In 't kort: Mijn weekend was geweldig maar het vrijwilligerswerk is dus zwaar...
Mijn weekend was dus geweldig. De eerste dag was het vooral transport (wat ik moet toegeven vrij stom was, gezien ik al de hele nacht op de bus had gezeten om in Arequipa te raken). Maar eenmaal aangekomen in Cotahuasi was het geweldig. We werden zo hard verwend! De eerste nacht kregen we in een of ander mooi hotel (met warm water!!!! Dat heb ik thuis niet eens) een geweldig avond eten (waarmee ik bedoel dat het niet gebasseerd was op rijst met aardappelen) En we krijgen zelfs eieren als ontbijt! De tweede en derde dag hebben we gehiked, wat veel moeilijker bleek te zijn dan verwacht omwille van de hitte. Het was dus gloeiend heet en nergens schaduw. Nergens... Maar die nacht hebben we daar ergens in tenten geslapen (en we kregen een pannekoek als ontbijt;)) en zijn we om 5 opgestaan om het grootste deel in de ochtendkilte te kunnen doen, wat ons ook wel gelukt was. Die nacht terug in dat geweldig hotel geslapen (met even geweldig avond eten en ontbijt). En de vierde dag weeral vooral transport, maar we hebben ook dingen bezocht. (enkele dorpjes en de petroglieven, heel mooi. Dat zijn dus stenen waar de Wari's rond 700 n.ch. tekenen in gekrast hebben. Een beetje zoals de figuren van Nazca, maar minder ontwikkeld en minder goed bewaard)
En ja, gisteren en vandaag weer lesgegeven. Toen ik weg was had een andere leerkracht mijn klas af en toe wat taken gegeven, maar ze waren het dus al niet meer gewoon dat er een leerkracht voor hen stond. Ze luisterden echt helemaal niet meer en het was echt heel moeilijk. Ik tel echt de uren af, meer dan ik deed in mijn middelbaar. Maar nu ja, ik moet nog maar 5 dagen lesgeven. We zien wel.
En dit weekend ga ik Arequipa, de stad bezoeken, dus ik heb weer iets om naar uit te kijken.
Ik ben dus leerkracht van mijn eigen klas. De eerste dag was het het moeilijkst, omdat ik niet echt wist wat er van me verwacht werd en ik gewoon in dat klaslokaal opgesloten werd. Maar nu gaat het al wat beter. Ik bereid mijn lessen elke dag voor en verbeter hun huiswerk... Ze zijn wel veel moeilijker dan ik verwacht had. Geen orde, roepen en lopen door elkaar,.. Maar het valt wel mee. Het enige jammere is dat er geen andere vrijwilligers zijn aangekomen, dan was het waarschijnlijk veel leuker geweest. Maar volgende week komen er waarschijnlijk bij, dus:) En dit weekend doe ik een vierdaagse trekkingtocht in een van de diepste canyons ter wereld! Ik heb dus wel iets om naar uit te kijken;) Dat is het zowat voor momenteel, ik zal volgende week wel laten weten hoe geweldig de canyons waren! Btw, voor degenen die facebook hebben, er staan enkele foto's van mij op facebook;) (andere mensen die nu al thuis zijn hebben deze genomen:P)
Mijn eerste week van vrijwilligerswerk is bijna achter de rug! Ik werk in een schooltje, Asvin, op het platteland. Het schooltje zelf bestaat uit twee huisjes, beiden hebben 2 verdiepen. Het ene heeft de groep voor mij blauw geschilderd en daarin zitten de kinderen. (in 4 klaslokalen, twee op elke verdieping) In het andere schooltje heb je op de benedenverdieping de 'keuken' en daarnaast de 'eetzaal'. De keuken bestaat uit een gasvuur, een lavabo (zonder water) en een stenen plaat waar de bekers op staan. Er zijn ook twee toiletten, waaraan een wasbak grenst. Het water daarvoor komt letterlijk uit de rivier die beneden stroomt, dat