eindelijk kan ik wat meer schrijven op deze blog. We zijn momenteel voor enkele dagen alleen op reis. We hebben echter besloten om deze trip niet per huurauto te doen zoals eerst gepland maar met het openbaar vervoer ttz de bus. Gisteren zijn we in Puerto Montt aangekomen en zijn eerst en vooral op zoek gegaan naar een hotelletje. Het hotel heeft alle nodige accomodatie maar is heel eenvoudig. In onze kamer hebben we wel erg veel last van allerhande lawaai want het is in het centrum gelegen van de stad. De ramen hebben nog enkel glas en zijn zo groot als de buitenmuur zelf. We wilden al meteen terugkeren naar de stilte in de buiten. Na het ontbijt zijn we op verkenning gegaan in de stad en op zoek naar het toeristisch infokantoor. De vissershaven met kleine typische restaurantjes zijn te vinden in Angelmo. We hebben er voor een habbekrats een merluza a la plancha kunnen eten met alles erop en eraan. Heel lekker. Langs de straten heb je de artisanale winkeltjes waar allerhande zelfgemaakte spulletjes kunnen gekocht worden. Het is vandaag beduidend frisser dan de voorbije dagen. Niet ver van ons hotel heb je een grote supermercado Unimarc genaamd. Het is een deel van een supermodern winkelcentrum zoals je ze ook bij ons vindt met ondergrondse parking en moderne winkeltjes. Dat in tegenstelling van de armtierige huizen van de mensen. De mensen hechten blijkbaar weinig belang aan de manier waarop ze leven maar lopen allemaal rond met een iphone. De huizen worden niet onderhouden en verkommeren terwijl je erop kijkt. Ik kan ook niet wennen aan de talrijke straathonden die hier overal leven. Ik blijf er medelijden mee hebben. Er lag ook een man op straat waar iedereen achteloos voorbijliep. Het is allemaal niet mijn ding. Het is ook voor het eerst zachtjes beginnen te regenen en dat voor de eerste keer sinds we hier zijn. De klimaatverandering is ook hier voelbaar want het is uitzonderlijk lang droog.
Ik heb dus zoals eerder geschreven problemen met internet en ook om met de tablet te schrijven. Nu zit ik in een internetcafe in het busstation en we zijn nu vrijdag 28 februari. Ik schrijf straks verder. heel veel groetjes en liefs Christine en Dirk
op de valreep nog vlug een laatste bericht uit een internetcafe in Osorno. Ik zit te typen op een klavier waar de letters bijna niet meer te lezen zijn.....dus het zal weer traag gaan. Ik ben ook niet van plan om jullie nu nog veel van ons wedervaren te vertellen want dat zal ik pas thuis doen dus voor diegenen die de vijgen na Pasen nog willen plukken lees vanaf vrijdag en het volgend weekend nog deze blog. Ons verblijf zit er bijna op want overmorgen vertrekken we al weer huiswaarts. Het is heel vlug voorbij gegaan. We hebben veel beleefd en hebben de kleintjes en groten weer wat beter leren kennen. De foto·s zullen uiteraard ook nog togevoegd worden. Ik hoop dat onze terugreis deze keer zonder moeilijkheden zal zijn en we donderdagavond veilig en tijdig in Varsenare zullen toekomen. Tot thuis. Liefs uit het verre Chili. Dirk en Christine
we hebben allebei slecht geslapen vannacht omdat er tot na 2 uur muziek en zang was en de bassen je deden daveren in je bed. Het ontbijt stond ook nog niet klaar alhoewel we zeker niet te vroeg waren aan tafel. Er was ook nog geen warm water om te douchen en er zat geen stop in het bad noch in de lavabo! Het bad is te klein om in te liggen dus kan je er enkel in douchen. Maar de zon schijnt alweer dus is het leven mooi en gaan we straks weer op verkenning. Volgende keer schrijf ik meer over hetgeen ik weet over dit eilandje en zijn bewoners enz. Overal waar je komt in Chili is alles uiteindelijk herzelfde, de mensen en hun leefwijze. Maar dat kan ook niet anders uiteraard. Ik schrijf dit nu op mijn tablet maar jullie