We vertrokken voor een lange rit naar het 2de lande van deze vakantie reeds. Zo verlieten we het kratermeer Atilan via de laagvlaktes van dit land. Gelukkig lunchten we onderweg in een hotel met een groot zwembad,zodat we tijdens de siesta heerlijk konden opfrissen. Ook een heerlijk verfrissende consumtie kwam ten goede. Na nog eens 2uur in een bus met airco,kwamen we bij de grensovergang en dat liep soepel dat we geen eens het loket van omkoping nodig hadden. Dit is een hokje waar je voor $5 iemand kon omkopen,zodat je toch Honduras binnen mocht. In 15minuten waren we in Copan. Na een rondje in het dorp te lopen kwam ik erachter dat de mensen hier veel opener zijn. Je mag foto´s maken zonder dat hun ziel verloren gaat en na een minuutje te zitten in in park in leuk praatje in spaans engels met een plaatselijke cowbow. Het eten nuttigden we met zijn alle in een apart restaurantje. Het fornuis was een grote barbeque die voorzien was van een lier. De bestelling werd voor een deel op het hoofd gedragen. Ook al zaten we boven konden de serveerster onze drankjes makkelijk recht houden met het hoofd. In de lobby van het hotel schreef ik dit terwijl 6andere mannen de grootste lol hadden,ook al verstond ik ze niet.
om 4uur werden we gewekt door verschillende hanen. na een beetje weggedommeld te zijn werd ik om 6uur opgschikt door heftig vuurwerk en prachtige muziek. Dit alles omdat er iemand jarig was. De muziek hield 40minuten,zodat je die hanen al bijna was vergeten. Na het ontbijt nam ik een boottocht over het mooie meer en ging de dorpjes San Antonio Palopo en Santiago Atilan te bezoeken. Hier kreeg je een geod beeld hoe de mensen in Quatamala leefden. Amper toeristen te bekennen buiten onze groep. We maakten een fantastische wandeling langs het meer door de maisvelden en koffieplantages. De banaanbomen mag ik nu niet vergeten. Af en toe was het flink steil en hoog met smalle paadjes. Als een echte gentlemen hielp ik andere met een handje of hun rugzak te dragen. De beloning kwam uit het meer want trakteerde mezelf op een heerlijke baars.
Om 7 uur gingen we door het hooggebergte van Quatamala op weg naar Panjachel. Veelvuldig kwamen we afstammelingen van de maya´s tegen. Met name tijdens het bezoek aan de fameuze markt Chichicastenango. Op weg ernaar toe zag je kleine dorpjes tussen de maisvelden. OP de markt,die op donderdag en zondag wordt gehouden zie je talloze indianenfamailies hun waren in- en verkopen. Het gehele gebeuren is een imponerend verkoopspektakel waar je urenlang je ogen uitkijk. Niet alleen groent e,fruit,bloemen en keramiek,maar ook kippen,varkens en ander vee loopt vrij door de markt. Vooral handgemakt textiel wordt hier te koop aangeboden,zoals kledingstukken,tassen of kleden waar ze vaak een maand aan werken of langer. In de nabijgelegen kerk lopen voortdurend indianen in en uit om kaarsjes te branden,te bidden,hun baby te dopen of om te trouwen. Gelukkig hadden we weer een speciale belevenis. Bert en Christine hadden pannenlappen gekocht,maar na 20minuten werden ze gewoon terug gekocht,omdat de afgedongen prijs te laag was volgens de man. Na een paar uur was je moe geluld en we zetten de reis voort richting het kratermeer Atilan. Ingeklemd tussen de voet van de kraterrand en het blauwe meer van Atilaan ligt het plaatsje Panajachel. Heerlijk gelegen op het grasvel voor het veld om bijtekomen van het verkoopspektakel. Nu mexicaans eten.Na 20.00uur kon ik geen flesje bier meer krijgen aangezien het zondag was. Maar de vriendelijke serveerster bracht uitkomst door een glas bier te serveren met een serviette erom heen,zodat het niet leek op bier. Dus dit wist ik nu ook weer en genoot van mijn "biertje".
