als ge veel tijd hebt om vooral te niksen wordt het observeren van mensen wel heeeel interessant. om jullie een idee te geven van de andere gasten hier :
de r**tveter(ouders lezen mee ) = Duitser die nu reeds vertrokken is elke morgen liet hij in slow motion zijn broek zakken en altijd vlak voor ons dan dook de chris in zen boek en moest bweurkgeluiden onderdrukken want jaja daar verscheen hij weer de stevige bips die werd gesplitst door een soms rode dan weer blauwe slip
de matrasrug Deze man is de reden waarom rugwaxen is uitgevonden al van 100 meter ver ziet ge zijn rugboske , tis mooi onderhouden da wel maar Vicky zou er toch graag wat strips opplakken en eraf snokken
twey amerikanos (veteranen) Twee lieve amerikaanse mannen Vicky had al nen helen theorie dat zij al veel hadden meegemaakt eerst en vooral roken ze allebei, iets dat volharding vereist volgens haar als ge in zo een anti-rookland als amerika woont bovendien zijn het eind 50-ers met tattoos (uit een zwaar verleden dus) en moesten ze lachen als ze nen tyfoon aankondigden (ziede, wel veel meegemaakt) s'avonds in de bar was dansende vrouw met paraplu (zie hieronder) zo onbeleefd hen rechuit te vragen of zij hier vroeger nog gevochten hadden en het antwoord was....yes, but we know we were wrong.. wel raar, we kunnen hen echt zo observeren en ons afvragen wat hebben die allemal gedaan, meegemaakt, gezien het spreekt tot de verbeelding zij kwamen terug om in het reine te komen
mismaakte japaneeskes logeren sinds gisteren in huizeke aanpalend aan da van ons we dachten eerst dat er iets in de fik stond of dat zelfs onze linnenzak begon te rieken maar bleek dat deze madammekes wierookstokskes aan't branden waren en de geur via de gemeenschappelijke deur binnenkwam... bij het avondeten konden we ze beter observeren, twee kleine juffrouwkes met korte kromme beentjes en voetjes die helemaal naar binnen draaien gepropt in hakschoentjes we vragen ons af of zij vroeger hun voetjes hebben moeten inbinden (of hun moeders en dat zo van generatie over gaat)
dansende vrouw met paraplu er is hier een groep 50-ers aangekomen iets is er wel mee, ist midlifecrisis of eens buiten mogen, we weten het nog ni deze madam heeft, buiten de amerikanos lastig gevallen, een danske int midden van hunne groep, int midden van de bar geplasseerd ... met haar paraplu (ene vant hotel dan nog) uit medelijden heeft ne groepsgenoot haar dan maar ten dans gevraagd
vrouw in midlife met bloem vrouw uit dezelfde groep die heel den avond met een wit geplukte bloem achter haar oor liep en we zijn er zeker van dat haar bloemeke al heeeel lang geleden geplukt is.. ze zal nog in ontkenning zitten vroeg ook 60s liedjes aan aan de coverband waarop ze als enige den dansvloer onveilig maakte (zonder paraplu)
Einstein en vuurtoren het meest opvallende koppel hij heeft ne coupe ontploft net zoals einstein zij is de vrouwelijke versie van elton john, bij elken outfit heeft ze nen aangepasten bril haar haar is knalrood, haar badpak ook..een heel opvallend figuur
zo moesten er nog weirdos bijkomen, laten wet weten C&V
ik (Vicky) heb me even alleen achter de pc gezet, hopelijk ben ik weer sebiet ni alles ineens kwijt zoals vorige keer... het is hier super in het hotel.. gisteren was even schrikken, we deden de gordijnen open en regen regen... in de voormiddag was het even beter zodat we konden gaan zwemmen maar nadien wast fini.. we regenden onder onzwe rieten paraplu uit toch hebben we den dag goe benut, wa gaan eten,wa filmkanaal gekeken, wa geinternet vandaag ist stralend zonneke eigenlijk doen we hier schandalig weinig van het zwembad naar de zee naar het restaurant naar de ligstoel