Van 19-21 april naar La Merced geweest, ten oosten van Lima, maar dan wel 9 a 10 uur non-stop door de bergen! Ik ging met de bus, die er al 1,5 uur over deed om Lima uit te komen, een drukke stad midden in de woestijn. De bergen waren eindeloos, we reden langs de snelstromende rivier, uren en uren door de bergen. Halverwege was er een ware file, met heel veel vrachtverkeer, zodat het stapvoets ging! Maar uiteindelijk toch gearriveerd en met een mototaxi (de tuktuk uit Thailand) naar het hotel. Daar ontmoette ik twee vrouwen van Max Havelaar uit Zwiterserland en een Belgische professor aan de Landbouwuniversiteit en een Peruaanse fotografe, met wie ik de volgende dag het bezoek aan de koffie cooperatie La Florida zou brengen. De volgende ochtend met twee auto`s op stap, want er gingen natuurlijk ook wat mensen van La Florida mee. Na een uur of zo langs de rivier scheuren (een goede weg), en wat geklim de bergen in, kwamen we bij de fabriek waar de koffie verwerkt wordt. De fabriek, met machines uit Colombia, was pas 2 jaar oud en zag en mooi uit, helaas was er weinig koffie om het proces te laten zien. De cooperatie levert voor 80 % aan Max Havelaar, en heeft verder nog zo`n 8 of 9 certificaten voor biologische koffies, Bird Friendly, Utz Kapeh etc. en exporteert naar Europa, VS, en Japan. De cooperatie is al zo`n 30 jaar oud, en is een model voor heel Peru. De boer(inn)en, die we bezochten hadden prachtige grote koffie-percelen (zo`n 15 ha), met zo`n 15 quintalen (a 45 kg) per ha opbrengst koffie, 1e en 2e kwaliteit. (drie meer per ha dan bij COCLA). De koffie wordt centraal verwerkt in de fabriek, wat de kwaliteit ten goede komt. De rest van de dag reden we door de bergen en bezochten we een paar boerinnen, een van de oprichters van de cooperatie, met een heel groot huis en zonnepanelen op het dak, en veel nieuwe koffieplantjes voor uitbreiding. We kregen een heerlijk lokaal gerecht. Verder nog een bedrijf, waarvan de koffie er prachtig bij stond, met schaduwbomen boven de koffie, en kwetterende vogels. Koffiebessen waren al rood en geel aan het worden, goed voor de foto`s! Bij de laatste boerderij leidde een jonge jongen ons rond, en liet ons de 2-jaar oude koffiestruiken zien. Hij was duidelijk verlegen van alle foto`s die de Peruaanse fotografe van hem maakte. Onderweg hadden we prachtige uitzichten over de bergen, en bij heel helder weer zou je Lima zelfs kunnen zien. De volgende ochtend nog een uurtje op het kantoor van de cooperatie la Florida in La Merced gepraat, met gelukkig een vrouw, die wat engels sprak, zodat ik wat meer over de cooperatie te weten kon komen. Daarna weer met de bus naar Lima, waar ik `s avonds om 7 uur arriveerde. Ditmaal hadden we onderweg wat autopech, maar gelukkig kon de chauffeur het toch telkens weer repareren.
Vandaag is al weer de laatste dag van mijn bezoek aan Huaraz, het Zwitserland van Peru, met bergen boven de 6000 meter. Zondag 22 april ben ik hier gekomen met de bus, 7 uur eerst door de woestijn ten noorden van Lima en toen door de bergen naar Huaraz. Helaas was het laatste stuk al donker en regende het, zodat ik niet veel kon genieten van het uitzicht, wel was er een spectaculaire zonsondergang. Ik zit hier in een hotel Patio de Monterey, even buiten Huaraz, een intiem klein gezellig hotel met uiteraard een patio en heerlijke forel, mijn favoriete eten in Peru! De volgende dag een trip gemaakt naar een prachtige turqoise laguna, die in Quecha Chinanchocha heet. Verder wat plaatsjes onderweg aangedaan, en tussen de wolken glimpen opgevangen de machtige bergen, waaronder de Huarachan, die met sneeuw bedekt is. Tenslotte in Yungay geweest, een plaatsje dat in de aarbeving van 1970 volledig werd verwoest, en nu 1 km verderop weer is opgebouwd, alleen de begraafplaats met een groot Christusbeeld bovenop bleef gespaard. Huaraz zelf is ook verwoest door de aarbeving, waarbij in totaal 80.000 mensen het leven lieten.
