Once upon a time in a city called Castellón de la Plana the Erasmus story
Universitat Jaume I
UJI, Universitat Jaume I, heeft een vrij grote campus dat
zich iets buiten het centrum van Castellón bevindt. Je neemt de ecologische bus
(de enige in de stad) dat de hele dag door op en af rijdt. Als je opstapt aan
de eerste halte, duurt het ongeveer vijf minuten om op de campus te geraken. De
campus heeft een omgekeerde u-vorm. De u wordt gevormd door alle departementen zoals: Ciènces de la
Comunicacíon, Ciènces Jurídiques y Económiques, Technologia, enzovoort. Tussen
deze departementen rijdt de tram langs een langwerpig park met twee openlucht
barretjes waar je als student iets gaat drinken en eten als je pauze hebt. Achteraan
bevindt zich de Agora, dit is een groot plein met blauwe tegels. Daarrond heb
je allerhande faciliteiten zoals een kapper, brillenwinkel, reisbureau,
infopunt, bibliotheek, cafés, eetmogelijkheden enzovoort. Ook het departement
Ciències Humanes y Socials en de sportfaciliteiten zijn hier gelegen. Alle
lessen die passen binnen het cluster van marketing en communicatie worden hier
in het Spaans of Valenciaans gegeven. Opletten dus want Valenciaans begrijp je
niet. UJI heeft een relatief groot aanbod aan marketing en communicatie
gerelateerde vakken. Je kan ofwel vakken volgen uit eenzelfde richting zoals
Administración de Empresas of uit verschillende. Ik heb vakken gekozen uit
zowel Administración de Empresas als uit Publicidad y Relaciones Públicas. De
vakkenkeuze was een echt puzzelwerk. Maar als je goed puzzelt kan je jezelf belonen
met minstens één dag vrijaf per week. Alle vakken, behalve de keuzevakken,
hebben hier 6 studiepunten. Dit betekent dat je vier uur les hebt per vak
waarvan twee uren theorie en twee uren praktijk. Als je je vakken kiest, kan je
ook verschillende groepen kiezen die op andere uren en dagen les hebben. Je
hebt hier dus geen vaste klasgroep. Wij behalen onze bachelor in drie jaar,
hier in vier jaar. De professoren behandelen de leerstof veel trager. Het is dus
niet vreemd dat je in een derde of vierde jaar leerstof voorgeschoteld krijgt van
iets dat wij al in het eerste of tweede jaar gezien hebben. De professoren zijn
ook redelijk praatziek. Sommige doen er twee uur over om zes slides te
overlopen. Je spreekt ze trouwens niet aan met mevrouw of mijnheer maar met hun
voornaam. Ieder vak heeft groepswerken. Als erasmusser een groep zoeken is niet
altijd evident omdat wij niet zo goed Spaans praten zoals zij, al hebben de
meesten hier wel begrip voor. De eerste weken zijn zwaar doordat je je erg moet
focussen op wat er uitgelegd wordt. Ik heb gemerkt dat je na vier weken les een
mentaal dipje krijgt doordat je zo uitgeput bent. Maar zoals alles heeft ook
dit tijd nodig en wen je er uiteindelijk aan.