deze morgen hadden we een massageke met het geluid van de golven op den achtergrond decadent I know...maar we kunnen dit goe gewoon worden we hebben al tientallen keren tegen mekaar gezegd 'we moeten de fitness eens zoeken ja we moeten de fitness eens zoeken geeuw maar we hebben alles al gevonden alleen da nog ni tiens.. savonds duiken we steevast eerst de cocktailbar in met een live vietnamees covergroepke op den achtergrond ze zijn wel goe alleen heeft de achtergrondzangeres een rokske aan dat bij mij denk just over men rechterbeen past...my god wa zijn de vrouwen hier klein en dun allee kga eens terug want tis te stoem hier binnen te zitten
Vroeg opgestaan voor de rit naar Da Nang. Stiekem hoopte we dat het daar beter weer zou zijn, want in Hue heeft het altijd geregend, behalve s'avonds . Onze gids vertelde ons dat eens we de 3 bergpassen voorbij zouden zijn, het weer zou veranderen (alles is anders in Da Nang). Eens de derde pas voorbij was het nog druilerig, maar in de stad aangekomen was het zonnetje dat idd kwam piepen. Da Nang is de plaats waar destijds zowel de fransen als de amerikanen eerste voet op land hebben gezet wegens strategisch belang. Er zijn een paar overblijfselen die daar aan doen herinneren. We zijn daar nog naar een musuem gegaan over de CHAMP, de vroegere bewoners van het midden van Vietnam.
Na he bezoeken van de lokale marmermarkt (paar marmerbergen in de buurt) zijn we doorgereden naar Hoi An (neen, niet Hanoi), een klein gezellig stadje dat gekend staat voor zijn kledingmakers. We hebben ze niet geteld maar het zijn er 100-en. Die namiddag hebben we nog een aantal authentieke huizen bezocht uit de 17-18e eeuw. Hoi An is zoals vroeger gebleven omdat het centrum van handel destijds is verhuisd naar Da Nang. Maw, het was een cultureel dagje.
Dag 8:
VRIJE DAG!!! laat uitslapen om te beginnen, daarna zalig ontbijt voor ons alleen (iedereen was al weg). Op ons gemak naar het centrum gewandeld waar we onderweg verschillende keren door jonge gastjes gevraagd werden of we geen kleren moesten hebben op maat. Ah ja, zowel gisteren als nu was het zonnetje ook volop van de partij. Rondwandelen, kaartjes kopen, rondneuzen, fotokes trekken, verfrissing drinken, boottochtje maken, zwemmende koeien fotograferen (was de eerste keer voor ons beide dat we dat zagen) lekker restoke opzoeken, nog wat wandelen, postzegels kopen zijn zowat de zwaartste activiteiten van de dag . Terug naar het hotel om rustig aan het zwembad wat kaartjes te schrijven en cocktailtje te drinken ... Ge ziet, ne vermoeiende dag.
Dag 9:
Heel vroeg opstaan (5u) om onze binnenlandse vlucht richting Ho Chi Minh te pakken vanuit Da Nang. Inchecken en op vliegtuig stappen duurde 30 minuten, een record voor een 'internationale' luchthaven (waar sinds 1976 geen buitenlands vliegtuig meer is geland). Daar aangekomen stond onze derde gids ons op te wachten en was de eerste die we zonder al te vel problemen verstonden. Het werd een dagje stadsbezoek. De stad is echt een cosmopolitische stad die de vergelijking met andere wereldsteden aankan. We bezochten de Opera, het stadhuis, het onafhankelijkheidspaleis, het station, de kathedraal, de chinese binnenmarkt en sloten af met het oorlogsmuseum (vietnamoorlog). Vooral dat laatste liet een sterke indruk na over de wreedheid van de mens door heel confronterende foto's. Ook de galerij ter nagedachtenis van omgekomen oorlogsfotografen gaf stof tot nadenken. De effecten van Agent Orange werden ook uit de doeken gedaan. De nadruk lag voornamelijk op hetgeen de amerikanen allemaal gedaan hebben in die tijd, de praktijken die de vietnamezen zelf gebruikten kwamen uiteraard niet voor.