water is geel/groen/bruin. Daar wassen de kinderen zich, want dat doen ze thuis niet. Ik heb nog nooit zo'n vuile kinderen gezien. Het snot stroomt permanent uit hun neus, hun handen en wangen schilferen van de vuilligheid en er is geen een kind met hele kleren. We proberen hen aan te leren dat ze hun handen moeten wassen voordat ze eten, want dat doen ze overduidelijk niet thuis. Sommigen steken af en toe hun hoofd onder het rivierwater en zo wassen ze hun haar. (geen shampoo, is duur) Dat zijn dan de propersten. Elke ochtend moeten we vijf blokken omlopen, naar beneden naar de rivier. Daar wordt het water 'gefilterd' (je moet het nog altijd eerst koken voor je het drinkt, want goed gefilterd wordt het niet). Nadat we 2 reusachtige emmers vol met water naar boven hebben gesleurd, maken we het ontbijt klaar. We maken drie verschillende dingen: pap, bonenpap en chocolade melk. Maar ik heb nog nooit een verschil geproefd. Wat we maken bestaat altijd voor 80 procent uit water en laten we zeggen 15 procent gecondenceerde melk. De overige vijf procent hangt af van welke dag het is. Soms voegen we een beetje chocoladepoeder,bonenpoeder of havermoutpoeder toe. Gelukkig is er ook suiker want anders zou het niet te drinken zijn. Naast hun bekertje water krijgen ze ook een stuk brood. Maar het ontbijt is enkel mogelijk omdat een Fransman drie maand geleden daarvoor betaald heeft. We hebben nog melk tot halverwege september en dan zitten de kinderen zonder. Mijn eerste dagen heb ik in mijn tweede helft (na het ontbijt) in de tweede klas gewerkt. Kindjes van 6 tot 8. Het is heel moeilijk om hier les te geven, omdat de kinderen hier een dagje school als 'cadeau' krijgen. Maar dat zorgt er dus voor dat ze helemaal niet gemotiveerd zijn en zich helemaal niet kunnen concentreren. Echt een ramp als je ze probeert les te geven want ze schreeuwen gewoon door elkaar. Geen van die klas kon lezen noch schrijven, hoewel ze zinnen moesten kopieren... Maar volgende week werk ik in groep vier, van 8 tot 11. Dat zijn de oudsten en ook wel de moeilijksten om les te geven, omdat ze heel brutaal zijn. Spannend he;) Tot nu toe heb ik dus samengewerkt met een leerkracht, maar die klas is dus de komende drie weken de mijne.
Het schooltje is heel armzalig en vuil, maar het is ontzettend leuk om daar te werken. In de pauze komen de kinderen aan je hangen en speel je spelletjes met hen (als vliegtuigje en zo, de typische dingen) en dat vinden ze heerlijk. Ik draag wel speciaal mijn vuilste kleren want je hangt vol met vuil en snot na vijf minuten! Maar het blijft geweldig. De kindjes zijn zo lief en schattig;) (dat verandert wel in de klas, maar ja dat is altijd zo he) En met zo weinig tevreden! Hun speelplaats grenst aan een afgrond, met beneden dat riviertje voor het waswater. Heel gevaarlijk dus, want de ballen (we hebben er twee;)) rollen naar beneden om de vijf minuten en die kinderen hollen er gewoon achteraan. De speelplaats zelf, bestaat eigenlijk gewoon uit stenen. (soms hout, metaal en glas) Ze hopen hier ooit cement te leggen, maar dat wordt natuurlijk heel duur. Maar dus, de kinderen zijn gelukkig vanaf dat ze daar mogen spelen, ook al hebben ze eigenlijk niks om mee te spelen. Ik ga proberen om mijn foto's om het internet te zetten, via mijn slecht fototoestel. De foto's op mijn ander zijn mooier, maar die krijg ik hier nergens op de pc omdat ik geen verbindingsdraad heb.
