Heel vreemd hoe een experiment kan uitgroeien tot iets wat jezelf overstijgt... Ik heb in een van de eerste blogs lacherig geschreven 'obese huismoeder wordt hippe influencer' obees is jammer genoeg nog steeds waar en dat hippe is ook heel ver van de waarheid maar...het influencen is wel waar. Ik heb nu al een aantal interviews gedaan, fabrique ecologique heeft al vele vrienden, de eerste vormingen komen er aan. En ik voel dat het, ondanks de drukte, mij wel veel energie geeft.
Dat doet me er eigenlijk aan denken dat mijn experiment een gevolg is geweest van mijn burn-out. In de tijd dat ik alle gevoel voor richting kwijt was en alleen nog maar in het donker zat dacht ik dat ik nooit meer deze energie ging vinden. En mensen die er niet in zitten weten ook niet dat ieder goed bedoeld advies weinig helpt. Als je compleet in het donker zit weet je niet meer wat links of rechts, voor of achter is. Het is maar als je op een bepaald punt een beetje schemer ziet dat je je weer ergens naartoe kan richten.En bij mij was dat terug meer aandacht geven aan het milieu, en als je terug dichter bij jezelf staat gaat alles sneller, lichter
Een zeer fijn gevoel waar ik echt dankbaar voor ben.
We zijn met een paar enthousiastelingen gaan plastic attacken. In onze lokale supermarkt. OP voorhand hadden we de winkels wel ingelicht omdat we het personeel niet wilden opzadelen met extra werk. Tenslotte moeten zij niet de dupe worden van ...ja van wat eigenlijk. Je kan pas met een beschuldigende vinger wijzen als er intentioneel iets mis wordt gedaan. En laat daar nu, tot mijn grote verbazing, het schoentje knellen. Ik vond het verbazingwekkend dat er nog zo weinig mensen op de hoogte waren van de schade die plastiek veroorzaakt in onze natuur. Nou ja, als er zelfs deskundigen blijven hameren op de noodzaak van plastiek om allerhande redenen; voedsel bewaart langer in plastiek (beter ne rotte komkommer dan ne vogel die met ne zak stilt, zijne honger ) slecht rijm maar toch, of voor het transport (moet eten echt van zo ver komen?) of om biogroenten te onderscheiden van gewone groenten (kan er nu niemand een beter alternatief verzinnen).
Het is zo dat het probleem niet zozeer de plastiek is, de plastiek is slecht een gevolg van een veel groter probleem, de menselijke hebzucht...
En er waren ook een aantal rechtse aanhanger die het groene verhaal duidelijk nonsens vonden vanuit politiek standpunt, nou als ge de leuze verkondigt Vlaanderen is van ons, wees dan consequent en neem geen mango's, die groeien niet in Vlaanderen, koop peren en appelen.
Maar al bij al was de actie, dankzij de 'vurige' pleidooien van Souliman, Gwen en Nijltak een laaiend succes. Want enkele mensen waren echt overtuigd dat ze er in het vervolg beter op gingen letten. En omdat alle kleine beetjes helpen is dat al toppie. Trouwens de meesten waren ook onmiddellijk bereid om hun boodschappen te laten ontdoen van overbodige plastiek en te gaan voor een duurzamer alternatief.
Sommigen renden ook in 'run Forrest run' modus aan ons voorbij, dus er is nog werk aan en in de winkel.