zullen al gemerkt hebben dat ik soms een onvolledige tekst met fouten doorgeef maar dat komt omdat ik problemen heb met de cursor als ik verbeteringen wil uitvoeren of dqt ik maar een beperkte tekst kan doorgeven. Koffie is hier bijna altijd oploskoffie zoals nescafe. Het eten is heel erg eentonig. Overal moet je hetzelfde eten zoals empanadas, sopaipillas en nog enkele andere dingen die ik momemteel vergetn ben. Hier bestaat nog altijd het klassensysteem. Mensen worden nog altijd beoordeeld volgens hun bezit en opleiding en ze mengen zich niet met elkaar. De chilenen komen 's morgens maar heel traag op gang, eten laat en leven vooral in de late namiddag net zoals in Spanje. Ze dragen goedkope kleren, zijn vuil en lui althans velen van hen (voor zover ik het kan beoordelen en naar mijn bescheiden mening) Maar daar zijn uiteraard oorzaken voor. Meisjes worden al heel jong zwanger, verlaten school en hebben dikwijls geen werk. Scholen zijn op verschillende uren open of gedaan zodanig dat de moeders onmogelijk kunnen uit gaan werken met alle armoede als gevolg. Baby's worden meestal in de armen gedragen, de ganse dag ook thuis dus kan de moeder niet werken noch het huishouden doen... In ons hotelletje hebben we geen warm water, enkel een pislichtje, geen spiegel, geen uitzicht, weinig plaats, slecht onderhouden....maar zo beseffen we maar eens te meer hoe goed we het thuis hebben. Ik zit hier nu in een internetcafe terwijl Dirk buiten van de zon zit te genieten op een bankje. Mijn uur is bijna om dus tijd om weer eens af te sluiten. Ik vind het spijtig dat ik niet alles chronologisch kan bijwerken noch foto's kan toevoegen maar ik zal dat zeker nog doen dus blijf de blog lezen en het komt er wel nog van. Nog een goeie week bij Hansen en het zit er weer al op. Nog iets, sinds vandaag 3 maart is de school herbegonnen voor de kinderen en is de zomervakantie voorbij. Ook Kjell en Cata zijn weer gestart. Morgen (4 maart) keren we terug naar Rio Bueno en is ons reisje alleen al voorbij. Tot de volgende. lieve groetjes Christine en Dirk
gisteren zijn we dus, na een 4 uur durende busrit met overzet aangekomen in Castro, hoofdstad van het eiland Chiloe. Zoals altijd zijn we weer eerst op zoek gegaan naar een hotelletje. Op aanraden van de directeur van de bib in Rio Bueno wilden we overnachten in hotel Don Octavio maar bleek na aankomst enkel restaurant en geen hotel te zijn. Aan de overkant waren er wel twee en hebben dan maar in een van de twee voor 3 nachten geboekt. De kamer was nog eenvoudiger dan de vorige (lees armtieriger). Het was ondertussen al laat in de namiddag dus eerst in het restaurant aan de overkant gaan eten. We bestelden elk een visgerecht maar de vis was eerst in chapelure gedraaid en daarna gefrituurd met alle gevolgen vandien voor mijn darmen... Ook de aardappelschijfjes (chips) en de frietjes (flinterdunne staafjes) waren gefrituurd: De mensen eten hier allemaal zeer ongezond (voor zover ik het kan beoordelen) veel frisdrank, ijsjes, gefrituurde gerechten, suikers en vette gerechten en de meesten zijn obees en zien er ongezond uit, ook de kinderen. De lokatie was wel idyllisch op het terras met zicht op het water, de huizen en de boten overal. Het is hier toch een totaal andere wereld en ik heb geen ogen genoeg om alles te zien laat staan alles te bevatten. Tot nu toe hebben we al heel mooi weer gehad dus dat is een meevaller al kan het hier op Chiloe wel heel veel regenen. De chilotes is een mengeling van spanjaarden en van de mapuches, de oorspronkelijke bevolking. Vroeger maakten ze uitsluitend hun eigen met de hand gemaakte gereedschap. Enkele eigenaardigheden die we al gezien hebben 1. een oude man met zelfgemaakte houten krukken 2. straathonden overal die leven van de afval of