En voor de rest is het hier nog altijd even geweldig. Het enige jammere is dat iedereen die ik ken of al vertrokken is, of deze zaterdag vertrekt. Er blijft letterlijk niemand over. Gelukkig komen er volgende week twee nieuwe vrijwilligers naar de school, hopelijk zijn zij een beetje leuk;) En zo niet, ik vind wel een bezigheid. Ik ga sowieso heel veel tijd moeten steken in het lesgeven, omdat ik mijn lessen moet voorbereiden. De voorbije weken waren er twee vrijwilligers in mijn klas en zij spendeerden beiden de hele namiddag om de helft van de les voor te bereiden. Ik zal mijn handen dus wel vol hebben;)
Ik had dus net een super lang bericht getypt, maar deze geweldig leuke pc van het internet cafe heeft dat op de een of andere manier gewist. In het kort: Dit weekend ben ik gaan wild water raften in de Rio Urubamba, ontzettend mooi en leuk! Het komende weekend ga ik Puno bezoeken. Dat betekent dus het Titicacameer en de drijvende eilanden. Naar het schijnt ongelooflijk mooi. Deze zaterdag vertrekken Courtney en Charlie, dus ik krijg een nieuwe huisgenoot op zondag. Aangezien ik dan weg ben, zal ik hem pas maandag zien. Ik weet eindelijk wat ik ga doen voor vrijwilligerswerk: helpen in een schooltje op het platteland. Of ik asisteer een les en help met taken verbeteren etc, of ik krijg mijn eigen klas. In beiden gevallen heel interessant omdat ik dus de hele tijd spaans moet spreken, maar ook omdat ik de kinderen heel goed zal leren kennen omdat ik 4 weken blijf. Meer de volgende keer...
Hier ben ik weer heel kort: dit weekend heb ik te paard Qenqo, Tambomachay en Pucapucara bezocht. Geweldig uitzicht en heel grappig;) Ik ben dus niet gaan mountainbiken omdat ik mijn boleto turistico (geldt maar 10 dagen) moest afmaken. Volgend weekend ga ik of riverraften of Puno ( en Titicacameer) bezoeken. Het blijft hier dus boeiend!
Het wordt hier met de dag geweldiger. Gisteren hebben Daniel (amerika, 19), Charlie en ik de hoogste berg rond Cuzco beklommen. Echt fantastisch. We hadden helemaal geen pad of niks, we hebben gewoon tegen een taxi gezegd dat hij ons aan de voet van die berg moest afzetten. (wat niet bleek te gaan, dus hebben we nog een deel extra moeten stappen ook). Ik heb het volgens mij nog nooit zo moeilijk gehad. Door de hoogte hier ben je sowieso al veel sneller buiten adem, en dan die berg!!! De berg was meer dan 1000 meter hoger dan ons vertrekpunt, echt ongelooflijk. De uitzichten die we hadden op Cuzco!!! Maar het is wel het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik was van in het begin duizelig door het hoogteverschil en we moesten zowat om de vijf minuten stoppen om op adem te komen. Maar Daniel had een pot pindakaas en brood mee en ik kreeg alleen een snee als we bij het kruis waren;) Dat heeft dus geholpen:P. Het moeilijkste was het einde, omdat dat ongelooflijk steil was. En met het einde bedoel ik dus de laatste twee uur. We moesten zelfs kruipen ( ik zeker, omdat ik bang was achterover te vallen door de duizeligheid). Op een bepaald moment wou Charlie niet meer verder omdat we onmogelijk langs daar naar beneden zouden kunnen gaan en doordat hij naar beneden bleef kijken, kreeg hij zelfs een paniek aanval... Maar ja, naar beneden gaan was inderdaad onmogelijk dus moesten we wel verder:P Ons idee was dat we, eenmaal boven, wel een makkelijkere weg zouden vinden. (Die hebben we ook gevonden) Het coolste