Mañana
Mañana, mañana tijd in Castellón is maar een indicatie. De
lessen starten nooit op tijd en eindigen altijd te vroeg. Spreek je met iemand
af, komt die gegarandeerd te laat. Zelfs wij komen ondertussen overal te laat
maar niemand maakt er een probleem van. De siëstas zijn natuurlijk ook een
groot verschil met België. Van twee tot vijf in de namiddag is alles gesloten
en zie je ook bijna niemand meer op straat. De winkels zijn dan wel weer langer
open s avonds. Etenstijd verschilt hier ook. De meesten eten tot vier keer per
dag: ontbijt rond 11 uur, middageten (bocadillos of broodjes vertaald) rond 15
uur, een tussendoortje rond 17 à 18 uur en avondeten rond 21 uur. Alles start
dus later wat ook wil zeggen dat je pas gaat slapen rond middernacht of 1 uur. Dit
kan ook wel een oorzaak zijn dat je hier na een aantal weken wel eens uitgeput
geraakt. In Spanje geef je trouwens steeds twee zoenen op de wang om iemand te
begroeten. Doordat we een grote groep erasmussers zijn uit verschillende landen
met verschillende gewoontes en dus verschillende manieren van begroeten, zorgde
dit soms voor grappige situaties. Gelukkig weet iedereen ondertussen wat te
doen. Waar je ook binnen komt, op de bus, in de winkel, in de apotheek, je zegt
overal buenos días. Respect is enorm belangrijk. Toch uit zich dit helemaal
anders dan in België. Een ander voorbeeld hiervan is dat wanneer je naar toilet
moet tijdens de les, je simpelweg opstaat en het lokaal verlaat. Iets wat bij
ons niet door de beugel zou kunnen.
Vivir en Castellón
Als je kiest voor Castellón de la Plana, weet dan dat je
niet voor een grootstad gekozen hebt zoals Valencia. Verwacht dus geen massa
toeristen of discotheken op elke hoek van de straat. Castellón de la Plana is
een stad maar is absoluut niet toeristisch. Wij, zon honderdtal erasmussers,
zijn de enige buitenlanders die je zal tegenkomen. De stad is er dan ook niet op
gericht om 7 dagen op 7 uitgaansmogelijkheden te voorzien. Je moet weten waar
je moet zijn. Maar geen paniek, dat gaat snel. Er zijn namelijk een aantal
lokale personen die ervoor zorgen dat alle erasmussers elkaar ontmoeten en die
je in het begin vertellen waar je naartoe kan. Ondertussen, na een maand en
half kent iedereen elkaar en moeten we onszelf dwingen niet elke dag uit te
gaan! Goed, genoeg over het nachtleven. Het strand. Het strand in Castellón de
la Plana is echt mooi. Enorm breed en lang. Je neemt best de bus vanuit het
centrum. Te voet ben je ongeveer een uur en half onderweg. Het strand is
ingedeeld in drie verschillende delen die er wel hetzelfde uitzien maar alleen
een andere naam hebben. Wij gaan steeds naar Playa Gúrugu. De reden? Hier heb
je op het strand tot het einde van de maand september een reggaebar met
heerlijke cocktails en reggaemuziek. Echt een aanrader! Als je voor Castellón
kiest heb ik nog een belangrijke tip: woon in het centrum en niet in de
residentie van UJI. Deze is te ver buiten het centrum gelegen en s nachts heb
je geen bus terug. Te voet duurt het ongeveer 50 minuten om er te geraken. De
meeste erasmusstudenten, waaronder ikzelf, wonen in de omgeving van Parque
Ribalta. Het mooiste park van Castellón. Dit is de perfecte ligging omdat je
vlakbij de bushalte bent om naar de universiteit te gaan en er in de omgeving
alles is wat je nodig hebt. De uitgangsbuurt is misschien net iets verder
stappen dan wanneer je echt in het midden van het centrum woont maar dit geraak
je zo gewoon. Zie zo, een blad en half. Ik kan blijven vertellen maar het
belangrijkste dat ik nog wil meegeven is: ga op erasmus! Je kan alleen maar
spijt hebben van die kans niet te grijpen. Eender waar je gaat, sta open voor
alles en maak er het beste van.
