Spanje! Ola señores y señoritas! Ik ben een studente van de KHK in Geel en ik ga 3 maanden stage lopen in Spanje in functie van mijn eindwerk. Langs deze weg hoop ik mijn ervaringen te delen met anderen en hen zo ook warm te maken voor een buitenlands avontuur!
10-04-2011
Laatste update
Hallo allemaal!
Zoals de titel zegt, het zal mijn laatste bericht zijn dat ik vanuit Madrid op deze blog schrijf. De laatste week zit er namelijk op en morgenavond vlieg ik terug richting België. Het voelt vreemd om afscheid hier te nemen en om mijn kamertje zo leeg te zien. Hier heb ik drie maanden geleefd, gewerkt, plezier gemaakt... En hoewel ik blij ga zijn om iedereen thuis terug te zien, ga ik het hier ook ontzettend missen. Ik heb hier veel geleerd, niet alleen op stage maar ook daarbuiten. Dit zijn herinneringen die me altijd bij zullen blijven en die ook een invloed zullen hebben op mijn leven thuis. Maar genoeg over het afscheid hier, ik zal het hebben over wat leukere momenten in onze laatste week!
Zoals de meesten wel weten is het hier de afgelopen dagen schitterend weer geweest. Maandag konden we dan ook niet anders dan ons na stage in het park in de buurt van ons appartement neer te zetten, om te genieten van de zon. Lichtjes verbrand keerden we dan ook terug naar het appartement.
Dinsdag ben ik met stage op uitstap geweest naar de apotheek met twee kinderen in een rolstoel. Onderweg kwam ik het eerste openbare zwembad tegen! Het hoorde wel bij een sportcentrum, maar goed. Wat had ik zin om te gaan zwemmen! Zo warm weer en dan een zwembad zien en er niet in kunnen... Treitering! Maar de uitstap was leuk gehad en de kinderen hadden wel grappige vragen gesteld bij de apotheek. Zo was de apothekeres aan het uitleggen dat mensen met een rood voorschrift niets moesten betalen (vaak gepensioneerden). Eén van de jongens had daarbij de vraag dat 'je dan toch niet zoveel verdiende?' Er was algemene hilariteit, maar de apothekeres heeft uitgelegd hoe de vork in de steel zit. Eenmaal terug van de uitstap kreeg ik tijdens het voedingsmoment de vraag of het mijn laatste week was deze week. Ik stond een beetje versteld dat de kinderen zich dit herinnerden omdat ik enkel in het begin van de stage vermeld heb wanneer ik terug naar België ging. Maar ik heb toe moeten geven dat het mijn laatste dagen in het centrum waren.. Helaas..
Woensdag zijn we opnieuw op uitstap geweest, ditmaal voor de volledige dag. De trip was terug naar het winkelcentrum waar ik voordien al eens geweest ben met stage. Deze keer gingen we met een aantal personen van het dagcentrum shoppen voor het cadeau voor moederdag. Daarna konden we weer genieten van een Mc Donalds! Dit vonden de gasten natuurlijk weer geweldig! Na stage zijn Natascha en ik nog even naar een cafeetje bij ons in de straat geweest om nog wat te genieten van het mooie weer en de laatste dagen hier. Ik heb genoten van een piña colada (2 euro!!), maar helaas was de combinatie met de zonnebloempitjes niet zo geslaagd en kreeg ik daarna wat buikpijn.
Gelukkig was dit na een nachtje over, want op donderdag hadden we een afspraak bij Miguel (coördinator). Dit was de laatste keer en er moesten nog wat formulieren ondertekent worden. We hoopten ook te weten te komen of we geslaagd waren op stage of niet. Helaas kon hij ons dit niet vertellen, maar we kregen wel de toestemming om dit te vragen op stage de dag nadien. Ook van Miguel moesten we afscheid nemen en we hadden voor de gelegenheid een klein doosje Mercikes gezorgd. Het was duidelijk dat hij dit niet verwacht had en hij was een beetje ongemakkelijk. Dit vonden wij uiteraard wel grappig! Hij gaf ons ter afscheid echter 2 kussen en nu was het onze beurt om ongemakkelijk te zijn. Boontje komt om zijn loontje zeker? Nadat we bij Miguel waren geweest zijn we naar Café Comercial geweest. Dit is een historisch café in Madrid en ik wou dit zeker eens gezien hebben. We hebben er een terrasje gedaan en zijn daarna door vertrokken naar een plein in Sol. Hier hebben we ons aan een fontein neergezet en hebben we wat liggen zonnebaden. Blijkbaar is dit niet abnormaal want er waren nog vele mensen die er lagen te 'bakken'.
Vrijdag was het dan zover: de laatste stagedag. Ik vertrok op het appartement met veel tegenzin. Afscheid nemen van iedereen op stage viel me niet makkelijk. Ik had voor het personeel een doos Mercikes meegebracht en voor de kinderen spekskes (omwille van kauw- en slikproblemen). Ze waren hier allen opgetogen over en ik kreeg ook nog een zelfgemaakte tekening mee! Mijn stagementor vroeg of ik nog vragen en had en verlegen vroeg ik of ik geslaagd was of niet. Ze begreep niet meteen wat ik bedoelde maar nadat ik had uitgelegd dat we van Miguel mochten vragen of we voldoende hadden of niet, zei ze dat ik met zekerheid geslaagd was! OEF! De opluchting was dan ook groot . Dan was uiteindelijk het moment aangebroken om definitief afscheid te nemen en zo geniepig als ik ben had ik nog een klein doosje Mercikes mee gesmokkeld om aan Susana (mijn stagementor) af te geven. Het was duidelijk dat ze deze verrassing niet verwacht had en ze was even helemaal ondersteboven. Er werd nog geknuffeld en gekust en dan zwaaide ik iedereen uit terwijl ik het centrum verliet.
Eens terug van stage hebben we ons nog neergelegd in het park om nog verder te genieten van het mooie weer. Na een uurtje werd het ons te warm en besloten we naar de fruitwinkel te gaan om wat olijfjes te kopen voor de volgende dag. Omdat het de laatste keer zou zijn dat we in de fruitwinkel kwamen wilden we graag nog een foto met de fruitman. Deze raakte erg enthousiast en wou zijn 'waar' graag op de foto.. Een tros bananen dus.. Wat hebben we gelachen!! Verder zijn we 's avonds terug naar het cafeetje gegaan met ilde, onze kotgenoot. We hebben nog wat bijgebabbeld en het was een gezellige avond.
Zaterdag zijn we naar Parque del Retiro geweest om al liggend op een handdoek te smullen van olijfjes en onze collectie flairs te verslinden. En dit allemaal onder een stralende zon, zalig!!! Natuurlijk kwamen we weer verbrand thuis, maar dat hield ons niet tegen! Vandaag zijn we terug vroeg opgestaan om de bekendste markt van Madrid te bezoeken: El Rastro. Het was hier superdruk, maar wat was het gezellig!! Zoveel leuke kraampjes en een relaxte sfeer. Ik heb er een leuke sjaal gekocht (4 euro) waar ik meteen verliefd op was geworden! (Ja mama, ik weet het, ik ging niets meer voor mezelf kopen, maar dit kon ik niet weerstaan!!) . Eens terug van de markt zijn we naar de bakker gegaan om middageten te kopen. Ik ging voor een empanada met kip en een empanada gevuld met ham, kaas en ananas. Het heeft allemaal lekker gesmaakt en morgen ga ik hier ook ontbijten! Hmm, ik kijk er al naar uit!
Verder heb ik vandaag al een beetje mijn koffer gemaakt zodat ik daar morgen niet te veel over moet panikeren. Dit was dan ook meteen het laatste bericht en ik hoop dat jullie, als lezers, plezier hebben gehad aan het lezen van mijn blog en mijn avonturen! Ik weet allesinds dat Madrid een plaatsje veroverd heeft in mijn hart en dat ik hier een geweldige tijd heb gehad die mij altijd zal bijblijven!! Ik ben dan ook iedereen dankbaar die me de voorbije drie maanden gesteund heeft! Tot in België!! XXX
Dinsdag ben ik nog eens een keertje mee geweest naar de stageplaats van Natascha. Hier heb ik dezelfde man met een arm amputatie terwijl hij spiegeltherapie uitvoerde. Hij moest dan met zijn linkse arm in de spiegel zijn hand openen en sluiten. Tegelijkertijd moest hij met zijn rechterschouder de beweging uitvoeren die nodig is om de hand van zijn prothese te laten openen en sluiten. Zo lijkt het voor hem alsof hij zijn rechterarm ziet (de spiegel) terwijl hij de correcte bewegingen met zijn schouder uitvoert.
