Je kan ook een kijkje nemen op de blog van het vorige 'of Beltine' nestje, van mijn halfzusje Cyanne ! www.bloggen.be/cyanne Veel plezier!
De fiere papa : BCh. Deus of Beltine
Zoeken in blog
Irish Wolfhounds of Beltine
Puppies van Deus en Catkin (Ena)
05-09-2008
Appel - Feest!
Een leuke zonnige avond in de tuin, met appels. Elke dag feest!!! Mijn pupjes hebben al knap geleerd om zo'n appel mét schil en klokkehuis op te peuzelen. Eimear en Deus hebben mij geholpen om ze allemaal in de gaten te houden.
Papa Deus ging mee naar buiten om mijn kindjes te helpen opvoeden. Ik ging eerst op zoek naar een lekkere appel, natuurlijk!
Eimear was ook meegekomen.
Deus is nog altijd verbaasd dat ze nu al zo snel de berg op en af rennen.
Toen ik mijn appeltje geplukt had, ging hij een beetje dom onder de boom staan wachten, in de hoop dat er nog een appel naar beneden viel.
Mijn pups wilden onmiddellijk weten waar ik op aan het knabbelen was. Ze hebben al hééél goed begrepen dat ze mijn prooi niet zomaar mogen afpakken!
Dus trokken ze zelf op speurtocht, tenminste Heaven en Highlander toch...
Hollyhock en Hickory kwamen toch nog eens kijken of er niets te pikken viel.
Hylwyth was ondertussen al aan haar tweede appeltje bezig!
En die at ze hélemaal op!
Ook Haddock had er eentje gevonden.
Eimear eet ze liever in schijfjes gesneden. Zij houdt de wacht.
Hollyhock heeft er ook een veroverd en Higlander speelt met die van hem.
En maar knagen...
Als de appeltjes op zijn is het weer speeltijd, onder papa Deus' toezicht.
Ze rennen wat af, mijn kindjes!
Door heel de tuin...
Deus en Eimear kijken hun ogen uit.
Ook naar de flits van het fototoestel...
Het begint al te schemeren en dan zorgt die flits soms voor vreemde kleureffecten...
Baasje heeft de pups geleerd om de berg achter in onze te beklimmen. Nou ja, berg ... Voor die kleintjes lijkt dat natuurlijk nog wel zo. Ze vonden het zo leuk, vooral toen hun papa ook mee ging! Alleen spijtig dat het bijna donker was voor vrouwtje eraan dacht om foto's te nemen...
Samen met de papa's op de berg!
Vrouwtje had natuurlijk lekkere snoepjes bij!
Deus houdt er wel van om de grootste te zijn.
Heaven ook!
Deus begrijpt niet dat mijn kleintjes ook al snoepjes lusten.
Maar hij krijgt er zelf natuurlijk ook!
In ruil geeft hij vrouwtje een dikke kus.
Mmmm, voor snoepjes gaan ze wel heel ver mijn kindjes!
Ze noemen Deus altijd 'mijn grote vriend', als hij nog maar op de grond staat... wat is hij dan nu?
Zondag was het stralend weer. Sommigen hier vonden het zelfs té warm. Ik hou daar wel van. Na het eten geven en poetsen zijn baasje en vrouwtje weer weggereden met Highlander en Hickory erbij. ik zou ook wel eens mee willen, maar zij vinden mijn kleintjes blijkbaar leuker gezelschap. Ze zeggen altijd dat die het nu meer nodig hebben omdat ze nog alles moeten leren... pfff... ik wil ook nog wel wat leren hoor! Toen ze thuis kwamen waren mijn zoontjes uitgeteld. Na een dutje was het weer puppy-eettijd (ik krijg dan helemaal niets!) en een tijdje later was het weer feest in de tuin. In de late namiddag was ik erg blij om mijn dochtertje Heather weer terug te zien, zij is op bezoek gekomen. Ik vond het fijn om te zien dat ze al helemaal gelukkig was met haar mensen.
Hier zijn Hickory en Highlander naartoe geweest : de MOBb Big Band in Genk ter afsluiting van de zondagsmarkten!
Dat had ik toch ook wel willen horen, denk ik...
De trompet van Peter Thijs ben ik toch al gewend, en die klinkt zo goed dat wij nu niet meer meehuilen. Mijn overgrootmoeder Pebbles, deed dat nog wel, hebben ze me verteld! Hier zie je Peter, de achterste.
