IN HET LICHT VAN DE ZOMER STROOIEN SPELENDE KINDEREN HUN ECHO'S VAN DOLLE VREUGDE OVER DE UITBUNDIGE AARDE. DE GEUR VAN FRISSE HOOIWEIDEN DOET SPEELSE VLINDERS DROMEN VAN EEN OVERHEERLIJK LAND, GEVULS MET RIJPE HONING. HET KNISPERENDE WIEGENDE RIJPE KOREN DOET ONS VERLANGEN NAAR EEN WERELD VOL INTENS GELUK, EEN TELKENS WEERKEREND WONDER.
dit tekstje vond ik op het kalenderblaadje van de " druivelaar".
week van de senioren ( tekstje van de druivelaar )
week van de senioren
de dag is om, ik sluit de luiken met 't donker van de nacht. 't is goed in 't bed te duiken, als iemand op je wacht. de dag is moe, ik gaap mijn ogen toe. met moeite raap ik woorden saam, voor 't sluiten van de dag- ik ken 't van buiten. "slaapwel, vrouw" en nog eens herhaald, de dekens naar mij toegehaald. 'k hoor 't in mijn oor nog tuiten. 'k dek alles toe met armen loom, wellicht heb ik een mooie droom. ver.... hoor ik een adem fluiten.
vond dit echt een mooi tekstje dat ik deze hier met jullie wil delen.
zeg nooit " jij bent oud" tegen een oudere persoon, want het is van hen dat je nog iets kunt leren. zij hebben al zoveel meegemaakt , dat ze die ervaringen met jou willen delen. soms denken we " oh dat moeten wij toch niet weten", maar eigenlijk zouden we trots moeten zijn dat ze hun verhaal tegen ons vertellen, dit is een teken dat ze ons vertrouwen en ons waarderen.
ik hou van de lente, maar die is te jong ik hou van de zomer, maar die is te hooghartig ik hou het meest van de herfst, zijn toon is milder, zijn kleuren zijn rijker en er spreekt een lichte treurigheid in mee zijn gouden rijkdom spreekt niet van de onschuld van de lente en niet van de kracht van de zomer, maar van de rijpheid en vriendelijke wijsheid van de naderende ouderdom hij kent de begrenzingen van het leven en is tevreden.
opa heeft een taart gebakken, lekker en groot hij legt de stukjes op de borden Leentje vraagt zonder slag of stoot; opa, ga jij later bakker worden?
kinderen dromen zich
kinderen dromen zich een wereld met de mens als hoogste goed. kinderen dromen zich een wereld waar het goed is om te wonen en de lucht nog zuiver is. wie zal het gelag betalen, wanneer de mens zich heeft vergist? kinderen dromen zich een wereld, waarin de vrede wordt hersteld zonder haat of oorlogsgeweld. waarom moesten er zoveel sterven? waarom mochten zij geen vrede erven? kinderen dromen zich een wereld met de mens als hoogste goed...
vond deze 2 tekstjes heel mooi , dat ik ze graag met jullie wilde delen.
wat voor een rotweer was me dat deze middag toen ik naar het werk vertrok was het nog stralend zomerweer maar toen ik naar huis kwam rond 17u begon het plots hevig te regenen een echte onweersbui heb ik over me heen gekregen ik was kletsnat toen ik thuis kwam , heb dan vlug droge kleren aangetrokken want van natte kleren krijg je het koud en je zou zo een verkoudheid kunnen oplopen.
we hebben er een tijdje op moeten wachten, maar eindelijk hebben we nu het gepaste weer voor de periode van het jaar. hopelijk zal dit weertje nog even zo blijven en zullen we onze dikke tuien tot volgende winter mogen opbergen.
de zon schijnt en het is zalig warm, de zomeroutfits komen eindelijk uit de kast bij sommigen wel eens passen of we er nog in kunnen en anders vlug even gaan schoppen. met de zomerkoopjes voor de deur komt dit weer goed van pas.
weet je wat zo raar is en toch mooi, toen ik aan dit gedicht begon wat dit blad nog wit en nu staat er dit een gedrukt gedicht.
op een mooie zomerdag zat ik buiten te genieten van de warme zonnestralen ik zat in de tuin en zag opeens een vlinder zitten op de mooiste bloem die er stond ik hield haar in de gaten en zag hoe vrolijk ze met haar vleugels fladderde ik werd daar ook zo vrolijk van ik dacht bij mezelf was ik ook maar zo'n mooie vlinder dan kon ik ook zo vrolijk door de tuin fladderen wat moet dit toch heerlijk zijn zo vederlicht met de wind mee vliegen.
wat gaat de tijd snel als je bij je geliefde bent en wat gaat de tijd traag voorbij als je op hem zit te wachten. jammer dat we de tijd niet zelf in handen hebben dat we de tijd gaan en komen niet zelf kunnen bepalen misschien is dit maar best zo, want de tijd holt ons nu soms al voorbij.
deze stond op het kalenderblaadje van "de druivelaar".
vaders handen
ik herinner me mijn vaders handen, zachtjes gevouwen in gebed, steeds weer naar me uitreikend, telkens als ik een boze droom had. je kon een verhaal lezen in de groeven en lijnen. jaren van werken en zorgen hadden er een spoor in achtergelaten.
ik herinner me mijn vaders handen, hoe ze mama vasthielden, hoe ze me op de schouder klopten, als ik iets goed had gedaan. ik ben veel vergeten over de man, maar ik zal me altijd de liefde herinneren die in zijn handen lag.
ik herinner me mijn vaders handen, hoe ze bloedden van het zware werk. hij offerde ze onbaatzuchtig op, zodat wij niks te kort kwamen. als ik alles kon overdoen, zou ik de liefde in mijn vaders handen nooit meer als vanzelfsprekend beschouwen.
nu nog ééntje die ik zelf geschreven heb.
vaders heb je in alle maten je hebt dunne, dikke, sterke en minder sterke vaders je hebt bezorgde vaders en je hebt troostende vaders je hebt dus vaders met verschillende facetten.
ik zelf heb een toffe vader hij is behulpzaam, lief en een grote steun altijd staat hij voor zijn kinderen paraat al is het om de ene ergens heen of terug te brengen, of voor een kleine klus bij één van z'n kinderen. altijd kunnen we op hem rekenen. daarom zien we hem ook graag, net zoals we onze moeder graag zien.