Woensdag en donderdag is Natascha dan mee geweest naar mijn stageplaats. Ik kreeg de 'eer' om haar rond te leiden en aan iedereen voor te stellen. Laat ik nu even zeggen dat het niet makkelijk is om iemand op 10 minuten een heel centrum te laten zien en ook nog eens voor te stellen aan iedereen! Zeker niet als het personeel volop bezig is om de kinderen en volwassenen in hun lokaal te plaatsen, enz. Dus het is niet meteen gelukt om Natascha aan iedereen voor te stellen, maar ik heb mijn best gedaan! We hebben ook de kinesitherapie mogen volgen waarbij ik versteld stond van de kennis Engels die de man had! En ik maar denken dat niemand Engels kon! Maar goed, we hebben een uitgebreide uitleg gekregen over een hulpmiddel dat ze een maand geleden hadden aangekocht en het was best interessant om eens te zien hoe ze dit gebruiken.
Donderdagmiddag hebben we dan een eetmoment kunnen volgen bij de logopedie. Ik had dit zelf nog niet volledig gezien, enkel een glimp van opgevangen. Ik moet zeggen dat mijn respect enorm groot is geworden omdat het een kind met erg veel dystonie en dyskinesie betrof. Om de paar seconden begonnen zijn armen dan ook in het rond te zwaaien, duwde hij zijn tong naar buiten, en dergelijke meer... Heel moeilijk om zelf proper te blijven en nog moeilijker om ervoor te zorgen dat het kind effectief iets binnen krijgt.
Donderdag zijn we na stage naar Templo de Debod geweest. Dit is een Egyptische tempel die Egypte 'geschonken' heeft aan Madrid. Ik begon me al spontaan vragen te stellen over hoe de tempel getransporteerd is geweest en we begonnen de vreemdste theorieën hierover te verzinnen! Jammer genoeg konden we die dag niet in de tempel zelf, dus zijn we in het aangrenzende park op een bank gaan zitten. Want het was namelijk superwarm! Dus genieten van het zonnetje hoorde er natuurlijk bij .
Vrijdag gingen we terug naar de universiteit om nog wat dingen op te zoeken in de bibliotheek voor ons eindwerk. Aangezien het nog warmer ging worden was het tijd om dat ene rokje dat ik nog niet mee terug gegeven heb naar België, eens van onder de andere kleren te halen en aan te trekken! Witte benen alom! We werden wel nogal wat aangestaard omdat het blijkbaar vreemd is om nu al een rok zonder kousen *de schande!* aan te trekken. Maar daar trokken wij ons lekker niets van aan!! Nadat we onze informatie hadden opgezocht vertrokken we terug richting de metro. Onderweg kwamen me een salamander of kleine hagedis tegen! Dit is al de tweede keer dat we dit zien op school. Heel erg vreemd, maar niemand lijkt ervan op te kijken. Ik vond het best wel spannend en griezelig tegelijk want ik heb dit soort beesten nog nooit in levende lijve gezien.
's Avonds had ik afgesproken met Alba (een van de studentes) om mee te gaan feesten. Ze ging met haar klas op stap om het bijna einde van de examens te vieren want blijkbaar zaten ze er al middenin! Donderdag hebben ze hun laatste examen. Maar zodus ging ik mee met haar en haar klas om te gaan feesten in een discotheek in Moncloa, die Copernico heet. Voordat ze hier gaan feesten trekken ze hier met zijn allen massaal naar een park of openbare plek om al voor te drinken. Dit doen ze omdat de drank in de discotheken vaak te duur is. Er bestaat een naam voor dit voordrinken, maar die ben ik alweer vergeten. Ik hield het op een beetje Eristoff met heel veel fanta! Gelijk kreeg ik de kans om kennis te maken met de klas van Alba en ik had al wel een paar studenten gezien in de les van vorige week. Hoewel ze allemaal zeiden dat ze niet veel Engels konden, heb ik toch met de meeste een aangenaam praatje kunnen maken en ik vond het leuk dat ik zo opgenomen werd in de groep! Rond half twee vertrokken we richting discotheek en de meisjes mochten gratis binnen! Dat was al een goed begin! Eens binnen begon er vrij veel volk toe te stromen en het werd al snel druk. Ik vroeg aan Alba of het altijd zo druk was en ze begon haast te lachen en zei dat het vanavond net niet druk was omdat we nog niet op elkaar geperst stonden. Gelukkig maar dat het geen drukke avond was, dacht ik. Anders had ik er niets aan gevonden.
De muziek was wel ok, al snapte ik niet veel van al die Spaanse liedjes! Heel af en toe kwam er eens een Lady Gaga of Katy Perry tussen en dan was het natuurlijk uit de bol gaan! Om 4 uur besloten de meisjes om verder te gaan en de bus naar huis te nemen. Alba excuseerde zich omdat het zo vroeg eindigde omdat de feestjes hier normaal duren tot 7 of 8 uur. Stiekem was ik wel blij dat ze vroeger doorgingen omdat ze nog moesten studeren de volgende dag, want ik begon al wel moe te worden. Om half 6 kwam ik dan eindelijk aan op het appartement en dook ik meteen mijn bedje in om te gaan slapen.
Zaterdag gingen we normaal een bezoekje brengen aan Toledo, een stad buiten Madrid. Maar aangezien Natascha nog niet volledig genezen is, ging zij al niet mee en alleen gaan wou ik wel, maar zag ik zowiezo wat minder zitten. Aangezien ik ook zo laat in mijn bed lag, heb ik maar besloten om niet te gaan. Daarvoor zal ik dan nog een keer terug moeten keren naar Spanje .
Voor de rest van de dag zijn we een beetje lui geweest, afgewisseld met werken voor eindwerk. 's Avonds zijn we nog naar een café hier in de straat getrokken waar we al wel een paar keer geweest zijn. We hebben wat gesmuld van de zonnebloempitjes die je hier bij je drankje krijgt en we hebben ons geamuseerd door oxo en galgje te spelen op de (papieren) servetten.
Zondag is filmdag, dus over een paar uurtjes kruipen we gezellig naast elkaar om voor de voorlaatste keer een film te kijken. Maar eerst moet er ook nog wat gewerkt worden, dus tot dat we film gaan kijken is het eindwerk-tijd!
Tot volgende week met meer verhalen over onze laatste week in Madrid!!
De voorbije week was weer een drukke (maar gelukkig ook interessante) stageweek. Dit komt omdat ik woensdag met Natascha mee naar haar stageplaats ben geweest. Zo kon ik ook eens kennismaken met een andere doelgroep dan cerebral palsy. Zij doet stage op een revalidatie-afdeling in een ziekenhuis voor werkongevallen. Die dag kon ik de therapie meevolgen van een patiënt met een amputatie van de arm. Heel interessant om te zien want ik heb nog nooit een amputatie van dichtbij gezien. De therapie bestond eruit dat de man activiteiten moest leren uitvoeren met een dynamische prothese. Verder hebben we nog kunnen zien hoe de ergotherapeut een familielid van een patiënt enkele transfers aanleerde. Ook dit heb ik in België nog niet gezien (hoewel ik wel weet dat het gebeurt), dus het was leuk om te zien hoe de familie betrokken wordt bij de therapiesessies.
Woensdag kwamen ook Ann en Greet, onze docenten vanuit België, aan in Madrid. We hadden 's avonds afgesproken in Sol en zouden daar beslissen waar we naartoe gingen om onze ervaringen al te bespreken. We zijn uiteindelijk terechtgekomen in een broodjeszaak, waar we ook het eindwerk besproken hebben. Ik moest dringend beginnen aan het uitschrijven van mijn theoretisch deel! Het is wel belangrijk te weten dat ik mijn informatie al grotendeels verzameld had Maar deze week heb ik me daar dan ook eens aangezet en er is al een goede start gemaakt. Verder hebben we nog wat bij gebabbeld, onder meer over de spannende vlucht van Ann & Greet! (Ze dreigden namelijk hun vlucht te missen, waarbij bleek dat hun valiezen te veel wogen en ze uiteindelijk hebben moeten beslissen om hun bagage ginder te laten en op handbagage te vliegen!)