In het hotel waar we verbleven was op dat moment ook een trouw aan de gang. Worden ofwel in hotels ofwel in tenten langs de kant van de weg (laatste vnl in platteland) met veel kitsch (plastieke bloemen, barbiebruidjes ...) en show georganiseerd. We weten niet hoeveel volk er is langsgekomen maar de liftjes hebben in elk geval afgezien. Feest was op de 7e verdieping en wij sliepen gelukkig op het 2e.
Dag 10:
Weer onderweg naar de tunnels van Cu Chi (neen niet Gucci), een 250 km lang tunnelnetwerk dat de vietnamezen tijdens de oorlog hadden uitgegraven en bestond uit verblijfplaatsen, ziekenhuizen, vergaderzalen, keukens en eetruimtes ... alles maw om in te leven. Wel uiteraard in loodzware omstandigheden, maar wel om dem amerikaam zot van te krijgen. Ook waren er nog een boel boobytraps die ze lieten zien. Oorspronkelijk gemaakt voor de jacht op dieren, maar aangepast aan de GI's (amerikaanse soldaten). Vicky heeft even voor VC (VietCong) gespeeld en in een mangat gekropen. Dat was een gat van 30 op 50 en Chris geraakte er maw net tot aan de heupen in. Het waren dus heel kleine menskes die vietnamezen,m maar toen ze ons vertelden wat ze tijdens de oorlog aten werd ons veel duidelijk, nl manjok met een mengsel van suiker, noten en zout. Daar kunt ge niet dik van worden uiteraard. En het blijven passen in de tunnels zal ook wel een motivatie geweest zijn gezien dat een veschil tussen leven of dood betekende. Daarna nog een klein stukje door de tunnel gekropen waarbij de gids binnen de kortste aan het eind was en voor ons effe het licht uitging, een spookie ervaring. Vicky kon nog met moeite via eendengang verder maar Chris moest op de knieen verder.
s'Middags gaan eten ineen overheerlijk restoke en weer vanalles gegeten dat lekker was, maar we begot niet kunnen zeggen wat we gegeten hebben.
Daarna de auto in voor 4u richting ons laatste verblijf (1 week aan de kust in Phan Thiet). Het eerste dat we te horen kregen was dat we een honeymoon upgrade kregen naar een seaview bungalow. We zitten in een bungalow op 10 meter van het strand en ontwaken met zicht op de zee. Douche is buiten (wel afgeschermd) en gelinkt aan onze badkamer. Allez, alles is fantastisch en ge zukt de fotokes later wel zien ;-).
Slukes
PS: ik moet van Vicky vermelden dat jullie veel meer BV roddeltjes moeten melden want ze houdt het niet meer uit. voorkant dag allemaal, tv familie, story, blik ... en please please please doet dat dan ook, want anders moet ik dat blijven aanhoren
van zingende kinderen tot kwaaie vietnamese madammen
Dag 4:
Hetgeen we vorige keer vergeten vermeldden waren, we hadden uitzicht op een betonnen muur van het aanpalende gebouw, dus havenzicht was nog net te zien als ge goe naar links keek. Soit, het eten van de avond ervoor deed nog deugd en kon veel goedmaken. Ook de zalige douche en bed waren het belangrijkste.