Dinsdag naar Chavin, een oude beschaving van 1000 A.D.! De weg erheen was weer adembenemend, en de top was 4516 m! De weg was slecht door lawines, die veel puin op de weg achterlieten. Maar gelukkig bereikten we Chavin heelhuids, en gaf de enthousiaste gids ons een 2-uur durende rondleiding langs de tempel van Chavin, met veel symboliek, waarvan ik dacht dat het van de Inka`s was, zoals het niet helemaal recht bouwen, maar een beetje schuin tapeze-gewijs, kleine stenen afgewisseld door grote stenen, veel dualisme zoals man/vrouw, licht/donker, links/rechts. De tempel was 30 m hoog, maar de meeste kamers bevonden zich onder de grond, in kruis-vorm of een labyrinth. Ik had aansluiting bij een 3 tal mensen, waarvan er twee net naar een 50 jarige reunie van de middelbare school waren geweest in Lima, een echtpaar dat in de VS woont, en een vrouw die in de UK woont.
De derde dag naar de berg Pastoruri geweest, 5000 m hoog! De dag begon met regen, maar gelukkig klaarde het in de loop van de ochtend op. Eerst reden we naar een restaurant, waar we de lunch (om 4 uur) boekten, en vervolgens 2 uur door een kaal en wijds dal, naar de gletcher. De gids deed ons een heel verhaal in het spaans, wat we moeten doen tegen hoogteziekte, gelukkig verstond ik niet alles...Onderweg zagen we reusachtige bromelia's, die wel 100 jaar worden. Aan het einde van de weg waren er rondom bergen met sneeuw, waarvan de Patoruri het makkelijkst bereikbaar is, nog een uurtje lopen naar de gletcher, met veel sneeuw, hoewel de sneeuw 20 jaar geleden veel lager lag. Ik had al coca-thee gedronken en coca-snoepjes gegeten tegen hoogteziekte, het viel allemaal wel mee, wel een beetje hoofdpijn en wat licht in het hoofd, maar de coca-bladeren die ik had gekocht en die heel goed zijn tegen hoogteziekte hoefden er niet aan te pas te komen. Ik kwam 2 Nederlanders tegen, een vrouw met haar half-Peruaanse dochter, waar ik gezellig mee gekletst heb.
Vandaag ga ik weer terug naar Lima. Het is prachtig weer, het zou een mooie dag zijn om nog eens van de bergen te genieten, hopelijk kan ik nog een glimp opvangen in de bus. Vanavond ga ik misschien nog bij de Nederlandse ambassade koninginnedag vieren met Nederlanders in Peru. Ik ga samen met mijn Nederlandse vriendin en haar Peruaanse man, bij wie ik in Lima logeer.