was misschien wel dat ik, tijdens het kruipen, heel Cuzco en omstreken onder mijn armen door kon zien!!! Maar het was dus echt doodgaan. Het terug naar beneden gaan was ook niet makkelijk, aangezien het donker begon te worden... Het wordt hier al donker rond 6 uur. Maar het steilste deel hadden we al gedaan toen het nog licht was, dus het was niet erg. Het was wel grappig om de berg gewoon op en gewoon af te gaan, zonder echt een pad. Want bij het naar beneden gaan hadden we in het begin wel een paadje, maar na een tijd niet meer. Gewoon naar beneden gaan dus. Geniaal. Ik heb trouwens mijn hiking trip voor mijn laatste dagen geregeld, ik ga de Salkantay trek doen. Die duurt vijf dagen en 4 nachten en eindigt in de Machu Picchu, perfect dus. Het is wel de zwaarste hiking trip die er is, dus hopelijk kan ik er dan al wat beter tegen. Maar dat zal wel, zolang ik hier maar regelmatig iets beklim. Zondag bijvoorbeeld, ga ik gaan mountainbiken met Daniel. Heel vermoeidend omdat je je niet kunt voorstellen hoeveel bergen er hier zijn en hoe slecht de kwaliteit van de fietsen hier is. Iemand van bij mij op school heeft dat ook gedaan en op die haar fiets werkte alleen de eerste vitesse... Maar we zullen wel zien. Het is hier dus nog altijd zalig, het weer is weer iets beter want de zon in terug en ik doe wat ik wil. Elke dag iets anders, vandaag ga ik Corricancha bezoeken en eergisteren heb ik Saqsaywoman bezocht.
Dikke kussen ps: de foto's komen eraan, maar dat is een heel gedoe omdat ik daarvoor de laptop van iemand anders moet lenen en dat is hier nogal gevaarlijk. Voor de rest is het hier veel veiliger dan gedacht.
Mijn voorbije week was echt geweldig. Maar dan ook echt Super. Ik heb dit weekend de sacred valley bezocht en het was zoooo mooi!! Ik ben naar Chinchero geweest, Urubamba, Moray, Ollantaytamba en Pisaq. In Pisaq zijn we tot boven gestapt ( stijging van 600m in iets minder dan 2 uur, heel steil dus) echt heerlijk!!!En het uitzicht, onvoorstelbaar. Gaz ( een vriend uit engeland die bij onze basis hoort) had een geweldige camera dus heeft hij al de foto`s genomen en morgen zetten we die op mijn memory stick en dan zet ik ze op mijn blog. Alleszinds, het is hier geweldig, mijn tijd is bijna op dus ik zal volgende keer meer typen!!
Ik mis jullie allemaal ( maar momenteel is het nog altijd te geweldig)
Nog even snel een update: Het is hier zalig. Als in geweldig. Het leven hier is wel veel duurder dan ze in Leuven hadden gezegd, kennelijk gingen zij ervan uit dat ik nooit iets zou bezoeken... Ik heb 4 uur in de voormiddag les. De eerste twee uur grammatica en de volgende twee uur proberen we die toe te passen. Ik zit samen met drie mensen in de groep, waarvan er twee uit Montreal zijn en een uit Duitsland. Maar na school ga ik vooral met de mensen om die hier samen met mij zijn aangekomen. We zijn met vier: Ik, Luize (parijs, 20), Charley (Cambridge,19) en Sarah (portugal/schotland, 22). Maar we spreken natuurlijk ook veel met andere mensen af, dit is gewoon meestal de basis. En het is vrij onmogelijk om Peruviaanse vrienden te maken, aangezien we hier eigenlijk niets doen met Peruvianen. Ik kan toch onmogelijk op straat gewoon iemand aanspreken.. ( Dat zou vooral heel dom zijn, gezien blanke meisjes hier overal worden nagestaard) Maar ik vind mijn groep dus geweldig. We praten de meeste tijd engels, maar met Luize praat ik vaak frans