En daar zaten die kleine ukjes van mij, modden tussen het volk, vind je ze?
Nu zie je ze bijna niet meer...
Gelukkig had vrouwtje hun bedje meegenomen en was ze in de schaduw gaan zitten.
Ik geloof dat ze zich wel netjes gedragen hebben.
Als de Big Band te stil speelde, hebben ze wel eventjes overgenomen met hun wolvengehuil...
Maar meestal waren ze braaf en stil.
Vrouwthe heeft duidelijk kunnen luisteren naar het concert.
Hickory ook...
Toch twee flinke jongens, hé?
Hierna moesten ze nog een eindje wandelen tot aan de auto, en dat over de markt, waar iedereen aan het opruimen was, een springkasteel werd opgenlazen, veel verkeer was...
Geen wonder dus dat ze onmiddellijk in slaap vielen, toen ze weer thuis waren.
Ze waren supersnel in dromenland...
Al gingen de oogjes nog een paar keer terug open...
Later die namiddag mocht de hele bende in de tuin ravotten.
Nou ja... ravotten... het was een beetje warm.... Zelfs onze actieve papa was niet meer zo actief...
Onze minder actieve Papa Deus is dan maar een appeltje gaan plukken, het ideale gereedschap om pups mee op te voeden !
Nee, niet afpakken ! Het is mijn sterappeltje ...
Maar Hollyhock is snel én slim...
Dan maar samen genieten...
En samen rennen...
Dit is Haddock, grappig, hé?
Nee, nee, Haddock, ik kan echt niet meer, ik ben doodop, zegt Hickory.
En even later waren die twee spoorloos... lekker binnen gaan liggen, waar het niet zo warm was!
Voor de tweede keer die dag viel Hickory op dat plaatsje in een diepe slaap, zo diep, dat hij mocht blijven liggen toen zusje Heather op bezoek kwam... maar vrouwtje heeft vergeten om daar nog foto's van te trekken, stom hoor! Wie weet hoe lang ik moet wachten voor Heather nog eens terug komt....
Vandaag begon een beetje nat en nevelig, maar rond de middag gong de zon nog eens schijnen. Gelukkig, want mijn pupjes hebben nog niet veel mooi weer gezien! In het weekend mogen ze altijd lekker lang los in de tuin. Fijn, kan ik ze eindelijk weer wat opvoeding geven! En papa Deus helpt daar natuurlijk ook mee. Ze mogen ook regelmatig binnen, waar ze graag met de knuffelbeertjes spelen, maar... nooit met zijn zessen samen. Altijd alleen, of per twee... En tegen de avond gaat vrouwtje altijd weg, met ééntje aan de leiband. Ik ben natuurlijk altijd blij als ze weer terug zijn. In het weekend komen er soms vrienden langs, en dan nemen die ook nog een pupje van mij mee, maar gelukkig brengen ze hem rond middernacht altijd weer terug. Ik ben er nu al 7 kwijt, dus wil ik van deze 6 toch nog wel een beetje genieten!
Gek hoor dit was zaterdag onze luie papa ! Als hij daar ligt, laten we hem best met rust...
Gelukkig hebben we nog een tweede papa en die is veel actiever, kunnen we lekker mee stoeien!
En met de knuffelbeertjes, daar zijn we gek op! Hiclory probeert er nog eentje te pakken, maar ik, snelle Hylwyth, heb mijn keuze al gemaakt!
Ool in de tuin spelen doe ik graag. Hier zie je mij (Hylwyth) met links mijn zus Heaven.
En hier gaan we samen bekijken welke klus we kunnen verrichten...
Na een tijd was Heaven weer moe, ze ging echt vragen om weer in ons hok te mogen.
Toen de baasjes van hun werk thuis kwamen mochten mijn pupjes weer gezellig bij ons lopen. Daar geniet ik van hoor! Kan ik ze heel de tijd in 't oog houden en ze tenminste een beetje opvoeden. Ze moeten echt wel leren om respect te hebben voor ons, dus als ik grom, moeten ze zich onderserpen en heel stil houden... anders pak ik ze wel tussen! Ik krijg daarbij ook altijd hulp van de anderen. Deze avond waren het vooral Favourite en Eimear die een handje toe staken. Na een tijdje heeft vrouwtje een aantal pups weer weg gezet... maar Highlander en Hickory mochten langer dan de anderen vrij rondlopen... en moesten zelfs in showhouding gaan staan voor de foto! Dat vonden ze minder leuk. Ik denk dat ze hier nog altijd proberen om mijn kindjes te 'keuren' en te kijken wie nu de beste is. Pfff... alsof ze niet allemaal even mooi zijn... Ik kan in elk gavel niet kiezen. Jullie wel?