Wat ik sowieso het makkelijkste vind is consuminderen. Ik ben nooit een shopper geweest en de meeste van mijn kleren zijn de afdankertjes van anderen. Die ik dan met weinig gevoel voor stijl slecht combineer. Maar ik geef er niet om. Dus daarvoor hoef ik mezelf niet op de borst te kloppen. Meer de fiets gebruiken is ook een doelstelling maar doet al wat meer pijn. Omdat ik ronduit lui ben. Wat ik ook makkelijk vind is verpakking weigeren. Nee mevrouw ik hoef geen zakje. In de frituur: kan je mijn vlees verpakken in een papiertje. Laatst bij de Chinees: ik hoef geen zakje. Zeker? Ja hoor. Toen ik naar buiten liep had ik zin om alles te laten vallen. Zo pijnlijk heet was het. Ik heb maar net de auto gehaald.... bleek het toch nog pijn te doen. Maar goede tip als je afhaaleten haalt. Probeer zoveel mogelijk onnodige zaken te weigeren als het niet echt hoeft zoals serviettes bestek...en de aluminium bakjes? Uitwassen en kunnen gemakkelijk enkele keren herbruikt (cake in bakken om cadeau te doen, voor losse patatjes ofzo op de bbq...)worden. Maar let op. Kan gloeiend heet worden
Een tijdje terug had ik via limburg.net de vraag gekregen of ze met tv limburg mochten komen filmen. Liefst met kind 1 want het moest gaan over verzorgingsproducten, en iedereen die mij kent weet dat ik daar echt niet mee bezig ben. Vandaag was het dan zo ver, omdat we eigenlijk geen idee hadden van wat ze nu juist wilden weten hadden we ons ook totaal niet voorbereid. Kind 1 mocht haar produktjes maken waaronder een advocadomasker...de cameraman kwam op het lumineus idee om de mama te gebruiken als proefpersoon. Spijtig genoeg ben ik 'de mama' en mocht ik me voor de camera laten volsmeren met geplette advocado. Ik kon alleen maar denken dat ik met mijn rond gezicht, niet bepaald verfijnde neus en rode haar in combinatie met het groene masker wel verdacht veel op fiona van shrek moest lijken. Later wilden ze in de badkamer filmen, maar mijn badkamertje beneden was te klein. Dus vroeg hij om de grote badkamer te mogen gebruiken... kind 1 zei nog 'het is nooit een goed idee om je badkamer aan de kinderen te geven'. Deze boodschap verontrustte me genoeg om een spurtje naar boven te trekken (voor de goede orde we hadden beneden grondig gepoetst, be- ne- den, niet gedacht dat we naar boven moesten.) en ja hoor; Genoeg kledij op de grond om een half klasje te kleden, een verstopte pompbak, aangekoekte tandpasta. Ik me nog snel de pleuris uit mijn lijf gepoetst om dan rustig verder te filmen. Gelukkig waren de cameraman en de euh vrouw van limburg.net ik ben haar naam vergeten, erg vriendelijk. Wat al snel voor een je m' en fous sfeertje zorgde en vooral minder remmingen. Ze hebben anderhalf uur gefilmd waarvan er 2.5 min worden uitgezonden. En ik wed dat fiona er gaat inzitten....
omdat het belangrijkste dat ik heb van een maand plastiekvrij is dat het kan...maar ik kan het niet alleen.
Want heel veel draait om zelf doen, zelf maken. Wat heel fijn is want het creert een soort verbondenheid met het eten dat je eet of de spullen die je maakt. Maar het kost tijd...teveel tijd voor mij als alleenstaande mama van 2 kinderen die ook nog gaat werken en toch ook wel wat gemakzuchtig is. Een combi die dodelijk is om lange termijnengagement met het milieu aan te gaan. Omdat de koekenbaknamiddag en groentensnijdagen eigenlijk heel leuk waren, leek het me tof om te proberen een soort burgerinitiatief te starten waarbij iedereen een fabrique kan organiseren en iedereen aan een kan deelnemen. Doordat de petcha kutchalezing mij wat in een stroomversnelling heeft gesleurd is het wat surfen op de golven die net iets te hoog zijn om mij fatsoenlijk staande te houden. Wie mij kent weet dat mezelf vergelijken met een surfer weet dat het de slechts mogelijke vergelijking is. Als er iets is wat ik niet uitadem is het wel sport.. Maar ik hou nu eenmaal van metaforen, zelfs de slechte.
Gelukkig is er Katlijn van warm en proper die een soortgelijk idee heeft over mensen verbinden, ecologischer leven en ook gewoon fun hebben.
Dus hebben we samen een weg uitgestippeld die we op 27 mei gaan voorstellen. Ondertussen heb ik op de fbpagina die ik heb gemaakt al 50 vrienden en daar ben ik al blij over maar ik moet, zeer tegen mijn zin, want ik vind de handgeschreven documenten en een postduif nog zo slecht niet, een cursus gaan volgen. Leren bloggen en gebruik leren maken van sociale media.
De voorbije maand heb ik niet stilgezeten. de bal is aan het rollen gegaan toen iemand die ik ken vroeg of ik geen petcha kutcha lezng wilde geven. Petcha wa???? kent ge die smsen die ge zo tussen de soep en de patatten krijgt, en met een half oog gelezen worden? Dan beseft ge maar half waar ge op antwoordt. En zo zat ik een paar dagen later in een auto op weg naar .... Ik wist het niet maar ik laat me graag verrassen door het leven. Ik kwam terecht bij Katrien Colson die op vrijdag de 13de petcha kutcha lezingen voor en door Genkenaren laat geven. Na haar hele uitleg die neerkwam op 20 beelden zoeken en daar 20 seconden uitleg bij geven over een onderwerp dat je na aan het hart ligt. Dat moet me wel leggen dus ok, ik doe mee en de zaak was beklonken. Bij het afscheid nemen zei ze 'tot vrijdag'. En bij het in de auto stappen vroeg ik aan Katlijn (degene die me dit had 'gelapt') wat is er vrijdag? Die petcha Kutcha lezing. . Nu Vrijdag? Het was maandag 22.30uur. Ik heb dus de daaropvolgende dagen het web afgespeurd naar afbeeldingen die een beetje een beeld gaven van het verhaal dat ik wilde uitdragen. Ik wilde het verhaal van mijn burn-out combineren met het plastiekexperiment omdat ik ze als verbonden zie. Dus op vrijdag na het werk mij naar een Pools zaaltje gehaast. Kind 1 ging mee omdat ze haar moeder nog steunt op zo momenten terwijl kind 2 liever gewoon een wenkbrauw optrekt als ze de nieuwste kronkel aanhoort en dan besluit dat ze wel bij een vriendin blijft slapen (die ze als iets normaler beschouwt).
