Amemasu is een gigantisch walvis- of visachtig wezen uit Ainu-folklore. Van de grootste amemasu wordt gezegd dat ze in het Mashū-meer en het Shikotsu-meer in Hokkaidō leven, met kleinere in meren in de noordelijke gebieden van Honshu. De amemasu staan erom bekend dat ze boten kapseizen, aardbevingen veroorzaken en andere natuurrampen veroorzaken. Een amemasu kan er menselijk uitzien, meestal als een mooie vrouw, om jonge mannen naar hun dood te lokken. Van de huid van een amemasu wordt gezegd dat hij koud en klam is, net als bij vissenhuid, waardoor ze kunnen worden geïdentificeerd als ze in menselijke vorm zijn. In één verhaal slikt de amemasu een hert dat naar het meer is gekomen om te drinken, maar het gewei van de herten scheurt de buik van de grote vis open en doodt het. Het enorme lijk van de Amemasu blokkeert vervolgens het meer en loopt gevaar voor overstromingen. Een god in de vorm van een vogel waarschuwt de mensen in dorpen in de buurt. De dorpelingen ontsnappen stroomopwaarts naar hoger gelegen gebieden, maar de mensen stroomafwaarts, die de vogel niet geloven, vinden het lichaam van de amemasu en slepen het uit het meer, waarna het water met zoveel kracht naar buiten komt stromen dat alles stroomafwaarts wordt weggespoeld. Dat gebied is nu de vlakke Konsengen'ya-vlakte.
Davy Jones 'Locker is een ander woordt voor de zeebodem. Het wordt gebruikt als een eufemisme voor verdrinking of scheepswrakken waarbij de overblijfselen van de zeilers en schepen worden verzonden naar de diepten van de oceaan (om te worden verzonden naar Locker van Davy Jones).
De oorsprong van de naam van Davy Jones, de duivel van de matrozen, is onduidelijk, met een 19e-eeuws woordenboek dat Davy Jones traceert tot een "geest van Jonah". Andere verklaringen van dit nautisch bijgeloof zijn gegeven, waaronder een incompetente zeeman of een pub-eigenaar die zeilers heeft ontvoerd. Het is niet bekend waar de sage van Davy Jones precies vandaan komt.
In een van de bekendste verhalen zou Jones de uitbater van een bar geweest zijn, die bepaalde klanten dronken voerde en opsloot, om dan later het bewusteloze lichaam in het ruim van een schip in de haven van Londen op te sluiten. Na het faillissement van zijn bar, besloot hij een schip te stelen en piraat te worden. Hij struinde de Atlantische Oceaan af om schepen te kapen, en eenmaal aan boord onthoofdde of kielhaalde hij het grootste gedeelte van de bemanning en liet de resterende bemanning opsluiten om ze, nog in leven, met het schip ten onder te laten gaan. Uiteindelijk zou Davy onder mysterieuze omstandigheden zijn ziel aan de Duivel verkocht hebben. Na zijn overlijden zou zijn geest zijn opgenomen door de zee.
De nek Nederlands: nikker, nekker zijn vormveranderende watergeesten in de Germaanse mythologie en folklore die meestal in de vorm van andere wezens verschenen.
Onder verschillende namen waren ze gebruikelijk in de verhalen van alle Germaanse volkeren, hoewel ze misschien het best bekend zijn uit de Scandinavische folklore. De verwante Engelse knucker werd over het algemeen afgebeeld als een wyrm of draak, hoewel meer recente versies de geesten in andere vormen weergeven. Hun geslacht, achternamen en verschillende transformaties variëren geografisch. De Duitse Nix en zijn Scandinavische tegenhangers waren mannelijk. De Duitse Nixe was een vrouwelijke riviermeermin. In middeleeuwse literatuur komt de nikker in verschillende verschijningen en karakters voor. Zo geeft het Visboeck van Adriaen Coenen, geschreven tussen 1577 en omstreeks 1581, hiervan een voorbeeld. Er is sprake van 'geesten of goede duvelen' die men in Coenens jaren kwalificeerde als 'hoefsen of hoofgen Nickers'. Die door Coenen vermelde wezens waren, naar uit zijn tekst blijkt, weliswaar plagerig, maar daarnaast hulpvaardig van geest en opgewekt van aard. De door hem gebruikte bijvoeglijke naamwoorden 'hoefgen' of 'hoofgen' wijzen daarop. De twee voornoemde Middelnederlandse bijvoeglijke naamwoorden geven aan dat de bewuste nikkers - in een menschengedaente, schrijft Coenen - wellevend waren en beschaafd.
Tefnut is een godheid van vocht, vochtige lucht, dauw en regen in de oude Egyptische religie. Ze is de zus en de partner van de luchtgod Shu en de moeder van Geb en Nut. Ze stond bij de oude Grieken bekend als Tphenis. In de Heliopolitische scheppingsmythe niesde Atum om Tefnut en Shu te produceren. Pyramid Text 527 zegt: "Atum was creatief in die zin dat hij in Heliopolis ging niezen. En broer en zus werden geboren - dat zijn Shu en Tefnut."
