Eindelijk is het dan zover en hebben we internet !! Op dit blog zullen jullie onze belevenissen betreffende onze emigratie en het opstarten van de B&B kunnen meevolgen. Voor degene die ons nog niet kennen zal ik ons kort even voorstellen . Mijn naam is Sara en ik ben 29 jaar . Ik ben getrouwd met Wesley(Wes) en hij is 32 jaar . Samen hebben we twee prachtige dochters Mackenzie (8jaar) en Alyssa (6jaar). In augustus 2009 hebben wij België achtergelaten en zijn we geëmigreerd naar Portugal , beter gezegd naar een klein dorpje Pinheiro de Coja genaamd dat zich bevind in Midden-Portugal .
Veel leesplezier .
Let op : de artikels zijn gerangschikt volgens datum wat wil zeggen dat je onderaan moet beginnen te lezen , het meest rescente bericht vind je bovenaan .
Het is een
eeuwigheid geleden, ik weet het maar ik ga er terug aan beginnen.
Heb het
afgelopen jaar druk bezig geweest en heb inmiddels ook werk gevonden en moest
dus even mijn weg zoeken in al dit.
Vorige
zomer heb ik het erg druk gehad met het ontvangen van gasten en tegelijkertijd
ben ik begonnen met het inwerken van mijn nieuwe job.
Ik werk
vlakbij huis in een engelse pub . In het begin meer dan 40u per week maar nu
iets minder en naar 30u. Zo heb ik wat meer tijd voor de B&B en de kids
natuurlijk.
Met mijn
meisjes gaat alles ok , de paasvakantie is weer voorbij en ze hebben even lekker
kunnen uitrusten. Het zijn echte tieners nu ( Mackenzie is 17 jaar en Alyssa
15jaar) en dat merk je ook aan alle kanten. Ze hebben hun haartjes al in de
meest opvallende kleuren geverfd, denk maar aan blauw en roos en hebben ook
beide een passie voor peercings.
Mackenzie
heeft sinds een paar maanden na geloof ik 7 jaar een beugel te hebben, geen
beugel meer. Daar was ze erg gelukkig mee. In de loop van dit jaar moet ze nog
wel een operatie ondergaan en dat zou dan de laatste zijn tenzij een correctie
als ze dat zelf wenst als ze 18 is.
Ze is dit
jaar ook naar een aantal concerten geweest en voor het eerst heeft ze alleen
gereisd naar Spanje (voor een concert) . Dat vond ik toch wel een beetje eng.
Maar kleine meisjes worden groot!
Alyssa is
nog steeds verslaafd aan haar computer en zit dan ook het grootste gedeelte
van haar tijd op haar pc. Ze is een echte huismus en houdt ervan om op haar
eentje te zijn.
Zo zie je
maar hoe verschillend ze zijn 😊
Alyssa
Mackenzie
Ondertussen
is ook onze familie weer uitgebreid en hebben we er een katertje bij, Suki
genaamd .
Toen we hem
gingen halen was ons meegegeven dat het een vrouwtje was vandaar de naam Suki
..Pas een dag later heeft de dierenarts ons meegedeeld dat het een katertje is
lol !
Het is een
engeltje ..Als hij slaapt dan toch ..als hij wakker is niet zo erg :/
Hij gaat
wel niet buiten , enkel hier op het terras boven. Het is eigenlijk Alyssa haar
kat en die wou dat zo.
Met Layka
en Deba gaat ook alles goed . Layka is nog steeds iedereens vriend en houdt er
van gestreeld te worden. Deba is nog steeds bang van iedereen maar bij ons een
lief,vrolijk spelend hondje. Zeker nu ze een speelkamaraadje er bij heeft
(Suki)
Deba en
Suki
Layka en
Deba
Mijn ouders
zijn uiteraard ook al vaak op bezoek geweest en het huisje wat ze aan het
bouwen zijn is zo goed als klaar! Het is echt mooi aan het worden en heeft ook
een prachtig terras.Echt gezellig en knus.
Prachtig
terras
Gezellig terras
Lekker rustig
en mooi uitzicht
Ik zal
jullie snel even een paar updates geven van het afgelopen jaar.
Vorige
zomer (juni) had ik het fantastische idee om een fietstocht met ons meisjes te
gaan doen.
Er is hier
vlakbij de ecopiste en die gaat van Sta comba Dao tot Viseu . Of omgekeerd en
is ongeveer zo een 40km fietsen.