Donderdag was de dag van de bijscholingscursus. Ik en Susana hadden afgesproken in het centrum van de bijscholing omdat het niet nodig was eerst naar stage te gaan. Dus met het plannetje dat ik op voorhand gemaakt had vertrok ik 's ochtends goed op tijd naar het centrum. De metro ging vlot, die ben ik immers al gewend, en ik kwam rond 10 voor 9 bovengronds vanuit het metrostation. Ik dacht nog: 'Dat valt goed mee, dan heb ik nog een halfuur om uit te zoeken waar dat centrum is'. Voor de zekerheid vroeg ik al maar aan een vrouw waar de straat was. Zij stuurde me naar links, terwijl mijn plannetje rechts zei. Dilemma! Ik vertrouwde eerder op mijn plannetje (aangezien de Madrilenen de neiging hebben om je totaal verkeerd te sturen) dus ging ik rechts. Kwam ik een straat tegen die niet op mijn plannetje stond... Ok, dan had de vrouw toch gelijk. Dus ben ik maar helemaal teruggedraaid naar de richting die zij gewezen had. Hier kwam ik echter meer onbekende straatnamen tegen. Toch maar eens bevraagd, maar de mensen zeiden stuk voor stuk dat ik in de goede richting aan het wandelen was.. Ondertussen was het al 10 na 9, dus de paniek begon me al een beetje om het hart te slaan omdat ik er graag om kwart na 9 was geweest (de cursus startte om half 10). Tot een mevrouw zei dat ik terug in de andere richting moest wandelen en het daar maar weer moest vragen. *GRMBL* Ik begon al geïrriteerd te geraken dat ik van her naar der werd gestuurd! Dan maar vragen aan een stadwerker die de straat aan het vegen was. Die moet het toch wel weten, dacht ik. Hij stuurde me in de richting die ik eerst was uitgewandeld, zoals mijn plannetje mij ook stuurde. Bleek dat de het centrum was achter de onbekende straat die niet op mijn plannetje stond. Typisch, natuurlijk!! Al lopend kwam ik het centrum binnen en daar was Susana mij aan het opwachten (het was ondertussen 25 na 9). Net op tijd dus! Maar Spanje zou Spanje niet zijn, als de cursus een kwartier later begon... Zo hard gelopen voor niets dus! Maar soit, toch weer wat calorietjes kwijt gespeeld!
De cursus zelf was heel interessant! Het ging over positionering van kinderen en volwassenen met cerebral palsy in de rolstoel. Hierbij werden van allerlei fixatieriemen en harnassen getoond. De cursus werd gegeven door de firma die deze spullen maakt. Groot was dan ook mijn verbazing toen de 'docent' zich voorstelde als Bart van België! Dat had ik helemaal niet verwacht, maar het was best wel grappig. Nadien kon ik ook niet anders dan een klapke gaan doen zoals het een mede-landgenoot betaamt! Hijzelf was ook geshockt en vond het super om een Belg in Madrid te ontmoeten. We hebben nog wat gebabbeld over de verschillen in België en Spanje (voor- EN nadelen) en bij het afscheid nemen gaf hij Susana de raad om goed op mij te passen 'because she is from Belgium'. Bij het afronden van de cursus kreeg iedereen nog een diploma en een poster. Als ik dat maar heelhuids mee naar huis krijg!
Vrijdag gebruikten we weer om naar de bibliotheek te gaan in de universiteit, maar eerst gingen we de les van Ann en Greet meevolgen. Deze ging over expressie en was een samenbundeling van vele technieken die wij gezien hebben in de les Expressie. Het was leuk om eens in een klas te zitten en ik stond er wel wat van te kijken hoe snel de studenten zich op hun gemak voelden en er dan ook geen problemen mee hadden om 'een gek figuur' te slaan. Maar dit had natuurlijk wel een positief effect op de sfeer. Er zaten ook 2 studentes bij van de 4 die we eerder al hadden ontmoet. Met één van deze twee, Rosy, heb ik samen'gewerkt' in de les. Het was super, ook al verstond ik niet veel wat zij zei en zij niet veel verstond wat ik zei omdat ze geen Engels spreekt! Maar ik heb me goed geamuseerd tijdens de les en heel erg moeten lachen met Rosy! Ook onze coördinator Miguel volgde de les mee en hij kon zich echt goed inleven!! Dit zorgde weer voor grappige situaties, waarbij de hele klas plat lag van het lachen . Na de les kwamen we Alba nog tegen op de gang. Zij is ook één van de studentes die we op voorhand hadden ontmoet. Zij was eveneens degene die het meeste Engels sprak. Na een beetje bij gebabbeld te hebben nodigde ze ons uit voor een feestje volgende vrijdag. Ze trekken dan met heel den ergo naar een discotheek om het einde van het schooljaar al te vieren. Hier eindigt het schooljaar over 2 weken, er zijn dan wel nog examens. Dus eigenlijk een pre-examen feestje! Ze ging ons nog op de hoogte houden via mail en ik denk wel dat ik meega om het Madrileense nachtleven te leren kennen.
Na de les zijn we dan nog naar de bibliotheek vertrokken om nog enkele uren voor eindwerk te werken. Ik heb er nog wat goede boeken gevonden, die ik heb uitgeleend. Komende week wordt het dan ook hard werken om al de nodige informatie uit deze boeken te halen want komende vrijdag moeten de boeken alweer binnen!
Zaterdag zijn we naar het commercieel centrum geweest waar ik tijdens stage op een uitstap ben geweest. Ik zei dat ik zeker nog eens terug moest! Hier ben ik op zoek gegaan naar souvenirtjes omdat de tijd begint te korten om deze nog te kopen! Het grootste deel heb ik al gevonden en ik hoop dat ik het allemaal in mijn koffer geperst krijg! We hebben ook nog even halt gehouden bij een bakker. Dit was iets wat ik ook zeker nog gedaan moest hebben terwijl we hier waren: Iets eten bij de bakker! Het is namelijk zo dat er bij de bakker vaak een toog met stoelen staat. 's Morgens en 's middags is het hier dan ook ongelooflijk druk omdat de mensen gewoon hier iets eten van de bakker, samen met een koffie. Ik ging voor een koffie met melk en een 'madalena con manzana' (oftewel: een magdalena met appel). Even genieten van het moment.. En dan weer verder souvenirshoppen! Na de laatste cadeautjes gekocht te hebben, keerden we terug naar het appartement om avond te eten en te skypen met het thuisfront.
Zo zit de week er alweer op en begint het stilaan hier erg te korten!
Nog even een berichtje over het verloop van een drukke, maar geweldige week!
Maandag en dinsdag waren gewone stage-dagen, maar woensdag gingen we met enkele volwassenen van het dagcentrum naar een winkelcentrum om cadeautjes te kopen voor vaderdag (ja, rare datum, ik weet het). Het winkelcentrum was kortweg GI-GAN-TISCH! Hier moet ik gewoon zeker nog eens terugkomen voor dat ik terug naar huis keer. Zoveel leuke winkeltjes! Wijnegem verdween hierbij in het niets... Nog een leuk detail: Overal waar bankjes stonden zaten groepjes oude mannen, geduldig te wachten tot hun vrouwtjes uit de winkel kwamen! Elke keer we bij een winkel kwamen waar de therapeut binnenging om een cadeautje te kiezen (het cognitief niveau van de volwassenen ligt gewoonweg te laag om dit aan hun over te laten), bleef ik bij de gasten buiten staan. De begeleidster dwong me bijna om telkens naar binnen te gaan en een kijkje te nemen. Erg leuk dat ik dit van haar mocht doen, want hoe je het draait of keert, het was toch tijdens stage. Maar zij heeft me ook nog leuke winkeltjes aangewezen waar ik zeker eens naar binnen moest als ik nog eens terug kwam. Supervriendelijk van haar! Ik begin eindelijk te merken dat ik beter contacten krijg met (de meeste) personen op stage. Ik vind het dan ook jammer dat ik nu een betere communicatie met hen krijg, net nu dat de periode er bijna op zit!
Na het 'winkelen' zijn we met de gasten naar .. jawel .. de Mc Donalds geweest! Dit vonden ze natuurlijk geweldig en ze konden haast niet wachten om er naartoe te gaan! Het middageten is hier meestal rond 14.00 uur en de gasten waren al aan het vragen om te gaan eten om 12.30uur. Het vroeg heel wat organisatie om de gasten te plaatsen (rolstoelers) en ze eten te geven, want een aantal moeten gevoed worden. Maar ik vond het super! (ook omdat we daarna zelf Mc Donalds mochten eten ).
