Het verhaal van de Emmaüsgangers: Lc 24, 13-35
Twee leerlingen van Jezus gaan naar Emmaüs. Onderweg praten ze over Jezus, over hun eerste enthousiasme. Ze delen mooie herinneringen aan Jezus. Ze hebben in Hem geloofd, het is een formidabele figuur, het is een man om van te houden, ze gaan ermee op weg met al hun dromen en ze passen Hem in hun dromen.
Nu Jezus gestorven is aan het kruis, is de ontgoocheling groot, de ontnuchtering, de realiteit, het slikken ... ze voelen hoe ze hem missen. Hoe moet het nu verder?
En dan ontmoeten ze een man op hun tocht, die een eind met hen meegaat.
Hij luistert naar hen, naar hun verhaal over Jezus, over hoe hij hen inspireert, over hoe hij met mensen omgaat. Je voelt in hun verhaal hoe graag ze Jezus zien. En hoeveel verdriet ze nu hebben. In de ontmoeting groeit een gesprek, er volgt een stukje duiding uit de Schriften, een inzicht dat wederkerig groeit.
En dan nodigen ze de man uit aan tafel. Hij blijft eten en deelt met hen het brood. Ze herkennen hem, het is Jezus die met hen meeliep
De twee leerlingen zien het een beetje opnieuw, een stukje herkenning in het delen, het herkennen van hun eigen leven, van hun stukje geschiedenis, in zijn geschiedenis, in de grote geschiedenis, in het grote verhaal van God met mensen, van mensen met God. Het herkennen zit ook in het delen van geloven en leven.
Tenslotte is er het 'tweede enthousiasme'. Maar dat is helemaal anders dan hun eerste enthousiasme. Het is een nieuwe realiteit, na een nieuw gebeuren.
Ze keren om en gaan terug naar Jeruzalem, want het gaat verder
(naar W. Bruyninckx)
Ben jij bereid om vanuit de ontmoeting met Jezus op weg te gaan?
Vormheer: vicaris Bruno Aerts
|