We zouden
dan vertrekken in Sta Comba en aankomen in Viseu , daar een nachtje slapen en
de dag erna terugfietsen.
Het leek
een geweldig idee, hoewel ik hier nooit fiets omdat het veel te veel berg op
gaat , had ik gehoord dat de ecopiste goed te doen was en aangezien het een oud
treinspoor was het vlak zou zijn . Dus dat moest te doen zijn en waren na 10km
en 13km stopplaatsen en ik had uiteraard ook drinken en snacks mee.
Zo gezegd
zo gedaan. En weg waren we met onze fietsen. Had de fietsen helemaal laten nakijken
en een reparatiekit bij dus ook dat zou geen probleem mogen zijn.
We begonnen
alle drie met goede moed en we hadden ook afgesproken om gewoon rustig aan te
doen en veel pauzes te nemen.
Wel ..het
bleek dus helemaal niet vlak te zijn..het was bijna constant klimmem ..en we
waren al vrij snel moe en hadden zere benen haha ..Alyssa die vond er helemaal
niets aan want we dachten dat het relaxen zou zijn ..lekker fietstochtje maken
maar helaas zo ging het dus niet .
Ook was er
nergens een plaats om iets te gaan drinken want de stops die ik had gezien
waren van viseu naar sta comba , dus omgekeerd. Ons drinken dat we bijhadden
was al vrij snel op en we wilden dus echt wel ergens iets fris drinken. Ik geloof
dat we elke paar kilometer wel even stopte..dan had Mackenzie een zere knie ,
daarna ik weer pijn in mijn been of alyssa die even wilde rusten . Maar ja daar
zaten we dan midden in de fietsroute.
Ik moedigde
ons meisjes aan om door te gaan en dan zouden we trots zijn als we het gehaald
zouden hebben en konden we lekker in ons hotelletje rusten en morgen zouden we
dan wel kijken.
Na 30km dus
10km van onze eindbestemming kwamen we dan eindelijk een stopplaats tegen waar
we iets konden drinken en even konden rusten.
Alyssa was
doodop en ook Mackenzie en ikzelf waren moe.
We hebben
dan uiteindelijk samen beslist om op te geven..ja helaas.. en iemand heeft ons
dan komen ophalen en ons naar de auto gebracht .
Dan zijn we
wel nog met de auto naar ons hotelletje gereden en hebben we toch nog een
nachtje op hotel geslapen..het was toch al geboekt dus .
We waren
allen doodmoe dus behalve eten , hebben we niet veel meer gedaan hihi.
De trip zou
omgedraaid veel meer bergaf zijn en dus makkelijker zijn maar mijn meiden wilden
er niet meer aan mee doen haha.
Al bij al
hebben we toch nog zo goed al 30km gefietst en een gezellig avondje hotel gehad
😊
Fietsen maar
Effe rusten
Alyssa helemaal
uitgeput
In ons hotelletje,
mijn kinderen waren mij erg dankbaar voor dit fijne idee haha
Ontbijten hoorde
er ook bij natuurlijk
Vorig jaar
september ben ik met Mackenzie naar Madrid geweest. Mijn eerste autoreis
alleen..(met Mackenzie wel natuurlijk)Het is allemaal goed verlopen en het
waren een paar heerlijke dagen.
starbucks
Mackenzie
en ik
lekker milkshake
een enorme primark met 5 verdiepingen!!!
op de electrische step :)
We zijn lekker
veel gaan shoppen, veel terrasjes gedaan en ook een paar keer bij starbucks een
lekkere koffie gaan drinken.
Een beetje
cultuur opsnuiven hoorde er ook bij natuurlijk en op de vele pleintjes ook de
verschillende acts en shows gaan bekijken is ook altijd leuk .
De
voorlaatste dag zijn we naar een park geweest en wilde we eigenlijk het park
wel bezoeken maar het was zo warm en we waren er moe van .
Dan zagen
we opeens verschillende mensen die een soort van electrische step hadden en na
even te obsereveren hadden we door dat je die dus kon huren. We hebben er dan
zelf eentje voor ons gaan huren en zo hoefde we niet heel het park door te
wandelen maar konden we lekker op de step
Met de
kerst waren ons meisjes bij mij en hebben we een rustig avondje gehad.