In sommige versies van deze mythe spuwt Atum ook zijn speeksel uit, dat de voortplanting vormt. Deze versie bevat een woordspeling, het tef-geluid dat de eerste lettergreep van de naam Tefnut vormt, vormt ook een woord dat betekent "spugen" of "spuien".
De doodskistteksten bevatten verwijzingen naar Shu die door Atum uit zijn neus wordt niest en Tefnut als speeksel wordt uitgespuugd. De Bremner-Rind Papyrus en de Memphite-theologie beschrijven Atum als speeksel uitsnijden om de tweeling te vormen.
Nodens is een Keltische godheid geassocieerd met genezing, de zee, jacht en honden. Hij werd aanbeden in het oude Groot-Brittannië, met name in een tempelcomplex in Lydney Park in Gloucestershire, en mogelijk ook in Gallië. Hij wordt gelijkgesteld met de Romeinse goden Mars, Neptunus en Silvanus, en zijn naam is verwant met die van de Ierse mythologische figuur Nuada en de Welsh Nudd. De naam Nodens is waarschijnlijk afgeleid van een Keltische stam * noudont- of * noudent-, die JRR Tolkien suggereerde gerelateerd was aan een Germaanse wortel * neut - wat betekent "verwerven, gebruik maken van", eerder "vangen, vangen (als jager) ) "(vgl. Proto-Germaans * neut-e-" om gebruik te maken van, te genieten ", * naut-a-" voordeel, winst; bezit; vee, vee "). Hij legde de verbinding met de hand van Nuada en Lludd en ontdekte "een echo van de oude roem van de magische hand van Nodens the Catcher". Evenzo ontleent Julius Pokorny de naam aan een Proto-Indo-Europese root * neu-d- wat betekent "verwerven, gebruiken, gaan vissen". Ranko Matasović heeft voorgesteld dat de naam van deze godheid afkomstig kan zijn van Proto-Celtic * snoudo-, wat "mist, wolken" betekent. Volgens zijn voorstel vond de overgang van * snoudo- naar Nodons plaats omdat het deeltje sN werd veranderd in N in P-Keltische talen, zoals Gallisch en Brittonisch. Bovendien wordt de naam Nodons - die in het nominatieve geval voorkomt - in inscripties als Nodontī weergegeven vanwege een wijziging in het datieve geval. SN- werd echter niet gereduceerd in het Oud-Iers, waarin het verwante wordt bevestigd als Núada ~ Núadat, niet * Snúada, hetgeen het bewijsmateriaal van Matasović verzwakt.
In de Schotse mythologie zijn selkies wat "zeehondenmensen" betekent mythologische wezens die in staat zijn tot theriantropie, van zeehond naar menselijke vorm veranderen door hun huid af te werpen. Ze zijn te vinden in volksverhalen en mythologie afkomstig van de noordelijke eilanden van Schotland.
De volksverhalen draaien vaak rond vrouwelijke selkies die in relaties met mensen worden gedwongen door iemand die hun zeehondenhuid steelt en verbergt, waardoor het verhaalmotief van het type zwanenmeisje wordt getoond.
Er zijn tegenhangers in de Faeröerse en IJslandse folklore die spreken over zeehondenvrouwen en zeehondenhuid.
De Rainbow Serpent of Rainbow Snake is een gemeenschappelijke godheid. Vaak gezien als een scheppergod en een gemeenschappelijk motief in de kunst en religie van Aboriginal Australië. Het is genoemd naar de identificatie tussen de vorm van een regenboog en die van een slang. Sommige wetenschappers geloven dat het verband tussen slang en regenboog de cyclus van de seizoenen suggereert, bijvoorbeeld blauw (winter), rood (zomer), geel (lente) en oranje (herfst), en het belang van water in het menselijk leven. Wanneer de regenboog aan de hemel wordt gezien, wordt gezegd dat het de regenboogslang is die van de ene waterput naar de andere beweegt, en het goddelijke concept verklaarde waarom sommige watergaten nooit opdroogden toen de droogte toesloeg.
Er zijn ontelbare namen en verhalen geassocieerd met de slang, die allemaal de betekenis en kracht van dit wezen binnen Aboriginal tradities communiceren. Het wordt gezien als een gever van het leven, door zijn associatie met water, maar kan een vernietigende kracht zijn als het boos is. De Rainbow Serpent is een van de meest voorkomende en bekende Aboriginal-verhalen en is van groot belang voor de Aboriginal-samenleving. De Rainbow Serpent is een van de oudste religieuze overtuigingen ter wereld en is vandaag nog steeds een culturele invloed.
Repun Kamuy is een belangrijke figuur in de Ainu-mythologie omdat de zee kansen biedt voor oogsten die niet op het land konden worden gevonden: vissen, jagen op walvissen en expedities op zee. Een van zijn mythen toont zijn zorgeloze aard en zijn vrijgevigheid.