Een maand... we zijn al een maand in Castellón. Met andere woorden, nog maar vier maanden te gaan. Onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat! Sinds het laatste bericht is er heel wat gebeurd. Zo zijn onder andere de lessen bezig. Nog één week intensieve cursus Spaans, elke dag van 9u tot half 1. Doordat ik eigenlijk een groep te laag zit, heb ik nog niet echt iets bijgeleerd... behalve dan hoe je de zaken die zich in je huis bevinden moet vertalen. Wauw. Ik heb wel al ondervonden dat ik steeds beter Spaans versta en dat ik misschien ook net iets sneller kan antwoorden als iemand tegen me praat maar toch... een echte conversatie aangaan, lijkt me nog steeds niet mogelijk. De andere lessen zijn inhoudelijk niet zo moeilijk maar oh zo vermoeiend! Meestal heb ik na de intensieve cursus nog 4 uur les, twee uur theorie en twee uur praktijk. De praktijk lessen zijn groepswerken wat dus wil zeggen dat je een groep moet vinden om samen te werken... toch zo plezant zne om altijd te moeten bedelen voor een groep. Op dit vlak mis ik de KHL zelfs, de vertrouwde omgeving. Passief in een les zitten en toch weten waarover het gaat, dat is echt onmogelijk hier. Op het einde van de dag ontploffen je hersenen bijna van je continu te moeten focussen. Gelukkig komt er na 'overdag' ook 'nacht', deze zijn misschien wel even vermoeiend maar gelijk duizend keer interessanter en plezanter (en duurder). Elke dinsdagavond is het Erasmusavond in Pub Terra. Een gezellig barretje waar een aantal erasmussers het beste uit zichzelf halen om ons met livemuziek te entertainen. Woensdagnacht is het party-hardy in Walllyby's. Een klein maar gezellig danscafé waar de meeste erasmussers wekelijks heen trekken. I-love-it! De muziek is daar meestal helemaal mijn ding, geen geboenk zoals in Osschot-city maar reggaeton, R&B, enzovoort. Diegenen die me kennen, weten welke muziek ik dan bedoel (éh Sarah Clukers) . Donderdagavond gaan de meesten naar Taboo, geen bar maar een club. Fancy dresses required! Ook wel leuk maar net iets minder mijn ding. De muziek is er wat commerciëler en naar gelang de nacht vordert smijten ze meer en meer hakketak-muziek in de afspeellijst (bah). Het is er ook zo overdreven druk altijd. En die Spaanse meisjes, jongens toch geen gène. Op het eerste zicht allemaal heel chique en blablabla maar dan kom je in de WC's. O MY GOD. Met 4 in een WC gaan, met de deur open is hier duidelijk geen rariteit. En met 4 wil daarom niet zeggen 4 meisjes... . Hah! Vrijdagavond is over het algemeen slapen, bijslapen van de weinig slaapuren eerder in de week. Zaterdagavond varieert nogal. Vanavond is er blijkbaar een reggae-concert in Parque Ribalta, lucky me! Al bij al, ik heb gisteren besloten het bij 2 dagen per week uitgaan (weekend niet bijgerekend en een van die dagen is niet uitgaan maar de erasmusband steunen) te houden want mijn lever gaat het anders binnen een aantal weken begeven, alsook de rest waarschijnlijk.
Cuba Libre all the way!
(foto's voor diegene zonder Facebook, en ja sorry heb geen foto's van als ik in de les zit )
Ik moet mijn woorden terug nemen. Castellón leeft niet 's nachts. 21 à 22u is etenstijd, waar ze wel hun tijd voor pakken offcourse maar hierna verdwijnt iedereen terug achter hun gevels. De jeugd spreekt hier af in een parkjes waar ze vooral gewoon 'hangen'. En waar onze generatie heen gaat, God weet waar... . Volgens mij trekt iedereen naar de naburige strandgemeente Benicassim. Hier zijn blijkbaar heel wat barretjes en danscafé's. Wel, dat zullen we vandaag te weten komen! Vandaag is het "HOLY PARTY DAY"! Een combinatie van Holi Boom (poeder smijten), Holi Bubble (foamparty), Holi Bodypainting, Holi Fluor Party, Battle Holi Color and People in White. Eigenlijk zo'n beetje als Holi Run maar dan net iets meer. Het run-gedeelte is dan ook het enige dat we niet zullen meedoen (haha). Tamme Belgen.
