tegen 23u30 vertrokken richting België om daar Kerstmis en Nieuwjaar te vieren. Eerste keer in 4 jaren tijd, dus je kan je voorstellen hoe erg ik daar naar uitkeek! De reis viel eigenlijk heel goed mee, terwijl ik me van tevoren erover druk heb gemaakt. Ik heb het meeste gedeelte van de reis gereden. Tegen 9u30 de volgende ochtend zijn we aangekomen in Geistingen. Lara kwam op een gegeven moment bij mij op de schoot zitten en zei ineens tegen mij: "Jij hebt een baby in de buik". Ik had nog niks gezegd, dus ontkende ik het, maar ze bleef het volhouden! Dat is een anekdote die ik zeker nooit wil vergeten. 's Avonds begon het Kerstfeestje en ik zag al veel lekkere dingen die ik helaas niet mocht eten (chocomousse, tiramisu, rosbief, carpaccio,...) Ik moest het redelijk snel gaan zeggen want hoe kon ik me daaruit praten? Bij het geven van de cadeaus, gaf ik aan Anja onmiddelijk de cadeau om haar als meter te vragen. Ze las het gedichtje en kon het niet geloven, ze deed snel het pakje open en zag staan: wil jij mijn meter zijn? Ze bleef maar zeggen: Is het echt? Nee! Haha en mama bleef maar zeggen: wat? wat?! Toen zei Anja dat ik dus zwanger was :) Iedereen was superblij voor ons!
Daarna hebben we het tegen veel mensen gezegd in België en in Frankrijk. Het is altijd tof om de reacties te zien. Vanuit België hebben we onze auto vol geladen met babyspullen dankzij Anja en Peter :) Ze heeft ook al zwangerschapskledij meegegeven, van Cindy Dreessen hebben we boeken gekregen, van Peke hebben we zelfs een Engels boek gekregen! Een extra bedankje hiervoor!
Hoe ik mij nu voel? Nu gaat het beter, ik heb dagen ertussen zitten dat ik constant misselijk ben, als dagen dat ik heel erg moe ben, als dagen dat ik vol energie zit! Het is elke dag onvoorspelbaar, maar eigenlijk ook wel fijn. En het buikje begint zich nu al te vormen :) Daar geniet ik persoonlijk heel erg van! Nu wacht ik een beetje bang af naar de 2de echo die me toch wel een akelig gevoel geeft. We zullen wel zien en als we daar doorheen zijn, gaan we het ook aankondigen via facebook. Tis 2012 he, dus facebook mag niet ontbreken.
Ik ben nu 7 weken ver in de zwangerschap en ik heb al enkele ongemakjes mogen ondervinden. Hmmm, ik en Peke lijken op dat vlak dus toch heel veel op mekaar. Sinds verleden week ben ik begonnen met overgeven en ben ik (nu nog) constant misselijk. Het enige wat vandaag geholpen heeft is zout chips eten en wat cola drinken.
Ik heb vandaag via een website mijn bevallingsdatum uitgerekend en dat zou 30 juli 2012 moeten zijn. Ik ben eens benieuwd wat de gynaecoloog gaat zeggen vrijdag. We hebben een afspraak al om 8 uur 's morgens. Meestal voel ik me goed in de ochtend maar in de namiddag begint de misselijkheid, dus dat zal wel meevallen.
We hebben nu ook eindelijk de knoop doorgehakt hoe we het willen zeggen tegen mijn zus en ouders. Op 26 december hebben we ons Kerstfeestje. Ik ga Anja dan 2 extra cadeaus geven en voor mama en papa 1 extra cadeau. We zeggen dat we iets extra hebben meegenomen vanuit Bordeaux ;) (klopt ook nog hihi) Anja mag het 1ste cadeau openen: dat is een chocoladetelegram met een boodschap bij:
"ik zou je graag een vraagje willen stellen ik weet, het is nogal moeilijk om vanuit mama's buik te bellen om het zelf te vragen ben ik nog te klein maar ... (telegram openmaken) wil jij mijn meter zijn?" (wat dan staat geschreven in chocolade blokletters) een foto volgt nog!
En daarna mogen ze samen het 2de pakje openen (mama en anja) en dat zal de eerste echo zijn die ingekaderd is. :)
Goed, ik ga het hierbij laten, tot vrijdag na ons bezoek aan de gynaecoloog en hopelijk met heel goed nieuws :)
Wat is er allemaal gebeurd sinds april? Wel, heel veel eigenlijk. We hebben (zoals ze ons hadden aangeraden) de eerste maand mijn natuurlijke maandstonden laten doorkomen en in de maand mei zijn we begonnen met proberen. Maar in die eerste maand ondernam ik veel bijwerkingen door het stoppen van de pil die leken op een mogelijke zwangerschap. Maar na 29 dagen kreeg ik dan toch mijn maandstonden, dus geen baby'tje. In de zomer hebben we onze plannen iets opzij geschoven omdat we voor een lening gingen voor een huis. Het leek mij een beter idee om eerst een huisje te hebben dus zijn we even gestopt met proberen. Vanaf september / oktober zijn we er weer opnieuw aan begonnen.