Afgelopen dagen ben ik in Quillabamba geweest, een koffie-organisatie COCLA bezoeken. Ik ging erheen met een meisje van mijn school, in een combi van COCLA, met nog 4 andere mensen, en de chauffeur. De reis erheen was ronduit spectaculair, een lange weg de bergpas op, en daarna was men de weg aan het aanleggen, en kon je er alleen maar door als de werkers pauze hadden, of nog niet aan het werk. Geen vangrail, maar stokken met gele papiertjes, en daaronder een heel diepe afgrond. Daarnaast moesten we vaak hele rivieren oversteken, want het water stroomde over de "weg". Een heel avontuur, en adembenemend mooi. De berg met sneeuw was meer dan 5000 meter hoog. De laatste twee uur langs de bruisende rivier gereden, terwijl het steeds warmer werd, en we bananenbomen en koffiestruiken zagen onderweg. Na 7 uur (met stops) kwamen we eindelijk aan in Quillabamba. We kregen een hotel met een prachtig uitzicht op de bergen! De volgende dag werden we hartelijk verwelkomd door COCLA met een powerpoint presentatie, een rondleiding door de koffiefabriek en -loodsen, terwijl ze ook nog kippen fokten en kippevoer maakten! COCLA is een secundaire cooperatie met 25 cooperaties onder zich, en in totaal wel 8500 leden. Ze hebben wel 10 certificaten, ongeveer alles wat je kunt hebben, van Rain Forest Alliance, IMO, Naturland, Utz Kapeh, enzovoort. We bezochten ook een cooperatie, met de enige vrouwelijke president in de stad, waar ze ook vier soorten koffielikeur maakten. In de middag enkele koffieboeren bezocht. De meeste boeren hebben stukken land van 2,5 tot 3,5 ha, en verbouwen gedeeltelijk koffie, ook mais, bananen, zoete aardappel, sinaasappels, enzovoort, en daarnaast varkens, kippen en zelfs cavias, die hier worden gegeten. Als de koffie rijp is, doen alle buren mee, en werken er wel 60 mensen om de oogst in 2 dagen te plukken. Dan ga je bij je buren aan de slag, en zo voort, totdat ieder zijn koffie is geplukt. Ieder heeft zijn eigen verwerkingsunit op zijn erf, en laat de koffie daarna drogen op een droogvloer, en de koffie gaat gedroogd in zakken van 45 kg naar de cooperatie, die het weer levert aan COCLA. De opbrengst is gemiddeld 12 zakken per ha. Het was allemaal reuze interessant om het te zien, en de uitleg in het spaans aan te horen, wat ik helaas nog niet allemaal snapte. Vanochtend om 3 uur vertrokken om op tijd weer in Cusco te kunnen zijn om vanmiddag mijn vlegtuig naar Lima te halen.
Vandaag mijn cursus spaans afgerond. Ik heb er 90 uur opzitten. Ik had elke dag van 8-12:30 les, met een half uur pauze, en ´s middags van 2-4 uur. De eerste week had ik les van Laura, samen met Odin, een jongen uit IJsland, en ´middags had ik priveles van Jose. De eerste week het verschil tussen estar en ser geleerd, twee woorden voor zijn, en regelmatige werkwoorden. De tweede week had ik priveles, en wel 7,5 uur les, omdat goede vrijdag vrij was. De leraar in de ochtend, Alberto, kon ik moeilijk verstaan, en hij ging ook zo snel, dat ik alles ´s midddags met Laura heb herhaald, en veel geoefend. In de ochtend de eerste twee uur veel theorie, daarna oefeningen, liedjes, lezen, en soms spelletjes. Aan het eind van iedere week had ik een examen. De laatste week had ik les van Nancy in de ochtend, die me ook twee keer meegenomen heeft naar een museum, en ´s middags weer van Jose, waar we voornamelijk praten over van alles, en Jose heeft me ook geholpen mijn trip naar COCLA in Quillabamba te organiseren. Bij het in ontvangst nemen van mijn diploma kon ik zelfs een korte speech in het spaans houden!
Het Paasweekend ben ik met 11 medestudenten naar Lake Titicaca geweest. Vrijdag 6 uur non'stop met de bus naar Puno, een stad die aan het meer ligt, gebouwd op de heuvels. De stad lijkt niet af, omdat het ijzer van het gewapend beton nog uit de muren steekt. De eerste avond gezellig met z´n allen in een leuk restaurant gegeten, maar we werden overvallen door de regen, en moesten lang natafelen om nog een beetje droog naar het hotel te kunnen.
In Peru eet men op goede vrijdag 12 gerechten ter nagedachtenis aan het laatste avondmaal. Nu hiervan helaas niet genoten. In Cusco was het Santa Semana (heilige week), en maandag ben ik naar een optocht van een Christusbeeld wezen kijken op het centrale plein in de stad. Dit ter nagedachtenis dat er in 1650 een aardbeving was. Het beeld verbrandde door alle kaarsen in de kerk, Toen men het beeld buiten rond droeg, hielden de aardschokken op. Er waren verschikkelijk veel mensen het het Plaza des Armes, en een hele deinende massa die later het plein weer verliet.
