Na het ontbijt met zelfgebakken zaken en vers geperst fruitsap konden de liefhebbers van het paardrijden zich bij de cowboy uitleven. De meesten hadden echter nog nooit op een paard gezeten en iedereen kreeg dan ook de eerste instructies hoe een paard te besturen. Ongeveer anderhalf uur duurde de pret tot we ons moesten klaarmaken om de laatste rit richting Boise aan te vatten. Een heel mooi rit langs en door het gebergte met heel wat scherpe bochten en gevaarlijke afdalingen. Gisteren moesten we al het Rocky Mountainsgebergte doorkruisen van oost naar west. Die doorsteek zette meer dan 200 km op onze teller. Nauwelijks voor te stellen dat een gebergte zo breed kan zijn. En dat was dan nog maar op zijn smalst. In Boise aangekomen leverden we eerst de moto's in en hadden we nog even de tijd om in een grootwarenhuis enkele boodschappen te doen. Een lekker avondmaal sloot deze onvergetelijke week af. We hadden niet veel nodig om direct in dromenland te verblijven. Morgen wacht ons opnieuw een zware dag van vele uren vliegtuig richting thuisfront.
Vertrek in Missoula eventjes uitgesteld door de hevige regenval, maar uiteindelijk moesten we toch plooien. Vertrekken dan maar in de regen, want er wachtte ons een rit van zo'n 320 mijl (uitgerekend ong. 510 km.). Van het mooie landschap hebben we maar weinig gemerkt, ttz. We hebben het wel gezien, maar foto's nemen konden we niet. we probeerden zo vlug mogelijk onze volgende bestemming te bereiken : een ranch waar we barbecue zouden houden. De ranch zelf lag op 5mijl (8 km) van de baan en daarvoor moesten we een gevaarlijk zand- en kiezelbaantjes ong. 700 m hoog beklimmen. Dat alleen was een avontuur, een gevaarlijk avontuur. Gelukkig waren de weerhouden ons ondertussen iets gezinderd want 50 km voor aankomst kwam de zon er door, zodat we toch nog ietwat droger binnenkwamen. Wat we hier te zien kregen was adembenemend mooi : een ranch in de bossen bovenop een berg, geen elektriciteit en geen water in sommige cabanes, maar een rust waar je alleen maar kan van dromen. De cowboy had voor ons een bbq voorzien, maar achteraf bleek het maar om een worstje op het kampvuur te gaan. De worsten waren wel gespiest op een stokje waaraan een zeer scherpe punt was gescherpt. Maar andere mensen hadden wel voor een uitgebreider etentje gezorgd. Vanalles en nog wat hadden ze voorzien, inclusief dessert. Onze slaapplaatsen werden toegewezen en iedereen kroop iets later en heel moe onder de lakens en dekens. Electriciteit wordt daar opgewekt door een generator en die was juist uitgevallen. De cowboy vroeg dan ook op plaatsen waar wel licht was om dat zo weinig mogelijk aan te steken. Daardoor was er ook geen e-mail verkeer mogelijk en kon ik de blog niet invullen. Skyoe was ook niet beschikbaar. Morgen krijgen we hier ontbijt en dan rijden we terug naar Boise om de motoren in te leveren.
Bij het krieken van de dag hoorden we regendruppels - weeral. naderhand bleken het geen gewone regendruppels te zijn, maar een echte regenvlaag. Het regende zelfs zo hard dat we de start ong. Een half uur uitgesteld hebben. Maar het bleef maar regenen en uiteindelijk moesten we toch aanzetten. Donder, bliksem en tonnen water was ons deel. Even heeft het opgehouden van regenen toen we in Virginia aankwamen. Daar hebben we toch enkele foto's kunnen nemen en enkele souveniertjes kunnen kopen voor het thuisfront. Weldra begon het opnieuw te regenen en konden we ons gepland bezoek aan Ponderosa niet uitvoeren. De oorspronkelijke dagreis was 380 km, maar door het aanhoudende slechte weer werd die ingekort met 60 km. Juist de 60 mooiste kilometer van een scenisch byway (een toeristische route) konden en wilden we niet doen. We wilden nl. zo vlug mogelijk in Missoula aankomen omdat we allemaal naar een warme douche snakten. We konden ze niet doen omdat we er toch niets van zouden gezien hebben door de aanhoudende regen en mist in het dal. Dus maar een goede 300 km afgelegd op autosnelwegen in een erbarmelijk weertje. De laatste kilometertjes (een 40 tal) hebben we nog in een mooi zonnetje afgewerkt, zodat de wind toch nog gedeeltelijk onze kleren droog kon krijgen. Toen ik in Virginia City een winkeltje binnenging en een babbeltje sloeg met de verkoopster of eigenares (ong 1.50 m groot en een omtrek die denk ik even veel was) vertelde die mij dat de plaatselijke weersverwachting voor morgen er niet zou op verbeteren : er werd nl. Sneeuw voorspeld. Gelukkig zitten wij 300 km verder ondertussen. Het is hier nu 6.50 uur en we staan klaar om een pizza te gaan eten hier juist naast het hotel. Morgen moeten we vroeger op, want er wacht ons opnieuw een lange rit met heel veel moois. Hopelijk krijgen we morgen iets minder vocht over onze helmen en kleren. Dat de moto nat wordt, dat kan ons niet zo veel schelen, alhoewel er een paar fanatiekelingen bijzitten die de handdoeken van de hotels gebruiken om hun vervoermiddel eventjes, heel eventjes, af te drogen. Morgen starten we om 8.30 uur i.p.v. 9.00 uur. Dat wordt dus ook een half uurtje vroeger opstaan .
