Die dingen. zo raar. maar toch eigenlijk niet. Terwijl ik uit het raam van de auto kijk zie ik .. Sterretjes. zo al fonkelend tegen de avond aan. Zon. Overdag schijnt ze op mijn gezicht. Gras. Groene stekels die meegaan met de wind . Och. Die dingen. zo raar. maar toch eigenlijk niet.
Soms wil ik lopen , lopen zonder een doel. Gewoon lopen , zonder een eindbestemming. Heel hard lopen , maakt niet uit naar waar. Zonder te stoppen wil ik lopen , ook al zal ik heel moe zijn. Het maakt niet uit , laat me gewoon lopen. Laat me gewoon weglopen. Weglopen van hier.
Tijd gaat traag. Niemand die weet hoe ik me precies voel. Niemand die weet wat er in me omgaat. Niemand die weet wat ik juist of verkeerd doe. zelfs ik niet. Alles lijkt gevoelloos. Ik probeer niets te horen . Maar alles blijft te luid. Het lijkt of ik ben nooit gekend. 1 woord. Genoeg.
