In deze 5 jaar hebben we op diverse plaatsen op het eiland gewoond. Zoals misschien nog bekend was onze eerste woonplaats het complex Maravilla op de Costa Silencio. We woonden daar in een verbouwde studio direct aan de oceaan. Er was een groot zwembad op Maravilla. Helaas was dit prachtig ingerichte appartement te klein voor permanente bewoning.
In mei 2011 zijn we verhuisd naar het complex Casablanca II in Torviscas Alto in de gemeente Adeje. Een leuk 3 kamer appartement met een terras van 28 vierkante meter, ondergrondse parkeergarage, waar elke bewoner zijn/haar vaste parkeerplaats had met daarbij een kleine opslagruimte (trastero). Er was ook hier een, niet zo groot, zwembad. Het uitzicht was fenomenaal. Bij helder zicht konden we 3 van de andere Canarische Eilanden zien, t.w. La Palma, La Gomera en El Hierro. Alleen hadden we geen rekening mee gehouden dat het wonen op 200 meter boven de zeespiegel kouder is dan op zeeniveau. In de winter was het behoorlijk koud. Thea kreeg last van haar spieren en gewrichten. We hebben het een aantal weken aangezien en toen besloten om een ander huis te zoeken op zeeniveau. Gelukkig is het hier niet zo moeilijk om een ander huurhuis te vinden.
Januari 2012 verhuizen we naar Palm Mar. We gaan wonen in het complex Primavera. Een 3 kamer appartement met dakterras. Het zwembad was redelijk groot. Helaas is Palm Mar niet bepaald een flitsende plaats om te wonen. Bijkomend euvel is het grote aantal honden wat daar woont. Na een halfjaar hadden we echt wel genoeg van de blaffende honden en zijn we op zoek gegaan naar een andere woning. Door diverse ervaringen wijs geworden waren we wel kritischer en duurde het langer voor we een ander appartement hadden gevonden. In oktober 2012 zien we een appartement in Los Cristianos te huur staan. We kunnen het appartement huren, maar het zal pas op 1 maart 2013 beschikbaar zijn. Gezien de status van het appartement besluiten we om te wachten tot 1 maart 2013 en dan te verhuizen naar Los Cristianos. De plaats waar we in 1995 logeerden tijdens ons eerste verblijf op Tenerife.
Eindelijk is het 1 maart 2013 en we verhuizen naar Los Cristianos. Residencia El Rincon, edificio Lanzarote.
Het is een ruim 2 kamer appartement, met inloopdouche, een bad en dubbele wastafel. Een terras van 22 vierkante meter met uitzicht op zee, de haven van Los Cristianos en La Gomera. Ondergronds hebben we 2 parkeerplaatsen en een trastero van ca 4 x 4 meter. Er zijn 2 zwembaden op het complex.
Dit is in vogelvlucht waar we hebben gewoond in de afgelopen 5 jaar.
Dit verhaal
begint op 28 januari 2010 om 08.00 uur in het Bastiljonhotel in Ridderkerk en
eindigt op 29 januari 12.10 uur als we aan de Costa del Silencio ons
appartement binnenstappen. Het is de dag dat er een belangrijke fase in ons
leven wordt afgesloten en een nieuwe fase een aanvang neemt.
Allereerst
maar een flink ontbijt want het wordt een hectische en lange dag. Na het
ontbijt rekenen we af en gaan snel naar het Seringenplantsoen in Ridderkerk. Er
moet nog heel wat werk worden verzet voor we naar de notaris kunnen om ons
appartement over te dragen aan Joke en Jan Hooimeijer.
Op het Seringenplantsoen halen we 2 dozen met persoonlijke spullen op.
Deze dozen moeten naar Tenerife worden verzonden. De decoder en modem nemen we
gelijk mee en deze sturen we terug naar UPC. We zijn nu toch op het
winkelcentrum en gaan langs bij Nelleke van bloemenwinkel Allure. Bij Nelleke
bestellen we een bloemetje dat bij Joke en Jan moet worden besteld als zij hun
nieuwe, ons oude, huis betrekken.
Terug op het Seringenplantsoen gaat Chris Hans bellen. Afgelopen woensdag
heeft de kringloopwinkel niet alles meegenomen en de achtergebleven 3-zitsbank
moet nu naar de containerruimte van de flat worden gebracht. Dit karweitje
wordt snel door Hans en Chris geklaard.
Thea gaat om
half 12 naar garage de Blaak om de Renault Kangoo in te leveren. Thea zal door Ada
worden opgehaald bij de Blaak en zullen zij gezamenlijk naar het
Seringenplantsoen komen.