Je bent er natuurlijk wel mee bezig maar eigenlijk probeerden we dat te minimaliseren. We hadden het op dat moment ook ontzettend druk met Stuck on You en onze bands. Ondertussen was ik ook meer en meer aant babbelen via facebook met mijn zwangerschapsbuddy Inge :)
In november hadden we echt rekening gehouden met de vruchtbare dagen en hadden toen ook vooral geprobeerd. Dat was van 2 tot 9 november. Het weekend van 11 november moest ik 2 optredens doen na mekaar. Daar merkte ik op dat ik heel fel rugpijn had. Wat ik normaal gezien niet heb. Toen begonnen mijn borsten ook ineens meer pijn te doen. Ik wou er toch niet aan toegeven maar had wel al het vermoeden dat het wel eens raak kon zijn. Ik had veel te vroeg een test gedaan: negatief! Toen moest ik dus wat langer wachten maar we vertrokken toen richting België. In België was DE beslissende week. Zou ik mijn maandstonden krijgen of toch niet?! Inge had me verteld dat ik al kon testen vanaf 21 november, maar toch had ik gewacht tot de ochtend van 22 november. Boven bij mama ben ik dan de test gaan doen. Ik wou de test neerleggen zodat ik en Remz het resultaat samen konden aflezen maar met het neerleggen zag ik al een plusteken. Na 2 minuten terug gaan kijken en jawel hoor: POSITIEF!!!! We waren zo blij en het eerste wat ik zei was: "We are gonna be parents"
Tot nu toe zijn nog niet veel mensen op de hoogte gebracht, alleen Inge en Petra weten het. We willen nog even wachten om het de rest van de familie te vertellen, dat zullen we doen met Kerstmis. Een extra cadeautje :) Hoe we het gaan zeggen weten we nog niet. Ik had gedacht een chocoladetelegram voor Anja (zij zal de meter worden) en voor mama of een boeket bloemen met babysokjes erin of een kerstbal met daarin een tut.
Op 16 december heb ik mijn eerste afspraak bij de gynaecoloog. We zijn heel erg benieuwd maar ergens ben ik ook een beetje bang... dat zal wel normaal zijn zeker. Ik ben redelijk snel moe, heb vooral na de ochtendplas heel fel pijn in de onderbuik. Dan moet ik mijn benen omhoog trekken anders gaat het niet over. Maar ik wil niet klagen, daarvoor zijn we te gelukkig.
Zo, volgende update na 16 december... na de eerste ontmoeting met onze boelie!
Daaraan herinnerde Petra mij dat bomma dat altijd zei. En zo is het ook!
Ik en Remz waren al een tijdje aan het overwegen om zwanger te worden. Maar, nooit vonden we het "geschikte" moment. Toen Petra hier op bezoek was vertelde ze mij dat er eigenlijk nooit een geschikt moment daarvoor is. Dat omarm je als het er is en als het er niet is, gaat je gewone leven ook verder.
Met deze woorden in het achterhoofd, hebben we het een beetje aan de kant geschoven. Maar na enkele dagen waren we er weer over aan het nadenken en weer over aan het praten. We genieten ook van elk moment dat we bij Kyra, Lara en Nore zijn. Toen Anja en mama hier op bezoek waren, toen voelden we het al dat we er echt klaar voor zijn en toen ze vertrokken was er ook een groot gemis. Na het vertrek van Petra en Roberto was dat weer hetzelfde. We mistten hun natuurlijk ook, maar daar beseften we des te meer dat onze kinderwens wel heel groot is.
Dus, gisteren hebben we een hele belangrijke beslissing genomen dat we vandaag zouden stoppen met de pil. We vinden het allebei heel spannend en zoeken vanalles op internet op, wat ik wel en niet mag eten, hoe het ovulatieproces precies in mekaar zit (haha), en we betrappen ons er ook op dat we al eens verder durven kijken naar hoe we het willen melden als het zover is. Nu willen we een maandje nog niks doen want ze raden ons vooral aan om de natuurlijke regels te laten doorkomen. Nu herinner ik me dat ik vroeger een onregelmatige cyclus had, dus ik ben eens benieuwd wanneer ik mijn eerste natuurlijke regels zal krijgen en daarna kunnen we aan de slag :)
Momenteel hebben we besloten om onze beslissing tegen niemand te zeggen. Dat zal pas zijn als we enkele weken zwanger zijn.
Heel spannende tijden staan ons nu te wachten, maar vooral hele mooie...
Wat is er allemaal gebeurd sinds april?
Daaraan herinnerde Petra mij dat bomma dat altijd zei. En zo is het ook! 