het goede hart van mensen 3. veel bedelaars 4. volksmuziekanten (me gusta mucho) 5. predikanten met eem microfoon die de mensen willen bekeren 6. in de winkels krijg je massa s plastiek zakjes 7. in bijna elk gerecht gebruiken ze koriander en dat kan ik noch rieken noch eten (maar dat is wel enkel mijn probleem natuurlijk) 8. spuitwater is in flesjes met blauw etiket en plat met rood etiket 9. de inhoud van de flessen zijn anders dan bij ons 10. in alle winkels en openbare plaatsen is er seguridad, gewapend en met een kogelvrij vest aan die de uitgangen en al de rest in het oog houden
Voila, dit is het voor deze keer: . Hasta luego Christine y Dirk
ik ben nog altijd in het cybercafe en schrijf nu verder waar ik daarnet gebleven ben. Toen we deze morgen opstonden was de regen van gisteren al weer opgedroogd. Het ziet ernaar uit dat het weer een warme dag zal worden. Na het zelfde ontbijt (zie gisteren) zijn we naar de busterminal geslenterd om er onze zitplaatsen te reserveren voor onze volgende rit naar Castro hoofdstad van het eiland Chiloe. We zullen daar 2 nachten verblijven en de stad bezoeken. Het gaat per bus en overzet en het ganse traject zal ongeveer 4 uur in beslag nemen. De terugreis naar Osorno is ook al gedaan voor as dinsdag. Hoe alles dan verder zal verlopen schrijf ik een volgende keer. Hasta la proxima vez. (ik vind hier nergens hoe ik de accenten moet schrijven )
Deze morgen chocolademelk gedronken met verse melk van de koe. Hansen is dus de eerste de beste koe in de wei achter zijn huis gaan melken. Maar neen gij, dit is maar een grapje !!! De melk wordt uiteraard eerst opgekookt om alle eventuele ziektekiemen te vernietigen. Dit is pure nostalgie en doet me terugdenken aan mijn kindertijd want toen was het ook nog zo. Die melk ruikt ook echt nog naar koe als je ze drinkt. We staan hier meestal laat op, althans naar onze normen. Het is hier ook zo zalig stil. Deze morgen is het bewolkt en aan de frisse kant. Barbara, de oudste, die volgende maand 19 jaar wordt, vertrekt vandaag terug naar Santiago om er bij haar grootouders van haar vaders kant te gaan wonen. Niemand is daar echt blij mee maar ze heeft dat zelf beslist en aangezien ze volwassen is, kan je daar niet veel tegen doen. We hopen allemaal dat ze het daar goed zal stellen wat nog de vraag is. Ze is speciaal om ons nog eens te zien meegekomen naar Rio Bueno want anders was ze al definitief in Santiago gebleven. We stellen dat heel erg op prijs. We wensen haar alle geluk toe in haar verder leven. Hansen heeft vandaag de eerste goot aan het huis opgehangen om in de toekomst het regenwater te kunnen opvangen om zodoende minder afhankelijk te zijn van de buren als het eens een periode minder regent. Hij doet zulke dingen allemaal zelf, op het dak kruipen via een zelf gemaakte ladder. Ik hou wel mijn hart vast als hij zo bezig is met die halsbrekende toeren. Fernando, die eigenaar is van de schapen is vandaag op bezoek gekomen om over de 'zaken' te onderhandelen. Een heel aangename en vriendelijke man! In de namiddag zijn we allemaal naar Rio Bueno gereden om er Barbara af te zetten bij een vriendin waar ze tegen de avond de bus zal nemen naar Santiago. We hebben eveneens een watertank van 1000 liter gezocht om het regenwater te kunnen opvangen maar ze waren veel te duur dus zal dat voor een andere keer zijn. De waterput staat al enkele dagen droog en er is nog geen regen voorspeld voor de komende dagen dus is het behelpen geblazen (en hopen dat we niet zullen beginnen te stinken...) Een waterteiltje met een bodempje water is in geval van nood ook al super hoor. Er staat vandaag ook iets speciaal op het programma!!! We werden door de buren gevraagd om een oogstfeest = volksfeest bij te wonen want er zijn er veel in de