Vandaar vertrokken richting Hong Phong (neen niet Kong) een piepklein dorpje in de middle of nowhere (allez Noord Vietnam) waar we werden opgewacht door een school 2-3 jarigen die ons een ode brachten over uncle Ho (Chi Mhin). Ook de juffen deden goe mee. We voelden ons precies Filip en Mathilde
Daarna tochtje door het dorp en bezoek aan het oudste huisje, die madam is nog aan het bekomen dat wij wzijn langsgewest denk ik. Vervolgens een originele waterpoppenshow waarbij iedereen van het dorp aan wezig en het goed vond. Alle kinderen waren supercontent en den oudste lahtte zijn twee tanden bloot. Voor diegene die Vietnamese TV kunnen ontvangen via Sateliet: als ge twee blonde, blauwogige en zwetende toeristen ziet uitleg geven over de show: da zen WELLE!!!! De nationale TV was daar aanwezig en moesten perse weten wat we ervan vonden. Onze gids (den toinne) deed de simultaanvertaling.
Vandaar richting ons hotel in Ning Bing. Niet echt bijzonder aangezien TV slechts twee sneeuwkanalen had, deur die geen deur was maar eigenlijk een raam dat ;et een gordijn moest toegedaan worden maar dat te klein was. Een haarklem van Vicky bracht de oplossing voor ons privacy probleem ;-). De airco was ene van voor den oorlog (tegen de franse of tegen de amerikanen scheelt nu niet zoveel extra jaren) en alle opties werkten nog zolang ge maar de op/af toest gebruikte. Hetgeen het gratis heeft opgeleverd is een snotvalling voor Vicky (snif).
Dag 5:
Vertrek per ossenkar naar een aanlegplaats voor sampanbootjes (typische lage vietnamese bootjes, ref rambo films voor meer uitleg). Braaf beestje dat af en toe zijn baasje met de staart op de kop sloeg. Vandaar dat die zo ne vietname helm op had tegen de vele aanvallen ;-). Onderweg vele roze slakken tegengekomen, volgens onze gids chinese delicatessen, volgens ons gewoon tuttefrut die tegen de boom plakte. Aangekomen stapte we in ons bootje en begon de kwaaie madam waarvan sprake van haren tak te maken omdat onze gids niet mee mocht. Ze tierde gans de buurt bij elkaar en foeterde iedereen uit wie in hare weg 'stond'. Ging blijkbaar over het feit dat er slechts 2 ipv 3 personen in zulke bootjes mochten. Na een paar keer 360 graden in het rond gevaren te hebben, mocht onze gids dan toch mee, bood ze haar verontschuldigingen aan en probeerde ze ons een set van 6 lelijke tafellakens te verpatsen voor 25$, 15$ ... . Ze liggen nog in het bootje uiteraard, of in ne fransman zijn valies, da kan ook maar zeker niet in de onze.
Daarna nog een pagodeke of 3 gezien (begint wel een ...) en lekker gegeten in een lokaal restoke. Superlekker en ook veel. We beginnen te snappem waarom die allemaal zo mager zijn: ze geven gewoon alles aan ons!!
Dan richting Hanoi voor ons binnenlanse vlucht richting Hue. Is perfect verlopen, op tijd vertrokken en geland, op 30 minuten in ons hotel. Dat is een suppersjiek hotel waar we dan nog eens een honeymoon-upgrade gekregen hebben. (witte stenen in badkamer, zicht op lotus vijver, hemelbed, alles in hout, nen tiptop in orde airco ;-), duo-ligbed op terras, ... ). Dat is geen hotelkamer meer, dat noemen ze bij ons een huis. Ge krijgt dan ook een planneke mee van het complex (verschillende restaurants, bar's, spa, shops, lounges, zwembaden ...) om niet verloren te lopen. Maar eigenlijk hebt ge dat niet nodig want als ge ne local om gelijk welk moment van de dag tegenkomt en de weg vraagt, gaat die vlot met u mee tot aan uw voordeur.
Dag 6:
Vandaag iets mindere dag wat weer betreft, beetje druilerige dag, maar bezoek aan Hue was voornamelijk binnen. De citadel, twee mausoleums, plaatselijke markt en uiteraard nog ne pagode. Zijn we vlot de ganse dag bezig mee geweest en was zeer leerrijk.