Om half 6 stond ik op,omdat Yvonne en ik besloten hadden om de nog actieve vulkaan Pagayate beklimmen. Om 6uur werden we opgehaald door onze privegids Rolando. Aangezien we maar met zijn 2en waren reden we met een ander busje met toeristen mee. Na een uurtje rijden kwamen aan op ons vertrekpunt wat op een hoogte van 1900meter lag. Enkele minuten op een asfaltpad kregen we al in de gaten dat je een goede conditie nodig had,omdat de lucht goed ijl was. Na anderhalf uur over een asfalt en zandpad ploegen wachtte ons het laatste uur,wat tevens het zwaarste gedeelte was. Dat is het magma gedeelte waar je in wegzakte en geen afzet mogelijkheden had. Na 3stappen was je moe. Gelukkig zaten we ook nog eens met harde storm en in de wolden,zodat het ook nog eens goed koud was. Zo liep Yvonne in een korte broek en een ijsmuts op. Recht op lopen konden we ook al niet, als je dit lopen wil noemen tenminste,dus op handen en voeten iets voorbewegen is beter gezegd. Gelukkig beschikten we beide ove een goed doorzettingsvermogen.,zodat we toch bij de krater aan op een hoogte van 2562meter. 600meter geklommen in 2,5uur en konden zo 5minuten genieten van de rotte eierlucht. Altijd goed voor je ademhaling. Terug besloten we wat te glijden door het magma gedeelte. Je schoenen vol met gruis,maar het was de makkelijkste en snelste manier met die storm. Evenwichtsgevoel werd nu gevraagd,zodat je niet naar beneden waaide. Toen we naar beneden zeilden klaarde het weer gelukkig op,zodat je toch noch af en toe een uitzicht had. Eenmaal terug vertelden we onze belevenissen aan Saskje en Yiri. Met zijn 4en lekker luchen in een gezellige patio. Op het dakterras van het hotel schreef ik dit verhaal terwijl ik van de zon genoot. Nu was het proberen om me schoon te spoelen van het magma. Mijn beentjes kwamen weer ten wat tot rust en kleurde bruin bij. Ging nog een ommetje lopen over het plein en toen was het alweer etenstijd. Met 6andere gingen we eten in wederom een leuk restaurantje en rustgevend groen in het midden. Bovendien hadden we live muziek en zaten ook nog eens buiten. Hoezo heerlijk relazen zo.
Na een reis van 24uur,want we vlogen via Washington en Los Angeles, kwamen we toch op tijd aan in Quatamala city. We werden uitvoerig gehoord en fouilleerd. De groep beplek is,bestond uit 18mensen van voornamelijk middelbare leeftijd. Het waren allemaal paren op Yvonne en mij na. Nadat we onze reisleidster,Lisette, begroet hadden namen we "tourincar" voor het gedeelte in Quatamala. Een en al oude schoolbussen uit USA de zgn.kippenbussen. Als er geen plek is,waar al veel mensen zitten en staan,dan hang je gewoon aan de achterkant of de zijkant.. Daarnaast rijden er auto´s waar je letterlijk doorheen kan kijken of zonder licht in het aarde donder. Het motto is als het nog maar rijd,maar dat is niet zo gek als je bedenkt dat er auto´s midden op de snelweg stilstaan die je moet ontwijken. Dus links of rechts inhalen is totaal onbelangrijk. Wat het beste uitkomt op dat moment. We verlaten ggauw deze vieze,criminele,chaotische stad voor de oude hoofdstad Antigua. Antigua is misschien wel de mooiste koloniale stad van het westelijk halfrond. Dit pittoreske en gezellige stadje met slechts 30.000inwoners,aan de voet van drie vulkanen,werd in 1553 door de spanjaarden gesticht en was gedurende 233jaar de koloniale hoofdstad. Nadat de stad in 1773 grotendeels werd verwoest door een aardbeving werd de hoofdstedelijke zetel naar Quatamala CIty. Niettemin werd Antigua heropbouwd en het koloniale karakter bewaard. Er resteren nog tientallen kerken en kloosters,welvarende landgoederen en andere spaanse koloniale monumenten. Achter de fraai besneden houten poorten van de huizen liggen bloemrijke patio´s met kleine winkeltjes en terrasjes. We sliepen in een hotel vlakbij het Parque Central lag en het is een prachtig koloniaal bouwwerk met patio´s dat op de monumentenlijst staat. Dit was ooit het paleis van de dochter van een van de grootste spaanse conquistadores van de "nieuwe wereld" Pedro de Alvardo. Nadat we aankwamen werd er voorgesteld om te gaan slapen maar Yvonne en ik besloten toch te gaan ontbijten. Dit deden we in een oud koninklijk paleis. We zaten half buiten,want na het opfrissen en omkleden was het reeds 9uur. Na 30uur vliegtuigvoedsel namen we nu een uitgebreid ontbijt. Die vervolgden we met een wandeling door dit gezellige stadje. Dit werd onderbroken door een ronde informatie,formaliteiten en kennismaking. Nadien het oude stadje weer in om 19.00 aangekomen te zijn in restaurantje waar we met zijn allen gingen eten. Nog ff nagezeten met Yvonne en dan vroeg naar bed voor wandeling van morgen.
Na het ontbijt namen we afscheid van Frederik zwaaiden we ook Peter en Linda uit,want die bleven nog een week langer omdat ze bij familie op bezoek gingen. Ik ging een wandel sight seeing tour doen met Liesbeth om nog lekker de benen te kunnen strekken. Pretoria is een schone moderne stad met een paar bezienswaardigheden zoals het Paul Krugerhuis. Ze willen langzaam de nederlandse namen verwijderen en er een afrikaanse naam eraan te geven. Om 16.00uur kwam onze airportservice. Die bracht ons na een schitterende veelzijde vakantie bij het vliegveld. Hier heerste ook de stilte zodat ik een pizza heb gegeten en tax free winkels bekeken. Na 10uur vliegen met KLM zat deze vakantie er nu definitief op en namen afscheid van elkaar.