Op Paaszaterdag zijn we met een boot het meer op gegaan, naar de Islas Flotantes (drijvende eilanden), die gemaakt zijn van riet, en waar men rieten hutjes op heeft gebouwd. Het was wel heel toeristisch, maar toch wel interessant om te kijken hoe men deze eilanden maakt, en hoe men er op woont! Daarna 3 uur doorgevaren naar Isla Amantani, waar we bij de lokale bevolking gingen overnachten. We hadden een redelijke slaapkamer in adobe huizen (aarde met riet), gewone bedden, en 4 dekens, die vreselijk zwaar waren, en een toilet buiten. Eerst gingen we nog de berg "Vader Aarde" beklimmen, in totaal meer dan 4000 meter! Veel gepuf en gehijg, want je merkt wel dat je minder zuurstof hebt (en natuurlijk niet zo jong meer als de rest). Hoewel ik de langzaamste was, ben ik er toch gekomen! Daar genoten van het prachtige uitzicht op de omgeving bij zonsondergang. De vrouw had een heerlijke maaltje voor ons gekookt zowel de lunch als het avondeten op butagas! Maar er was geen electriciteit, en met een zaklantaarn klommen we halverwege de berg af, en ´s avonds was er ook nog een fiesta, waarbij wij werden aangekleed in lokale kledij, en dansten met de lokale bevolking met muzikale begeleiding van een drum, fluit en gitaar.
De volgende dag zijn we in een uur naar het volgende eiland gevaren, Isla Taquile, daar weer een berg op, en later met 535 treden eraf. De lokale bevolking was al vroeg naar de Paasmis geweest, zodat ze zich aan de toeristen konden wijden, zodra die op het eiland kwamen. Veel kinderen die armbandjes verkochten! Voor de lunch lekker forel uit het meer gegeten! Daarna weer de boottocht terug naar Puno. We moesten ons goed insmeren met sunblock (25) omdat je anders flink verbrandde. Ik heb alleen een oor verbrand! De busreis naar huis was minder vlot als de heenweg, we deden er 7,5 uur over omdat we om de 1-1,5 uur stopten. Veel mensen in de bus, warm en weinig frisse lucht. In de regen weer terug in Cusco!
Afgelopen weekend (31 maart - 1 april) ben ik naar MachuPicchu geweest, prachtige Inca-ruïnes 100 km van Cusco vandaan. Ik ging erheen met de stoomtrein, die er 4 uur over deed. Het duurde al een uur om Cusco uit te komen, want de trein moest zig-zaggen om hoger te komen. Tegenover me in de trein zat een vrouw uit Australië, waar ik gezellig mee heb zitten praten. Eenmaal aangekomen in Aguas Calientes (wat heet water betekent), nog met een bus een half uur, die in haarspeldbochten de berg op ging. In de bus kwam ik nog een Taiwanese vrouw uit Chili tegen. Toen was ik in Machu Pichu aangekomen. Met een gids een rondleiding van 2,5 uur gehad. Hij vertelde veel over de Inca cultuur, de Inca´s die Machu Picchu gebouwd hebben zo boven op de berg in de 15e en 16e eeuw. De ruines zijn zeer indrukwekkend boven op de berg, en het landschap is fantastisch, hoge steile bergen rondom. Er is veel te vertellen over de architectuur, en de astronomie die in de tempels is ingebouwd, bijvoorbeeld een steen, die is uitgehakt als het zuiderkruis, en alle hoeken wijzen precies het N, O, Z en W aan. In de zonnetempel lag een grote steen, en de tempel had twee ramen, waar de zon precies op 21 juni en op 21 december doorheen scheen. De tempels zijn gebouwd met grote keien, die precies in elkaar passen, met speciale hoeken, en de lijnen schuin tegen de aardbevingen. Overal is goed over nagedacht! Het weer was mooi, en ik kon ook goed naar beneden in het dal kijken waar de rivier met eeen grote snelheid stroomt, en rondom de ruines zijn terrassen voor de landbouw, en de grond was uit Cusco aangebracht! Er woonden ongeveer 800 - 1000 mensen, die er 100 jaar over deden om Machu Picchu te bouwen. Het werd pas in 1911 ontdekt door een Amerikaan, die alle schatten heeft laten overbrengen naar een museum in de VS. De volgende dag heb ik de ruines op mezelf bekeken, maar nu regende het, wat ook wel weer een aparte sfeer had! Verder ook nog gebruik gemaakt van de warme bronnen. Zondagavond was ik weer terug in Cusco.