Subiet nog cocktailke drinken, diner-a-deux en de rest gaan we niet aan jullie neus hangen.
C&V
ps: deze tekst werd door Chris twee keer ingetypt omdat Vicky erin slaagde om alles voor 'Subiet nog cocktailke ...' met de druk op de toets te verwijderen, en dit zonder ergens aan te komen! She's simply the Best, better than all the rest
Hier zijn we dan in Hai Phong aangekomen, de belangrijkste havenstad van Vietnam. Dag 1: Geland in Hanoi om 5u30, omstreeks 6u buiten waar gids en chauffeur ons stonden op te wachten, het zou het begin worden van een loodzware dag. Enerzijds kwam de regen ons al tegemoet en heeft ons heel de dag blijven teisteren (stel ons voor als twee kletsnatte toeristen in hun KW-kes de eerste tempels bezoeken). Anderzijds hadden we chronisch slaaptekort. Doordat het in Vietnam 6u later is dan bij ons, werd 'middernacht' plots 'ochtend'. We hebben nog wel wat proberen te slapen op het vliegtuig, maar dat lukte amper. Gevolg was dus dat we heel dag 1 als zombies hebben rondgelopen. Wat ons wel is bijgebleven is het hectische verkeer, de vietconghelmpkes (wordt hier gebruikt als helm of hoofddeksel), de toeters, de macht is hier aan de brommerkes, de tocht met de rikja (ocharme die kleine mannekes die ons moesten voortkrijgen), de beperkte engelse woordenschat van deze manneskes (bij het naderen van de koffiemarkt kon hij zeggen 'coffee', maar als we vroegen of hij het elk ochtend/dag dronk, kregen we opnieuw 'coffee' als antwoord (net zoals elke andere vraag hierover)) en de waterpoppenshow.
De gids spreekt een engels met veel haar op. Zo zijn de Fransen de friends, ne kilometer is ne kilomister, en walking ze heel hard (working uiteraard). Er zijn er nog zo een paar die we na veel ontcijferen door hebben, maar die houden we voor de volgende Gelukkig hield onze gids rekening met onze vermoeidheid en mochten we vanaf 4u naar de hotelkamer. Daar hebben we geslapen van half 5 tot 7u de volgende dag, we hadden het echt wel nodig maw.
Dag2: Vertrokken naar Ha Long Bay om 8u. Onderweg bezoek aan ceramiek fabriek en aan beschermde werkplaats voor slachtoffers van de bommen van de laatste oorlog. Het schilderen van zo een pot gebeurd op minder dan 5m met de hand. We weten niet hoeveel diedame verdiende, maar allicht veel te weinig voor hetgeen ze kon. Aamgekomen op de boot zaten we opgescheept met nen hoop duitsers van boven de 60, waarbij er nog nen heer flick bijzat met een stokske die zijn bord niet zomaar zonder slag of stoot liet afpakken. Het eten was een persoonlijke overwinning voor Vicky: Krab (jaja het hele beest op uw bord), caracollen uit de schelp, inktvis, gamba's, scampi's, allez, alles wat ge in de zee tegenkomt en kunt klaarmaken (op zeewier na). We zijn een paar keer gaan rondvaren met een kleinere boot, waarbij we dan enkele grotten en binnenmeren konden bezoeken. Het weer was op dat moment schitterend en konden met volle teugen genieten van de aangename temperatuur.
Dag 3: terug aangekomen zijn we dan vertrokken richting Hai Phong waar we in een schitterend hotel met alles op en aan zitten.We zijn net terug van enkele bezienswaardigheden in de stad en gaan ons nu voorbereiden op een gezellig avondje met ons tweetjes.
Zodra we kunnen zullen we iets posten op onze blog. Voor diegene die zich zorgen maken over het weer hier. Dat is alle dagen beter en beter aan het worden(we trekken dan ook dagelijks meer en meer zuidelijker) en Chris is daarnet al licht verbrand van 20m in het zonneke te lopen.
