Het kwaad, zo zei iemand me ooit, zit niet in wat de mond van de mens ingaat maar wél in wat eruit komt. Het was cru gesteld. Het woord, uitgesproken of geschreven, is alleszins een machtig wapen en speelt in op de harten en de ziel van de mens. Het kan liefkozen, pijnigen, stigmatiseren,.... Een machtig wapen. Gezonde mensen koesteren woorden. De dichter gebruikt ze als instrument om zijn gevoelens te uiten, om onze verbeelding kleur te geven, om ons te doen dromen. Anderen gebruiken ze bruut zodat het woord tot een vlijmscherp wapen. Soms vol goede bedoelingen, soms doordacht gemeen.
Staatssecretaris voor Sociale Fraudebestrijding, Bart Tommelein, Open VLD, zei onlangs in Humo, en ik citeer letterlijk :" De kleintjes zorgen ervoor dat ondernemers moeten frauderen." Onschuldige woorden zou je zeggen ware het niet dat ze in die opeenvolging verworden tot een onjuiste, stigmatiserende en domme verzameling. Het lijkt alsof de kleine werknemers die deeltijds ingeschreven worden door hun werkgevers en toch 50 a 60 uren per week kloppen, oorzaak zijn van de fraude die hun werkgever pleegt. Het lijkt alsof de werkloze en andere steuntrekkers een sector als de Horeca doet frauderen. Wie de horecasector kent, en zeker wie er werkzaam is, weet beter. Waarom zegt Tommelein dit? Hoe durft een beleidsmaker dit te zeggen? Hoe wereldvreemd is zo'n man? Tommelein, naar eigen zeggen geen briljant intellectueel, bereikt overschrijdt hiermee de grens van het fatsoen.
Tommelein is geen alleenstaand geval. Politici overspoelen de massa met woorden die samensmelten tot leugens. Ze maken alsof iedereen, door hard te werken, beschikt over een dikke spaarrekening, eigenaar is van 2 a 3 woningen, beschikt over een bedrijfswagen en dagelijks brandstof tankt met een tankkaart van de werkgever. Die arme, hardwerkende sukkelaars, mogen in geen geval getroffen worden door de taks shift. Zij behoren tot Jan Modaal. Ik woon blijkbaar in een arme buurt en heb uitsluitend arme vrienden. Een mens vraagt zich af of de politici nog feeling hebben met de realiteit. Maar geloof me, de heren en dames die ons vertegenwoordigen kennen de realiteit. Zeker weten. Zo dom zijn ze nu ook niet. Het maakt alles alleen maar onrustwekkender. Anno 2015 maakt men zich op om de weg te effenen naar een duale samenleving.
Respect? Dat heb ik voor gasten als een Loïc Nottet. Die 19-jarige gast zal België vertegenwoordigen op het Songfestival. Zijn lied, zijn choreografie, zijn stijl, zijn artistieke talenten tonen een mens die iets mooiers brengt dan de meeste gekozenen des volk in de diverse parlementen. Merci Loïc!