In het verhaal harpoont hij een walvis en haar jongen en gooit ze aan wal in de buurt van een menselijk dorp. Wanneer hij thuis aankomt, wordt hij bezocht door een zeewering, die hem vertelt dat de mensen de walvissen snijden met behulp van sikkels en bijlen - dat wil zeggen niet het juiste respect tonen aan het dier of aan Repun Kamuy als de gever. In plaats van boos te worden, lacht hij en zegt hij dat het vlees van de mens is en dat ze ermee kunnen doen wat ze willen. Korte tijd later gaat hij weer op pad en passeert hij hetzelfde dorp, waar hij ontdekt dat het zeewren heeft gelogen: de mensen zijn gekleed in rituele gewaden en snijden het vlees van de walvissen met heilige zwaarden, in de juiste wijze. Bewogen door dit vertoon van vroomheid, verzekert Repun Kamuy de mens dat de overvloed van de zee hen zal beschermen tegen hongersnood. Repun Kamuy wordt soms afgebeeld als een orka. In andere gevallen is hij een zorgeloze, ietwat ondeugende jongeman gewapend met een harpoen. Net zoals ik
Mosā is de god van de maas (De Maas is een 950 kilometer lange rivier in West-Europa. De Maas ontspringt in Frankrijk en stroomt daarna nog door België en Nederland. In Nederland is de Maas de zuidelijkste van de grote rivieren en mondt ze in de Nederlandse rivierdelta uit in de Noordzee.) Mosā verschijnt in de vorm van vage blauwe figuur aan de randen van de oevers van de Maas. Hij is zowel de beschermer van de Maas. Als de vernietiger. Mosā moet tevreden gehouden worden (ikzelf doe dit tijdens mijn wekelijkse wandeling) Verder is er niet meer bekend over de maasgod. Zelf heb ik al een ervaring gehad met Mosā.
UPDATE 12/04/2008: ER IS BEWIJS VOOR MOSĀ zie hier het artikel uit de morgen.
"De Maas had tijdens de IJzertijd een belangrijke religieuze en rituele functie voor de toenmalige Keltische bewoners. Dat blijkt uit opgravingen langs de Maas bij Itteren, vlakbij de Nederlandse grensstad Maastricht.
As en beenderresten
Archeologen vonden daar de afgelopen dagen onverwacht enkele grafheuvels met as en beenderresten uit de periode van 600 tot 200 voor Christus. De Nederlandse archeologe Angela Simons zei dat de Kelten langs de Maas vermoedelijk een riviergod vereerden.
Verrassende vondst
Simons verwachtte vondsten uit de neolitische steentijd (van 3000 - 2000 voor Christus) en vond die ook. Volgens haar waren de acrcheologen echter verrast door de vondst van nederzettingen en graven uit de IJzertijd (van 600 voor Christus tot aan de Romeinse tijd). De opgravingen, die drie weken geleden begonnen, bewijzen dat het gebied langs de Maas bij Maastricht al 7000 jaar geleden bewoond werd. De latere Keltische graven in een nat gebied zo vlak bij de Maas wijzen op een cultus, aldus Simons.
Ambachten en handel
De Kelten oefenden in de nederzettingen langs de Maas ook ambachten uit en dreven er handel. Ook werd er houtskool geproduceerd, nodig voor het smelten van ijzer. Verder zijn resten van weefgetouwen gevonden. In de Romeinse tijd mengden de Kelten zich met de Romeinse bezetters en de nakomelingen daarvan vormen de voorvaderen van onder meer de Limburgers, aldus Simons. De opgravingen duren nog vier weken. (anp/tdb)"
De Kladeos is een rivier in Griekenland. De rivier heeft zijn naam te danken aan de watergod Κλάδεος/Cladeus. De Kladeos stroomt van het noorden van Olympia, rechtstreeks in de Alpheios die ten zuiden van Olympia ligt. De Kladeos heeft Olympia al vele malen laten onderstromen. Tegenwoordig worden maatregelen genomen om te voorkomen dat de Kladeos de stad in de winter overstroomt. Cladeus was een onrustige god en mengde zich graag tussen de mensen in de vorm van een bedelaar. Hij bedelde niet voor geld maar voor brood. Daarom offerden de inwoners in de buurt van de Kladeos brood aan hem door het in de rivier te gooien.
Een amemasu kan er menselijk uitzien, meestal als een mooie vrouw, om jonge mannen naar hun dood te lokken. Van de huid van een amemasu wordt gezegd dat hij koud en klam is, net als bij vissenhuid, waardoor ze kunnen worden geïdentificeerd als ze in menselijke vorm zijn. In één verhaal slikt de amemasu een hert dat naar het meer is gekomen om te drinken, maar het gewei van de herten scheurt de buik van de grote vis open en doodt het. Het enorme lijk van de Amemasu blokkeert vervolgens het meer en loopt gevaar voor overstromingen. Een god in de vorm van een vogel waarschuwt de mensen in dorpen in de buurt. De dorpelingen ontsnappen stroomopwaarts naar hoger gelegen gebieden, maar de mensen stroomafwaarts, die de vogel niet geloven, vinden het lichaam van de amemasu en slepen het uit het meer, waarna het water met zoveel kracht naar buiten komt stromen dat alles stroomafwaarts wordt weggespoeld. Dat gebied is nu de vlakke Konsengen'ya-vlakte.