Gisteren schrokken we even bij het zien van het nieuws... Grote overstromingen in (Noord)Vietnam, heel Hanoi onder water.. Inderdaad in Hanoi landen we ook. Normaal gezien valt november in Vietnam buiten het regenseizoen maar nu blijft dit nogal lang hangen(hebben we weer chance ). Maar wat opzoekwerk en een telefoontje heeft ons toch al een beetje gerustgesteld. Ik denk niet dat we regen kunnen vermijden...die bui zien we al aankomen vandaar dat we toch maar wat extra lange broeken en truitjes in onze valies hebben gestoken. We landen echter op 100km van de stad Hanoi(waar 45 cm water staat) en van daaruit krijgen we direct transfer naar ons hotel, twee uren buiten Hanoi. Pas na dag 6 bezoeken we Hanoi zelf en hopen we dus dat alles dan wat weg is. Ook hebben we naar Jet Air gebeld en die zeiden dat ze van hun lokale contacten aldaar nog geen bericht hadden gehad reizigers af te raden naar daar te komen. En moest dit nog zo zijn, bellen ze ons voor morgenvroeg... Tis gewoon even knoppeke in ons hoofd omdraaien(voor de chris natuuuurlijk al makkelijker dan mij en hopen op het beste. Voor de rest ligt alles klaar om in te pakken, chris zei wel dat ik moet filteren want heb natuurlijk weer veeel te veeel mee..maar tis drie weken uiteindelijk he! Morgen geeuw rond 5 uur ten laatste opstaan, om half 6 brengt den taxi ons naar het station van Mechelen. Daar nemen we om 6 uur de trein richting Brussel,daar komen we dan om half 7 aan. Dan hebben we nog een uurtje om wat te ontbijten want om half 8 vertrekt den TGV richting Parijs. Dan arriveren we in Parijs om 9 u wat ons tijd genoeg geeft te relaxen en een fokkietje te drinken want om half 1 stappen we op de vlucht richting Venetië euh Hanoi ( Allee luitjes het volgende bericht zal zijn vanuit het verre Vietnam wieweet met de pootjes int water! Houd het nieuws in de gaten wie weet ziet ge ons voorbij komen in een rubberen bootje we beloven te wuiven! daaaaaaaaaaaaaaaaag!!!!
Maandag 3 november is het zover! Dan begint onze huwelijkreis van 3 weken naar Vietnam Om 7.30u stappen we op de TGV richting Parijs om daar de rechtstreekse vlucht "Charles De Gaulle - Hanoi" te nemen!! Als alles volgens schema verloopt komen we rond half 6 s'morgens plaatselijke tijd aan. Dan is het bij ons half 12 s'nachts. Inderdaad voor de tellers onder ons, het is er inderdaad 6 uur later dan in België. Dit heeft als gevolg dat we van middernacht ineens naar s'morgends overspringen en ne nachtrust missen We gaan dus proberen op het vliegtuig al een goed napke te doen. De dag nadien, 4 november, zullen we enkel wat kunnen uitblazen bij onze transfer naar ons hotel in Hanoi want de dag is al goed gevuld. Vanaf dan zullen we op regelmatige basis berichtjes droppen zodanig dat jullie weten hoe het ons vergaat daar! Wees niet ongerust als het even duurt, we moeten de tijd ervoor kunnen maken én een PC vinden. En aangezien we vooral willen relaxen gaan we ons ook voor dit niet forceren De eerste twee weken zullen we vrij georganiseerd rondtrekken, de laatste week genieten we van hotel, zee, strand, niksen maw onze kers op de honeymoontaart!! Natuurlijk gaan we dan ook heel benieuwd zijn hoe het hier is!! Alle nieuwtjes zijn welkom maar niks over twerk want daar willen we niet aan denken:
)
, tis mooi onderhouden da wel maar Vicky zou er toch graag wat strips opplakken en eraf snokken
.
.