Eerst onderwerpen voor mama!
Eimear kijkt toe en Favourite staat op de achtergrond klaar. Hickory moet eerst een plasje maken.
Het moment voor broer Highlander om hem aan te vallen...
Moeilijk hoor, spelende pups doen stilstaan om te poseren!
Ik zal maar even een neusje toesteken...
Favourite krijgt een dikke kus van Hickory.
En dan moet Highlander eerst op de foto... Wacht maar, ik zal Hickory wel even wegjagen!
Zo, die ligt al op de grond... haast je nu!
Oké, ik ga ook wel even opzij... maar niet te ver weg, anders staat Hickory terug recht.
En hier is dan de showfoto! Hebben we knap gedaan samen, niet?
En terwijl ik er met Highlander vandoor ging, heeft Favourite erop toe gezien dat ook Hickory netjes wou poseren.
Maar ik betwijfel of vrouwtje nu kan kiezen... volgens mij ziet zij ze ook allebei heel graag, net als ik... hi hi...
Oei oei, het was weer prijs vandaag! Ik was zo gelukkig om Christa, Gwen en Giel weer te zien... maar toen we met hen naar buiten moesten en ik de lijntjes en het fototoestel zag... wist ik al hoe laat het was! Wij moesten eerst het voorbeeld geven en toen moesten we weer binnen, eindeloos wachten. Gelukkig zijn ze daarna toch nog wat gebleven, en na de frietjes hebben ze ons nog lekker lang geknuffeld. Hmmmm....
Wij moesten dus eerst het voorbeeld geven... (ongekamd!)
Dit is Homerus. (Homertje genoemd)
En natuurlijk ook zijn andere kant.
Hij wou liever spelen...
of lekker niets doen!
Dit is Higgins, die bleef maar kwispelen!
In netjes stil staan had hij niet veel zin.
De andere kant van Higgins.
Dit is Hastings, hij lijkt er wel voor in de wieg gelegd, niet?
Als het te lang duurt, wil hij wel op die vingers kauwen.
Stil staan doet hij wel prima.
Ook Highlander deed het netjes.
Hield wel alles in 't oog...
Zelfs bij de buren.
Ook Hickory vond het heel leuk, kijk maar naar zijn staart!
Kwispel, kwispel...
Maar hij wou nog wel uren blijven staan....
Haddock had er minder zin in.
Na een klein gevecht, gaf hij de strijd op... het was nog warm...
Haddock, getemd...
En toen was het pauze!
Nu volgen de meisjes. Dit is Hedda in volle gevecht.
Allé, heel even stil staan?
En de andere kant van Hedda.
Hylwyth was vastberaden... zij wou niet!
Nee hoor, echt niet... wring, wring...
In andere handen? Eventjes dan...
In het gras ging het iets beter met Hylwyth.
Heannah wist niet goed wat er verwacht werd...
Een beetje tegenwringend...
En de andere kant van Heannah.
Pfff, zij hield er niet zo van.
Heaven deed het beter...
Alhoewel... moet dat hoofdje echt zo hoog?
De andere kant van Heaven, helemaal alleen!
Mag ik nu weg?
Vrouwtje vond dat zij beter kon... even opnieuw dus! Heaven.
Heather is een echte speelvogel!
Ja, leuk !!!
Wat nu? Stil staan?
Pfff, daar krijgt Heather warm van!
Hollyhock doet netjes wat gevraagd wordt.
Maar duwt ook met haar hoofdje naar beneden.
Oké, één keertje nog...
En dan is Henna aan de beurt. Die wringt met haar achterpootje!
Vrouwtje kietelt haar aan haar billetjes...
En dan blijft Henna even staan. Zo, dat waren al mijn kindjes, en nu maar keuren!!!
Volgens mijn vrouwtje is het vandaag de Nationale Feestdag... hier leek het wel een Fotofeestdag! Een heel team was er nodig om ze allemaal netjes in showhouding te kunnen fotograferen. En na een tijdje vonden de mensen het gemakkelijker dat wij, de grote honden, allemaal binnen een dutje gingen doen. Spijtig, ik was er toch echt graag bij geweest... Maar gelukkig mochten wij wat later ook nog een beetje poseren. Ik mocht gezellig samen met Deus op de foto... Die zal ik jullie morgen tonen.