Aan het Seringenplantsoen wordt het ook
drukker. Om half 1 meldt Kristy Lodder, de makelaar, zich en even later
arriveren Joke en Jan Hooimeijer. De standen van de elektriciteitsmeter en de
watermeter worden genoteerd en door Kristy gecontroleerd. Jan en Chris
ondertekenen de goedgekeurde formulieren. Als de formaliteiten zijn afgehandeld
dan kunnen met zn vieren op weg naar notariskantoor Bijdorp in Barendrecht. Thea
en Chris gaan met de Suzuki van Ada en Hans. De auto van Joke en Jan is
afgeladen. Zij willen na het bezoek aan de notaris direct aan het werk op het
Seringenplantsoen.
Het bezoek
aan de notaris verloopt in een ongedwongen sfeer. Thea mag als eerste de
overdrachtsakte ondertekenen en daarna Chris, Joke en Jan als laatste. Jan
krijgt van Chris de sleutels van het Seringenplantsoen overhandigd. Deze
handeling wordt door Joke vastgelegd voor het nageslacht. Joke en Jan hebben
nog e.e.a. met de notaris te bespreken. Thea en Chris verlaten de kamer en
wachten in de ontvangstruimte tot Joke en Jan hun zaken hebben afgehandeld. Om
de overdracht te vieren gaan we bij van der Valk aan de Verbindingsweg een
kopje koffie drinken met een appeltaartje erbij. Terug aan het
Seringenplantsoen worden door Thea en Chris hun koffers uit het oude huis
gehaald en wensen zij Joke en Jan veel geluk in hun nieuwe woning.
Hans heeft
bezoek van Marianne Hasaart, onze oud buurvrouw. Onder het genot van een
drankje wordt er nog wat gepraat en na afscheid te hebben genomen van Marianne
gaan we ons gereedmaken om naar Brussel te vertrekken. We worden naar de
luchthaven gebracht door Ada en Hans. Om ca. 16.30 uur verlaten we het
Seringenplantsoen, om na een voorspoedige rit om 18.15 uur op Zaventem te
arriveren. Thea en Chris zullen de nacht doorbrengen in het Sheratonhotel op de
luchthaven. We gaan eerst inchecken in het hotel en de koffers naar de kamer brengen.
Iedereen heeft trek gekregen van deze drukke dag en we gaan ons naar het
restaurant.
We zijn
enigszins verbaasd over de beperkte menukaart. De keus van de dames valt op een
visje en de mannen nemen een steak tartaar. Om het eten wat te laten zakken
maken we nog een wandelingetje over de luchthaven. De dames drinken nog een
chocomel en Hans en Chris drinken hun, voorlopig, laatste biertje samen. We
lopen met Ada en Hans mee naar de auto en er wordt geëmotioneerd afscheid
genomen. Na het uitzwaaien van Ada en Hans gaan we direct naar onze hotelkamer
en naar bed. Echt geslapen hebben we niet. Chris was om 01.00 uur al weer
wakker en Thea heeft nog even wat liggen doordommelen.
Brussel 04.00
uur. De wekker loopt af op de dag dat we naar huis gaan vliegen. Douchen,
aankleden en de straat oversteken naar de vertrekhal van het vliegveld. Dit is
voor ons toch wel een gedenkwaardige vlucht, reden om ons een beetje te laten
verwennen en een V.I.P arrangement hebben geboekt bij Thomas Cook. In de
vertrekhal worden we welkom geheten door een aardige dame die ons wijst waar we
kunnen inchecken. We zijn vroeg dus het inchecken is zo gebeurd. Op weg naar de
gate. De veiligheidscontrole verloopt voor Chris goed, maar Thea is wat minder
gelukkig. Alle toeters en bellen beginnen te rinkelen. Ze is vergeten haar riem
af te doen en ook met de handbagage ging het fout. In de handbagage zat een
flacon screencleaner voor de pc. Vloeistof is nu eenmaal niet toegestaan in de
handbagage. Bij de herkansing gingen opnieuw de toeters en bellen af. Een
metalen briefopener komt nog uit de koffer. Screencleaner en briefopener worden
in beslag genomen. Als aan de hand van de instapkaarten onze bestemming wordt
vastgesteld mogen we de koffer alsnog als ruimbagage meenemen en kunnen we de
screencleaner en briefopener terugkrijgen. De koffer moeten we dan wel aan de
incheckbalie laten inchecken. We hebben echter geen puf om helemaal terug te
gaan naar de incheckbalie. Met enige vertraging, overigens door eigen schuld,
kunnen we onze weg naar het vliegtuig vervolgen. Even later voelt Chris in het
borstzakje van zijn overhemd en mist de instapkaarten. We vermoeden dat de dame
van de veiligheidscontrole de kaarten nog heeft. De veiligheidsmensen hadden de
instapkaarten niet en we moesten bij de gate vertellen wat er was gebeurd. Ter
plekke zouden we dan nieuwe kaarten krijgen. Opnieuw op weg naar de gate. Tijdens
het wachten maakt Thea de koffer open en na enige zoeken blijken de
instapkaarten helemaal onderin de koffer te liggen. Probleem opgelost. Maar we
zijn er nog niet. Chris kan zijn leesbril niet meer vinden. We denken dat de
bril in het hotel is blijven liggen of dat de bril bij de veiligheidscontrole
is achtergebleven na al dat gedoe over de bagage.
