Owkey ..... Een heel schooljaar is er voorbij gegaan ..... pff .... well.... i'm back, for now ..^^'
Ok wat heb ik allemaal geleerd dit schooljaar? ... bijna de gehele muziekgeschiedenis van de begin der tijden tot de 20ste eeuw. alle verschuillende kunstvormen van de 20ste eeuw. Eeeeennnnn dat ik misschien dislexie heb....yep
Nu voor alle mensen (wat misschien 5 .... max) die mijn blog lezen. mijn excuses voor mijn slechte gramatica en spelling en ja ik werk er momenteel aan .... en ook ik heb ontdekt dat de hulp in mijn school niet zo denderend is.
Ik heb tot 5 maal toe een bericht proberen te sturen naar de persoon die de lysdexie testen aflegt en geen antwoord. ook al zeker 3 maal gebeld... en ngo steeds geen antwoord. maar het kwam zelfs te laat want mijn examen van taal is al voorbij.....
Maarjah , on the plus note... ik heb officieel een boyfriend :) yay yay *confetti* yay :p voor diegene die het nog niet wisten. ik ben Bisexueel :) wat niet betekend dat ik met allen en iedereen naar bed gaat dat een hartslag heeft en een gaatje heeft .... maar eerder dat ik het niet erg vind dat iemand een man of een vrouw is :) zolang ik maar van hem/haar hou is dat alles voor mij :)
ook op de een of andere manier ben ik terug runescape aan het spelen ..... tijdens de exames dan nog wel #thuglife B) ik denk er zelfs over om een abonnement te beginnen.
dat is voor voor een serieuze stap eigelijk. wel ... i heb al eerder abonnementen gehad op game boekjes en World of warcraft. maar runescape blijft iets anders ... ik heb er vroeger VEEEELLLLL uren aan gespendeerd. maar enkel op de free version (wat ik nu ook aan het doen ben.) en toen heb ik veel afgevraagd om mijn zakcentjes te spenderen aan zo'n abonnement. toen was dat nog maar 5 euro voor een jaar ... en nu kost het al 8,50 in de maand. wat op zich niet veel is vergeleken met world of warcraft 13 euro de maand. en vroeger was dat zelfs 20 euro in de maand voor WOW.
Maar nu dat ik zelf overweeg om een account te maken op runescape is een even grote stap om op kot te gaan. het is terug een spaje zetten waar ik vroeger niet durvde over heen gaan. nu kan ik het betalen en ik heb wel wat tijd om het te spelen ...
Het zijn zo van die stappen die je zet en dat je doet terug denken aan je begin. Alsof je voor verspringer aan het trainen bent en dat je vroeger niet verder dan een meter kon springen. en nu spring je moeiteloos 2 meter. Het zijn zo van de momenten waarin je zelf bewust wordt dat je aan het groeien bent. dat je iets wijzer en verstandiger wordt. Dat je eindelijk begrijpt dat je niet veel wist zelf al kon je alle Franse vervoegingen.
Voor mij is een abonnement aankopen helemaal op mijn eigen weer zo'n stap.
7 u...... waarom heb ik ook die ringtone gekozen voor
wekker... pff ...
Half in slaap nog uit bed kruipen om dan mijn badjas aan te doen en aar beneden
te gaan voor de douche ..... die nog vol me stof ligt van de werken. Warm water
werkt tenminste .
Eerste school dag . Weeel school . Eerder bijscholingscursus, maar toch,
eerste keer dat ik mijn medeleerlingen ga zien. Moet er om 9 uur zijn hmm.
7u30 . Ga nog wel eerst naar de bakken voor een brood. Begint die ineens Turks
tegen mij te praten . Tja een gewoonte waarschijnlijk.