regio. Dus zijn we tegen 5 uur in de namiddag, proper gewassen in het teiltje met water, vertrokken om er te gaan vieren. Aangezien het toch een heel eind van huis zou doorgaan zijn we er met de auto naartoe gereden. De muziek was volop aan het loeien en het was al een en al bedrijvigheid. Zo waren ze nog bezig om in een haastje 2 openbare toiletten te installeren bestaande uit een put in de grond enkele planken, een dak en een deur en voila dat is het tijdelijk toilet. Wat wil een mens nog meer?? En, zoals altijd, echte Vlamingen in hart en nieren waren we kilometers te vroeg aangekomen. De start van het feest zou nog lang niet beginnen en doorgaan tot de zondagavond dus ook de ganse nacht. Hansen kent daar heel veel mensen en is ook zijn babbelkes gaan doen met de buren die er al zijn. Emma en Kjell amuseren zich echter rot en hollen en dollen dat het een lust is. We hebben er toch nog empanadas kunnen eten die vers van de pers kwamen. Ze waren overheerlijk en maar 2000 pesos voor een gans bord vol. Om even te verduidelijken: 1 euro staat momenteel gelijk aan 750 à 800 pesos. Dus reken en tel. Helemaal niet duur. We genieten allemaal van alles en van deze landelijke sfeer. Heel erg lang zijn we niet gebleven omdat de kinderen én wijzelf al goed moe waren (en ikzelf ietsje boven mijn theewater van de lekkere wijn, jaja) en om erger te voorkomen dus maar beter naar bed. Toen we terug bij Hansen het erf opreden hebben we er een vos zien rondlopen. De bandurias waren in alle staten, probeerden hem met hun geschreeuw te verjagen want ze hebben nestjes met eitjes liggen in het gras tussen de kastajebomen. De dag was weer super en tevreden en moe gaan we weer onder de wol.
Slaap lekker en tot morgen. liefs Dirk en Christine
vandaag zijn we weer in Rio Bueno met bijna de ganse familie ttz de auto vo.l Enkel Catalina is niet meegekomen. We stellen het heel goed. Ik schrijf nu vanuit de lokale bib. De bibliothecaris heeft ons een rondleiding gegeven en we hebben ook het kleine museum boven bezocht. Ik heb de voorbije dagen al heel veel nota s genomen maar vrees dat ik pas eens ik terug thuis zal zijn alles op deze blog zal kunnen zetten. De tijd hier is beperkt en ik heb al een deel van die tijd niet kunnen werken omdat de baby in mijn armen lag te slapen. Iedereen heeft hier iets gepland. Dirk en ik genieten volop van alles. Een dezer dagen zullen we met de bus een uitstap van verschillende dagen maken naar het eiland Chiloe. We hebben al honderden foto s en enkele filmtjes gemaakt. Die hebben jullie dan nog tegoed. Het is een totaal ander leven hier zelfs in vergelijking met Santiago. We leven in de buiten tussen koeien en schapen, ver weg van de beschaving. maar het went wel. de kindjes, ook de grote zijn superlief. emma is een schatje en kent ons al heel goed. keith is een gezonde baby die niets anders doet dan eten en slapen. en kjell is een beginnende puber met al een oortje in zijn oor om muziek te beluisteren. er is wel nog veel meer te vertellen maar dat zal pas later kunnen spijtig maar niks aan te doen. ik sluit nu af voor deze keer. hasta luego
xxx Christine, Dirk, Macarena, Hansen, Barbara, Catalina, Kjell, Emma en Keith (ik hoop dat ik niemand vergeten ben)
ik had de tekst voor vandaag reeds helemaal klaar (verleden week woensdag al) en ze was goed maar bij het doorgeven vloog ik uit de blog en was ik weer eens alles kwijt. Het is echt ontmoedigend omdat ik zo niet vooruit geraak. Ik moet nog veel meer schrijven wat ik de moeite vind dus met de moed der wanhoop nog een keer opnieuw beginnen. Ook de foto's hebben jullie nog te goed en die komen er zeker wel maar het zijn er oh zo veel en ik moet uiteraard eerst goed selecteren. En dat vraagt tijd, veel tijd en vooral goesting veel goesting.