Gisteravond ben ik met mijn Canadese medestudent naar een cafe geweest. De meeste andere studenten waren er ook. Er gingen veel studenten weg, dus het was een afscheidsavondje. Ik kwam voor het eerst in het centrum, la Plaza des Armes, het was prachtig, sprookjesachtig verlicht, en schitterende gebouwen, park en fontijn. Tegen de heuvels van Cusco zijn ook huizen, die verlicht waren, dat was ook een prachtig gezicht. In het cafe deden ze quiz, met 5 onderwerpen, en ieder onderwerp 10 vragen. Het schijnt populair te zijn in Ierland, en hier dus ook. Veel vragen wisten we niet, zoals wanneer is Vincent van Gogh overleden, maar sommige vragen wist ik wel, zoals waar is het Alhambra? Daarna zijn we nog naar een ander cafe geweest, waar ook muziek gedraaid werd. Het was erg gezellig met veel studenten kennis te maken, ze komen overal vandaan: Engeland, Schotland, Verenigde Staten, Canada, IJsland, Belgie, Nederland, Frankrijk, en nog wel meer, maar ik heb niet met iedereen kennis gemaakt. De meesten zijn tussen 18 en 24 jaar, en hebben of de middelbare school of de universiteit afgerond, en zijn nu een tijd hier om spaans te leren, en ook om te reizen naar Argentinie, Bolivia, Chili, Ecuador, Brazilie. Om 12 uur gingen de meesten nog naar de discotheek, maar toen ben ik maar met de taxi naar huis gegaan.
Gisteren dan gearriveerd in Cusco. Dit ging niet zonder slag of stoot. Kevin herinnerde mij eraan dat de zomertijd was ingegaan om half 7 de ochtend van vertrek, om 7 uur stond ik op en om 8 uur ging ik van huis. Net op het nippertje!! Eenmaal op Schiphol bleek dat de vlucht overboekt was en ik op de wachtlijst stond. Pas vlak voor vertrek kreeg ik te horen dat ik meekon. Ik was wel heel opgelucht. Het was 12 uur en 20 minuten vliegen, een hele zit! Peru is 7 uur vroeger. De aankomst in Lima ging goed, ik werd afgehaald van het vliegveld, en met een mooi tochtje langs de oceaan. De volgende ochtend al vroeg op: vier uur stond de taxi klaar om me weer naar het vliegveld te brengen. Ik vergat bijna mijn rugzak bij het uitstappen uit de taxi, Het inchecken ging goed, maar toen we eenmaal in het vliegtuig zaten, kregen we te horen dat de vlucht was gecancelled omdat het slecht weer was in Cusco. Iedereen er weer uit en naar een andere vlucht omgeboekt, daardoor kwam ik niet om 7 uur aan in Cusco, maar om 3 uur in de middag, en had ik de citytour gemist. Ik werd opgehaald door Ruth, bij wie ik in huis woon. Naar huis, wat gedronken en naar de school gelopen in 20 minuten, bijna steeds rechtdoor. Daar meteen mijn weekend naar Machu Pichu geboekt voor 31 maart-1 april. Verder nog geen les. Met Ruth weer naar huis, en van 7 tot 8 uur gegeten , en gezellig gepraat met Vanessa, de dochter des huizes, die in de toeristensector werkt, David een bezoeker, een leuke jongen en Ruth. Vroeg naar bed (om half 9), en de volgende ochtend ontbeten met Perci, de man van Ruth, die voor een microkredietorganisatie werkt. Hij doet erg zijn best om in het spaans met mij te praten, en met handen en voeten lukt dat ook wel. Hij zal mij een keertje meenemen naar zijn werk. David brengt mij naar de school, een heel andere weg dan Ruth en veel ingewikkelder. Ik heb les van Laura, en mijn medestudent is Odin, een man van 36 uit Ijsland, die al een week bezig is. Veel afwisseling in de les, theorie, een spelletje, een liedje, oefeningen etc. In de ochtend heb ik nog honger, en ook last van hoogteziekte, maar na wat eten en drinken gaat het al beter. Voor de lunch ga ik alleen naar huis, en thuis heeft de hulp gekookt, als ik klaar ben, komt Perci ook, maar dan moet ik weer weg. In de middag heb ik 2 uur priveles. De leraar Jose jaagt er een heleboel stof doorheen, en nu zit ik dan even deze blog bij te werken.