Boven boterhammen gesmeerd en nog vlug even facebook gecheckt voordat ik
vertrek. 8U . Hmm misschien wat vroeg maar wie weet is er wel een omleiding
en wie weet hoe lang da fietsen is ik vertrek nu maar voor de zekerheid
. Zoals de meeste onder jullie misschien wel door hebben..
ik kan nogal excentriek zijn en voor de goede lezers onder ons hebben ook
gelezen dat ik een persoonlijkheid heb dat u ofwel graag hebt of juist niet. Dus
ik zat al onderweg 5000 situaties te bedenken hoe alles kan gaan. De meeste
waren ni zo positief geëindigd. Ik heb altijd de neiging om de plezante te
zijn. Mensen entertainen zit gewoon in mij. Een grote clown zal ik maar zeggen.
Shit drie kwartier te vroeg pfff en nergens leven te bespeuren . Dan maar
even op de bank zitten. Een vrouw loopt daar wat rond te bellen. Allemaal mannen
rijden op de parking . En iedere man kan de leerkracht zijn nog 2 meiskes . De
ene met ene gitaar . hey, ook voor de notenleer hier? beide lachen ja
zegt er ene.
Whoo hoo eerst contact . Nu de rest nog. Een voor een
beginnen ze toe e stromen en iedereen probeert elkaar te begroeten wat
uiteindelijk oploopt in akward silences een regel: wanneer er 4 seconden een
plotse stilte valt . Dan pas is het akward.
Gelukkig is de leerkracht er en laat ons binnen in de klas
wat nog meer leid tot akward silences tot de leerkracht eindelijk begint met les.
Ritmes ritmes ritmes enzenz .
PAUZE
een voor een schuifelen we weer buiten voor akward silences. Alsof iedereen
schrik heeft om iets te zeggen. Er is wel een van meiskes dat steeds vragen stelde
zoals wat is je tweede vak of waar wonen jullie of welk instrument bespeel
je wat echt wel goed is maar dan kwam ze bij mij ik speel piano sax drum
en ik zing. Ik zit zelfs in een musical die laatste zin was er l uit voor ik
het wist. Ik had al verhalen gehoord dat sommige mensen musical echt ni zo goed
vinden . Maar da meiske lachte enkel Musical? Echt? Wauw en welke musical. En
dan begon de bal te rollen. Ik begon over de musical te praten waarin ik zat en
iedereen zat te luisteren en iedereen begon ok mee te doen. Het ijs was
officieel gebroken. En beetje bij beetje liet ik mijn eigen aard zien. Ik begon
zotter en zotter te doen, toen uiteindelijk ik zeer extrovert aan het doen was.
En bijna iedere keer als ik een mop maakte waren ze aan het lachen ..LACHEN
:D
ik was zo blij. Ik weet dat de tests nog niet voorbij waren. Maar er zijn er al
die mij echt graag hebben, zelf al een paar mensen die naar de musical willen
zien omdat ik er in zit. Nu weet ik net dat ze dat zeggen omdat ze me ECHT tof
vinden. Of gewoon omdat er iemand van de klas er in zit.
Maar ja om 12 uur zijn we door gegaan en heb ik nog met een aantal iets gaan
drinken in een café. Waar de ene grap na de andere de rest aan tafel doet
lachen. Met afwisselende serieuzere gespreksonderwerpen natuurlijk .. men dat
maakte sommige moppen wel goed.
Een voor een gingen ze naar hun treinen waardoor ik alleen naar mijn kot ben gegaan.
Maar in plaats van het eenzame gevoel dat ik soms heb nadat ik met mensen heb
afgesproken. Dat gevoel dat ze precies blij zijn van me af te zijn of dat het
constant met akwards silences was wel .. deze keer niet J ik ben met een
glimlach door gent gereden. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik nog nooit
zo thuis gevoeld in een groep. Allemaal muzikanten rondom mij die niet raar
naar mij kijken als ik eens extrovert doe of nog maar zeg dat ik musical doen. Geen
mensen die zeggen dat ik te ver ga. Of nog erger die niks zeggen maar waar ik
toch bij voel dat ik te ver ga.
