Eindelijk is mijn boek uit. Had een ander einde verwacht. Ben ook een beetje verrast dat Dimitri dan zo snel opgegroeid is. Had toch wel verwacht dat dat deel van zijn leven interessanter was. Hopelijk is er op dit boek een vervolg want zou toch graag weten wat hij allemaal heeft gedaan in die tussentijdse periode.
Helaas was de schrijfstijl tot op het laatste blad nog steeds hetzelfde. Naarmate het einde toe nam de humor wel een beetje toe (vond ik toch)
Hopelijk is de film wat goed want die zou ik zeker eens willen bekijken, en het werd ons beloofd!
Tot dusver volledig geconcentreerd bezig met het lezen, bang om een deel van het verhaal te missen. Op dit moment weet ik al wat meer over de biografie van Dimitri Verhulst. Ik vind het niet echt een interessant boek en zou het zeker ook geen 2 keer lezen. Hopelijk is de film wat beter
Al 2 hoofdstukken ver. Het boek begint verdacht veel naar bier te ruiken... Maar ik geef niet op. Misschien kan ik hier wat inspiratie uithalen om eventueel een toffe ouderjaarsavond tegemoet te gaan... Tot dusver heb ik er mijn hoofd goed moeten bij houden om ieder detail goed op te nemen. Hopelijk wordt het een tof einde.
De eerste pagina's zijn erdoor. Beetje een verrassend boek, had niet gedacht dat het zo zou geschreven zijn. Na 20 pagina's had ik eindelijk door wie het hoofdpersonage was... Je moet goed geconcentreerd aan het boek lezen want het is nogal redelijk verwarrend waardoor je soms stukken mist en zo de draad doorheen het verhaal kan kwijt raken.
Zijn eigenlijk debuut verscheen in 1992 en heeft als titel Assevrijdag. Deze vrij obscure publicatie was een initiatief van hemzelf dat enkel zijn weg vond naar wat vrienden en bekenden. Zijn 'officieel' debuut was dan met de verhalenbundel De kamer hiernaast die genomineerd werd voor de NRC Literair Prijs. Hij publiceerde verhalen en gedichten in verschillende literaire tijdschriften, waaronder Nieuw Wereldtijdschrift, De Brakke Hond en het tijdschrift Underground, waarvan hij redacteur is. In 2001 verscheen de roman Niets, niemand en redelijk stil, later dat jaar gevolgd door Liefde, tenzij anders vermeld. De roman De verveling van de keeper, verscheen in 2002. In 2003 publiceerde hij Problemski Hotel, dat vertaald werd in het Duits, Deens, Engels, Frans, Hebreeuws, Sloveens, Italiaans en Hongaars.
De helaasheid der dingen (2006) werd een succesnummer. Dimitri Verhulst won er de publieksprijs van de Gouden Uil mee. Deze autobiografische schets van een Vlaamse voorstadsgemeente (Nieuwerkerken bij Aalst) werd zowel in Vlaamse als Nederlandse media zeer enthousiast onthaald. De verfilming door de Vlaamse regisseur Felix Van Groeningen liet niet lang op zich wachten. In januari 2008 begonnen de filmopnames. De filmwebsite [1] ging ondertussen open. Op het Filmfestival van Cannes 2009 werd De helaasheid der dingen geselecteerd voor de Quinzaine des Réalisateurs. De film kreeg in Cannes de Prix Art et Essai, een onderscheiding van de organisatie die 3 000 onafhankelijke bioscoopzalen wereldwijd groepeert. De literaire jongerenprijs De Inktaap nomineerde De helaasheid der dingen naast Arnon Grunbergs Tirza en Hans Münstermanns De bekoring voor zijn editie 2008.
De prijsuitreiking van De inktaap vond plaats in deSingel te Antwerpen op 3 maart 2008. Dimitri Verhulst veroverde de prijs als gedoodverfde winnaar. Volgde Mevrouw Verona daalt de heuvel af (2006) dat als enige Vlaamse werk genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs 2007. Op 23 september 2008 stuntten zijn uitgever Contact en het weekblad Humo met de verdeling van zijn nieuwe roman Godverdomse dagen op een godverdomse bol tegen de prijs van een Humo-magazine ( 2,30), immers het boek met een oplage van 320 000 exemplaren kreeg je gratis als bijlage bij Humo: een nooit eerder geziene promocampagne voor een Vlaams literair werk. Dimitri Verhulst verscheen in oktober 2008 (met de Nederlandse auteur Naema Tahir) aan de start van het tv-programma Iets met boeken van Canvas en VPRO. Hij werd aangezocht als curator van het boekenfestival Zogezegd in Gent 2009 dat de Literaire Lente in Vlaanderen opent. In Humo's Pop Poll 2009 werd hij de winnaar in de categorie 'beste boek' met zijn Godverdomse dagen op een godverdomse bol. Voor dit werk ontving de auteur de Libris Literatuur Prijs 2009.
De vijfkoppige jury loofde het werk als een sardonische komedie, waarbij de mens zowel dader als lijdend voorwerp is; daarbij oordeelde men dat het boek niet onder de noemer klassieke roman valt maar elke genreomschrijving vakkundig omzeilt. De jury prees het boek als een vuurwerk van taal en een literaire prestatie van formaat van iemand die het métier tot in de puntjes beheerst. Het is een boek dat de lezer in een hoek dwingt, hem voor de keuze plaatst.
De auteur reageerde overgelukkig [2] op zijn prijs. Godverdomse dagen op een godverdomse bol werd genomineerd voor De inktaap 2010. Het boek gaat de wedstrijd aan met prijswinnaars Over de liefde van Doeschka Meijsing en Alleen maar nette mensen [3] van Robert Vuijsje. In september 2009 verschijnt het boek op de tiplijst of longlist van de AKO Literatuurprijs. De veel gehoorde vergelijking met Louis Paul Boon berust niet echt op een gemeenschappelijke stijl maar op een gemeenschappelijke (en zeer sympathieke) beschrijving van de Aalsterse "basse classe". Verhulst woont en werkt in Huccorgne, in de buurt van de Waalse stad Huy.
Onderscheidingen
2007 - Publieksprijs Gouden Uil voor De helaasheid der dingen 2008 - De Inktaap voor De helaasheid der dingen, literaire jongerenprijs Vlaanderen, Nederland en Suriname 2009 - Beste Boek 2008 Humo's Pop Poll voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol 2009 - De Libris Literatuur Prijs voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol
Als opdracht voor het vak Nederlands kreeg ik te horen dat ik het boek De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst moest lezen. Lezen doe ik niet zo graag maar omdat het nogal veel in de media komt/kwam wou ik het toch wel eens proberen. En ook omdat het moest voor school...
Hallo
.jpg)
Hallo