Ik had een
matras voor de zetel gelegd, kachel aan en we hebben daar samen de avond
doorgebracht . Pakjes opengemaakt,spelletjes gespeeld, film gekeken. En
uiteraard hebben we ook lekker gegeten ..aan de tafel weliswaar. Onze traditie
fondue en tomatenroomsoep zetten we nog steeds door 😊
kerstboom
kerstversiering
Meer kerstversiering..gezellig
😊
Tomatenroomsoep
Met oudjaar
moest ik helaas werken maar waren mijn ouders ook hier en was er ook een
feestje in onze bar waar al onze vrienden aanwezig waren.
Mackenzie
is tot midernacht met mij gaan werken in de pub en daarna is zij naar huis
gegaan Ons meisjes konden dus kiezen om naar het feestje te gaan of naar mijn
ouders hun huisje of gewoon thuis.
Mackenzie
heeft in februari haar eindejaarsbal gehad en ik weet niet hoe dat in andere
landen werkt maar hier gingen de ouders mee..
Het was een
heel gedoe want ze moest een galajurk hebben, zeg maar eentje die je nooit meer
aandoet😊, schoenen erbij, haren, nagels enz.
Eerst was
er een diner maar daar zijn we niet naar toe geweest want Mackenzie had
meegekregen dat het enkel soep was, en wij zijn niet zo voor de brokkensoep
van Portugal haha. Dan zouden we om 21.30u daar aanwezig moeten zijn want dan
zouden de dames defileren en werden er fotos getrokken. Mackenzie wou dat niet
doen want ze was bang om voor iedereens gezicht van die trap met de rode loper
te vallen haha. Maar we zouden wel gaan kijken uiteraard en daarna zou dan het
bal beginnen.
Wel het was
echt op zijn Portugees. We waren daar om 21.30u en het defileren was dus
blijkbaar buiten en het was koud. Dus hopen dat t snel gedaan zou zijn zodat we
naar binnen konden maar helaas om 23u na 1,5u in de kou te staan,begonnen ze eraan..20 minuten later konden we
dan eindelijk naar binnen. Het was in de gymzaal en er was een bandje aan het
optreden en er werden nog fotoshoots gedaan. Na een half uur daar te zijn
mochten we van Mackenzie naar huis gaan. Het was niet de bedoeling dat de
ouders heel de avond zouden blijven dus een half uurtje later waren we weg.
Alyssa is nog gebleven en ik geloof dat ze beide om 2.30u thuis waren.
Zo zijn we
weer een ervaring rijker.
We zijn
inmiddels ook weer bezig om alles seizoensklaar te maken. De tuin wordt weer in
orde gemaakt en een grondige poetsbeurt is ook aan de orde dus werk genoeg .
Ons mooie
zwembadje
Zwembad by
night
Als ik even
tijd heb tussendoor hou ik er nog steeds van om mijn projectjes te doen.
Zo heb ik
een koffie station gemaakt (zo noemen ze dat op pintrest) en heb ik ook een
comandcenter gemaakt.
Ik vind t
nog steeds heerlijk om creatief bezig te zijn en ben ook altijd tevreden als
mijn projectje geslaagd is 😊
Koffiestation
comandstation
Ik ben ook nog een keertje op schattenjacht geweest (geocash) en heb weer een mooi stukje natuur ontdekt .
En als laatste wil ik nog even zeggen dat ik mijn eigen conservenmerk heb ..Dona Sara ( Mevrouw Sara) hihi
Voor degene die nog op zoek zijn naar een leuke vakantie , er is nog plaats vrij bij A Casa Amarela voor deze zomer .
Misschien zullen jullie het op het nieuws gezien hebben maar dit jaar zijn er erg veel bosbranden in Portugal geweest. We zijn het inmiddels wel een beetje gewoon dat er in de zomer regelmatig ergens een brand is maar dit jaar was het wel extreem en op 15 oktober was het echt een verschrikkelijke nacht!
Het was een zondag en het weer was nog steeds lekker , zeg maar 30 graden, en naar goede gewoonte gingen we lekker kip eten op de markt.
Ons meisjes gingen niet mee dus ben ik alleen gegaan en het was zoals altijd weer gezellig.
Nadien zijn we met zijn allen nog even wat gaan drinken bij de engelse pub vlakbij ons en toen zagen we wel dat het zeg maar bewolkt werd. Uiteraard was het niet bewolkt, het was gewoon van de rook.
Mackenzie had ondertussen ook een berichtje gestuurd met een foto van de brand getrokken vanop ons terras.