Dit zal een schoon jaar worden. En hopelijk de andere twee jaren net
hetzelfde
For what is a man, what has
he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels and not THE WORDS
of one who kneels Frank Sinatra
De afgelopen dagen heb ik niets anders gedaan dan boeken en papieren
gesorteerd. Wel nu moet ook al het grote gerief mee zoals matrassen, computers,
kleren, gommen, potloden, douchegel, nietjesmachine, theekop, enz enz. kartonnen dozen ingeladen, zakken gevuld en tonnen
goede moed allemaal ingeladen in de camionet van mijn vader en toen waren we
weg.
Man, voor de eerste keer op mn eigen wonen. Wat een spanning om daarna die
vrijheid te voelen. De wind wapperde door mijn haren en het raam staat niet
eens naar beneden. Im walking on Sunshine zit de hele tijd in mijn oren af te
spelen maar de radio spuwt nogmaals het nieuwste nummer van mumford and sons erdoor.
Heel de reis denkend wat ik allemaal zal doen en hoe ik mijn kamer zal
inrichten.
Eenmaal aangekomen iemand afbellen dat hij niet moet komen want er zijn toch
werkers om de deur te openen (mijn sleutel zou aan de deur zijn gehangen.) dus
het sjouwen kon beginnen. Ik deed alles naar boven samen met mijn vader terwijl
daarna ik alles op zijn plaats zette en mijn vader alles aan het repareren was
wat te repareren viel. Ook nog speciaal een dweil en emmer gaan halen om alles
te kuisen want de schilder had alles nog eens een keer goed vuil gemaakt.
Maar nadat alles klaar was heb ik en mijn vader nog wat meer rond gelopen. Mijn
vader is zo iemand die graag advies geeft .. HEEL graag advies. Ik heb dat
denk ik van hem geërfd.
En door de vele cliché dingen zoals hou bij wat je uitgeeft zodat je kunt
kijken wat het meeste kost. En allemaal hint en trucjes om je sleutel niet
kwijt geraakt heeft hij toch iets gezegd wat hij nog niet had gezegd. Hij zei probeer
eens van tijd tot tijd de domme uit te hangen. Dat helpt met de vriendschap. Eerst
vond ik dat raar. Maar uiteindelijk is het mij doorgedrongen wat hij bedoelde.
U kunt die wijsheid op 2 manieren benaderen. Dom doen van, ge zijt jong doe
eens iets dom met je vrienden waar je de volgende dag waarschijnlijk spijt van
krijgt. Zoals ergens binnentreden van een verlaten huis om daar een feestje te
vieren of een grap uithalen met iemand (ja ik heb er niet zo veel ervaring mee
XD). Wat mij doet denken aan nog iets
goede vrienden komen je halen uit het politiekantoor. Beste vrienden zitten
naast je met een even grote glimlach.
Doet me altijd lachen :p. hehe ..
Maar de andere manier hoe je het kunt zien zal waarschijnlijk ook de uitleg
bedoelen dat mijn vader bedoeld. Zoals ik al heb gezegd is dat mijn vader HEEL
graag advies geeft. Maar dit kan soms ook voorkomen dat mensen dit eerder interpreteren
dat hij kan aangezien worden als een wijsneus. En de reden waarom hij dat zegt
is ook omdat ik dat deels heb. Ik ben altijd iemand die mensen graag helpt. Som
zo erg dat het kan overkomen dat ze denken dat ik denk dat ze niks kunnen. En daarom
dat mijn vader zei dat ik me soms moet dom houden en sms zelfs hulp vragen ook
al weet ik oe he moet. Zo zullen zelfs de hardnekkigste vriendschappen blijven
bestaan . Volgens mijn vader ;)
Maar dan kwam mijn moeder. Mijn moeder is een lichte
zwartkijker. Waarom zeg ik lichte? Omdat mijn oma nog erger is. Als ze hoort op
het weer dat binnen 5 dagen zal regenen. Moet ik nu al van haar mijn regenjas
aandoen omdat het gaat regenen (true story).