Morgen 25 maart is het zover, dan vertrek ik naar Peru. Ik vertrek om 10:20 uur en hoop om 16:55 lokale tijd in Lima aan te komen. Ik ga maandag in alle vroegte door naar Cusco, waar ik word opgehaald door mijn gastgezin, Ruth, die bij de lokale chocoladefabriek werkt, Perci, die voor een lokale micro-crediet NGO werkt, Vanessa van 24 en Rodrigo van 9, en de inwonende hulp Wendy. Die dag moet ik gelijk al een test Spaans doen, en verder krijg ik een citytour. Nou, mijn koffer is gepakt, in mijn rugzak zit een kaart van Peru, Cusco, en een woordenboek Spaans. Verder mijn ticket, paspoort en wat geld, daar gaan we dan. Tot gauw. Catherine
Afgelopen weekend (31 maart - 1 april) ben ik naar MachuPicchu geweest, prachtige Inca-ruïnes 100 km van Cusco vandaan. Ik ging erheen met de stoomtrein, die er 4 uur over deed. Het duurde al een uur om Cusco uit te komen, want de trein moest zig-zaggen om hoger te komen. Tegenover me in de trein zat een vrouw uit Australië, waar ik gezellig mee heb zitten praten. Eenmaal aangekomen in Aguas Calientes (wat heet water betekent), nog met een bus een half uur, die in haarspeldbochten de berg op ging. In de bus kwam ik nog een Taiwanese vrouw uit Chili tegen. Toen was ik in Machu Pichu aangekomen. Met een gids een rondleiding van 2,5 uur gehad. Hij vertelde veel over de Inca cultuur, de Inca´s die Machu Picchu gebouwd hebben zo boven op de berg in de 15e en 16e eeuw. De ruines zijn zeer indrukwekkend boven op de berg, en het landschap is fantastisch, hoge steile bergen rondom. Er is veel te vertellen over de architectuur, en de astronomie die in de tempels is ingebouwd, bijvoorbeeld een steen, die is uitgehakt als het zuiderkruis, en alle hoeken wijzen precies het N, O, Z en W aan. In de zonnetempel lag een grote steen, en de tempel had twee ramen, waar de zon precies op 21 juni en op 21 december doorheen scheen. De tempels zijn gebouwd met grote keien, die precies in elkaar passen, met speciale hoeken, en de lijnen schuin tegen de aardbevingen. Overal is goed over nagedacht! Het weer was mooi, en ik kon ook goed naar beneden in het dal kijken waar de rivier met eeen grote snelheid stroomt, en rondom de ruines zijn terrassen voor de landbouw, en de grond was uit Cusco aangebracht! Er woonden ongeveer 800 - 1000 mensen, die er 100 jaar over deden om Machu Picchu te bouwen. Het werd pas in 1911 ontdekt door een Amerikaan, die alle schatten heeft laten overbrengen naar een museum in de VS. De volgende dag heb ik de ruines op mezelf bekeken, maar nu regende het, wat ook wel weer een aparte sfeer had! Verder ook nog gebruik gemaakt van de warme bronnen. Zondagavond was ik weer terug in Cusco.