Donderdag ben ik na stage een bezoekje gaan brengen aan Plaza Mayor. Dit is een plein wat ik nog niet had bezocht en graag wou zien. Aangezien donderdag vrij goed weer was, was het dus de moment! Het is een mooi vierkant plein dat eigenlijk een binnenplaats is van een historisch gebouw. Hier zijn nu natuurlijk vele terrasjes en restaurantjes. Heel gezellig! Ik heb me daar op een bankje in het zonnetje neergezet, samen met een leesboek. Iets verder was wat straattheater waarbij een man mensen deed verschieten als ze een muntje in het bekertje hadden gelegd. Hier heb ik, samen met andere mensen die bij mij op de bank zaten, heel veel plezier aan gehad om daarnaar te kijken! Mijn 'buren' op de bank hadden er zelf een spelletje van gemaakt om de jongen die naast mij zat te laten verschieten, door wanneer hij wegkeek hem in zijn zij te porren en te schreeuwen. Het lukte ze elke keer en zij kregen, net zoals ik, de slappe lach ervan . Toen ze even later recht stonden hebben ze me nog een leuke dag toegewenst. Daarna ben ik nog eens rond het plein gewandeld en zag ik nog schilders aan het werk. Ik dacht dat dit ook voor te bedelen was en dat je dan je portret kon laten schilderen tegen betaling. Maar nergens waren toeristen te zien of stond er een bekertje om geld in te leggen. Dit waren dus gewoon schilders die op het plein kwamen schilderen. De werken die afgerond waren kon je wel kopen. Er zaten heel wat mooie exemplaren tussen!
Vrijdag hebben we een dagje vrij genomen van stage om naar de bibliotheek van de universiteit te trekken. Hier hoopten we wat literatuur te vinden voor eindwerk omdat er op internet niet veel bruikbaars voor handen is. De bibliotheek is vergelijkbaar met de mediatheek in Geel, al was het hier veel moderner! Enig nadeel: minder computers, gelukkig waren er nog een aantal vrij. Al snel bleek dat ons paswoord verkeerd was en we dus niet konden inloggen op de computers. Na de hulp van de man van de balie mochten we op de 'gereserveerde' computers. Dit zijn de computers waar geen paswoord voor nodig is. De man was erg vriendelijk en kon wel wat Engels. Hij dacht echter van niet want hij excuseerde zich de hele tijd, best wel grappig. Toen we aan het werk gingen kwam hij ons een papiertje brengen. Hij had blijkbaar op zijn computer snel vertalingen opgezocht en getypt wat we moesten doen om te kunnen inloggen op de andere computers. We stonden een beetje versteld dat de man zoveel moeite deed om met ons te kunnen communiceren, dat zijn we hier namelijk niet gewoon!! Maar blijkbaar is het alleen maar nodig om in te kunnen loggen op ons account voor opdrachten van de docenten te kunnen lezen. Aangezien we hier geen les volgen (en dus ook geen opdrachten moeten maken .. oef! ..) hebben we gevraagd of het een probleem is als we dit niet doen. Dat is een hele rompslomp voor niets, want we gaan waarschijnlijk nog maar 2x naar de bibliotheek. Dat was geen enkel probleem, dus vanaf nu mogen we gebruik blijven maken van de gereserveerde computers.
Nadien heeft Miguel (onze coördinator en professor op de universiteit) ons de school nog laten zien, aangezien we de vorige keren hier geen tijd voor hadden. Ook komen volgende week docenten van thuis, namelijk Ann en Greet. Zij gaan ook les geven op de universiteit en zo nieuwsgierig als wij zijn, hadden we gevraagd of het mogelijk was om deze les mee te mogen volgen. Gelukkig mocht dit en het was dus nodig dat we ook het lokaal wisten zijn. Miguel heeft ons dus het gebouw laten zien waar de ergo-studenten les krijgen en waar we moeten zijn voor de les van Ann en Greet. Na de rondleiding hebben Natascha en ik onze bokes opgegeten op een bankje aan de universiteit. (Het is te zeggen ik boterhammetjes en Natascha beschuitjes omdat ze nog steeds sukkelt met maag- en darmontsteking). Nadien zijn we nog even een kijkje gaan nemen naar de winkels in de buurt van de unief.
Zaterdag ben ik vroeg opgestaan om de trein te nemen naar de bergen. Ik had deze al een aantal keer in de verte gezien en wou deze natuurlijk ook eens van dichtbij bekijken. Natascha kon niet mee omdat ze nog te ziek was, dus het werd een hele onderneming in mijn eentje! Ik nam de metro naar het dichtsbijzijnde grote treinstation om daar een ticketje te kopen. Dat lukte allemaal nog goed, ook het perron had ik relatief snel gevonden en aan de hoeveelheid personen met bergschoenen en wandelstokken te zien, zat ik goed! Ik viel wel een beetje uit de toon met mijn jeansbroek, gewone sneakers en oversized handtas (ik heb geen rugzak meegenomen naar hier, dus veel keuze had ik niet!). Daarna volgde een lange rit van 1.5 uur, maar gelukkig ging dit nog snel om. Onderweg werd ik ook wel getrakteerd op prachtige uitzichten van weien met koeien en paarden. Zoals sommigen van jullie wel weten woon ik in het groene Limburg en om dan 3 maanden in een drukke stad te leven, dat vraagt wel enige aanpassing! Ik was dus enorm opgetogen dat ik die beestjes nog eens kon zien! Ja, klinkt vreemd, maar het deed me een beetje denken aan thuis . Aangekomen in het station van Cercedilla moest ik een andere trein nemen die je hoger in de bergen zou afzetten. Ik kon deze echter niet vinden dus besloot ik naar de balie in het treinstation te gaan. Het was hier druk en tegen dat ik aan de beurt was wist de man mij te vertellen dat ik de trein gemist had en dat ik nog tot half 3 moest wachten tot de volgende (op dat moment was het half 1). Ik ben nog altijd niet aangetast door de zon dus ik was nog niet gek genoeg om zo lang te wachten. Ik heb op een kaartje met wandelroutes gekeken en heb daar eentje van uitgekozen om te doen. Dit was een route van 4 km heen en 4 km terug. Het was prachtig om de natuur te kunnen zien, ook al was het een bergwandeling omhoog en dus vermoeiend. Ik had een geweldig uitzicht op andere bergen met besneeuwde bergtoppen. Ik had een lange weg afgelegd om hier te geraken, maar wat was ik blij dat ik het gedaan had! Het was natuurlijk ook mooi weer en dat maakt het natuurlijk nog mooier! Nadien ben ik nog een cola gaan drinken in de bar van het station en moest ik nog een halfuurtje wachten op de trein. Ik besloot dit buiten in het zonnetje te doen. Ik heb toen nog kennis gemaakt met 2 missionarissen vanuit de Verenigde Staten. Het waren een man en een vrouw die al 1,5 jaar in Spanje verbleven om mensen die getroffen zijn door de crisis en geen job hebben, terug aan een job te helpen. Het werkloosheidscijfer ligt hier erg hoog dus het is een geweldig initiatief van hun. Zij wisten mij ook te vertellen dat ik de tweede trein van die ochtend niet nodig had om hoger te geraken, dat ik enkel maar de weg naar boven moest volgen en dan op hetzelfde uitkwam. Jammer dat ik dat niet eerder geweten had, maar ik heb waarschijnlijk een even mooie wandeling gemaakt. Ik heb nog een hele tijd staan babbelen met hun en ik heb ervan genoten om weer wat mensen met een verhaal te leren kennen. De trein kwam al snel, dus het was tijd om weer naar 'huis' te gaan en mijn vermoeide benen wat te laten rusten.
Dat is ook wat ik vandaag van plan ben: rusten. Want er staan nog 3 drukke weken voor de deur met veel werk voor stage en eindwerk, maar ook met uitstapjes en bezoekjes! Want nu ik hier nog maar een dikke 20 dagen ga zijn, wil ik nog zoveel mogelijk genieten van wat Madrid me te bieden heeft!
Het wordt deze keer een wat langer verhaaltje, aangezien ik vorige week niets gepost heb.. Sorry!
Eerst en vooral wil ik mijn collega's op school héél erg hard bedanken voor het kaartje dat zij gestuurd hebben! Het kwam helemaal onverwacht en Natascha en ik waren vol spanning over wie nu een kaartje naar ons beiden zou sturen. Vanzelfsprekend waren we dus heel verrast en heel erg blij dat onze klasgenoten aan ons gedacht hebben! Dus nogmaals bedankt!