Maar nadat ik al de rest van mijn spullen in haar auto had gedropt en we na een
lange reis uiteindelijk waren aangekomen aan mijn kot. Toen we terug een 2 tal
dozen naar boven hadden gebracht was het al duidelijk aan haar gezicht dat ze
er niet 100% mee akkoord was met mijn kot. (let op dat was de eerste keer dat
ze die zag.) ze begon er al over dat het er vies uitzag, dat de gordijnen
roken, dat k gene kopkussen had, dat de koelkast er vies bij was, dat de toilet
stonk, enz enz . Ik werd er echt pisnijdig van.
Ik kan wel tegen kritiek en opbouwende zelfs nog beter. Maar mijn moeder kan
soms in het kleinste beginnen zagen als het niet perfect is. Ik zelf heb geen
enkel probleem met al hetgene dat was opnoemt. En ik ben diegene die er in moet
leven. En daarboven begon ze voor de zoveelste keer uit te leggen wat ik allemaal
moet aankopen voor de maandag en hoe ik soorten voedsel moet klaarmaken en hoe
ik mijn was moet sorteren wassen en drogen.
Als het niet was voor dat we in de winkel stonden zou ik tegen haar hadden
kunnen geschreeuwd dat ze er mee moest stoppen. Maar zo zit ze nu eenmaal in
elkaar. Ik ben de jongste van de familie en ze heeft me nog nooit ets zien doen
van de was en plas behalve is 1 keer koken en veel de afwas gedaan. Ik ben het
kakkersnestje zoals ze da noemen en mijn moeder ziet me te graag om me gewond
of verloren te zien. of zelf nog erger .. ongelukkig.
Maar keer op keer dat ik het haar probeer duidelijk te maken dat het mij ofwel
niet veel kan schelen dat iets wat stoffiger is dan normaal of dat ik het wel
zal halen. Zie ik steeds die droevige blik. Die blik die weet dat ik ooit het
huis zou verlaten maar niet wilt dat ik wegga. Die blik dat als ik het boven
mijn bed zou hangen nog geen wee zou uithouden met de eventuele schuld om het
verdriet dat ik mijn moeder aandoe.
Maar ze weet dat ik dit nodig heb als een test / . Om te laten zien dat i
het aankan. Of het nu school of werk is. Ik moet en zal bewijzen dat ik op mijn
eigen kan leven. En dat ik mijn eigen was en plas kan doen zonder de hulp van
mijn moeder of vader. Tuurlijk heb ik vrienden rondom mij. En heb ik het
internet en boeken voor noodgevallen. Maar mijn ouders zullen altijd de eerste
zijn als ik het niet meer zie zitten. En ik weet goed genoeg dat zij mij erdoor
duwen. Ook al zien ze mij niet graag vertrekken . Ook al missen ze mij. Ze weten
dat ik dit nodig heb. Die vrijheid om me te bewijzen dat ik niet meer die 10
jarige ben die zat te huilen omdat hij zijn favoriete programma miste. Die altijd
zit te dagdromen en die het klaarspeelt om toch zijn sleutels kwijt te geraken.
En om te bewijzen dat alles wel goed komt.
De laatste zakken met voedsel van de Delhaize om de hoek heb ik op de grond
geplaatst. Mijn moeder zucht dit is het dan ik knik en geef haar een knuffel alles
komt wel goed moeke (ja ik noem mijn moeder moeke ;)) ze knikt en vraagt of
ik met haar mee naar de auto wil stappen (de buurt vond ze ook ni al te tof ook
al was iedereen vriendelijk.) ik stapt in de auto terwijl ze rondreed tot voor
mijn deur. Ze zette haar auto uit en ik gaf haar een knuffel weet dat ik
altijd van u hou moeke. Zeg ik nog terwijl ik haar een knuffel en een dikke
kus geef. Tegen haar zin laat ze me los en ik stap uit om dan aan haar kant van
het raam haar nog een dikke knuffel te geven. Nog vlug zegt ze. ik zou je niet
in deze buurt hebben laten wonen weet ik antwoord ik met een lach. Ik zeg
nog eens mijn gedag gepaard met een knuffel en een kus. En met tranen in haar
ogen startte ze de auto. En daar ging ze al zwaaiend en al huilend liet ze
haar kleinste kind achter. Op zijn grootste avontuur tot nu toe. Op een
avontuur dat hem zal maken tot wat hij wil en moet zijn.
