London baby! Na een stage van 6 maanden in Londen, verloor ik mijn hart in deze geweldige stad. Daarom besloot ik om een vervolg te breien aan die geweldige maanden...
04-01-2011
2011
Eerst en vooral wil ik iedereen nog eens een gelukkig nieuwjaar wensen! de beste wensen voor 2011 en dat dit jaar even goed (of zelfs beter) mag zijn dat het vorige!
Wat is er allemaal gebeurd sinds de laatste keer dat ik nog eens iets heb geschreven, euhm... veel te veel eigenlijk... Laten we er enkele opnoemen!
Marc is op bezoek geweest in Londen. Marc verhuisde de week na mijn afscheid naar Spanje, om daar te gaan werken in reservaties voor NH. Hij kwam zijn vrienden en zijn stad nog eens een bezoekje brengen. Ben dan samen met hem en marina iets gaan eten in KFC. Marc en Marina waren degenen die er van overtuigd waren dat ik perfect spaans sprak, dus vond Marc het een geweldig idee om heel de tijd spaans te praten met mij! Want hij had mijn "schattig spaans accent" gemist, zei hij... En ach, dat kan je dan toch niet weigeren waneer ze zulk een argument bovenhalen.. haha! Daarna met z'n allen gaan feesten in O'neill's. Om 3 u, wanneer alle lichten weer aangingen, stond ik met Daniela in de rij om onze jas te gaan halen. We stonden boven aan de trappen en de buitenwipper stond de trappen te blokeren wegens veiligheidsredenen. Je zou met je zatte botten elkaar maar eens moeten duwen... dus stonden we bovenaan te wachten, tot er plaats beneden was, om niet op de trappen te hoeven wachten. Nu was daar een kerel die daar niet mee akkoord ging en die buitenwipper wat aan het uitdagen was, door zijn gewicht tegen zijn arm te duwen, die de trappen blokkeerde. Nu was die kerel niet van de magerste, de buitenwipper kom hem niet meer tegenhouden, en de man viel naar beneden. in 1 klap lag die daar, en bewoog niet meer. Zelfs geen kreten van pijn! Dit was echt grellig. daniela en ik zijn dan snel rondgegaan, toen we doorhadden dat die man daar nog wel een tijdje ging liggen. Eenmaal buiten, kwam er 20 minuten later eindelijk een ambulance aan... Geen idee hoe het is afgelopen, maar heb het gevoel dat die kerel nooit meer hetelfde zal zijn... (als hij het al overleefd heeft)
Jordi, de Assistant Front Office manager in NH Harrington Hall, het hotel waar ik mijn stage heb gelopen, had het briljante idee om iedereen die ooit in NH in Londen gewerkt heeft uit te nodigen voor een "brotherhood diner". Er zijn zoveel mensen die hier 5 of 6 maanden zijn geweest en hier ook hechte vriendschappen hebben opgebouwd, maar die ze hier niet meer zo vaak zien... dit was dus de ideale gelegenheid om iedereen nog eens terug te zien. Volgens het 'facebook evenement' zouden we al gemakkelijk met 20 zijn.. dat werd dus een groot restaurant.... Uiteindelijk het diner veranderd in een drankje... aangezien het vrij moeilijk is om kort voor de dag een restaurant te vinden met een tafel voor 20 man vrij... Uiteindelijk dus gaan feesten in Covent garden (road house) met een stuk of 10 man... Later kwamen daar nog anderen bij, die met de late shift stonden. Het werd een GE WEL DIG feestje vol met hollanders, spanjaarden en duitsers... en ik alweer als enige belg! Maar ze stelden me dan ook maar gerust dat ik de enige was die wat uniek was, haha!