Op zich niet zo abnormaal want zoals ik al zei we waren het bijna gewoon dat het ergens wel brandde.
Een poosje later net toen ik naar huis wilde gaan kreeg ik weer een foto toegestuurd van de brand en het was nu duidelijk op meerdere plekken.
Er werd bij de pub ook al verteld dat er huizen afgebrand waren dus ik had opeens toch zoiets van oei het is deze keer toch wel erg .
Ik reed naar huis en toen ik ons dorp inreed en naar de bergen keek zag ik pas hoe erg t was!
De verschilldende branden waren zeg maar samengevloeid en het was een grote brand nu .
Toen ik thuis aankwam ben ik van op het terras direkt gaan rondkijken om een beter idee te krijgen van de situatie. Daarna heb ik besloten om de auto in te stappen en richting Coja, en richting brand te rijden om toch echt wel beter in te kunnen schatten waar de brand zich situeerde.
Ons meisjes en de hondjes meegenomen natuurlijk en op richting Coja.
Onderweg zagen we gelijk dat het echt wel serieus was en langs alle kanten was er brand maar nog op redelijke afstand. In Coja aangekomen leek het wel een spookstad en je zag niemand. Enkel brandweerwagens die loeiend uitreden.
We zijn dan terug naar huis gereden en ik wist dus dat het een serieuze brand was en dat ik de situatie goed in het oog moest houden.
Thuisgekomen kreeg ik bericht aan dat Kevin, een Engelse vriend van ons geevacueerd was en had meegekregen dat zijn huis er waarschijnlijk niet meer zou zijn. Hij zat zowat een beetje in shock bij de engelse pub en wist niet waar naartoe. Ondertussen lagen ook bijna alle netwerken plat enkel mijn netwerk werkte nog maar ik kon haast niemand meer bereiken.
Ik ben dan naar de pub gegaan om Kevin te vertellen dat hij welkom was bij ons te verblijven,aangezien hij dus voorlopig niet naar zijn huis mocht als er dat dan nog zou zijn.
Toen ik bij de pub was om hem dat te vertellen kreeg ik een berichtje aan van Mackenzie dat het erger werd en of ik naar huis wilde komen want ze waren een beetje bang.
Uiteraard ben ik meteen naar huis gegaan en Kevin is meegegaan.Thuis aangekomen waren ook Sabine en Marco bij ons (Nederlandse vrienden) en zagen ook mee hoe ernstig de situatie was. Het vuur was inmiddels dichterbij aan het komen en we zagen de vlammenzee naderen.
Sabine en Marco kregen ook telefoon van vrienden die in paniek waren en zouden daar even naar toe gaan om te kijken hoe de toestand er aan toe was.
Ondertussen ging ook het alarm van het dorp af en was het dus tijd om te evacueren.
Maar naar waar gingen we rijden? Het was inmiddels 21u of zo en overal zag je een rode vloed van vuur. Sabine ging dus naar de Quinta van Wim, een andere vriend van ons, kijken hoe het er daar aan toe ging. Ik wilde daar niet naar toe want zijn huis is omgeven door bossen en dat zag ik niet zitten en ons meisjes al helemaal niet.
Ik had besloten om naar Tabua te rijden en te kijken of Diana thuis was. Die woont net buiten tabua. Ik kon haar niet bereiken dus gingen we maar gewoon kijken of ze er was.
Ook Kevin ging met mij mee want het was niet meer veilig om in ons dorp te blijven.
Ik vroeg ons meisjes wat spullen te pakken want we gingen zeg maar vluchten.
Inmiddels had ik ook even naar Wes gebeld want die was in Belgie om hem op de hoogte te stellen van de situatie.
Onderweg zagen we overal vuur, een aantal wegen waren afgesloten maar de weg naar Tabua was nog open. Het was wel eng om te zien want er was echt overal vuur. Op de wegen vielen er brandende assen en alles hong vol met rook!
Bij Diana aangekomen was ze gelukkig thuis en zei was blijkbaar nog niet zo echt bewust van de ernst van de situatie.
We waren uiteraard welkom om daar te blijven en besloten om even de boel af te kijken.
Ons meisjes waren inmiddels vrij nerveus en wilde het liefst naar het centrum van Tabua waar ze zich veiliger zouden voelen.
Regelmatig gingen we buiten kijken en zagen het vuur aan alle kanten maar nog vanop een redelijke afstand. Maar we wisten inmiddels dat dit snel kon omdraaien.