De lezing zelf ging nog vrij vlot ondanks de gebrekkige voorbereiding. Volgens kind 1 deed ik het 'best goed'. En als niet-perfectionist ben ik zeer tevreden met een 'best goed'
Daarna zijn er een aantal dingen in een stroomversnelling geraakt waarover later meer
Er zit toch een dikke maand tussen mijn laatste schrijfsel en vandaag. Oorspronkelijk was het de bedoeling om te stoppen na mijn maandelijks experiment. Helaas de goegemeente dacht er anders over.... Dus vanaf nu weer op regelmatige basis een schrijfsel
Voor mij staat met stip op nummer 1 kwestie van de gemakkelijkste plastiekvrije keuze.....ZEEP
De gewone ouderwetse klont zeep. Ook voor de haren had ik bij lush een speciale zeep gekocht. Echter als ik die te vaak na elkaar gebruik krijg ik een soort "zepig" effect in mijn haar. Als ik dan mijn haar met gewone schampoo was is het weer ok en kan ik weer verder met de klont zeep. Het schijnt dat spoelen met azijn ook helpt maar daar ben ik dan weer te weinig georganiseerd voor.
Omdat zeep na een tijdje zo grijze scheurtjes krijgt vinden veel mensen dat vies. Daarom probeer ik thuis een handwaspompje te zetten naast mijn klont zeep dan hebben ze de keuze.
Ook de zelfgemaakte wasmiddelen zijn makkelijk te maken en hebben een goed effect behalve voor echt vuile was en vaatwas gebruik ik toch liever een gekocht tablet. Of als kind 1 haar beddenlakens wacht en in een waas van bloemengeur in haar bed wil liggen dan is gekochte wasverzachter beter.
Maar met een goede afwisseling van zelfgemaakte middelen (trouwens vrij simpel met de juiste you tube filmpjes) en gekochte middelen kan je je plastiekberg enorm verminderen. Dus koop zeep; goedkoop, makkelijk, ecologisch
Kind 1 is vooral fan van de advocado die e prakt en op haar haar en gezicht smeert, ook de aloe vera gaat nooit meer worden wat hij geweest is maar haar haar glanst als nooit ter voren. Ik heb links proberen kopieren maar dat lukte niet. Jammer maar voor de liefhebbers google DIY schoonheidsproducten en een heel arsenaal van makkelijk te maken natuurlijke schoonheidsproducten.
De bamboo tandenborstels zijn ook een goed alternatief voor het plastieken exemplaar maar wel duur. Ik heb ook een goedkope geprobeerd maar die vond ik niet goed. Voor de rest minimaliseren. Hoeveel vrouwen hebben niet (te) veel nagelakken, mascara's enz liggen, die dan na een tijdje weg moeten gegooid worden omdat e niet meer goed zijn...
less is more ook bij verzorging . Nu mijn looks zijn wel het minste van mijn zorgen dus in die zin ben ik misschien de slechtste raadgever aller tijden....
Na een maand kan ik zeggen dat anders leven een kwestie is van bewuster leven. En een keer je nieuwe gewoontes hebt, doe je ze automatisch. Zo gaat het vaak met leerprocessen. Eerst ben je onbewust onbewust, dan bewust onbewust, als je leert ben je bewust bewust om onbewust bewust te worden. Na een maand denk ik over sommige dingen al niet meer na. Mijn boodschappen werk ik vlot af omdat ik heel goed weet wat ik waar moet gaan halen. In het begin heb ik mij geergerd omdat ik niet wist wat ik waar kon kopen. Maar daarover snel meer want de batterij is plat en natuurlijk vind ik de oplader niet. Mijn leven is een zoektocht, letterlijk dan.
Het is tijd om een beschamend moment te delen, om de loutere reden dat die momenten nu eenmaal eigen zijn aan het leven.
