|
De beschermingsduur van de liedjes
van Elvis Presley en andere oude en dode rockers wordt verlengd. Europa wil
daarmee de pensioenen van oude muzikanten veilig stellen. Het is een
schijnargument. Alleen de bankrekeningen van de platenmaatschappijen worden
gespekt.
Dat Elvis Presley, 31 jaar na zijn dood, nog springlevend is weten wij
allang. Er gaan nog flink wat CDs van de dode rocker over de toonbank. In 2005
had hij nog een nummer 1 hit in Engeland met het nummer One Night. Junkie XL en
Paul Oakenfield scoorden onlangs nog goed met remixen van zijn nummers. Reden
genoeg om de nalatenschap van de King goed te beschermen.
One Night
Sinds 1993, 16 jaar na zijn dood, worden de uitvoeringen van Elvis beschermd
als naburig recht, een recht dat verwant is aan het auteursrecht. De bescherming
duurt 50 jaar na de eerste uitvoering van het nummer. Elvis beleefde zijn eerste
grote successen eind jaren vijftig.
Je hoeft geen Einstein te heten om uit te kunnen rekenen dat veel liedjes van
Elvis binnenkort niet meer beschermd zullen zijn. Over een jaar kan iedereen het
nummer One Night uit 1959 met een schoon geweten kopiëren.
Verdubbeling
Dat vindt de platenmaatschappij van Elvis die de rechten bezit natuurlijk
niet leuk. De oplossing is eenvoudig: wij verzoeken de Europese Commissie de
beschermingsduur van de naburige rechten te verlengen. En zo zal geschieden.
Eurocommissaris Charlie McCreevy kondigde op Valentijnsdag aan dat de duur van
50 jaar verlengd zal worden naar 95 jaar, bijna een verdubbeling dus.
Dat betekent feitelijk een eeuwigdurende bescherming. Na bijna een eeuw zal
de nalatenschap van de King niet meer zo goed uitgemolken kunnen worden als
vandaag de dag. En als dat wel zo is dan kunnen de lobbyisten weer met zijn
allen naar Brussel gaan voor een nieuwe verlenging.
Sessiemuzikanten
McCreevy vindt de verlenging noodzakelijk
om "anonieme sessiemuzikanten" van een pensioen te voorzien. "Ik heb het niet
over grote artiesten als Cliff Richard of Charles Aznavour.
Ik heb het over de duizenden anonieme sessiemuzikanten die bijgedragen hebben
aan langspeelplaten eind jaren vijftig en in de zestiger jaren." Het is allemaal
heel leuk bedacht van McCreevy, maar die sessiemuzikanten krijgen natuurlijk
geen cent te zien. Het gaat allemaal linea recta naar de platenmaatschappijen
die er wel voor gezorgd hebben dat zij alle rechten bezitten van de
sessiemuzikanten.
Heilige missie
McCreevy deed op Valentijnsdag ook een andere mededeling.
Hij kondigde een nieuw Europees onderzoek naar heffingen op blanco CDs en DVDs
aan.
Het is bekend dat McCreevy het tot zijn heilige missie heeft gemaakt om de
heffingen waarmee het thuiskopiëren wordt gecompenseerd af te schaffen. McCreevy
is de enige man op aarde die nog in kopieerbeveiliging
gelooft en het afschaffen van heffingen zou het toepassen daarvan stimuleren.
Thuiskopievergoeding
McCreevy doet al sinds de laatste nummer 1 hit van Elvis Presley onderzoek.
In afwachting van de uitkomst van dat onderzoek, heeft de Nederlandse regering
het heffingenstelsel bevroren. Dat betekent dat er geen heffing komt op
MP3-spelers en DVD-recorders.
Als McCreevy echt iets wil doen voor sessiemuzikanten en andere artiesten die
minder dik verdienen, dan stopt hij onmiddellijk met zijn nieuwe onderzoek. De
thuiskopievergoeding is namelijk de enige vergoeding die niet in de zakken van
de platenmaatschappijen verdwijnt, maar direct naar de artiesten gaat. Drie keer
raden wie tegen een thuiskopievergoeding is. Juist. De platenmaatschappijen.
(c) NU.nl/
|