Ondertussen kreeg ik nog telefoon van Sabine en die waren bij Wim , en ook daar was het vuur nog op afstand.
Een uurtje later moest Diana haar zoon van het treinstation gaan ophalen want ook de treinen reden niet meer.
Dan heb ik besloten om dan toch maar naar het centrum van Tabua te rijden zodat ons meisjes zich wat meer op hun gemak zouden voelen.
Kevin besloot om mee te gaan dus zijn we naar Tabua gereden en zijn we bij een cafeetje midden in het centrum gaan zitten. We zagen de ene brandweer na de andere voorbij rijden en aan alle kanten zag je in de verte vuur.
Ons meisjes waren daar toch meer op hun gemakje dus bleven we daar maar wat zitten.
Een beetje later kwamen ook de eigenaars van de engelse pub met hun vrienden eraan . Ook die hadden hun huizen moeten verlaten. Ondertussen had ik ook contact met Jemima , Wesley zijn vriendin en die zat nog op hun quinta maar zou wanneer het onveilig werd ook naar ons toekomen.
Niet veel later was ook Jemima eraan gekomen want ook zei zag het vuur dichter komen.
Ook Sabine en de rest zijn naar oms gekomen want ook bij hun was het net hetzelfde .
Inmiddels was het al 2u snachts en zaten we daar buiten op het terras allemaal een beetje verbaasd en met ongeloof van wat er aan het gebeuren was.
Om 4 u werd de rook buiten erger en erger en was het haast niet meer te doen om buiten te zitten. We zijn dan maar naar binnen getrokken waar de rook toch minder was.
Marco is dan met Wim naar zijn huis gereden en zou ook even proberen te kijken hoe de situatie bij mijn huis was want we hadden geen een van allen enig idee hoe het met onze huizen was..
Een uurtje later waren ze terug en ze konden niet helemaal tot bij mijn huis geraken maar dachten wel dat het meeviel bij ons in het dorp.
Dat was toch al een kleine geruststelling .Ook Marco zijn huis was ok. Gelukkig!
Uiteindelijk hebben we om 6u beslist om naar het multiuso te gaan . Dit is een grote hal die was opengesteld voor mensen die moesten vluchten.
We dachten daar het veiligste te zijn en het snelste op de hoogte te zijn van de situatie.
En aangezien de rook buiten en ook binnen in het cafe steeds erger werd leek het me een goede beslissing.
Daar aangekomen lagen er matrassen op de grond , een heleboel mensen te slapen , te wachten, te huilen enz.
Ze deelden er ook water en broodjes uit en stofmaskers voor de rook maar die waren toen wij er aankwamen allemaal op.
Er waren niet veel matrassen meer vrij dus ik had besloten om met ons meisjes en de hondjes gewoon naar de auto (op de parking)te gaan en daar proberen wat te slapen.
We hadden afgesproken om niet zo maar door te rijden zonder elkaar iets te laten weten.
Om 8u werd er op mijn raampje geklopt en het was Jemima om te zeggen dat ze allemaal naar hun huis gingen kijken aangezien het licht was.
Ik ben dan Sabine binnen gaan wakker maken met de melding dat ik ook naar mijn huis ging kijken.
Zijzelf gingen ook kijken uiteraard dus iedereen vertrok angstig naar huis.
Ik kwam ons dorpje binnenrijden en zag aan de kanten nog overal vuur en vlammen.
Een beetje verder het dorp in zagen we mensen op straat staan dus ik stopte even en er werd verteld dat er verderop nog brand was.
Verder doorgereden kwamen we bij ons huis aan en gelukkig was alles nog intact. Een beetje verderop waren verschillende mensen van het dorp nog een brand aan het blussen met tuinslangen enz.
Ik ben met ons meisjes naar huis gegaan en keek van op het terras rond en rondom ons huis leek het allemaal goed mee te vallen. Ook het bos achter ons huis leek er nog te zijn. Overal zag je weliswaar rook en de lucht had een rare kleur . Op een bepaald moment zag alles precies geel..heel raar..Ons meisjes heb ik naar bed gestuurd want die hadden amper geslapen maar ikzelf was te opgewonden zeg maar om te kunnen gaan slapen.
Een beetje later hoorde ik van Sabine dat ook hun huis ok was en ook Diana was ok en het huis van Wim was ook oke ..Bij Wim was wel de ezelstal afgebrand en een deel bomen rondom zijn quinta.