En toen kwam de sneeuw... en waren alle vluchten en treinen gecancelled. En toen ging Caroline naar Belgie! De dag voordien werd me gemeld dat mijn trein geannuleerd was, maar dat er een was om 6.30 PM, anderhalf uur later dus. Op het nieuws en in de kranten waarschuwden ze iedereen al dat er een rij was van zeker 6 uur! Dat betekende dus dat ik pas om 10 uur een trein zou kunnen hebben, en treinen rijden niet meer zo laat, maar koppig als ik ben, toch gaan aanschuiven. Om 3 uur gestopt met werken, en mijn taxi stond al klaar. Hij bracht me naar het station waar ik langs de ganse rij heb gereden, en die was ECHT lang! Heb nog geprobeerd me ergens stiekem in de rij in te voegen, maar natuurlijk was dat niet naar de zin van de mensen die ik dan voorstak, wat ik ook volkomen begrijp, zou exact het zelfde reageren! Dan toch maar op het einde gaan anschuiven, en zeker 2 tot 3 uur buiten in de sneeuw en regen gaan aanschuiven. Helemaal alleen al mijn moed aan het verliezen. Paraplu dat ik had gekregen van de concierge ging ook niet open, en mijn cadeautjes werden drijfnat! In de laatste rechte lijn, kregen we gratis koffie, thee en kip met curry saus aangeboden door het "leger des heils". Alleen jammer dat je daarvoor eerst 2 uur moet staan bevriezen, en dan wanneer je eindelijk weer wat moed krijgt, omdat je de verlichte ingang van het station kan zien, staan ze daar met hun bekertjes! Dan eindelijk binnen in het station, eindelijk droog, zie je daar nog eens een aanschuif van zeker nog eens 3 uur! Dit leek net de aanschuif voor een geweldige atractie in een of ander pretpark! Nu hoorde ik iedereen al de ganse tijd Frans praten, en haatte ik echt al het Frans... Toen er plots iemand in het midden van al die rijen in een fluo jasje stond en riep "brussels, 5 seats available"... Ik sprong dan ook meteen omhoog, mijn hand zo hoog mogelijk, onder alle touwen door, en mocht zomaar even iedereen voorbij steken! Er stond een trein naar Brussel vertrekkensklaar met nog enkele lege plaatsen. Ik kreeg dan ook een nieuw ticket en moest me heel snel door de check in begeven. Uiteindelijk kwam ik terecht in 1e klas en kreeg ik nog een gans diner voorgeschoteld. Eind goed al goed, maar vond toen de sneeuw toch niet zo leuk meer. Daarna een fantastisch weekje in Belgie beleefd dat echt veel te snel voorbij ging! 3 vette dagen tijdens de kerst periode... Genoeg eten voor de komende maanden van te leven...
En dan was het tijd voor nieuwjaar,... in Londen! 31 december moest ik tot 3 uur werken, en 1 januari startte ik om 10 uur. Uiteindelijk mocht ik de 31e al om 1 uur stoppen, dus nog snel wat bijgeslapen, want had een voorgevoel dat ik die nacht niet veel ging slapen. Hugo moest normaal gezien tot 4 uur werken, en dan zouden we samen iets eten, om dan daarna met nog andere mensen naar het vuurwerk te gaan kijken in Westminster aan de big ben. Uiteindelijk had hugo pas gedaan rond 7.30, dus vrij laat naar hugo thuis gegaan. Daar dan een eenvoudig etentje gehad, maar was wel heeeeel gezellig! wat hebben we gegeten? haha, niet achterover vallen... eens croque monsieur! maar dan daarna haalde hij alle spaanse tradities boven! Ze hebben daar een speciale chocolade met rijst (KEI LEKKER) en als traditie eten ze met oudjaar bij de koffie en de thee speciale "koeken". Beetje vergelijkbaar met nougat in snoeppapier. had dus al een gans spaans diner. Het klinkt allemaal nogal eenvoudig en arm, maar het