Daar er gisteren geen internet beschikbaar was volgt nu het verslag van gisteren. Er was eigenlijk wel wifi, maar doordat het te laat was (10.30 uur) toen we terugkwamen van het avondeten was de receptie al gesloten en kon ik het wachtwoord niet meer krijgen, vandaar.... 's Morgens na het ontbijt zijn we vertrokken richting Yellowstone Park. Vandaag zouden we een heel andere richting uitgaan in het park en veel, heel veel mooie dingen zien. Een zeer gevarieerd landschap van open vlakten tot bergen en kloven, watervallen, meren en meertjes en rivieren : het was er allemaal en allemaal om te indrukwekkendst. Fantastisch, zo kan je de dag wel omschrijven. Om 9.00 uur waren we al in het park en we zijn er pas om 18.00 uur uitgereden. We hebben een heel klein stukje park gezien en bezocht. Madisons River, Gibbon River, Gibbon Falls, Yellowstone River, Mammoth Hotsprings, maar bovenal de Grand Canyon of Yellowstone. Indrukwekkend, die hoogte of diepte en breedte, zonder de vele kleurschakeringen te vergeten. Toen we opnieuw westelijk uit het park reden hadden we nog zo'n 120 km autostrade te verwerken, vooraleer we in onze volgende slaapplaats - een motel in Ennis - aankwamen. Heel de dag hebben we een schitterend weertje gehad met veel zon en zeer aangename temperaturen, maar de laatste 30 km kwamen we in een onweer terecht. Een onweer dat je alleen maar in de bergen kan tegenkomen! En wij moesten natuurlijk verder als 8 verzopen motorrijders. Maar zelfs een onweer kan ons niet tegenhouden. Na een heerlijke maaltijd kroop iedereen toch, moe en voldaan zoals dat heet, zijn bedstee binnen.
Dag 4 is de mooiste en zal waarschijnlijk ook de mooiste blijven van heel onze trip. Niet op gebied van weer (meestal bewolkt met een spatje regen) maar wel op natuurgebied. Na het ontbijt dat al zeer uitgebreid was - en dat zijn ze hier in Amerika niet gewoon - en bovendien ook heel lekker, vingen we de tocht aan via het Teton gebergte. We waren hier onder de indruk van al het moois dat we te zien kregen. Teton is ook een natuurgebied dat zeer uitgestrekt is met heel veel hoge bergen en talrijke meertjes. Heel, heel mooi. Daarna reden we verder door naar Yellowstone. Yellowstone is het oudste en mooiste natuurgebied van Amerika! nog mooier dan Teton! Het meest bekende fenomeen is natuurlijk 'Old Faithfull", een geiser die om de 90 minuten tot leven komt. Prachtig. Daarna maakten we een wandeling rond de verschillende geisers in het domein en reden we verder naar ons hotel van de dag! Ondertussen hebben we wel enkele bizons en herten en elks gezien. Fenomenaal. 's Avonds hebben we een lokaal restaurantketen bezocht waar we heel lekker gegeten hebben. Ik at een bison steak van 10 ons, dat is omgerekend zo'n 380 gram. Ik heb nog nooit zo'n lekker stukje vlees gegeten. Het is nu 10.50 uur - in België 10 voor 7 's morgens en ik ga slapen want morgen zou er weer een heel mooie dag volgen (opnieuw in Yellowstone) en de kans is heel groot dat we beren te zien krijgen. Maar hierover morgen meer.