Maar toen kwam Jemima bij mij aan met tranen in haar ogen dus ik wist genoeg.
Hun quinta was afgebrand! Ze hadden een hoofdhuis waar ze nog niet in woonde en aan het opbouwen waren en dat deel is intact gebleven maar het bijgebouw waar ze in woonde en al hun spullen hadden is helemaal afgebrand!!
Daar stond ze dan met haar drie honden en tranen in haar ogen nog niet goed beseffend wat er allemaal aan het gebeuren was.
Uiteraard kon ze bij ons blijven en heb ik even mee geholpen het appartement in orde te maken zodat ze daar kon blijven en even tot rust kon komen.
Ik had enorm met Wes en Jemima te doen en vond en vind het nog steeds verschrikkelijk voor hen.
Alles wat ze hadden zijn ze kwijt ..Ook Wes zijn busje is uitgebrand dus ook die is hij kwijt..
gewoon verschrikkelijk !
Alles kwijt !
Zo heb je een idee van hoe het er nu op vele plaatsen uitziet ..
Nadien heb ik ook even mijn ouders opgebeld natuurlijk zodat ook zij op de hoogte waren van de situatie. Ze hadden het natuurlijk ook al wel gehoord van Wes.
Verder die dag heb ik nog veel telefoontjes gekregen en zelf gebeld om te horen of iedereen ok was uiteraard.
Bij vele mensen is hun huis of een deel ervan afgebrand en ook de omgeving is helemaal zwart nu.. Ons dorpje is er goed vanaf gekomen en bij ons ziet het nog mooi groen maar als je ons dorpje uitrijd zie je meteen dat we geluk hebben gehad en dat de brand veel schade heeft aangericht.
Ik kan je in ieder geval vertellen dat het een helse nacht was geweest en het allemaal heel onrealistisch leek ...Maar al bij al hebben we veel geluk gehad !
Na lange
tijd te zijn weggeweest ben ik dan eindelijk weer terug !
Ik heb een
turbulent jaar achter de rug maar ben eindelijk weer uit mijn dalletje aan het
klauteren.
Het gaat
nog met ups en downs maar het gaat telkens beter en beter .
Ongeveer
een jaar geleden zijn Wes en ik na 17 mooie jaren namelijk uit elkaar gegaan
...
Het was de
moeilijkste beslissing die ik ooit in mijn leven heb moeten nemen en tot op de
dag van vandaag voel ik me nog steeds schuldig ... want ik ben degene die beslist
heeft om ons huwelijk te beeindigen. Ik wilde het niet want Wes is een
fantstische man en een geweldige papa en ik wilde gewoon dat alles in orde was
en ons leventje verder kon gaan.
Helaas wou
mijn hart niet mee met mijn hoofd en heb ik uiteindelijk met heel veel moeite
toch de beslissing moeten nemen.
Het was dan
ook een hele moeilijk periode zowel voor ons als voor de kinderen.
Gelukkig
hebben Wes en ik geen ruzie en gaan we nog als vrienden met elkaar om .
We willen
dat ons meisjes er zo weinig mogelijk last van ondervinden maar uiteraard is
alles nu anders en dat is voor iedereen even wennen .
Ons meisjes
zijn nu ook regelmatig een aantal dagen bij Wes . Ze zijn nog het meeste bij
mij maar om de week gaan ze 5 dagen naar Wes.
Wes woont
dus inmiddels ergens anders hier in de buurt en heeft ondertussen ook een
nieuwe vriendin. Ze is erg lief en ons meisjes alsook ikzelf kunnen het goed
met haar vinden .
Ze gaan ook
naar een andere school en ook dat was weer een hele nieuwe uitdaging voor hen.
Ik woon nog
steeds in ons huis , dus in de Bed And Breakfast maar heb de activiteiten een
poosje stilgelegd om even alles te verwerken .
Maar het
wordt weer tijd om er weer in te vliegen en alles weer klaar te maken om gasten
te ontvangen.
Ik zal dus
vanaf nu de B&B alleen gaan doen maar met de volle 100% ga ik er weer voor
zorgen dat mijn gasten goed ontvangen worden en hun een fijne vakantie bezorgen
zoals we altijd al gedaan hebben .
Dus voor
degene die er graag eens even tussenuit zijn ...A Casa Amarela is weer open!!!
Eindelijk is het dan zover en hebben we internet !! Op dit blog zullen jullie onze belevenissen betreffende onze 