Ik zeg altijd dat je in het leven uit je comfortzone moet durven komen Mensen die vaak zeggen 'ik ben nu eenmaal zo' ontzeggen zich de ruimte voor groei en verandering Het is als water, als het te lang stilstaat gaat het stinken. Pas als het stroomt wordt het krachtig en bruisend.
En omdat ge soms in het leven je eigen goede raad moet volgen had ik ervoor gekozen om de menstruatiecup te proberen. Op alle vlakken met complete tegenzin. Niet omdat ik het geen goed product vind maar het idee om het te gebruiken mij de daver op het lijf bezorgt.
Wat mij dan toch over de streep heeft getrokken was het moedige besluit van kind 1 om het te proberen. In onze opzoekperiode naar milieuvriendelijke alternatieven voor producten had ze de de voor en nadelen gelezen en besloten het te proberen. Ik vond het belangrijk om toch eerst zelf het experiment aan te gaan alvorens kind 1 het zou gebruiken.
Het was met de grootste gruwel dat ik het probeerde in te brengen. Nadat ik me in een onnatuurlijke bocht had gewrongen, daardoor een waarschijnlijk ongebruikte buikspier had wakker gemaakt, die protesteerde door in een hevige kramp te schieten wilde ik het al onmiddellijk opgeven. Ik heb toch doorgebeten maar vond het een bizar gevoel. Omdat ik wat hypochondrisch van aard ben en nogal snel in paniek schiet van al mijn denkbeeldige mankementen begon er vooral in mijn hoofd vanalles te knarsen; Ik voel me niet goed, ik denk dat ik en allergische reactie krijg, oh nee het moet er uit. Ik denk dat ik het verkeerd heb gestoken, ik ga iets vitaal geraakt hebben..het moet er zo snel mogelijk uit...Gelukkig kwamen een deel vriendinnen van kind 2 slapen waardoor mijn gedachten verplicht weer naar de realiteit moesten. Pas uren erna besefte ik weer dat ik een cup had opgestoken. Maar hij bleef verbazend lekvrij en op zich niet oncomfortabel.
Maar toen....moest ik hem verwijderen. Daar is het misgegaan...in mijn hoofd...
Ik trok een stukje naar beneden, net zoals je een tampon verwijdert, waardoor de cup wat kantelde en wat vast kwam te zitten. En toen ging mijn paniek op de loop met mijn verstand. Op de een of andere manier was ik ervan overtuigd geraakt dat de cup vacuum gezogen zat en dat het een kwestie van tijd en verder trekken was alvorens ik de cup met mijn baarmoeder in mijn hand zou hebben. Het zweet parelde over mijn gezicht. Ik wist het zeker, zo zou het gaan. Ik probeerde nog wat voorzichtig te wrikken maar in mijn angst lukte niks meer. Het was dat er beneden 6 kinderen zaten waardoor ik mijn gevoel voor decorum nog enigzins liet leiden. Ik vrees dat er anders nog een kans had bestaan dat ik daadwerkelijk naar het ziekenhuis zou gereden zijn voor een dringende cupverwijdering. Na een kwartier rillend op de rand van mijn bed te zitten besloot ik mij te vermannen of in deze kwestie te vervrouwen en alsnog een poging te wagen. Met de hervonden rede weer wat meer aan het woord kreeg ik het alsnog vlot verwijderd. Als ik weer wat objectiever kan denken zal ik mijn rationele bevindingen ook eens neerschrijven. Momenteel gruw ik van het idee en van het feit dat mijn principe is dat als je iets nieuws probeert je nooooit na 1 keer mag opgeven. Omdat dingen vaak tegenvallen als je iets nog nooit gedaan hebt en het wat tijd kost om enige mate van comfort te hervinden. Pas na drie keer mag ik besluiten of ik opgeef.... nog 2 keer. Ik krijg het nu al Spaans benauwd
. Omdat de koekenbaknamiddag en groentensnijdagen eigenlijk heel leuk waren, leek het me tof om te proberen een soort burgerinitiatief te starten waarbij iedereen een fabrique kan organiseren en iedereen aan een kan deelnemen. Doordat de petcha kutchalezing mij wat in een stroomversnelling heeft gesleurd is het wat surfen op de golven die net iets te hoog zijn om mij fatsoenlijk staande te houden. Wie mij kent weet dat mezelf vergelijken met een surfer weet dat het de slechts mogelijke vergelijking is. Als er iets is wat ik niet uitadem is het wel sport.. Maar ik hou nu eenmaal van metaforen, zelfs de slechte.
. Nu mijn looks zijn wel het minste van mijn zorgen dus in die zin ben ik misschien de slechtste raadgever aller tijden....