was zo een leuke avond, met ons tweetjes. Nadien gingen we naar het vuurwerk en hadden we nadien een feestje bij floortje. Hugo moest de dag nadien om 7 uur werken, dus ook hij ging het niet TE laat maken. Ik ging dan ook bij hem blijven slapen, aangezien ik anders helemaal alleen naar huis moest, waar ik dan ook zeker nog een uur zou over doen! Het vuurwerk was Prachtig! We hadden ook een geweldige plek, en konden net tussen de Big Ben en the London Eye kijken. We konden 3/4 van het rad zien, waar al het vuurwerk ook werd afgeschoten wat echt geweldig was. We stonden er al rond 10 uur, en moesten dus nog zeker 2 uur wachten. Daarom besloten we om 11 uur alvast af te tellen voor onze eigen landen. We waren samen met Italianen, Hollanders, Duitsers, Spanjaarden en alweer was ik de Enige Belgische. 10 seconden voor 11 begonnen we dan ook allemaal af te tellen in onze eigen taal, om ter luidst! En wensten we elkaar een gelukkig nieuwjaar in onze eigen taal. Gelukkig Nieuwjaar, bueno ano, Feliz ano nuevo, en in het duits weet ik het niet meer! Om 12 uur deden we dit nog eens over, maar dan uitsluitend in het Engels! Nu hebben ze in Spanje uiteraard nog een traditie met oudjaar! De laatste 12 seconden, dus de 12 slagen van de klok, eet je bij elke slag een druif. Dit zou er voor zorgen dat het een gelukkig jaar wordt. Dit werd uitgevonden zo een 50 jaar geleden, toen er teveel druiven geoogst waren. Om deze toch nog te kunnen verkopen werd dit ingevoerd, en sindsdien een traditie die door iedereen wordt in stand gehouden in Spanje. Hugo had dan ook 3 blikjes mee met "12 gelukdruiven". Aangezien er maar 2 spanjaarden aanwezig waren, en ik al een gans spaanse avond had, kreeg ik het 3de blikje... Dus stonden we daar met 3 te wachten tot de big ben 12 keer zou slaan, met 12 druiven in ons glas, in plaats van champagne. Nu deed die big ben dat niet, en aangezien je met zoveel mensen nooit gelijk telt, waren we veeeel te laat begonnen met het eten van de druiven. Plots was daar het vuurwerk al, en nog steeds 6 druiven in mijn bekertje ofzo! Dan maar alles in een keer naar binnen! Het gevolg, om 12 uur stond caroline met een plakkerige mond vol druiven en plakkerige handjes versteld van het geweldige vuurwerk!! Dan was het tijd voor de kussen... en bijna de champagne vergeten, haha! Deze avond deed me nog maar eens beseffen hoezeer ik verliefd ben op deze wondermooie stad!
na het vuurwerk terug naar Battersea voor het feestje. Het duurde zooo lang eer dat we daar waren doordat al dat volk naar de tube en bussen ging... en er geen taxis vrij waren. Uiteindelijk toch nog 2 achter elkaar kunnen stoppen, en thuis geraakt. Op het feestje aangekomen vernam ik dat Hugo al was gaan slapen, en niet meer naar het feestje ging.. daar ging mijn logeer adres! Dan maar om 3 uur naar huis, samen met Cindy, die dezelfde richting uitmoest. Aan de bushalte een dame ontmoet dat ook dezelfde richting uitmoest... en omdat we niet in de kou wouden wachten op die bus, met z'n drieen een taxi genomen. Eenmaal aangekomen zei de dame: It's all right ladies, happy new year... Ok, gratis taxi dan maar! OLE!!
Nu heb ik sinds gisteren vrij voor 4 daagjes. Ik had nog veel verlof staan waar ik niets van af wist! Gisteren was het de leaving party van mijn opvolgster als duty manager... het deed mee des te meer beseffen hoe snel de tijd wel niet vooruit gaat!
Maar ik ga nu nog genieten van mijn vrije daagjes... xxxx