We zijn deze morgen opgestaan en ze is anders dan de voorgaande want nu is de ganse familie aanwezig. Emma is al redelijk vroeg van de partij en komt bij mij op schoot zitten om zich te warmen en te knuffelen en ik maar genieten. Ze is heel erg lief en heeft haar eigen brabbeltaalje. Ik zal na verloop van tijd wel begrijpen wat ze wil zeggen. Hansen staat 's morgens als eerste op om de houtkachel aan te steken zodanig dat het al warm is als iedereen opstaat voor het ontbijt.
Normaal gezien bakt Hansen altijd zelf brood in de houtoven en dat zonder ook maar iets af te wegen, niet te doen. Maar als er geen tijd genoeg voor is en het gezin dreigt te verhongeren maakt hij van het brooddeeg sopaipillas. Het brooddeeg wordt dan plat uitgerold (1 cm of zo) en dan in willekeurige vormen gesneden en in olie gebakken. Eens dat ze voldoende gekleurd zijn, kan je ze warm opeten (of ook koud), opensnijden en beleggen met wat je zelf maar wilt. Ze zijn heel erg lekker maar toch niet zo gezond door het vet. Of soms bakt hij ook pannenkoeken! De voormiddag hebben we weer versleten met hout hakken en stapelen. Dat zullen we in de vrije tijd die we hebben in de komende dagen nog veel doen. Alles ligt best odroog onder het afdak voordat de regens en de winter komen. Maar ik doe het graag dus mij vervelen is hier niet aan de orde. In de namiddag zijn we met zijn allen, met uitzondering van Maca en Keith, in de auto naar Osorno vertrokken. We hebben er Plaza de Armas en de kathedraal bezocht wat echt wel de moeite is om te zien, winkeltjes en de nodige boodschappen gedaan. Cata is erg goed met kinderen en kan heel goed met Emma overweg. Ze is een echt moedertje. Het is ook vandaag heel mooi weer.
Elektriciteit wordt hier nu nog met een generator gemaakt. Dagelijks draait dat ding gedurende één tot anderhalf uur. Dan moet alles tegelijkertijd gebeuren: wassen, tablets en gsm's opladen enz. Dus iedereen schiet dan in actie en zoekt een stopcontact om op te laden. Echt wel kluchtig om te zien. Vooral met al die mensen, ons incluis, die iets op te laden hebben. Dat ding, ttz generator, maakt niet alleen een hels lawaai maar stinkt nog behoorlijk ook. Het is echter maar een tijdelijke oplossing tot dat ze zonnepanelen kunnen installeren. Het was vanavond ook een prachtige zonsondergang zoals je ze niet dikwijls ziet. We spelen ook veel spelletjes met de kinderen, vooral Kjell is net als zijn pa iemand die graag speelt: kaarten, monopoly, de betoverde doolhof enz. Hij is het nooit moe maar wij wel. Het was weer een leuke dag met iedereen.
tot morgen voor nog meer nieuws. slaap lekker in het verre Belgenland. wij doen dat nu in Chililand ook.
vandaag is de grote dag want Macarena en de kinderen komen eraan!!! Ben zo benieuwd naar die nieuwe mensjes die ook nog onze kleinkinderen zijn. We hebben het vannacht toch wel wat te koud gehad dus volgende nacht een dekentje bijleggen. Hansen is al voor 8 uur vertrokken naar Osorno om daar zijn gezin aan de bushalte op te halen waar ze tussen 8 en 9 zullen aankomen. De houtkachel was al goed aan het branden zodanig dat het al aangenaam warm was toen we opstonden en iedereen straks zal toekomen in een lekker verwarmd huis. We zijn ongeduldig aan het uitkijken en startklaar met de camera om toch maar niks te missen. Eindelijk om 10 uur zijn ze daar met pak en zak. Het is een hele verhuis. Het was een emotioneel moment vooral toen we Keith en Emma voor het eerst zagen. Ik was al meteen verkocht... Dan eerst al de cadeautjes en andere spulletjes die we van familie en vrienden meegekregen hadden, opengedaan. Bij deze willen wij maar vooral H en M iedereen van harte bedanken voor al de mooie en lieve geschenken!!! Er werd ter ere van ons en de thuiskomst van het gezin een lam hier ter plekke geslacht. Ik heb het niet willen zien omdat ik het nogal barbaars vind en er niet tegen kan. Ik zal ook maar niet in detail treden om nog gevoeliger zielen niet te doen huiveren. Dirk heeft er wel enkele foto's van genomen. Véél vlees voor een lange tijd. Een gedeelte wordt bij buren ingevroren voor later gebruik, een deel gepekeld en een deel eerstdaags opgegeten.