Verder werd ik vorige week woensdag op stage opgebeld door Ana, de stagebegeleidster van Natascha. Ze zei dat ik met Natascha naar het ziekenhuis moest gaan. Nu, ik wist dat zij zich die morgen niet zo goed voelde maar nu vreesde ik toch het ergste. Dus ben ik vroeger op stage vertrokken en samen met haar naar 't spoed getrokken. Na 4 uur was het eindelijk onze beurt! Een kwartier later stonden we terug buiten met een medicament en wat tips welk voedsel ze mag eten (maag- en darmproblemen).
Donderdag kregen we bezoek van Monika, een meisje dat bij Natascha op stage gestaan heeft maar waarvan haar stageperiode al is afgelopen. Het was fijn om haar te leren kennen hoewel we niet veel de kans hebben gehad om met haar te praten, aangezien ze het veel te druk had aandacht te geven aan onze kotgenoot. Wel grappig om te zien!
Vrijdag was het dan de grote dag! Na een lange en ongeduldige dag op stage en nog wat uurtjes op het appartement, kon ik eindelijk vertrekken naar de luchthaven om Simon af te halen. Vol spanning stond ik aan de aankomsthal, waar ik al snel achter kwam dat de vlucht een half uur vertraging had. Omdat ik mijn plaats voor de deur niet wou afstaan ben ik er maar blijven staan, een half uur lang. Toen er op het scherm verscheen dat de vlucht van Brussel geland was begon mijn hart toch wel wat sneller te slaan en kon ik niet lang meer wachten. En inderdaad niet lang daarna zag ik zijn bekende gezicht verschijnen!
Wat volgde was een leuk weekend dat veel te snel voorbij ging. We zijn zaterdag wat gaan winkelen, waarbij ik hem wat leuke pleintjes heb laten zien. Simon was niet echt onder de indruk, maar kom . Ik heb ook nog een mooi kleedje van hem gekregen wat, al zeg ik het zelf, mij wel goed staat! Dus nogmaals bedankt daarvoor! 's Avonds zijn we in een echt Spaans restaurant gaan eten, waar Simon steak nam en ik vis. Ik had gehoord dat Spanjaarden echte viseters zijn, dus ik dacht eens even te checken of dat waar was en of ze dit wel goed kunnen klaarmaken. En het was heerlijk! Ik zou er meteen willen teruggaan en hetzelfde eten.
Zondag zijn we met een klein flesje champagne en twee cola-glazen naar Parque de Retiro getrokken. Dit is een groot (en romantisch) park in het midden van de stad. Onderweg hebben we nog olijfjes gekocht en in het park nog wat zelfgemaakte chips. De ideale tapas dus! We hebben ons ergens op een bankje neergezet in het zonnetje en hebben nog genoten van een heerlijke namiddag in het park.
Maandag ben ik na stage Simon gaan afzetten op de luchthaven. We waren wat te vroeg en gingen dus samen nog iets eten. Daar begonnen de traantjes alweer te vloeien. Na het eten nog even voor de gate gewacht en genoten van de laatste minuten die we samen hadden. Daarna heb ik hem zo lang mogelijk uitgezwaaid en ben ik weer naar het appartement vertrokken terwijl hij richting België vloog.
Hierna volgden nog enkele stagedagen waarin wel positieve dingen in zijn gebeurd! Zo heb ik onder andere de goedkeuring gekregen om over twee weken mee te gaan op een (Engelse!) cursus over posturale tonus en zithouding. Dit zegt velen van jullie misschien niet veel, maar voor mij is het erg interessant. Het gaat een beetje over je spieren correct kunnen gebruiken en te controleren om een goede zithouding aan te nemen zonder je evenwicht te verliezen.
Hiernaast heb ik nog meer goed nieuws: Ik heb na 8 weken stage eindelijk mijn eerste activiteit kunnen doen! Voor de ergo's onder jullie, jullie snappen dus wel dat dit extreem lang geduurd heeft! Nu ik heb al genoeg geklaagd over la velocidad (de snelheid) van de Spanjaarden dus ik ben al blij dat ik de activiteit heb kunnen doen.
Verder heb ik ook een hulpmiddel aangeraden in verband met mijn eindwerk en ze gaan mijn advies opvolgen! Ik had dit laten zien door middel van een Belgische website (www.advys.be). Ze gaan het hulpmiddel niet bestellen omdat het wat duur uitkwam, maar ze wouden wel heel graag de site hebben zodat ze het hulpmiddel kunnen bekijken en het namaken. Het gevoel dat ik kreeg dat ze dit echt gingen doen en dat ze mijn raad ter harte namen was onbeschrijfelijk! Ik werd voor het eerst niet behandeld als 'het stagiairke', maar als iemand die een echte inbreng kan doen. Geweldig!
Verder zijn we vrijdagavond terug naar het ziekenhuis getrokken omdat Natascha nog steeds niet beter was. Gelukkig ging het nu al wat sneller vooruit, maar duurde de behandeling weer wat langer omdat ze een infuus aangesloten kreeg samen met een baxter tegen de uitdroging. Laboresultaten wezen uit dat het een gewone maag- en darmontsteking is en dat er verder niets anders aan gedaan kon worden.
Gisteren zijn we dan een gratis (!) museum gaan bezoeken: Museo de ciencias y technología. Wat zoveel wil zeggen als Museum van wetenschap en technologie. Boring denken de meesten waarschijnlijk al. En hoewel ik geen wetenschappelijk licht ben, vond ik het toch wel interessant! Het ging vooral over de evolutie die de meeste voorwerpen hebben doorgemaakt, zoals telescopen, computers, fototoestellen, auto's, fietsen,... Het was een beetje als technopolis maar in het mini mini. Toch leuk om te zien uiteindelijk!
Vandaag hebben we ons geamuseerd met werken voor het school *hiep hoi* en hebben we nog een ontspannend filmpje gekeken. Morgen wacht ons weer een nieuwe stageweek! Ik hoop dat deze evenveel goed nieuws brengt als vorige week! Allemaal duimen!!
Ik wil allereerst even vermelden dat het hier deze week toch wel 20° (en meer) geweest is! Ik heb dan ook vaak zonder mijn jas rondgelopen en soms zelfs enkel in mijn T-shirt! Zalig gewoon! Helaas is het sinds vandaag weer 10° kouder en heb ik dus mijn jas weer nodig. Dit gaat voor komende week zo blijven...
Woensdag zijn we naar het café geweest waar we vorige week met de studenten waren geweest. Op woensdag is hier immers de volledige menukaart aan 1 te verkrijgen. Daar moesten we dus van profiteren! We hebben ons dan tegoed gedaan aan broodjes, frietjes en iets fris om te drinken. Het zat hier ook vol met studenten, wat het een aangename chaotische sfeer gaf.
Nadien zijn we nog even langs de winkelstraat gewandeld en waren we getuige van een toch wel vreemd straattafereel. Er stond een groepje straatmuzikanten jazz te spelen en er waren heel wat mensen hiernaar aan het luisteren. Ikzelf was hier ook wat foto's van aan het maken, tot een groepje meisjes vanuit het publiek voor de muzikanten begonnen te dansen en dit met hun camera opnamen. Natascha en ik stonden er een beetje verbouwereerd naar te kijken, terwijl andere mensen begonnen te applaudisseren en de muzikanten geamuseerd toekeken. Ik vond het wel ferm dat die meisjes dat zomaar durfden, dus heb ik daar ook snel nog even wat foto's van gemaakt!
Verder loopt op het op stage zijn gewone gangetje. Er werd mij wel gevraagd hoe het komt dat België nog steeds geen regering heeft, blijkbaar is dat hier ook bekend en worden er zelfs documentaires over gegeven op de televisie! Ik begin me stilletjes aan te schamen in de regering zijn plaats! Ik heb dus, voor zover mijn beknopte Spaans het toelaat, proberen uit te leggen hoe de vork in de steel zat. Eerst had ik wel moeten uitleggen dat België uit 2 delen bestaat, een Vlaams en een Frans. Want de hoofd-ergotherapeut dacht dat iedereen in België zowel Vlaams, als Frans sprak. Ik heb haar hierin dus moeten teleurstellen... Ik heb gezegd dat één deel Nederlands spreekt en het andere deel Frans en dat deze 2 delen niet zo goed overeen komen en er daarom geen regering gevormd kan worden. (heel simplistisch uitgelegd, ik weet het)
Daarnaast is er ook nog een nieuwe stagiaire aangekomen op stage. Zij is een Spaanse ergo-studente die ook in het derde jaar zit. Ze spreekt geen Engels, dus contact met haar leggen verloopt niet zo makkelijk. Maar we zijn samen naar de metro gewandeld en we hebben toch wel wat kunnen babbelen. Zo heeft zij uitgelegd dat 2 studenten van haar jaar nu op buitenlandse stage in Brugge zijn. Ze heeft me ook uitgelegd hoe ik bij de bergen, die ik elke dag in de verte zie, moet geraken. Dit vond ik wel erg vriendelijk van haar!