Voor de laatste kregen braken we onze tenten af om voor de laatste keer alles in de truck te laden. We reden via Pelgrimswest,oud toeristisch dorpje. Soort Zaanse schanse en Enkhuizer museum. naar Pretoria dwars door de Transvale bergen,welke als hoogtepunt 2200meter bereiken. Hier was het dus best fris. Na de bergen reden we via de autosnelweg naar Pretoria. Zo kom je langs akkers waar ze mais en granen verbouwen en enkele steenkolenmijnen. We zaten in een prachtig hotel in het centrum van Pretoria. Na het inpakken voor de terugreis gingen we italiaans eten lieten de vakantie terugdraaien in ons hoofd. Vervolgens naar een disco gegaan waar vele blanke studenten heen kwamem.
Vroeg op weg voor een reis met vele stops om vele dingen te doen en te bezichtigen. Nog eens genieten voor 2,5uur van het Krugerpark. Olifanten,schildpadden,leeuwen die op 5meter bijna onopgemerkt lagen. Eenmaal het park uit reden we de Transvale bergen. Helaas was het flink bewolkt. Dus bij gods window zaken we mooie wolken ipv een mooi uitzicht. Vanaf gods window gingen we naar de Big swing. Natuurlijk liet ik als enige zien hoe je je angsten moest overwinnen. De big swing is een vrije val van 68meter voorbij zoevend aan rotsen en een waterval en dan nog een minuutje door schommelde. Nadat we bij Luke Pottholes waren,was het weer opgeknapt om wel de potholes te zien. Schitterende gaten in het water bij de samensmelting van de rivieren Blyde en de Treure. Vervolgens gingen we naar een soort europese camping. Wat een luxe opeens. Linda,Peter en ik gaven Blessy zwemles in het zwembad. Onze rode wijn hadden we bij de rand van het zwembad gezet om ervan te genieten. Vervolgens was het mijn beurt om te koken eens. Zo leerde ik Blessy nacho´s maken zodat hij iets anders geleert heeft mbt.koken. Iedereen was er blij mee.
Na het vroege opstaan de oogjes op scherp te hebben gezet hadden we het eerste uur alweer prijs. We zagen wederom de BIG5,behalve het luipaard ditmaal. DE uren die volgden zagen we schitterende andere dieren zoals mooi roofvogels,giraffes,zebra´s,antilopes etc. Om 09.00uur was het al tamelijk warm en zetten we de brunch uit. We konden heerlijk rustig eten en reden bij het uitbuiken langzaam terug naar onze tenten. Het was al goed te zien dat het warm was geworden,omdat we nog maar enkele dieren zagen. Op een drinkende olifant na lagen de dieren dus al te rusten in de schaduw. We namen een voorbeeld aan de dieren en hielden een siesta bij de tent en sprong ik eerst nog effe in het zalige zwembad. Om 17.00uur was het weer spottijd. Nu een nachtadder,kameleion en op armafstand een neushoorn kwamen nu voorbij oa. Tijdens het diner had ik al moeilijk om mijn oogjes open te houden en dus toen ik klaar was viel ik als een blok in slaap.
We gaan de vieze grote stad verlaten voor een stukje natuurschoon Bij de grens duurt het langer,omdat ze hier computers hebben,zodat ze alles goed konden controleren. Vervolgens allemaal over een grote rubbere mat lopen,zodat je desinfecterende schoenen hebt ivm de BSE. Omdat de truck goed afgeloten was hoefde de truck niet open. WIe kan mij deze logica verklaren? Net na de grens zag je het imens grote Krugerpark al liggen. Een uitgerekt gebied met als oppervlak de helft van Nederland en liggend tussen de bergen. Je was in Zuid Afrika ook meteen in een andere wereld. Ontwikkeld en bijna europa. Dat zag je aan de grootte van een supermarkt,amper 5minutern rijden vanaf de grens. We schreven ons in het park hadden we maar 2minuten nodig om weer gelukkig te worden. Er stond een luipaard in een boom die op zoek was naar eten. Na 10minuten verliet hij de boom en wij konden zo doorrijden naar onze camping. Midden op de dag waren we klaar dus we deden net als de dieren een siesta,omdat het al lekker warm was. We hadden nu een zwembad in de buurt en dat water was heerlijk verfissend. Toen het afgekoeld was gingen we met de truck een stukje rijden. In 3,5uur hadden we op de leeuw na de BIG 5 gespo. Om het verschil in luxe aan te tonen had Blessy een uitgebreide maaltijd bereid. Vervolgens vroeg op bed,want we wilden morgen om 5uur weer het park in,omdat het dan lekker koel was voor de dieren en voor ons natuurlijk ook.