Het strand in Castellón is geweldig. Heel breed, enorm lang... schitterend gewoon. In Playa Gurugú heb je een reggaebar op het strand met overheerlijke Frozen Strawberry Daiquiri's! Hmmm. Al zijn de mensen wel razend voor een goede ligplaats. Amper aangekomen, of had al een spurtje mogen trekken tegen een Spaanse Furie om toch maar dat ene bankje te kunnen bemachtigen. Na even diep in en uit ademen besloot ik het toch maar niet te doen. "Maak uzelf niet belachelijk, De Leeuw", zo klonk het ongeveer. Naast ons lagen de Rastafari men met een duidelijke boodschap: "First I smoke, then I drink coffee and then I eat. Everyday. So do not push me woman." De oudste was de zotste. De lyrics kende hij allemaal maar plaatste ze meestal bij het verkeerde liedje. Wijzend naar de zon, ohnanananaaa. Geweldig.
Ohja, het druipt er echt van af dat we buitenlanders zijn. We worden aangegaapt alsof ze hier nog nooit een toerist hebben gezien. De meeste gaan er nog wel goed mee om maar dan heb je er andere die je 's nachts zo'n 300m volgen, links afslaan als jij dat doet en stoppen als jij dat doet: de stalkers. Bah! Als er dan ene mens op straat is, word je erdoor achtervolgd. Gelukkig heb ik, als professionele boxer, daar geen problemen mee. (hahaha - grapje natuurlijk). We gaan gewoon voor de ogen, duwen tot ze ploffen. Muhah.
Ahja, Kimmay en Jelke, miss you guys. 't Is vooral niet omdat jullie zo aangedrongen hebben.
One day baby we'll be old, oh baby we'll be old... het was weer zover. Om 3u10 in de nacht bracht dit lied weer de meest teleurstellende mededeling van de dag: opstaan. Nog een uur de tijd om de laatste spullen in te pakken en opgepikt te worden door ons Stephke. Ik wou dat ik deze ochtend kon skippen. Ik wist niet meer of ik nu enthousiast moest zijn of me ongelofelijk slecht voelen; 5 maanden onder de Spaanse palmbomen met een cocktail in de hand, een taal bijleren en de cultuur opsnuiven (samengevat een waarschijnlijk onvergetelijk avontuur) versus afscheid. Hoe kort het woord ook maar kan zijn, des te langer het blijft nazinderen. "We goan ni bleiten" was al dagen voordien weggesmeten. Valiezen in de koffer en ju, nog een laatste kus, knuffel en traan (laatste?) voor dat de Dodge koers zette naar de luchthaven. Of toch richting luchthaven. Eerst nog een tussenstop om de 10kg aan te veel bagage te droppen bij de papa.
"Guten morgen" klonk het onder het check-in bord. Stephanie haar gezicht dacht nochtans iets anders. De familie Lange stond paraat (-1) met een zjatteke Staarbuks. Koffers weg en richting scanners aan de A-pier waar het korte woord werd verder gezet. Ons Stephke ocharme, al een geluk dat ze wist dat make-up enkel down werkt in dergelijke gevallen. Goed, op het gemak naar de Gate 34... Ah nee, 40 waar de papa ons ook nog eens opwachtte voor een bisnummer.