Het is zover
we gaan boarden voor de vlucht naar huis. Als we onze plaatsen, stoel 4a en 4b
hebben ingenomen wordt ons door een stewardess een glaasje champagne
aangeboden. Het vliegtuig wordt prachtig op tijd van de gate geduwd. Chris is
zo verschrikkelijk moe dat hij tijdens het taxiën naar de startbaan al met zijn
ogen dicht zit. Een klein uurtje na het verlaten van de gate komt de stewardess
langs met koffie en het ontbijt. Daarna maar weer een beetje dommelen. Na 3 uur
vliegen komt Chris eindelijk weer een beetje tot de mensen. Thea heeft wat
zitten puzzelen en film gekeken. Het is 10.37 uur als de Pico del Teide in
zicht komt. Door de vele en lage bewolking komen we ter hoogte van Los
Cristianos, bij het indraaien van de rechte lijn naar het vliegveld, pas onder
de bewolking uit. Om 10.10 uur landen we op de luchthaven Reina Sofia van
Tenerife Zuid.
De
afhandeling van de bagage duurt gelukkig niet te lang. In de aankomsthal staan
Arlette en Jean ons op te wachten om ons naar, ons tijdelijke, huis te brengen.
Bij de bakker aan de Costa del Silencio wordt even gestopt om vers brood mee te
nemen. Het is ca. 12.15 uur als we binnenstappen.
29, heel
turbulente, uren nadat we zijn opgestaan in het Bastiljon hotel te Ridderkerk
zijn we THUIS gearriveerd. De nieuwe fase in ons leven begint.
Het blijft
lange tijd stil terwijl wij ons zitten af te vragen hoe de zaken in Ridderkerk
zich aan het ontwikkelen zijn. Kerstmis gaat voorbij en ook het jaar 2010 is
inmiddels alweer enkele dagen oud. Er is nog altijd geen witte rook dat de
kopers van het huis van de familie Hooimeijer hun financiering rond hebben. Wij
nemen de beslissing dat we maandag 11 januari naar Nederland vliegen en dan
maar zien hoe alles zich ontwikkelt. Achteraf blijkt dat dit een heel goede
beslissing is geweest. Nadat we een vlucht hebben geboekt, komt het signaal uit
Nederland dat de financiering voor het huis van de familie Hooimeijer rond is.
Gelukkig was Hans ook weer bereid om ons uit Brussel op te halen en zo zijn we
dus na 5 weken weer in Nederland. Er breekt nu een zeer drukke tijd aan. Veel
zaken moeten er worden geregeld. Het huis moet worden leeggehaald en er moet
worden gekeken wat er mee gaat naar Tenerife. Met Joke en Jan wordt
overeengekomen dat de overdracht van het appartement aan het Seringenplantsoen
zal plaatsvinden op 28 januari. De
laatste dagen gaan we in een hotel slapen. In een leeg huis is het ook niet prettige vertoeven. Afgesproken wordt met Joke en Jan dat we gezamenlijk
naar de notaris zullen gaan voor de overdracht van het appartement aan het Seringenplantsoen.
Enige dagen na aankomst op Tenerife ontvangen we een berichtje
van Joke Hooimeijer dat er potentiële kopers zijn voor hun huis. Tot onze grote
schrik willen deze mensen al eind januari 2010 de woning van Joke en Jan
betrekken, hetgeen zou betekenen dat wij het appartement aan het
Seringenplantsoen rond de jaarwisseling zouden moeten opleveren. De kopers van
het huis van Joke en Jan hebben de financiering nog niet eens rond. Overdracht
eind januari lijkt dus wel heel erg optimistisch. We spreken af dat we eerst
maar eens afwachten of de kopers van huis van Joke en Jan de financiering
kunnen rond krijgen en dat wij in principe niet voor eind januari het
appartement aan het Seringenplantsoen zullen opleveren.
We gaan naar Tenerife, in principe om 3 maanden te overwinteren. Het is niet uitgesloten dat we eerder terugkomen naar Nederland om met de familie Hooimeijer de overdracht van het appartement aan het Seringenplantsoen in Ridderkerk te regelen.
Om half 3 stappen we bij Hans in de auto. Hans brengt ons weg naar de Brusselse luchthaven Zaventem, waar vandaan wij naar Tenerife Sur vliegen. Na een vlucht van 4 uur en 40 minuten landen we op de luchthaven Reina Sofia in het Zuiden van Tenerife. We worden door Arlette en Jean. Arlette en Jean brengen ons naar ons appartement op de urbanisatie Maravilla aan de Costa del Silencio. Het is een eenvoudig ingericht appartement, maar we hebben een mooi uitzicht op het zwembad en op de zee.
Leven op Tenerife