Zaterdag zijn we naar Puerta Del Sol getrokken om ons eens goed te laten gaan! Ik ben éindelijk de handtas gaan kopen waar ik al 3 weken over aan het twijfelen was. En maar goed ook, want nog geen uur later begaf de lits van mijn oude handtas het, dus moest ik deze nog de hele tijd in mijn hand vasthouden.
Omdat het op zaterdag ook +20°C was, besloten we om een ijsje te gaan eten. Binnengekomen bij het ijssalon zag ik dat een potje met 2 bollen ijs 3.50 kostte. Dat kon maar beter goeie crème zijn! Toen ik echter mijn potje in mijn handen kreeg, werd mij wel duidelijk waarom één potje zoveel kostte. De 2 bollen die erin zaten kon je vergelijken met 3,5 bol thuis! Ik heb dus ferm mijn best moeten doen om het op te eten, maar het was zo lekker dat ik er geen drup van kon overlaten!
Op het plein waar we het ijsje gekocht hadden was het erg druk en het viel me op dat vele mensen een vlag of een spandoek vast hadden. Enkelen waren ook op fluitjes aan het blazen. Natascha dacht aan carnaval, maar ik dacht eerder aan een opstand. Achteraf heb ik aan ilde gevraagd of hij hier meer over wist. Hij wist ons te vertellen dat het een opstand was van het luchthaven-personeel. Hier is de crisis volop aan de gang en de regering wil van de publieke Madrileense luchthaven een privé luchthaven maken. Hierdoor zouden vele mensen hun job verliezen en vandaar het protest.
ilde had voor ons ook een cadeautje. Hij was namelijk dezelfde dag naar een museum over het ontstaan van het vliegtuig geweest. Hij had voor ons elk een boek van de souvenirwinkel meegegeven. Heel leuk, maar ook in het Spaans. We gaan dus wel wat vertaalwerk hebben! Maar ik vind het wel sympathiek dat hij aan zijn roomies gedacht heeft .
Verder begin ik het volledige menu van de Starbucks al wel te kennen. We stoppen hier regelmatig om iets te drinken en ik heb mijn favoriete koffie gevonden (ja ja, koffie!): Mocca blanco. Koffie met melk en witte chocolade.. Mm heerlijk!
Vandaag hebben we nog een film gekeken en hadden we afgesproken om met een meisje van Natascha haar stageplaats churros te gaan eten. Zij kon helaas niet komen omdat ze de dag ervoor iets te hard gefeest had zodat ze nu niet naar buiten kon. Dus trokken we maar met ons tweetjes naar Puerta del Sol. Daar hebben we nog wat rond gekuierd en nieuwe plaatsjes ontdekt. We zijn dan nog een kleine bar ingedoken waar ik een wafel met warme chocoladesaus heb gegeten, heerlijk! We vonden dat we na een week goed voor eindwerk gewerkt te hebben, dit wel verdiend hadden!
Zo, de week zit er alweer op en morgen begint een nieuwe en helaas ook koude stageweek.
Oh voor ik het vergeet! Ik wil graag iedereen bedanken die mijn blog volgt! Het moet niet makkelijk zijn om telkens zo een grote stukken tekst te verwerken en te blijven lezen .
Zoals de titel al laat weten hebben we hier nog maar 50 dagen te gaan. De tijd gaat ontzettend snel en zeker de weekends vliegen voorbij!
Deze week was het er echter niet bij om met een mooie zonsopgang naar stage te wandelen. Het is hier een prachtig Belgisch weertje geweest.. Met andere woorden: het heeft hier de hele week gezellig geregend. Door de week hebben we dan ook niet erg veel gedaan buiten boodschappen en onze was.
Op stage loopt het zijn gewone gangetje nog. Ik ben nog niet aan mijn activiteiten van mijn volgcliënt kunnen beginnen omdat zij ziek was en in het ziekenhuis lag... Waarschijnlijk ligt zij ook volgende week nog in het ziekenhuis dus dan kan ik nog steeds niet beginnen aan die verslaggeving. Dit is best wel frustrerend en ik begin eraan te twijfelen of het niet beter is om gewoon een andere volgcliënt te kiezen. (eentje die niet zoveel ziek is!)
Tegenover deze tegenslag staat wel dat ik al één observatie heb kunnen doen voor mijn eindwerk ('Op welke manier bevordert men de zelfstandigheid van kinderen met cerebrale parese in Madrid, met betrekking tot de specifieke ADL-taak toilet?'). Dus aan mijn eindwerk ben ik gelukkig wel al kunnen starten! (al betekent dat helaas wel veel werk vanaf nu!)
Op stage krijg ik sinds deze week ook plots veel meer verantwoordelijkheid, wat ik wel leuk vind! Ik heb een therapie kunnen uitvoeren, al was dit wel onder leiding van Susana, mijn begeleidster. Nu ga ik weer iets liever naar stage, wetende dat ik niet de hele dag op een stoeltje moet zitten en kijken (geloof mij, hier wordt je ontzettend lui van!). Het blijft nu 's ochtends een verrassing wat ik die dag mag doen.
Dit weekend hadden we ook afgesproken met vier studenten van het eerste jaar ergotherapie hier. Ik vond het wel spannend omdat ik altijd wel graag nieuwe mensen leer kennen. We hadden afgesproken aan een metrohalte en er stonden ons 4 meisjes op te wachten. Gelukkig hadden we niet zo lang moeten zoeken achter hun. Na heel wat gekus besloten we om naar gran via te gaan (de winkelstraat) en daar ergens iets te gaan drinken. Tijdens de metro-rit hebben we verder kennis gemaakt en hebben de meisjes ons uitgehoord over onze ervaringen in Spanje, de stage en de studies in België. Omgekeerd hebben wij hun dan uitgehoord over het Spaanse leven, het eten en de studies hier. We zijn dan iets gaan drinken en een hapje gaan eten in een gezellig café. Hier moest je een bonnetje invullen met wat je wou hebben, afgeven en dan riepen ze je naam af en mocht je je bestelling gaan afhalen. Lekker handig! Terwijl we zaten te smullen hebben we nog verder gebabbeld en ook facebook-adressen uitgewisseld. Nadien zijn we samen op de metro gestapt en onderweg hebben we afscheid van elkaar genomen met de belofte dat we zeker nog eens iets zouden moeten doen samen . Na afloop had ik wel een goed gevoel. Het waren echt leuke meisjes, al konden ze niet allemaal Engels. Maar ik ben zeker van plan om nog eens met hun af te spreken!
Nadien zijn Natascha en ik nog naar de Carrefour gegaan om kaastaart te kopen. Naar het schijnt zou dat hier hemels zijn en toen we er 's avonds een stukje van proefden kon ik niet anders dan hiermee akkoord gaan! Ik had er wel een opgezwollen buik van, maar het was wel de moeite waard!
Vandaag heb ik de hele tijd voor eindwerk gewerkt en zo meteen gaan we gezellig met een zakje chips film kijken. Nadien gaan we voor het eerst écht proberen te koken op het gasvuur hier. Wat eten we vandaag? Spaghetti, spaghetti, spaghetti! Het zal deugd doen om eens echt klaargemaakt eten te kunnen eten.
Morgen begint een nieuwe stageweek en ik kijk wel uit naar komende week want volgens het weerbericht zou het vrijdag 20°C worden! Zalig! Hier kijk wel naar uit! Ik laat jullie volgende week zeker weten of het echt wel 20° is geweest, want hier weet je maar nooit!
En dit is niet het enigste waar ik naar uitkijk. Simon komt namelijk over 2 weken op bezoek! Ik moet jullie dus niet vertellen dat ik aan het aftellen ben tot wanneer zijn vliegtuig land Nog 12 dagen te gaan!
