De voorbije weken in Pa'i Puku waren zeer druk, daarom dat we nog geen tijd gehad hebben om onze verslagen aan te vullen. Vanaf we in België zijn zullen we de rest van onze avonturen op de site zetten, tot dan
We zitten hier nu een goeie week en we hebben ons al goed geïntegreerd. We hebben ondertussen ook een taak gekregen. In de week helpen we instaan voor de kleintjes van 6 à 7 jaar. We proberen ze zo goed mogelijk te entertainen door ze de typische chiro/CM spelletjes aan te leren. Als eerste hebben we dikke Bertha omgetoverd tot gordo Pablo, maar ze zingen ook uit volle borst de West-Vlaamse versie van Napoleon mee (HILARISCH). Ze maakten hun eigen versie van Billy Billy Bob ( Billy Billy Bom) en Ururu piano. Maar onze spelletjes blijken hier soms ook wat gevaarlijk te zijn...
Deze week bakten we ook chipas met Sonja en Myrian, een heerlijke specialiteit hier!
We beloonden onszelf ook met zelfuitgeprobeerde maar lekkere pannenkoeken en een koelkast vol met heerlijk fruit, alhoewel we hier zeker niet mogen klagen over het eten. Elke maaltijd krijgen we een bord voorgeschoteld vol met pasta, rijst, bonen,...
De voorbije week hebben we ook de leerkrachten beter leren kennen, zoals de opvoeders Emilio en Jacinto met wie we ook elke dag terere drinken. We zijn ook bij Ramòn versgeschoten cavali gaan eten samen met zijn gezin en de poortwachter van dienst.
Onze portie ziek zijn hebben we ook al gehad voor deze week, vrijdagnamiddag kreeg Celine krampen en diarree dus ging Linda alleen voor de kindjes zorgen. Zaterdagmorgen was het Lindas beurt om ziek te zijn die daardoor niet meekon naar een mis voor een overleden oma van 4 kindjes hier op school. De misviering werd net iets verder buiten de school gehouden en de jongens van de carpinteria speelden er gitaar en de meisjes van de corte zongen. Zon sfeer is helemaal anders dan bij ons.
Gisteren gingen we naar een voetbalwedstrijd kijken van de oudere jongens en vanmiddag is er weer een. Heel belangrijk is voetbal hier!
Vanaf het moment dat we in paraguay toekwamen hadden we geen verbinding meer met de gsm, dus is het niet nodig om ons smsjes te sturen want we ontvangen ze toch niet...
En wat internet betreft is het ook wat moeilijk, we zullen proberen om minstens 1 keer per week iets achter te laten op onze blog.
Het vertrek ging niet zoals gepland, Linda was thuis haar paspoort voor gele koorts vergeten, iets wat je nodig hebt om Paraguay binnen te komen. Het was al te laat om er nog naar huis om te rijden dus stapten we op de trein in grote onzekerheid; Gelukkig stonden Lindas ouders haar op te wachten in Brussel met haar geel paspoort, OEF!
Het was een lange reis van 27 uur met veel wachten. Oostende-Brussel-Parijs-Sao Paolo-Asunción. Op het vliegtuig naar Paraguay kregen we al de indruk dat de mensen hier zeer vriendelijk zijn want Arturo die naast ons zat vertelde de hele historie van Paraguay. Later ontmoetten we nog zijn hele familie en kregen zijn kaartje voor als we hulp nodig hadden.
Ramón en Miguel stonden ons al op te wachten toen we toekwamen, een warm onthaal ook al was communiceren moeilijk! We werden onmiddellijk in de Spaanse taal en in het werk gesmeten toen we geschenkjes voor 600 kindjes moesten verpakken in Fudación Pai Puku, nog steeds in Asunción.
Ramón kwam ons dan weer oppikken om lekker te gaan eten. Hoeveel kost eten in Paraguay? Wel, je betaalt het gewicht van je bord! Heel gek allemaal.
Na een rit van 2 uur door de prachtige Chaco komen we aan in Pai Puku. Het was al donker dus zagen we er nog niet veel van, maar we hebben wel al gezellig gepraat met Crisina over de werking van de school.
De eerste dagen in de school waren andere dan gewoonlijk. Want er was een groot feest voor de kinderen : El día del niño. Dus hadden ze geen les. Leerkrachten, jongeren, iedereen deed zijn best om het voor de kindjes zo leuk mogelijk te maken. Donderdagavond was er een grote show vol dans, muziek, poëzie... Zalig om op die manier de kindjes te leren kennen. De vrijdag was het voor hen nog leuker, want er was een grote bbq gepland en ze mochten de hele dag spelletjes spelen. s Avonds was er een heerlijke torta van 5 meter die prachtig versierd was door de meisjes van het middelbaar.