Eerst wil ik jullie heel trots al mijn kindjes laten zien, aan beide kanten, en... met hun definitieve naam erbij, tenminste toch de stamboomnaam! Of iedereen ze ook zo blijft noemen, is nog even afwachten. Het zal jullie vast niet verbazen dat héél véél mensen, héél véél moeite hadden om uit zo'n leuke, grote groep één hondje te kiezen. Pfff, ze zijn ook allemaal heel mooi en lief, natuurlijk. Wat hadden ze dan anders van mij verwacht ? En van mijn Deus natuurlijk...
Dit is mijn eerste zoon : Homerus, ze gaan hem Homer noemen. In het begin waarschijnlijk nog Homertje... want hij is echt een schatje! Ze hebben allemaal links in hun nek een kaal plekje... heeft de dierenarts gedaan, toen ze de chip erin spoot!
En dit is Homerus langs de andere kant, een beetje onwennig als eerste op de hoge tafel!
Dit is Higgins, zoon nummer 2, een héél lieve knuffelaar!
En dit is de andere kant van Higgins.
Hier zie je zoon nummer 3, een pikzwarte, ze noemen hem Hastings, en soms zelfs Captain Hastings!
Dit is de andere kant van Hastings.
Ze vond dat hij wat lang leek op de vorige foto, dus heeft ze hem nog eens opnieuw gezet: Hastings, dus.
Zoon nummer 4 is Highlander, kijk eens hoe trots hij is!
Ook Highlander heeft ze nog een tweede keer gezet, om hem wat korter te doen lijken.
Highlander aan de andere kant... hij had meer zin om te gaan ravotten!
Zoon 5 is Hickory, een stevig baasje, met veel allure! Hem moet ik af en toe toch wel eens tussenpakken...
Hickory langs de andere kant, ziet er toch schattig uit, niet?
En dit is mijn 6de en laatste zoon: Haddock, ook hem noemen ze soms Captain Haddock!
De andere kant van Haddock.
Baasje vond dat Haddock wel héél mooi op de foto moest staan... dus bleven ze maar proberen...
Baasje heeft zelfs zelf geprobeerd om hem nog beter tezetten!
En nog maar eens : Haddock.
Ik vraag me af waarom een foto van hem zoooo belangrijk was? Zou baasje misschien willen dat iedereen hem de mooiste vindt, zodat hij bij ons mag blijven??? Van mij mogen ze wel allemaal blijven hoor! Zo lang ze maar naar mij luisteren, dat zal ik ze wel leren!
En dan nu de meisjes ! Om te beginnen Hedda, en geloof me vrij, zij heeft de sterkste wil! Had ze ook nodig om al de anderen in te halen... dit is het 'kleintje' van in het begin. Ze moet nu echt niet meer onderdoen voor de anderen hoor!
Deze foto van Hedda, om te bewijzen dat ze niet té kort is!
Maar een echt gewillig model is dit dametje niet... Ze zou vééél liever met de kindjes gaan spelen!
Ook Hylwyth is een erg levendige dochter van mij. Ze kreeg die naam omdat ze hééél erg lijkt op een groottante van mij : Tylwyth. Die zag er net zó uit (ook de witte voetjes) en ook dat was een dame die wist wat ze wou!
Dit is de andere kant van Hylwyth, hier vaak al Witje genoemd.
Dit is mijn lieve, verstandige dochter Heannah.
De andere kant van Heannah, stevige dame, niet?
Heannah poseert net zo lang als vrouwtje wil. Ze zeggen dat zij het meest op mij lijkt!
Mijn dochter Heaven ... Knap, hé?
Heaven langs de andere kant.
Mijn liefste deugnietjes-dochter : Heather. Zie je ze tegenwringen?
Heather geeft zich niet zomaar gewonnen, ook zij zou veel liever rond vliegen!
Dit is Heather aan de andere kant. Weten jullie nu nog wie te kiezen???
Hier is Hollyhock, nog zo'n pik - zwartje.
En de andere kant van Hollyhock. Zij houdt blijkbaar wel van poseren.
En, last, but not least, mijn fiere dochter Henna.
Henna's andere kant. Zij loop altijd heel trots, met haar neusje in de lucht. Ik weet niet wat jullie vinden, maar ik zie mijn 13 kindjes allemaal héééél graag !!!!