Deze week merkte ik bij het naar stage gaan enkele dingen op. Waar ik enkele weken geleden nog in de pikkedonker naar stage vertrok, wandel ik nu 's ochtends met in de verte een prachtige zonsopgang die de lucht mooi roze kleurt. Ook bij het terugkomen van stage merkte ik een vreemd geluid op. Na mijn Ipod uit te zetten hoorde ik dat dit het gezellige kwetteren van wel 30 vogels met een felgroene vacht, in één boom was. Het deed wel deugd om naar dit schouwspel te kunnen kijken, want veel natuur kom je hier niet tegen. Nadien heb ik me met mijn leesboek ergens in een park neergezet om wat van het zonnetje te genieten. Ook hier vond ik het geweldig om rondom mij te kijken naar de mensen die passeerden. Iets verder was er een kleine speeltuin waar een opa zijn kleinkind op de schommel zette en zijn kleinzoontje begon te duwen. Het valt me op dat de oudere generatie hier veel actiever is. Ze wandelen soms zelfs sneller dan ik!
Ook was er een groepje jongeren die wat honden uit lieten, waaronder een puppy die verzot was op de schoenen van één van de jongeren. Grappig om te zien!
Diezelfde avond heb ik Nala (mijn hond) op Skype kunnen zien. Het was schattig om te zien dat ze mij hoorde, maar niet verstond dat ze me niet kon zien. Mama vertelde dat ze in de kamer op zoektocht is gegaan naar mijn 'schuilplaats'. Een beetje triest, maar ik ben al blij dat ze me niet vergeten is!
Zoals de titel al vermeld heb ik ook kennis gemaakt met enkele Spaanse gewoontes. Zo ben ik in een plaatselijke fruit- en groentewinkel wat olijfjes gaan halen en bij de beenhouwer wat serranoham. De olijfjes waren echt superlekker! Veel beter dan degene in België, dus in het winkeltje zien ze me zeker nog eens een keertje terug! De serranoham was niet slecht, maar niet echt mijn ding. Ik denk wel dat mijn papa er verzot op zou zijn .
Deze week kwam ook Dominique ons een bezoekje brengen, helaas zonder elektrisch vuurtje omdat het niet in de koffer paste.. Maar we zijn vrijdagavond toch evengoed naar een churros-restaurantje in het centrum getrokken. Dit was ergens in een smal en afgelegen straatje, maar het was er erg gezellig! Het restaurant bevatte maar 6 tafeltjes, waarvan we gelukkig nog eentje konden bemachtigen. De bediening was heel vriendelijk en de churros lekker! We gingen helemaal voor de Spaanse gewoonte en namen churros met gesmolten chocolade. De meesten voelen nu misschien hun maag al omdraaien maar ook tot onze verrassing was dit toch wel lekker en de kans bestaat dat we dit ook nog eens opnieuw doen!
Zaterdag hebben we afscheid genomen van Jordy, waarna we lekker met z'n drietjes zijn gaan shoppen. Ik kon nog wel wat T-shirts gebruiken omdat ik er maar 3 bijhad en de temperaturen toch stilletjes aan naar boven klimmen. Dus heb ik nog kunnen genieten van de solden die hier 3 maanden duren en heb ik nog 2 T-shirts gekocht waarvan eentje een deel van mijn geld gaat naar de vereniging van borstkanker (pink ribbon). Dus toch alweer een goede daad gedaan!
's Avonds zijn we ilde (onze kotgenoot) zijn verjaardag gaan vieren in een bar. Er waren ook wat vrienden van hem daar en ik vond het leuk om met hen kennis te maken. Het was er ook gezellig want er kwam natuurlijk ook eten aan te pas! Er werden verschillende schotels besteld (ik had geen idee wat, ik kon helemaal niet uit aan de menukaart) en alles werd op grote borden op tafel gezet. Ieder kreeg een vorkje en mocht dan gewoon eten van de schotels. Dit was even aanpassen maar ik vond het allemaal geweldig! Natuurlijk speelde het feit dat er frietjes op die borden lagen daar ook wel een rol in, want ik mis die Belgische fritten toch wel! Wat er ook op één van de schotels lag was varkensoor.. Toen ik dit hoorde trok ik natuurlijk meteen een lelijk gezicht, maar ik wou het toch eens proberen! De smaak viel op zich wel mee want het deed me denken aan spek. Maar het gekraak dat gepaard ging met het knabbelen vond ik heel wat minder, dus mijn vork is voor de rest van de avond niet meer in de buurt van die schotel gekomen..
Na een aantal uurtjes geslapen te hebben moesten we om 5 uur er alweer uit om naar de luchthaven te vertrekken en Dominique uit te gaan zwaaien. We vonden het leuk dat ze op bezoek was gekomen en jammer dat ze alweer weg moest!
Nadien zijn we terug in ons bedje gekropen om de uurtjes slaap terug in te halen, waarna we tegen de middag zijn opgestaan om nog wat verder aan ons verslag/eindwerk te werken en ter ontspanning een filmpje hebben gekeken. Daarna hebben we onze was gedaan en geconcludeerd dat we te weinig plaats hadden om al onze was fatsoenlijk te laten drogen. Dan ben ik maar creatief geweest en heb wat kledingstukken over de baar van het gordijn gehangen en wat kapstokken vol gehangen met sokken. Onze kotgenoot stond er een beetje verbaasd naar te kijken toen hij zag wat er allemaal aan de hand was. Tja, nood breekt wet!
Op stage verliep het deze week weer even helemaal anders! Dinsdag kwam ik aan op stage, bleek dat mijn stagebegleidster Susana, afwezig was. Het zag er ook niet naar uit dat ze nog ging terugkomen deze week. Ik kreeg meteen een paniek-reactie omdat de rest van de ergo's niet zo goed of zelfs helemaal geen Engels kan. Ook zat ik dan vast met verslaggeving en eindwerk want ik kan niet met haar overleggen. Maar goed, dan maar meelopen met Susana A. die tenminste nog een beetje Engels kan. Het was wel tof om eens een andere therapeut bezig te zien, omdat zij veel bezig is met de ADL-taak aankleden.
Nadien mocht ik ook nog een activiteit in het gloednieuwe audio- en visuolokaal meevolgen bij Vicky. Zij is de hoofd-ergotherapeut en kan geen woord Engels. Met haar had ik ook het minste contact gehad. Gespannen zat ik dus te kijken wat ze allemaal aan het doen was. Ik had zoveel vragen maar durfde ze niet te stellen omdat ik ze niet kon verwoorden! Plots begon ze zelf te vertellen en ik was natuurlijk meteen aandachtig. Ik kon eruit opmaken dat ze vertelde dat ze geen engels kon, maar dat ze in het Spaans ging proberen uit te leggen wat de problemen waren bij het kind en wat ze eraan wouden doen en hoe ze dit wilden doen. Als ik het niet snapte mocht ik haar altijd onderbreken. Ze heeft het vervolgens uitgelegd en hoewel ze een paar keer heeft moeten herhalen (en ook gebaren heeft moeten gebruiken) bleef ze met enthousiasme herhalen. Dit vond ik wel ontzettend ferm van haar! Ik had altijd een verkeerd beeld van haar gehad dat ze zoiets had van 'Jij bent een buitenlander dus ik praat niet met u, trek uw plan maar'. Hier had ik me dus duidelijk even in vergist!
De dagen nadien volgde ik afwisselend therapie bij haar en bij Roberto omdat ook Susana A. ziek was gevallen. Eerlijk gezegd vond ik dit niet heel erg omdat ik zo de kans kreeg om meer contact op te bouwen met Vicky en Roberto. Ook begin ik hierdoor wat meer Spaans te begrijpen.. Maar helaas nog steeds niet te spreken .
Vrijdag was er een daguitstap gepland waarbij we kinderen van een normale lagere school zouden laten ervaren hoe het is om met de problemen van een CP-kind te functioneren. Doordat er 2 ergo's afwezig waren kreeg ik de volledige verantwoordelijkheid over 1 activiteit, namelijk de gevoelsproblemen. Er was een doos met van allerlei voorwerpen in, gaande van stukken fruit, tot kopjes, tot bestek,... De kinderen moesten handschoenen aandoen, werden geblinddoekt en moesten op de tast op zoek naar 1 voorwerp en raden wat het was. Ik was alweer in paniek omdat ik de oefening niet kon uitleggen dus heb ik aan Martha (een leerkracht van ons centrum, zij kwam helpen) gevraagd of zij even kon uitleggen wat de bedoeling was. Er was enorm veel chaos omdat er gewerkt met een doorschuif-systeem van 4 oefeningen en er in de klassen steeds 30, 40 en soms zelfs 50 leerlingen zaten! Om toch een beetje structuur te hebben (iedereen wou eerst en begon te roepen 'mag ik eerst!!'), heb ik afwisselend een jongen en dan een meisje aan de beurt laten komen. Dit verliep steeds vlotter en tot mijn verbazing konden de meeste kinderen wel Engels! Het was wel even verschieten toen er duidelijk gemaakt werd dat het de bedoeling was dat 300 kinderen op 1.5 uur alle oefeningen gedaan moesten hebben. Stress! Maar uiteindelijk is het gelukt en Vicky kwam me erna feliciteren dat ik het er zo goed vanaf had gebracht . Dit was enorm leuk om te horen! Daarna nog samen met Vicky naar de metro gewandeld en daar afscheid van elkaar genomen.