En wij doen ons best om ons hier aan te passen aan het dagelijks leven. We staan op om 5.30 u en gaan slapen om 20.30u net als de kindjes hier. We helpen ook met hun dagelijkse taken: bijna 700 kopjes en borden afwassen per maaltijd, maniok schillen, alle kleren van de kindjes helpen wassen, en zoveel meer! Maar het is allemaal zeer aangenaam omdat de kindjes ook hun best doen om zich verstaanbaar te maken door nietalleen in Guaraní te praten maar ook in het Spaans. Ons Spaans gaat er elke dag een beetje op vooruit want dit is de enige manier om te communiceren.
Er wordt hier ook heel veel gelachen met onze namen onder andere. Linda is hier een dikke nek doordat Linda hier mooi betekent en ze zegt constant soy Linda.
De vervorming van Céline, célindro betekent hier poep, kont...
De mensen willen hier snel onze vrienden zijn, en wij ook die van hen want ze zijn hier muy sympáticos!
OJA! NOG VERGETEN TE ZEGGEN, WE HEBBEN ECHT 100000000 PICADURAS DE MOSQUITOS!!!!
De Chaco is een gebied in Paraguay dat ruim tien keer zo groot is als België. Er wonen amper 17.000 mensen, dus grote scholen heb je hier niet. In de jaren 1950 reed Pater Shaw te paard door dit uitgestrekte gebied. Hij werd ook Pai Puku genoemd, wat Grote Pater betekent, want hij was meer dan 2m groot. De Vlaamse missionaris wou helpen, hij vroeg aan de mensen wat hij voor hen kon doen. Een school voor hun kinderen was het antwoord, liefst met internaat, want de leerlingen wonen soms 400 km ver. De school Pai Puku is dus gegroeid vanuit de nood aan degelijk onderwijs en vorming voor de kinderen uit de Chaco-gezinnen. Er komen kinderen die meer dan twee dagen moeten reizen te paard vooraleer ze op school aankomen. Daarom is de school een internaat waar de kinderen gedurende negen maanden leven zonder naar huis terug te keren. Ze telt 550 interne leerlingen en een 60-tal externe. De leerlingen kunnen op de school kleuter, lager en middelbaar onderwijs volgen tot ze 18 jaar zijn. Daarna kunnen ze nog verder studeren in de hoofdstad van Paraguay, Asuncion.
De school zelf ligt op meer dan 100 km van de hoofdstad. De weg naar de school is verlaten, je komt er niets tegen, behalve een paar povere tentjes waar indianen wonen. Pai Puku is meer dan een school, je zou het bijna een stad kunnen noemen. Er is een kapel, een toren, een bushalte, een apotheek, een verpleegruimte, een bakkerij, een voetbalveld, slaapzalen voor de leerlingen, houten huisjes voor de leerkrachten en opvoeders en uiteraard klaslokalen.
Een dag in Pai Puku ziet er als volgt uit: om 5.45u staan de leerlingen op en poetsen ze de slaapzalen en klaslokalen. Drie kwartier later nemen ze het ontbijt dat bestaat uit brood met melk. Om 7u begint de viering. Elke klas organiseert om de beurt een viering met enkele teksten en liedjes om de dag met goede intentie te beginnen, maar s zondags organiseren de leerkrachten de viering en komt er een priester. De kerk waarin dit alles zich afspeelt is het eerste gebouw dat in dit centrum werd opgetrokken. Om 7.30 hebben de helft van de lagere schoolkinderen les, de andere helft heeft studie, gevolgd door een taak. Ze moeten dan helpen bij allerlei karweitjes: hout halen voor de oven in de keuken, brood bakken, afwassen, vlees snijden, in de groentetuin werken, de was doen met de hand, strijken, kledij herstellen. Daarna krijgen ze een halfuurtje speeltijd en een stukje brood, want sommigen van de externen komen wegens de armoede thuis, zonder ontbijt naar school. Om 11.30 is er middageten: rijst, maïs, bonen of pasta met een stukje vlees, bereid als soep. Hierop volgt een uurtje siësta. De lessen hervatten om 13.30u, dan moet de helft die s ochtends gewerkt heeft, les volgen. Van 17.30u tot 18.30u mogen de kinderen spelen, dan volgt het avondeten. De kindjes van de lagere school gaan om 20u slapen, de jongeren van de middelbare school gaan slapen om 21.30u. De oudere meisjes leren naaien, kledij herstellen, koken, haarkappen en verpleging. De jongens leren houtbewerking, elektriciteit, loodgieterij, dierenarts en verpleging. Alles hoofdzakelijk in de praktijk. De studenten leren van 17u tot 21.20u dingen als politiek, geschiedenis, antropologie, engels, wiskunde,
In de weekends krijgen ze zangles en lichamelijke opvoeding, maar er is ook tijd om te spelen. Per week maken de kinderen 70 kg bloem, wassen ze meer dan 7000 kledingstukken, drinken ze meer dan 300 l melk en wassen ze meer dan 2100 melkkannen, borden, kopjes,
Er is dus elke dag zeer veel te doen op Pai Puku, daarom willen wij daar een handje toesteken waar het kan!