omdat zij geen engels kan. We praten natuurlijk ook wel Spaans af en toe, maar dat is moeilijker dan je zou denken omdat we allemaal een ander accent hebben en een andere (waarschijnlijk foute) uitspraak. Mijn frans lukt hier niet zo geweldig, omdat het heel moeilijk is de hele tijd van taal te veranderen. Dan spreken we engels en dan moet ik iets uitleggen aan Luize, in het frans. Terwijl ik spaans aan het leren ben en nederlands spreek. Vrij moeilijk dus;) Voor de rest bezoeken we hier veel. Dit weekend bijvoorbeeld gaan we de `Sacred valley` bezoeken met het openbaar vervoer (dat wordt interessant...). Zaterdag nacht blijven we dan in Pisaq slapen om zondag niet alleen daar de hele mooie ruines ( naar het schijnt is de wandeling daarnaartoe ook echt super mooi) maar ook de zondagsmarkt te bezoeken. Wordt dus heerlijk;) Iets meer over het openbaar vervoer: dat zijn dus kleine busjes (misschien zelfs iets kleiner als onze Chrysler) die ze volgepropt hebben met zeteltjes en mensen. Je kunt het je waarschijnlijk niet voorstellen, maar ik heb nog nooit zoiets gezien dus ik kan het niet vergelijken met iets anders. Soms moet je er zelfs in staan! (Wat een heel zware opdracht is) Maar het is goedkoper dan een taxi (60 soles, taxi is 2,5) en we moeten hier niet kieskeurig zijn of zo. Ik zit nu op de laptop van Courtney, wat veel beter gaat dan de meeste computers hier in een internetcafe. De vorige keer moest ik bij elke letter belachelijk hard duwen voordat de computer mijn letters ingaf. Daarom dat ik nu meer schrijf;) Ik ben wel tot nu toe de enigste die zo lang blijft. De meeste volgen twee weken les, gevolgd door een reis of vrijwilligerswerk. Dit is wel een minpunt, gezien ik dus als laatste ga overblijven. En de nieuwe groepjes clitten heel hard samen (doen wij ook) dus... Maar we zien nog wel. Ik hoop dat ik bij mijn vrijwilligerswerk wel veel spaans zal praten. Maar de enige mensen hier waarvan ik tot nu toe gehoord heb wat ze hebben moeten doen, moesten met gehandicapte kinderen werken die niet konden praten. Hopelijk moet ik dat niet doen voor 4 hele weken. Mijn gezin bestaat dus uit twee ouders en twee kinderen. De vader heb ik tot nu toe nog maar een keer gezien. Hij werkt heel ver en woont daar ook, hij komt meestal om de twee weken voor een weekend naar huis. De moeder daarentegen zie ik elke dag, net als haar moeder. De oma komt vaak helpen in het huishouden. Washi (de oudste zoon) studeert meestal en Brenny huppelt maar wat rond. Maar ze zijn heel leuk en vooral vriendelijk. Vandaag is het echt ijskoud, de zon blijft weg. Over het algemeen is het alleen `s ochtends en `s avonds zo koud... Het eten hier is heel lekker. Omdat we hier zo hoog zitten, is de middagmaaltijd de belangrijkste maaltijd van de dag. `s nachts kun je hier niet zo goed verteren, dus eten wij `s middags groot. Meestal ga ik dan in de namiddag dingen bezoeken en dan in de avond eten we ergens en gaan we iets drinken of zo. We zijn gisteren naar een Engelse Pub geweest en hebben deelgenomen aan een popquiz, heel grappig. Vanavond gaan we allemaal samen eten omdat een van de meisjes binnenkort vertrekt en we vieren onze laatste dagen samen.
Gewoon om even te melden: Het kost hier ongeveer 3 Euro om 1 kaartje te sturen, dus als jullie het goed vinden ga ik dat ook niet doen:p. Miss neem ik er wel een paar mee naar Be, maar ik zal dus vooral mails sturen.