Tussen haakjes: Electriciteit is er enkel via de generator die 1 of 1 u 30 per dag draait naargelang het al dan niet nodig is. Dan moet alles gebeuren: gsm's en tablets opladen, wasmachine laten draaien (als er water is) of lichten aansteken om iets anders te doen. De rest gebeurt met kaarslicht dus aangezien dat ook niet het van het is gaat iedereen vroeg slapen. Maar in de toekomst zal alles wel beter zijn en zullen ze wel meer comfort hebben. Het komt wel goed en alle begin is moeilijk.
Het is lekker, het vlees, maar toch nogal vettig ja lam hé Maar zeggen ze niet: hoe vettiger hoe prettiger of zoiets??? En zo is het weer eens bedtijd. Ook voor de klein mannen.
tot morgen??? slaap lekker iedereen overal. groetjes C en D
a propos: reeds gezegd en zo gedaan: de blog ben ik nu aan het vervolledigen thuis (het zijn dus wel vijgen na Pasen) maar het vraagt wel veel tijd om alles nog in orde te brengen dus heb geduld aub het komt er zeker aan xxx
We hebben weer eens goed geslapen, gegeten, Dirk heeft geveegd en ik de keuken wat opgeruimd en daarna heeft Hansen weer eens hout gehakt (en wij maar stapelen...) en dat zal de komende dagen nog zo zijn want nu het nog droog is, is het best gekliefd en droog gestapeld voordat de onvermijdelijke regens zullen komen. Het is vandaag om te beginnen althans bewolkt , fris en ook mistig. Dat laatste levert uiteraard mooie tafereeltjes op in de natuur. Een lekker en typisch brood (wat je ook zelf kunt maken) en wat je momenteel kunt kopen is PAN DE PASCUA. Het lijkt eerder op een cake dan op een brood. Ik zal het toch eens uitproberen om het zelf te bakken eens ik thuis ben. Ik zal wel ergens een recept vinden hoop ik. Hansen bakt dus meestal zelf brood in de houtkachel maar ik moet er wel erg van opkijken dat hij niks afweegt en het op het gevoel doet, iets wat ik niet kan begrijpen want ik weeg altijd alles af. Twee broden per keer en het meel is gedeeltelijk zelf gemalen van graantjes die hij ergens kan krijgen. Alles kneden en uitrollen met de hand dus niet zoals bij mij met een machine... En het is effenaf ook nog lekker ook en heel voedzaam. Dat hout stapelen is wel vermoeiend dus na de middag toch wat gerust.
En na het rusten weer hout gehakt en gestapeld... Rond 3 uur is het lichtjes beginnen te regenen maar daarna werd het al weer droog en zonnig. Dus nog geen extra water in de waterput. Het was zo fris vandaag dat de houtkachel de ganse dag heeft moeten branden.
Na het avondeten een deugddoende avondwandeling naar het eucalyptusbos. Het is wel een mooie zomerse avond dus genieten we van de rust en de warmte. Hansen loopt ook steeds rond met een schoffel om de lastige distels hier en daar uit te roeien want ze eens in het zaad komen zijt ge nog niet thuis. Er is dus een buur, een hele brave mens die echter nergens de distels verwijderd met alle gevolgen van dien. Spijtig want het is een beetje vechten tegen de bierkaai ttz de distels maar de aanhouder wint zegt de zoon altijd. Kwestie van het nuttige aan het aangename te paren. Zo, deze dag zit er ook al weer op. Tevreden en gezond naar bed en morgen een nieuwe dag met nieuw avontuur. Liefs Christine en Dirk
)
