Om 7 uur gingen we door het hooggebergte van Quatamala op weg naar Panjachel. Veelvuldig kwamen we afstammelingen van de maya´s tegen. Met name tijdens het bezoek aan de fameuze markt Chichicastenango. Op weg ernaar toe zag je kleine dorpjes tussen de maisvelden. OP de markt,die op donderdag en zondag wordt gehouden zie je talloze indianenfamailies hun waren in- en verkopen. Het gehele gebeuren is een imponerend verkoopspektakel waar je urenlang je ogen uitkijk. Niet alleen groent e,fruit,bloemen en keramiek,maar ook kippen,varkens en ander vee loopt vrij door de markt. Vooral handgemakt textiel wordt hier te koop aangeboden,zoals kledingstukken,tassen of kleden waar ze vaak een maand aan werken of langer. In de nabijgelegen kerk lopen voortdurend indianen in en uit om kaarsjes te branden,te bidden,hun baby te dopen of om te trouwen. Gelukkig hadden we weer een speciale belevenis. Bert en Christine hadden pannenlappen gekocht,maar na 20minuten werden ze gewoon terug gekocht,omdat de afgedongen prijs te laag was volgens de man. Na een paar uur was je moe geluld en we zetten de reis voort richting het kratermeer Atilan. Ingeklemd tussen de voet van de kraterrand en het blauwe meer van Atilaan ligt het plaatsje Panajachel. Heerlijk gelegen op het grasvel voor het veld om bijtekomen van het verkoopspektakel. Nu mexicaans eten.Na 20.00uur kon ik geen flesje bier meer krijgen aangezien het zondag was. Maar de vriendelijke serveerster bracht uitkomst door een glas bier te serveren met een serviette erom heen,zodat het niet leek op bier. Dus dit wist ik nu ook weer en genoot van mijn "biertje".
Om half 6 stond ik op,omdat Yvonne en ik besloten hadden om de nog actieve vulkaan Pagayate beklimmen. Om 6uur werden we opgehaald door onze privegids Rolando. Aangezien we maar met zijn 2en waren reden we met een ander busje met toeristen mee. Na een uurtje rijden kwamen aan op ons vertrekpunt wat op een hoogte van 1900meter lag. Enkele minuten op een asfaltpad kregen we al in de gaten dat je een goede conditie nodig had,omdat de lucht goed ijl was. Na anderhalf uur over een asfalt en zandpad ploegen wachtte ons het laatste uur,wat tevens het zwaarste gedeelte was. Dat is het magma gedeelte waar je in wegzakte en geen afzet mogelijkheden had. Na 3stappen was je moe. Gelukkig zaten we ook nog eens met harde storm en in de wolden,zodat het ook nog eens goed koud was. Zo liep Yvonne in een korte broek en een ijsmuts op. Recht op lopen konden we ook al niet, als je dit lopen wil noemen tenminste,dus op handen en voeten iets voorbewegen is beter gezegd. Gelukkig beschikten we beide ove een goed doorzettingsvermogen.,zodat we toch bij de krater aan op een hoogte van 2562meter. 600meter geklommen in 2,5uur en konden zo 5minuten genieten van de rotte eierlucht. Altijd goed voor je ademhaling. Terug besloten we wat te glijden door het magma gedeelte. Je schoenen vol met gruis,maar het was de makkelijkste en snelste manier met die storm. Evenwichtsgevoel werd nu gevraagd,zodat je niet naar beneden waaide. Toen we naar beneden zeilden klaarde het weer gelukkig op,zodat je toch noch af en toe een uitzicht had. Eenmaal terug vertelden we onze belevenissen aan Saskje en Yiri. Met zijn 4en lekker luchen in een gezellige patio. Op het dakterras van het hotel schreef ik dit verhaal terwijl ik van de zon genoot. Nu was het proberen om me schoon te spoelen van het magma. Mijn beentjes kwamen weer ten wat tot rust en kleurde bruin bij. Ging nog een ommetje lopen over het plein en toen was het alweer etenstijd. Met 6andere gingen we eten in wederom een leuk restaurantje en rustgevend groen in het midden. Bovendien hadden we live muziek en zaten ook nog eens buiten. Hoezo heerlijk relazen zo.
Na een reis van 24uur,want we vlogen via Washington en Los Angeles, kwamen we toch op tijd aan in Quatamala city. We werden uitvoerig gehoord en fouilleerd. De groep beplek is,bestond uit 18mensen van voornamelijk middelbare leeftijd. Het waren allemaal paren op Yvonne en mij na. Nadat we onze reisleidster,Lisette, begroet hadden namen we "tourincar" voor het gedeelte in Quatamala. Een en al oude schoolbussen uit USA de zgn.kippenbussen. Als er geen plek is,waar al veel mensen zitten en staan,dan hang je gewoon aan de achterkant of de zijkant.. Daarnaast rijden er auto´s waar je letterlijk doorheen kan kijken of zonder licht in het aarde donder. Het motto is als het nog maar rijd,maar dat is niet zo gek als je bedenkt dat er auto´s midden op de snelweg stilstaan die je moet ontwijken. Dus links of rechts inhalen is totaal onbelangrijk. Wat het beste uitkomt op dat moment. We verlaten ggauw deze vieze,criminele,chaotische stad voor de oude hoofdstad Antigua. Antigua is misschien wel de mooiste koloniale stad van het westelijk halfrond. Dit pittoreske en gezellige stadje met slechts 30.000inwoners,aan de voet van drie vulkanen,werd in 1553 door de spanjaarden gesticht en was gedurende 233jaar de koloniale hoofdstad. Nadat de stad in 1773 grotendeels werd verwoest door een aardbeving werd de hoofdstedelijke zetel naar Quatamala CIty. Niettemin werd Antigua heropbouwd en het koloniale karakter bewaard. Er resteren nog tientallen kerken en kloosters,welvarende landgoederen en andere spaanse koloniale monumenten. Achter de fraai besneden houten poorten van de huizen liggen bloemrijke patio´s met kleine winkeltjes en terrasjes. We sliepen in een hotel vlakbij het Parque Central lag en het is een prachtig koloniaal bouwwerk met patio´s dat op de monumentenlijst staat. Dit was ooit het paleis van de dochter van een van de grootste spaanse conquistadores van de "nieuwe wereld" Pedro de Alvardo. Nadat we aankwamen werd er voorgesteld om te gaan slapen maar Yvonne en ik besloten toch te gaan ontbijten. Dit deden we in een oud koninklijk paleis. We zaten half buiten,want na het opfrissen en omkleden was het reeds 9uur. Na 30uur vliegtuigvoedsel namen we nu een uitgebreid ontbijt. Die vervolgden we met een wandeling door dit gezellige stadje. Dit werd onderbroken door een ronde informatie,formaliteiten en kennismaking. Nadien het oude stadje weer in om 19.00 aangekomen te zijn in restaurantje waar we met zijn allen gingen eten. Nog ff nagezeten met Yvonne en dan vroeg naar bed voor wandeling van morgen.