Vandaag een kort verslagje. Vanmorgen ontbijt gekregen in een etablissement naast het hotel. In de prijs van het hotel was een ontbijt inbegrepen, maar vermits zij zelf geen ontbijt geven, kregen we elk een bonnetje ter waarde van 5 $. Elkeen van ons moest natuurlijk nog opleggen, afhankelijk van hetgeen je wilde eten en drinken. Bart en Michel waren de dag eerder bijna verzopen en die 2 wilden per sé nog naar de winkel om een regenbroek. Daarna konden we de geplande tocht Ketchum -Jackson aanvatten. Een heel mooie rit met veel afwisseling, gaande van vlakke gedeeltes naar open vlakten en bergen, bergen, bergen. In de rit kwamen zelfs enkele heuse en niet te onderschatten bergpassen voor : niet geschikt voor beginnende motorrijders. We reden door enkele kleine dorpjes, waarvan ik de naam nog moet opzoeken, en kregen enkele typische cow-boystadjes voor onze ogen geschoteld. Prachtig, maar geen of veel te weinig tijd om er foto's van te maken. Een zeer spijtige zaak. 's Middags hebben we in de Mc Donalds in Idaho-Falls iets gegeten en gedronken, maar veel tijd hadden we niet : we moesten verder want er wachtten nog heel veel kilometertjes tot in Jackson. Hier aangekomen wees Ilse ons de weg naar onze volgende slaapplaats : een motel. Mooie, ruime kamer en met internetverbinding! Overal trouwens waar we al verbleven hebben, kregen we een code om toegang te krijgen tot internet. In de luchthavens heb je trouwens ook overal toegang. Een groot gemak is dat in de huidige tijden. Vanavond gegeten in een Mexicaans restaurantketen, waarvan de kelner trouwens nog in België gewerkt had. Blog invullen en onder de dekens om 22.30 uur, want morgen wacht één van de mooiste ritten : door Yellowstone natuurpark.
De dag begon zonnig en vol goede moed werden we naar de Harley verdeler even verderop gevoerd. elke chauffeur werd een moto toegekend en na het invullen van de huurpapieren konden we de straat op. Eerst werd nog wat geoefend op het plein voor de garage, maar al vlug was iedereen klaar om aan het grote avontuur te beginnen. Vandaag passeerden we heel veel natuurschoon en af en toe hielden we eens halt om een beetje te praten en enkele foto's te nemen. in die streek moeten er de voorbije tijd nogal wat bosbranden geweest zijn, want daar zagen wij wel de stille getuigen van. 's Middags stopten we aan een typisch Amerikaans restaurant. De kok nam zijn revolver en holster van zijn riem en bond onmiddellijk zijn schort om. De man had een lange witte baard van waartussen een pijp tevoorschijn kwam. Zijn vrouw (beiden schatte ik ze ong. 70 jaar) deed de bediening in de zaal. Nou ja, zaal, het vertrek was zoiets als een heel oud winkeltje van bij ons, maar dan nog iets duisterder. Langs sommige muurtjes stond een rekje waarop enkele zaken te koop aangeboden werden. Middenin juist plaats genoeg om ons 12 aan een tafel te laten aanzitten. Daarnaast was er met enige moeite nog plaats om aan 6 mensen max. iets aan te bieden. Zijn vrouw was zo'n type anti-zandloper met een streep midden op haar hoofdzaak. De tot op schouderhoogte lange, grijze haren krulden licht en werden naarmate ze van het hoofd verwijderd waren ook steeds breder. Een diepe stem vroeg wat we wilden drinken en nadat de drank geserveerd was,kwam ze nog eens rond om te vragen wat we zouden willen eten.Nadat iedereen zijn keuze gemaakt had, werden de schotels vrij vlug opgediend. We hebben daar zeer goed gegeten voor relatief weinig geld. Door het Rocky Mountains gebergte hebben we onze rit vervolgd, maar even verder kregen we een zware hagelbui op ons. Fijne hagel doet nogal wat pijn op benen en handen.. Even verder scheen de zon opnieuw, maar dat was voor niet lang. Een tweede en een derde en een vierde hagelbui volgden, zodat we voor de rest van de namiddag tot vooravond heel veel in buien en regen gereden hebben. Plezant is iets anders, maar onze grootste zorg is onze kleren terug droog krijgen tegen morgenochtend. Gelukkig hebben we een haard met gas op onze kamer en hebben we die laten werken terwijl wij iets verderop iets gingen zoeken om de hongerige mens te spijzen. Buiten dit vele natuurschoon waar we doorgereden zijn hebben we nog even halt gehouden (in een zonnig moment) in een oud mijnstadje Stanley. Voor de rest waren we blij dat we omstreeks 7pm in ons hotel waren. Voor morgen en overmorgen zijn de weersvoorspellingen dezelfde!!
