Hey lezers, Het moment waarop jullie dit laatste verslag lezen, is het moment waarop we al terug thuis zijn van onze city-trip. Deze ochtend keurig om half negen opgestaan voor een sober ontbijtje. Vlug klaar maken voor onze laatste trip naar het centrum van deze wereldstad. Eerste halte: het Louvre. Weer een zoektocht naar de fameuse tegels uit de film: De Da Vinci Code. Helaas, enkel gewone grijze tegels bij massa's, maar geen vanuit de film. Dan maar op zoek naar Quasimodo op de Notre Dame, maar die was ook niet thuis. Van daaruit zijn we het Centre Pompidou gaan aanschouwen. Nogmaals namen we de metro naar de Champs-Elysées. Daar gaven we onze ogen serieus de kost. Toch een bedenking, hoe de mens kon evolueren naar een decadentie van jewelste. Zelfs een koffietje drinken op terras was een reden om ons zelf te moeten vasthouden aan onze stoel. Maar twas wel goeie koffie. Gelukkig maar, zou anders wel heel triestig zijn. Na deze vermoeiende wandel- en slenterdag, vangen we onze laatste metro-rit aan naar het hotel. Vlug een sanitaire stop, en hop de weg naar huis werd aangevangen rond kwart voor vier. Gelukkig hadden we de gps bij de hand, die ons recht leidde naar een ondergrondse betaalparking. Zelfs hij had moeite om de weg te vinden blijkbaar. Even sight seeing in de parking kon je al voor de luttele prijs van 3 euro. Dan mag je wel niet stil blijven staan, of de kosten lopen al gauw op. Eens de goede weg gevonden, begon ons Hilde haren stal echt wel te ruiken. We konden niet rap genoeg thuis zijn. In de buurt van Nazareth (tja, als je er aandelen van hebt he) konden we onze blaas echter niet langer tarten, en hielden we na een viertal uur rijden toch een pauze. Rond 20 voor 8 eindelijk thuis. Ziezo, dit was ons laatste verslagje. We kijken al uit naar ons volgend avontuur. Bedankt om ons massaal te volgen. Hopelijk tot de volgende keer, en nu oogjes dicht en snaveltjes toe. Tata, Hilde en Christophe
Kiekeboe, hier zijn we weer met een verslag van onze tweede dag.
Rond half negen begonnen we aan de vertikale filosofie van de dag: opstaan dus. Ontbijt was sober, maar de croissants waren heerlijk.
Omstreeks 10 uur vertrokken we met de mollentrein richting Tour Eiffel. Oef, hij stond er nog. Vandaar langs de Seine naar Hôtel des Invalides. Om het graf van Napoléon te bezichtigen, moest je echter een ticket kopen voor de hele reutemeteut. Maar we lieten het niet aan ons hart komen, en namen na een café-pauze opnieuw de mollentrein naar Cimetière de Montmartre.
Normaal zouden we aankomen aan de begraafplaats, maar wij dus niet. Eerst de hele toer rond het kerkhof gedaan, maar dan aan de buitenkant van de omheining.
Eerste indruk: terug immense graftombes, maar rustgevender (raar he, op een kerkhof). Met een kaartje in de hand begonnen we onze zoektocht naar beroemdheden, verspreid over verschillende divisies. Dalida, Emile Zola, Sax, Ampère,... hebben we allemaal gegroet.
Van daaruit richting Sacré-Coeur en zijn marktje. Mooi maar enorm toeristisch. Vooral de beklimming ernaartoe zal ons bij blijven.
De afdaling ging makkelijker, en Pégalle en Moulin Rouge kennen geen geheimen meer voor ons. Ofschoon de vleeswaren oogverblindend mogen zijn, we hebben ons gedragen als echte vegetariërs.
Vermoeid keerden we terug naar ons hotelletje. Moe maar voldaan kruipen we straks onder de dekentjes.
Ziehier het verslag van onze eerste dag van de trip naar Parijs.
Om 9u00 netjes opstaan om omstreeks 10u10 te vertrekken. Eerst even het buikje van de wagen vullen. Rond 10u55 stonden we al aan de Heuvelpoort in Gent. Amai, wat gaat de tijd snel. Dat belooft! Nog een kleine 300 km te gaan.
Eens de snelweg op, ging het toch al heel wat vlugger. Na een flinke tocht even een plaspauze. Nu ja flinke tocht, we waren toch al in Nazareth. De blaasjes bleken kleiner dan verwacht.
Maar nu zat de vitesse er goed in. In een mum van tijd passeerden we de Franse grens, alwaar we opgewacht werden door een mooie slagboom: péage. :)
Rond 13u terug pauze om te eten. Beetje verderop terug aanschuiven voor einde van de tolweg. Terwijl we mooi onze beurt afwachtten om verlost te worden van ons klein geld, bekeken we de andere Belgen, en plots.... Knal, pardoes, knal en knal. We stonden met onze neus in de poep van onze voorligster. We werden langs achteren aangereden door een andere Belg. Wij dus tegen de voorligster, en die op haar beurt ook nog eens tegen haar voorligger. Uitstappen en de schade bezichten was de boodschap. Die man van de wagen achter ons beweerde dat wij achteruit reden. Hahaha, moet maar eens proberen, achteruit rijden en dan twee wagens van voor ons in beweging krijgen. Enfin, na heel wat vijven en zessen, geen schade aan de auto, ook niet bij de voorliggers, enkel bij de aanrijder bleek er het één en ander mis met de neus. Zijn probleem, voila.
Rond half drie uiteindelijk goed aangekomen in het hotel, waar we heel vriendelijk onthaald werden door de receptioniste. Alles vlug in de kamer gezet, hop naar de metro en uitstappen bij Père-La-Chaise.
Immens, groots, adembenemend, om stil van te worden. Immense grafzerken, de ene na de andere. Maar het was wel een zoektocht naar Jim (Morrison), Piaf, Bécaud, ... maar wel een leuke zoektocht.
De avond sluiten we uit af met een menu Gourmand, wat we wel verdiend hebben. Hopelijk krijgen we er de foto's ook nog op.
Wat een moto-reis naar Parijs moest worden, is een autoreis naar Parijs geworden.
Deze ochtend heel enthousiast naar vrouwke gereden om haar op te pikken voor onze reis, doch de moto besliste daar anders over.
Bij het remmen op de afrit Gent-West, waren de achterremmen dol-enthousiast, zodanig dat ze niet meer wilden lossen, zeg maar dat ze een krampke kregen.
Na drie uur en een half (en heel wat minder 'ballast' in de portefeuille) stond de tweewieler in een garage.
Voordeel: we kunnen nu veeeeeeeel meer meenemen naar Parijs. Joepie!!! (ahum).
Welkom beste lezers. Bedankt om even langs te komen. Hier volgt een reisverslag met foto's van onze driedaagse uitstap naar Parijs. Wat het wordt, zullen we wel zien. Tot...