Hmmm, wat ben ik toch trots op mijn kroost. Ik heb er zo'n plezier in om de gezichten van alle mensen, bezoekers, maar ook mijn baasjes, te bekijken. Ze zijn allemaal erg onder de indruk van zo'n hoop pupjes. Ondertussen heb ik wel wat moeite om voldoende melk aan te maken, ze worden gulziger en gulziger... En ze proper likken is ook een hele karwei. Hi hi, vandaag is vrouwtje zelfs twee uren bezig geweest om alle nageltjes te knippen! Ze blijven natuurlijk niet lang stil liggen, ze denken als je ze aanraakt dat ze weer eten krijgen, mijn veelvraatjes.
Wat een hoop, hé?
Ik doe mijn best om ze te poetsen
en ik inspecteer ze regelmatig.
Zelfs de pipi oplikken doe ik, als vrouwtje het niet doet, maar wel met lange tanden.
Heb je je al eens afgevraagd hoe mijn baasjes weten wie wie is van mijn pupjes? Ik ruik het met mijn neus, maar dat kunnen zij niet natuurlijk. Zij kijken naar de witte tekening die ze op hun borst hebben, en daar geven ze dan een naam aan. Gekke namen, soms... En dus moeten ze altijd even kijken welke pup drinkt, welke pup slaapt, en wie wat doet. Ook bij het wegen kijken ze naar die witte vlekken, en ze hebben ze zelfs overgetekend op hun papieren!!! Het kleine zwarte meisje kennen ze voorlopig nog zo, maar ik geloof niet dat dat nog lang gaat duren. Ze eet immers goed, komt het meeste bij (relatieve groei, tegenover haar eigen gewicht) en er zijn bovendien nog 3 andere zwarte pups... 2 zwarte meisjes en twee zwarte jongens, dus dat zal wel moeilijk worden. Ik stel je hieronder al mijn kindjes voor :
Onmogelijk toch om in zo'n hoop te weten wie wie is ???
Wel aan de tekening op hun borst kan vrouwtje ze al goed herkennen. Baasje oefent nog! Dit is mijn kleine dochter, ze noemen haar voorlopig kleintje, maar voor het geval ze dat niet zou blijven, noemen ze haar ook Vector. Dat is een symbool uit de wiskunde, en haar tekeningetje zou daarop lijken.... Ze bleef niet stil liggen voor de foto, als je haar aanraakt, dan wil ze eten. Ik denk dat ze echt honger geleden heeft in mijn buikje!
Dit is er nog eentje die iedereen van ver herkent, aan haar vier witte voeten. Ze doet ons heel sterk aan Tylwyth of Beltine denken. Dat was haar overgroottante en ik hoop dat ze net zo mooi wordt. Zij heet natuurlijk Witvoetje.
En voor deze prachtige tekening vonden ze geen naam... het enigste wat hen opviel was de diepe insnijding in het midden, dus heet ze: Diepe Insnijding.
Deze pup kreeg de naam Twee Kronen teef, omdat ze links en rechts, bovenaan in haar tekening een kroontje heeft, zoals de meeste mensen in het midden van hun haar op hun hoofd hebben. Wat hebben we gelachen met baasje! Deze pup was al 10 dagen oud, en hij herkende haar nooit omdat hij zocht naar een kroon, zoals de koningin op haar hoofd zet. Toen vrouwtje hem hoorde grommelen : "Waar ziet ze daar toch een kroon in, en dan nog twee???", heeft zij het misterie natuurlijk gauw opgelost. Toch was het nog best ingewikkeld, want... er is ook nog een Twee Kronen reu!
Deze is gelukkig een beetje duidelijker, iedereen zag hier een dikke X in, dit is dus X-teefje.
Het klinkt een beetje belachelijk, vind ik, maar haar noemen ze Konijntje. Ze zeggen dat het een rond konijnenhoofdje is, met twee lange oren erop. Dit is mijn tweede zwarte dochter.
En de laatste van de 7 meisjes kreeg de naam Duif, omdat ze er een vliegende vogel in zagen.
Deze zoon kreeg een leuke naam, vind ik! Ze noemen hem Open Boek. Hier ligt hij een beetje schuin, en is het minder duidelijk. Maar als je hem recht voor je houdt, dan zie je echt twee open geslagen pagina's, en in het midden hangen er twee lintjes naar beneden, bladwijzers. Die ken ik goed, heb ik eens ooit uit een boek geknabbeld, maar dat werd niet gewaardeerd.