Zoals voorzien zijn we om 6.20uur vertrokken naar Zaventem. Maar met de nodige vertragingen en files zijn we maar juist op tijd aangekomen bij Dennis. We hebben vlug ingecheckt en door de douane gekomen. Maar hier was het al prijs. Ik had de mannen verwittigd dat ik een metalen heup had, maar daar trokken zij zich niets van aan. Door de scanner liep het natuurlijk goed mis : piep, piep, piep... Doe eens uw schoenen uit en stap daar nog eens door... Natuurlijk hetzelfde gepiep. Daaroqp werd ik volledig gefouilleerd - als enige, maar ook de anderen moesten hun schoenen niet uitdoen. Enfin : ik mocht door. We mochten pas om 10.10 uur op het vliegtuig, zodat we nog een beetje tijd hadden om een potje koffie te drinken. Eenmaal op de vlieger aangekomen zaten we en bleven we zitten, want op een Boeing 777 heb je niet veel plaats om rond te lopen. 3 maal 3 zittingen naast elkaar en wij zaten allen achter elkaar in de middelste rij. Van de buitenwereld hebben we natuurlijk niet veel gezien, maar er werd al vlug eten opgediend. 't Was lekker en daarmee is ook alles gezegd. De vlucht duurde 8.40 uur. Voor een tocht van bijna 7000 km werd er op een hoogte gevlogen tussen de 11000 en 12000 meter aan een gemiddelde snelheid van 930 km/uur. 20 minuten te laat vertrokken en 8.40 uur vliegen betekende dat we in Chicago waren om 13.00 uur (ah, ja een tijdsverschil van 7uur). In Chicago moesten we onze valiezen ophalen en weer door de incheckbalie - voor vingerafdrukken en een foto van de ogen -en de douane. Opnieuw hetzelfde liedje : weer schoenen uit (ditmaal iedereen) en ik weer een volledige fouillering. het kaartje dat ik meekreeg van D'r. Sioen hielp dus niemendal. In Chicago moesten we normaliter een vlucht halen naar Denver, maar dat liep volledig fout door het grote aantal mensen die door de douane moesten : dus vliegtuig gemist!!!!!! Dennis heeft dan alles in het werk gesteld om ons toch zo vlug mogelijk in Boise te krijgen. Martin, Michel en ik zijn op een vlucht van 7.12 uur kunnen meegaan om de 2313 km tussen Chicago en Boise te overbruggen in een vlucht van 3.40 uur. e kwamen dus aan in Boise om 7.37 uur (ah,ja, weer een uur verschil met Chicago). Maar Murphy's was ook weer mee, maar onze valiezen niet! Ondertussen was Ilse ook al aan de aankomstgate gekomen en zij is dan bij de verantwoordelijken van de maatschappij gaan vragen waar die valiezen bleven. Die zouden meekomen van Denver (de oorspronkelijke vlucht) die zou aankomen rond 9.00 uur. Uiteindelijk zaten onze valiezen op die vlucht en kon Ilse ons naar het hotel voeren, waar we rond 10.25 uur aangekomen zijn (in Belgie is het dan al 6.25 uur 's morgens. aarna zijn we nog iets gaan eten in het hotel en heb ik de blog ingevuld! . Het is nu 12.00 uur (8.00 uur in België) en ik ga slapen na een dagje van 30 uur. Wanneer de rest van ons gezelschap in Boise zal arriveren weet ik niet precies, want zij vlogen via Denver naar Boise. Normaal gezien zou hun vliegtuig landen om 12.00 uur plaatselijke tijd, dan nog valiezen ophalen en naar het hotel. Dat zal laat worden, maar ik wacht daar niet meer op en ga slapen. We horen het morgen wel .
Deze morgen vertrokken bij Ivan en Lut om 6.20 uur. In Zaventem aangekomen om 8.00 uur precies, waar Dennis ons stond op te wachten. Na de incheck via de grenscontrole zitten we nu een koffie te drinken. Vanaf 10.10 uur kunnen we inschepen.
We (12 mannen en vrouwen) zullen in Amerika een rondrit doen per moto. 8 moto's, waarvan 3 duozits en Ilse, die de camionette zal besturen die onze bagage van hotel naar hotel zal voeren. Ilse zal ook voor de bevoorrading onderweg zorgen.
Morgenvroeg komen Michel en Conny mij ophalen om samen tot bij Lut en Ivan te rijden.
Om 6.15 uur zullen we daar vertrekken met een shuttle richting Zaventem, waar we om 8.00 Dennis zullen ontmoeten aan de Starbucks coffeeshop in de vertrekhal van de luchthaven.
Inchecken zullen we vervolgens doen om naar Chicago te vertrekken om 11.00 uur.