Dit weekend hadden we ook bezoek van Lotte, een oud-klasgenoot die al is afgestudeerd. Vrijdag zijn we op stap geweest naar een disco-pub hier in de buurt. Het was er erg gezellig eens het feestje begon! De muziekstijl is vrijwel hetzelfde als bij ons, al is er wel meer salsa-muziek en muziek van Spanje zelf. Het was er ook niet erg druk, genoeg plaats om zelf een danske te placeren . We hebben ook met een aantal mensen gebabbeld en het valt me op dat als ik mezelf voorstel mijn naam spontaan in Carolina veranderd.. Ook op stage moet ik erop aandringen dat ze mij CarolieN moeten noemen.
Zaterdag zijn we het wassenbeelden-museum gaan bezoeken. Dit was super om te zien! Ik denk niet dat het even goed is als de Madam Tussauds in Londen, maar toch leuk om op de foto te kunnen gaan met Johnny Depp en Barack Obama!
Nadien op het appartement nog snel iets gegeten en weer naar een cafeetje vertrokken om een afscheidsdrink te houden want Lotte ging alweer naar huis! Hier kregen we bij de drankjes een bekertje vol met zonnebloem-pitjes. Veel gezonder om van te snoepen dan die gezoute nootjes van bij ons!
Hierna hebben we afscheid genomen van Lotte, zij vertrok naar de luchthaven om daar nog een paar uurtjes te slapen en dan het vliegtuig te nemen. Langs deze weg wil ik haar nog bedanken voor het bezoek en het leuke weekend!!
Vandaag werk ik weer stap voor stap verder aan verslaggeving. Heel wat minder plezant, maar dat moet ook gebeuren!
Nu kunnen we weer uitkijken naar donderdag want dan komt ons volgende bezoek: Dominique! Ik kijk er al naar uit.
Nog enkele feitjes:
Wist je dat...
- Sommige Spanjaarden geen paëlla lusten?
- De Mc Donalds hier 1 euro goedkoper is?
- Je hier gratis mayonaise en ketchup bij krijgt?
- Het hier 's ochtends nog vriest, maar namiddag een aangename temperatuur van 10 - 15°C is?
- Het hier niet verboden is om na 22.00 uur te claxoneren?
- Dit erg storend is?
- Madrid erg vuil kan zijn door de hoeveelheid hondenpoep op de straat?
- België nog heel wat kan leren van het metrosysteem hier?
- Er enorm veel bewaking en controle is op de metro? Zwartrijden uitgesloten!
- Hier geen fietspaden zijn en dus ook geen fietsers?
- Feestjes hier pas goed starten tegen half 3 in de ochtend?
- Ik meteen herkend wordt als buitenlander door mijn blauwe ogen?
- Madrid veel te groot is om helemaal te zien in 3 maanden?
Foto 1: Plaza España (let op het bevroren vijvertje)
Foto 2: Voor Palacio Real
Foto 3: Palacio Real
Foto 4: Voor Palacio Real
Foto 5: De strijk!
Foto 6: Hoofdingang van stage. Gelijkvloers: Dagcentrum, eetzalen, badkamers jongens/meisjes, polyvalente zaal en directie.
Eerste verdiep: school met 5 klasjes van telkens 4 kinderen, badkamers jongens/meisjes en nog meer directie.
Tweede verdiep: revalidatiecentrum met 2 ergo-lokalen, 2 kine-lokalen, 2 logo-lokalen, kleedkamers, audio-kamer en eetzaal voor personeel.
Foto 7: De net aangepaste orthese van een jongen met CP.
Foto 8: Dezelfde jongen die cognitieve therapie krijgt. Hij moet aan de hand van het plannetje het autootje nabouwen. In de blokjes zitten magneten zodat het makkelijker word om ze op elkaar te zetten. Toch had hij regelmatig nog wat hulp nodig.
Foto 9: Het grote ergo-lokaal. Hier staat het meeste materiaal. Er is nog een kleiner ergo-lokaal maar daar wordt vooral administratie gedaan.
Nadat we bij Miguel waren geweest zijn we naar Café Comercial geweest. Dit is een historisch café in Madrid en ik wou dit zeker eens gezien hebben. We hebben er een terrasje gedaan en zijn daarna door vertrokken naar een plein in Sol. Hier hebben we ons aan een fontein neergezet en hebben we wat liggen zonnebaden. Blijkbaar is dit niet abnormaal want er waren nog vele mensen die er lagen te 'bakken'. 
. Dan was uiteindelijk het moment aangebroken om definitief afscheid te nemen en zo geniepig als ik ben had ik nog een klein doosje Mercikes mee gesmokkeld om aan Susana (mijn stagementor) af te geven. Het was duidelijk dat ze deze verrassing niet verwacht had en ze was even helemaal ondersteboven. Er werd nog geknuffeld en gekust en dan zwaaide ik iedereen uit terwijl ik het centrum verliet.
. Eens terug van de markt zijn we naar de bakker gegaan om middageten te kopen. Ik ging voor een empanada met kip en een empanada gevuld met ham, kaas en ananas. Het heeft allemaal lekker gesmaakt en morgen ga ik hier ook ontbijten! Hmm, ik kijk er al naar uit!
. 
Ik hield het op een beetje Eristoff met heel veel fanta! Gelijk kreeg ik de kans om kennis te maken met de klas van Alba en ik had al wel een paar studenten gezien in de les van vorige week. Hoewel ze allemaal zeiden dat ze niet veel Engels konden, heb ik toch met de meeste een aangenaam praatje kunnen maken en ik vond het leuk dat ik zo opgenomen werd in de groep! Rond half twee vertrokken we richting discotheek en de meisjes mochten gratis binnen! Dat was al een goed begin! Eens binnen begon er vrij veel volk toe te stromen en het werd al snel druk. Ik vroeg aan Alba of het altijd zo druk was en ze begon haast te lachen en zei dat het vanavond net niet druk was omdat we nog niet op elkaar geperst stonden. Gelukkig maar dat het geen drukke avond was, dacht ik. Anders had ik er niets aan gevonden.
. 
Toch maar eens bevraagd, maar de mensen zeiden stuk voor stuk dat ik in de goede richting aan het wandelen was.. Ondertussen was het al 10 na 9, dus de paniek begon me al een beetje om het hart te slaan omdat ik er graag om kwart na 9 was geweest (de cursus startte om half 10). Tot een mevrouw zei dat ik terug in de andere richting moest wandelen en het daar maar weer moest vragen. *GRMBL* Ik begon al geïrriteerd te geraken dat ik van her naar der werd gestuurd! Dan maar vragen aan een stadwerker die de straat aan het vegen was. Die moet het toch wel weten, dacht ik. Hij stuurde me in de richting die ik eerst was uitgewandeld, zoals mijn plannetje mij ook stuurde. Bleek dat de het centrum was achter de onbekende straat die niet op mijn plannetje stond. Typisch, natuurlijk!! Al lopend kwam ik het centrum binnen en daar was Susana mij aan het opwachten (het was ondertussen 25 na 9). Net op tijd dus! Maar Spanje zou Spanje niet zijn, als de cursus een kwartier later begon... Zo hard gelopen voor niets dus! Maar soit, toch weer wat calorietjes kwijt gespeeld!
Dat had ik helemaal niet verwacht, maar het was best wel grappig. Nadien kon ik ook niet anders dan een klapke gaan doen zoals het een mede-landgenoot betaamt! Hijzelf was ook geshockt en vond het super om een Belg in Madrid te ontmoeten. We hebben nog wat gebabbeld over de verschillen in België en Spanje (voor- EN nadelen) en bij het afscheid nemen gaf hij Susana de raad om goed op mij te passen 'because she is from Belgium'. 
). 
Het wordt deze keer een wat langer verhaaltje, aangezien ik vorige week niets gepost heb.. Sorry!
.
. We hebben ook met een aantal mensen gebabbeld en het valt me op dat als ik mezelf voorstel mijn naam spontaan in Carolina veranderd.. Ook op stage moet ik erop aandringen dat ze mij CarolieN moeten noemen.