Bienvenidos a Valencia, son las 9. Neem metro 3 of 5 tot North Station. Hierna trein naar Castelló. Ondertussen was het al 13u toen we aankwamen in het appartement. "Hola, buenos días" sprak een stem door de parlefone. Marcelo, onze Braziliaanse flatgenoot stond ons al op te wachten. Na korte kennismaking arriveerde de verrassend jonge huisbaas (25 jaar?) Luis Edwin. Naast de paperassen die getekend moesten worden sprak hij alleen maar over fiesta y fiesta y más fiesta. Very funny. Nadat alles in orde gebracht was, was het tijd voor een shopke in "Bazar", een bazaarwinkeltje voor de deur. Hoewel het echt alles heeft, hebben we alleen maar kuisproducten gekocht en hebben we ons die namiddag ook voornamelijk bezig gehouden met kuisen. Grappig want ik dacht dat ik er eindelijk vanaf ging zijn! Ondertussen was het al 6u 's avonds en voor ons, niet-Spanjaarden, was het tijd om te eten. Snel naar de Mercadona twee pizza's (en nog wat kuisproducten) gaan halen en eten! Of toch niet want bibi vergeet ze terug uit de oven te halen... Snel naar de Mercadona twee pizza's (opnieuw) gaan halen en eten!
De avond ging door en meer en meer mensen bevonden zich op straat. Castellón leeft duidelijk vooral als het donker is of 's morgens. Dat valt best wel te begrijpen, die siësta'kes in de dag. Na 't eten nog wat gebabbeld, flesje wijn gekraakt en het beste van den avond: geskypet. Het is een algemeen gezegde dat je pas echt weet wat je mist wanneer je het kwijt bent, of ja niet bij je is. Ik kan het alleen maar bevestigen. Ik mis je.
De andere lessen zijn inhoudelijk niet zo moeilijk maar oh zo vermoeiend! Meestal heb ik na de intensieve cursus nog 4 uur les, twee uur theorie en twee uur praktijk. De praktijk lessen zijn groepswerken wat dus wil zeggen dat je een groep moet vinden om samen te werken... toch zo plezant zne om altijd te moeten bedelen voor een groep. Op dit vlak mis ik de KHL zelfs, de vertrouwde omgeving. Passief in een les zitten en toch weten waarover het gaat, dat is echt onmogelijk hier. Op het einde van de dag ontploffen je hersenen bijna van je continu te moeten focussen. Gelukkig komt er na 'overdag' ook 'nacht', deze zijn misschien wel even vermoeiend maar gelijk duizend keer interessanter en plezanter (en duurder). Elke dinsdagavond is het Erasmusavond in Pub Terra. Een gezellig barretje waar een aantal erasmussers het beste uit zichzelf halen om ons met livemuziek te entertainen. Woensdagnacht is het party-hardy in Walllyby's. Een klein maar gezellig danscafé waar de meeste erasmussers wekelijks heen trekken. I-love-it! De muziek is daar meestal helemaal mijn ding, geen geboenk zoals in Osschot-city maar reggaeton, R&B, enzovoort. Diegenen die me kennen, weten welke muziek ik dan bedoel (éh Sarah Clukers) 
. Donderdagavond gaan de meesten naar Taboo, geen bar maar een club. Fancy dresses required! Ook wel leuk maar net iets minder mijn ding. De muziek is er wat commerciëler en naar gelang de nacht vordert smijten ze meer en meer hakketak-muziek in de afspeellijst (bah). Het is er ook zo overdreven druk altijd. En die Spaanse meisjes, jongens toch geen gène. Op het eerste zicht allemaal heel chique en blablabla maar dan kom je in de WC's. O MY GOD. Met 4 in een WC gaan, met de deur open is hier duidelijk geen rariteit. En met 4 wil daarom niet zeggen 4 meisjes... . Hah! Vrijdagavond is over het algemeen slapen, bijslapen van de weinig slaapuren eerder in de week. Zaterdagavond varieert nogal. Vanavond is er blijkbaar een reggae-concert in Parque Ribalta, lucky me! Al bij al, ik heb gisteren besloten het bij 2 dagen per week uitgaan (weekend niet bijgerekend en een van die dagen is niet uitgaan maar de erasmusband steunen) te houden want mijn lever gaat het anders binnen een aantal weken begeven, alsook de rest waarschijnlijk. 