De school wil jongeren een nieuwe kijk geven op het leven, hen bewust maken van de realiteit waarin ze leven en hun potentiële krachten om zelf verandering te brengen in structuren en situaties die hen verdrukken en arm en afhankelijk houden. Ze nemen een vernieuwende houding aan die leidt tot een meer rechtvaardige, broederlijke en solidaire samenleving.
Na enkele weken van voorbereidingen en na een lange dag van tafels en stoelen zetten (en alle andere karweitjes), was het dan eindelijk zover, de barbecue ten voordele van Pai Puku, een internaat in Paraguay.
In het begin kwamen de inschrijvingen niet zo talrijk binnen, maar na twee weken was het woord verspreid en wou iedereen meegenieten van een heerlijke barbecue. We waren maar liefst met 166 man (de extra mensen die zich te laat of niet hebben ingeschreven, maar toch lekker gegeten hebben, niet meegerekend). Het was dus een gezellige boel daar op de koer van de Kakao, jong en oud, Kazou-leden en vrienden, ouders en leerkrachten, buren en familie verenigd!
Ook het weer was ons gunstig gezind, want met temperaturen van meer dan 20° was het aangenaam buiten zitten.
De ruime keuze uit de saladbar, de goedgebakken stukken vlees én de lekkere wijn zorgden ervoor dat iedereen in een goede stemming was en dat maakte het aanschuiven weer wat aangenamer.
Na het verorberen van de maaltijd, was het tijd voor een speech. Kort weliswaar, maar daarna volgde een stevige uiteenzetting van Fem Theuninck. Aan de hand van fotos maakte ze het dagelijkse leven in Pai Puku duidelijk. Het was al twee jaar geleden dat ze er geweest is, en nog vertelt ze erover alsof ze van gisteren terug is!
Hierna trakteerden de getalenteerde presentatoren/Kazouers ons op een hilarische veiling, met als openingsact het liedje Torn, gezongen door Benoît, begeleid door Julie en uitgebeeld door Vincent! Een goed begin en ze hadden het publiek ook meteen mee. Fantastisch, want dat wil zeggen dat mensen goedgeluimd zijn en sneller hun gespijsde portefeuille bovenhalen! Even op een rijtje wat er allemaal geveild werd: een gitaarles, twee tuinmannen, een surfles, twee kokkinnen, een ontbijt op bed, een bijbellezing, een autowasbeurt, een massage, Natuurlijk mogen we onze special acts niet vergeten te vermelden, een interactieve zangshow van Jeroen en Annelies en een stripteaseact van Sven en Yannick!
Ja, je zou voor minder je portefeuille bovenhalen! De veiling alleen al, bracht meer dan 450 op!!
De veiling was een leuke afsluiter van de barbecue. De mensen zakten af naar huis óf ze hielpen met de opruim. Vele handen maken licht werk, dus na een goed uur was alles piekfijn in orde! Jullie zijn waarschijnlijk geïnteresseerd in de opbrengst van de barbecue, wel ik kan jullie vertellen dat we er zelf van achteroversloegen als we het bedrag bijeentelden. Jullie hebben ervoor gezorgd, dat we 2630 kunnen meenemen naar de school in Paraguay!
Bedankt dus aan de helpers, vrienden, sponsors en aanwezigen. Het was een avond die we niet snel zullen vergeten!
Maar ook na de barbecue kwam er nog regelmatig geld binnen, o.a. van de Rotary, Parochie St-Jan en van sympathisanten.. Dankzij jullie allemaal hebben we een mooi bedrag van 3867.42 ingezameld!
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