Deze zoon waren ze vergeten te fotograferen op het gebloemde kussen, hij is ook altijd zo lief en zo braaf, dat hij hen niet opvalt. Maar nu zal ze er wel beter op letten, vermoed ik. Ze noemt hem de Gestroomde Amfora. Hoe kan ik die pups leren kennen als je ze zo geleerde namen geeft, knorde baasje. Eigenlijk was het onze dierenarts die deze naam bedacht... het is net als een Griekse vaas, een amfora met een ronde punt vanonder en twee handvaten. Ik hoop toch dat ze er geen wijn of olie in gaat gieten!
Nog zo eentje met een afgeronde punt... Ja hoor, dit is de Zwarte Amfora !
Deze tekening zorgde voor de nodige verwarring. Iemand vond het een H, iemand vond het een N, uiteindelijk werd beslist dat dit toch wel een heel grillige tekening was. Hij heet dus de Grilige. En hij is nog wel zo lief!
Dit is dan Twee Kronen reu, om dezelfde reden als zijn zus...
En de laatste, nog een zwarte, genaamd Ruit. Hij heeft een vierkantje op zijn borst en, toegegeven, het staat een beetje schuin.
Dit waren ze alle 13, maar die foto's nemen was niet zo eenvoudig, hieronder enkele foto's uit de eerste poging, die halverwege strandde, wegens : Allemaal honger !!! Hier lag kleine Vector wel netjes stil, leuk he?
Kijk eens wat een mooie grillige tekening onze Grillige heeft!
Zij werd in het begin 'Dikke V' genoemd, maar de meerderheid zag er toch een konijnenhoofdje in, Konijn dus.
Diepe insnijding, die werd heel vaak verward met Duif in het begin.
Tja, en Duif dus ook met Diepe insnijding. Zien jullie het verschil?
Vandaag had ik plots een hele grote pup tussen mijn kleine pupjes liggen. Hemingway, de zoon van Cyanne en Embassador of First Avenue werd afgehaald. Ze vonden het natuurlijk zo spannend dat niemand eraan gedacht heeft om toen een foto te nemen. Hij is 10 weken oud en dat is toch een heel verschil met mijn kleine ukjes. Ik kan bijna niet geloven dat die binnen 9 weken al zo groot gaan zijn! Gelukkig is er nog één zusje dat nog een weekje hier mag blijven, Hedley. Zo is Hayden niet alleen, de dochter die bij ons gaat blijven, enfin, voorlopig toch nog niet. Ik ben het moeder zijn intussen wel al helemaal gewend. Ik krijg lekker veel eten, en extra knuffels, en daar hou ik wel van! Mijn kindjes komen niet altijd allemaal even goed bij in gewicht. Zij heeft al een poging gedaan om me te helpen met eten geven, maar die melk van haar vinden ze toch niet zo lekker hoor. Ze geeft ze dan een klein beetje met een spuitje en legt ze daarna gauw aan mijn tepels. Samen zal het ons wel lukken...
10 weken oude Hemingway of Beltine, probeert zijn nieuwe broer al vast te verleiden!
Ik blijf er heel rustig bij.
Natuurlijk zorg ik er wel voor dat ze mij ook komen knuffelen!
Dan mogen ze mijn pupjes uitgebreid bewonderen.
Als ik pas buiten geweest ben geeft zij me maar 5 pupjes om te drinken en het kleintje is natuurlijk altijd bij die eerste 5 !
Ze staat haar mannetje best hoor! Kijk eens hoe ze blinken!
Toen Hemingway echt vertrok, had ik het toch ook even moeilijk...
Ik mocht even gaan controleren buiten, en toen ik zag dat Cyanne toch niet al haar pupjes kwijt was, ben ik maar gauw terug naar die van mij gegaan. Gelukkig mogen die nog een hele tijd bij mij blijven! En misschien wel hééél lang, want zoveel leuke nieuwe baasjes heeft ze nog niet gevonden, ze dacht dat er maar 5 pupjes gingen komen! Hi hi Goed van mij, hé?
Toch wel een hele bende, hé?
Als ze zo voldaan slapen ben ik blij, dan hebben ze hun buikjes toch lekker vol.
Dan kan ik ook weer rustig een dutje doen.
Ik heb nooit beseft dat een mama zo moe kon zijn... van heel de dag te liggen...
