Ik begin hier al aardig mijn weg te vinden in het hete en stofferige Ouaga. Vorige week vrijdag heb ik van de organisatie hier een brommer gekregen, een toffe, ouderwetse (bij ons zeggen daartegen waarschijnlijk nen old timer) oranje YAMAHA. Met dergelijke brommer rijdt meer dan de helft van Ouagalezen hier rond, .... en hoe? Er staan hier we overal rode lichten en verkeersborden....waarschijnlijk ter decoratie, want de meesten lappen de regels aan hun botten. De wet van de rapste en de sterkste is hier van kracht. Het is maw opletten geblazen, maar ik moet eerlijk toegeven dat die rijstijl me wel ligt ;-)
Zaterdagmorgen ben ik Ouaga gaan verkennen met de brommer en wanneer ik zeg verkennen is het ook verkennen. Ik ben 'smorgens rond een uur of tien vertrokken met het gedacht naar het bureau van toerisme te gaan en mij daar een kaart van Ouaga aan te schaffen. Het toerismebureau had ik vrij snel gevonden (u'tje ofzo), maar dan, de terugweg.... Vermits alleen de hoofdstraten hier hebben een naam, dat zijn tevens ook de straten die verhard zijn, is het niet evident om zomaar eventjes de weg terug te nemen. De andere straten zijn 'oranje' aardewegen en die lijken allemaal op elkaar(denk dat ik toch een tijdje in cirkeltjes gereden heb). Maar om een langer verhaal kort te maken...ik ben tus om 14u thuis gekomen. We hebben maw een beetje aan sight- seeing gedaan en de stad is bijdeze, een beetje beter, verkend.
Zaterdagavond had ik afgesproken met iemand die ook bij het IPC werkt (Amadé). En hoewel ik, of dat denk ik toch, vrij goed frans versta en spreek, loopt de communicatie vaak een beetje verkeerd. Hij had blijkbaar dix-sept heure gezegd, maar ik had de dix niet gehoord...dus, dacht ik dat we om 7 u hadden afgesproken... Ik was er dus niet en vermits ze er hier geen gras laten overgroeien, had hij tegen de tijd dat ik dacht dat we afgesproken hadden, al een andere date ;-) Enfin, zondagavond zijn we dan iets gaan eten, samen met een vriendin(Joseline) van hem. Een toffe madam en waarschijnlijk één van de weinige feministen die hier in Ouaga rondlopen. Ik heb mij een deuk gelachen toen ze het had over de ontrouwheid van de Burkinese man, en zeker wanneer er dan een Burkinese man aan tafel zit die kost wat kost ook zijn versie van het verhaal wil geven. In feite heeft het allemaal te maken met de positie van de vrouw, zowel de positie die ze zelf inneemt (want er zijn weldegelijk (niet veel) vrouwen die een andere positie, dan de onderdanige vrouw, innemen), als de positie die ze krijgt toegewezen door de man (en die plaats stelt niet al te veel voor). Heb ondertussen trug met Joseline afgesproken ze zal 'Teau' (paten op basis van bloem, arachide, suiker...en een of ander sausje) klaarmaken, ben benieuwd.
Net zoals bij ons viert men hier op de eerste mei, het feest van de arbeid...en gaat dus niemand werken. Zo komt het dat Houaua een afspraak kon regelen met een prof. psy van de univ van Ouaga. Nadat we iets gedronken, gegeten en gebabbeld hadden over hoe we onderzoek zullen aanpakken, zegt Houaua tegen mij :" je vais demander la route" en ik tegen haar, "maar H we moeten de weg toch niet vragen, we kennen toch de weg terug". Dat moet hilarisch geklonken hebben, want die twee lachten zich haast een breuk..."Demander la route" is een zegswijze waarmee je aangeeft dat je wilt vertrekken, maar dan op een fatsoenlijke manier. Van onderontwikkeling gesproken zullen ze gedacht hebben ;-) We leren hier elke dag nog bij!
Ondertussen ben ik een manier aan het zoeken om de fotos op de site te zetten, maar tot op heden is dat echter geen groot succes. Ik blijf zoeken en pogingen ondernemen, zodanig dat jullie jullie ogen eens de kost kunnen geven.
We zijn zoals jullie wel al zullen weten goed aangekomen in Ouaga (stoer e, das slang). Maandagmorgen om 3.00 geland en op de luchthaven stond iemand van een hotel op me te wachten alors direction hotel Somketa. s Morgens op mijn gemak opgestaan en eens door het raam gekeken, het was bewolkt ikke al zoiets van toeme ik kom daar net van maar toen ik buitenkwam, amai quelle chaleur! Enfin, aan de receptie wisten ze me een nummer te geven van een zekere Amadé,die smorgens gebeld had om te vragen of ik goed was aangekomen in het hotel. Ik moest hem maar bellen van zodra ik klaar was...dus Amedé(HRmanager vant IPC) gebeld... hij zou me rond 10.30 komen oppikken. Je gelooft het nooit, maar hij was op tijd cliché ontkracht?? Samen met Amedé en zijn chauffeur een tourke gaan doen inOuaga, geld gaan afhalen en op huizenjacht. Pas évident .de betaalbare huizen zijn zonder airco en zonder vanalles, de andere huizen of kamers zijn duur en pas chique. Nu chique moeten ze niet zijn maar toch .
Zonder veel succes naar IPC gereden om er iedereen te ontmoeten allemaal super vriendelijk en dan gaan eten met Amadé en Brice, die toch wel bezorgd waren over mijn darmen .het moest en zou bien cuit zijn! Was eigenlijk mulle moewe en ze moeten het opgemerkt hebben want ze stelden voor dat ik toch nog wat zou rusten de nouveau direction hotel . en dankzij de hitte en de vermoeidheid heb ik 10 volle uren vredig geslapen;-). Et alors 's anderdaags, de ganse dag hard gewerk op het IPC ;-), Ik heb een klein bureautje gekregen aan den entree...en dus komt iedereen, onder het mum van ' ik passer toch just', eens goeiendag zeggen. Met enkele van de 'collega's' heb ik een goed contact ondertussen, met anderen loopt het wat stroever...
Ik heb dus de eerste 2 dagen in het hotel geslapen...daarna ik bij een belgisch koppel (vrienden van Henk) gaan logeren, eveneens 2 nachten. Mark heeft er dan voor gezorgd dat ik ergens een huisje in de buurt kon betrekken...et voila...nu zitten we dus daar. Naast mij woont een gezin uit Chad en rechtover mij woont jean-marie(een echte Burkinabè). Het huisje is eigenlijk van een Burkinabe-Frans koppel, die voor het ogenblik in frankrijk woont. Maar de zus woont nog steeds in Ouaga en regelt dus de huur enzo.... Deze morgen (28/4) met Rebecca (de zus) naar de markt geweest, een supertoffe madam...die me de knepen van het handeldrijven wel nog zal leren.
Tis moeilijk om je Ouaga voor te stellen eigenlijk....tis gelijk brussel, maar anders, drukker, overal brommertjes, fietsen, auto's, voetgangers, verkopers, winkeltjes....maar vooral oranje en veel stof (het KMI zou hier eens het fijn stof moeten komen opmeten, amai...). Van zodra ik fototjes heb stuur ik ze door!
Ik mag sebiet mijn brommer gaan proberen, benieuwd wat dat zal geven...ze lachen zich hier al bija krom als je zegt dat je weet hoe zo'n machien werkt...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