Op het avontuur voor volwassenheid en onafhankelijkheid
ok derde en laatste keer ;) i promice :) ok laatste doos. dit kunnen we . pfffff... ok
na mijn emotionele weg naar de verlichting voor mijn toekomst is
gepasseerd en nog even slechte herinneringen boven gehaald. laten we
eindigen op een iets positievere noot ;) na al mijn rapporten en nog resterende boekjes
kwam ik iets redelijk onverwachts tegen. zie, als klein kind ging ik
altijd op kamp met de scouts. (ik ben vindingrijke giraf trouwens als
totem) en tijdens kamp kregen we en verzonden wij ook kaartjes. nu,
bleef ik maar kaartjes boven halen alleen waren die niet enkel van mij maar ook van mijn ouders, grootouders, en zelfs enkel van mijn zus. ok
even observatie momentje hier. ooit al opgemerkt dat er 3 soorten
kaartjes word verstuurd? de eerste zijn de gewone "hallo! alles goed
daar?" kaartjes. de kaartjes die je krijgt of verzend gewoon omdat je en
beetje verplicht voelt om er ene te sturen. niet dat je die persoon niet graag hebt. alleen heb je geen zin of te tijd om een ellelange brief te schrijven over hoe warm de sangria wel niet was in dat ene obscure cafeetje in Spanje.
mijn ouders stuurde die vooral. omdat ik op vakantie ben en dan denken
ze dat je hun mist dus sturen ze een kaartje om te laten weten dat alles
goed gaat en de hond zich nog altijd even ziek voelt. het tweede kaartje is eerder voor de kinderen dan voor
de volwassene onder ons. het tweede keertje is hetzelfde als de eerste.
enkel dat r iets kleins bij zit. het "hallo hier zijn we en kijk eens wat ik hier heb" kaartjes. mijn oma en opa stuurde vaak zo'n
briefjes. in plaats van een snoepje of een koekje of propere sokken.
tuurde zij puzzels uit de krant, zo van die woordzoekers en zoek de verschillen puzzels. ik was daar echt dol op telkens als we even pauze hadden dan zat ik daar mee te puzzelen totdat ze allemaal waren opgelost en ik me terug begon te vervelen.
meestal sturen ze dit omdat ze wel wat tijd hebben maar gen zin in om iets erin te steken dus knippen ze maar iets uit of geve ze iets mee om toch maar iets te doen.
en de derde en laatste brief zijn de spectaculaire brieven. daar zie je het aan dat die mensen de tijd en moeite erin hebebn gestoken om iets te doen voor u. en deze kwamen van mijn zus vooral. zij stak er ook puzzels in maar meestal op een ludieke manier. eerste printte ze die puzzels af van het internet om die daarna te verknippen. of, ze wist dat ik van pokémon hield dus had ze een geheel blad afgeprint, geblurred en ik moest zeggen welke pokémon's ze waren. en voor sommige lijkt het wel op die 2de brief. maar wat de derde brief ook zo speciaal maakt is dat die voor iedereen anders is. en hangt er ook van af van welke persoon hij komt. maar deze brieven blijven hangen en zullen altijd een glimlach op je gezicht tonen als je ze weer leest.
en dat was ook zo toen ik al die brieven weer herlas. ook tussen die brieven waren er geboortekaartjes en verjaardagskaartjes. zelfs uitnodigingen van vroegere verjaardagen. de een na de andere glimlach kwam op mijn gezicht van keertjes van mensen dat ik zelfs nooit hebben gedacht en kaartjes te hebben. en zelfs va mijn nichten een zelfgemaakte verjaardagkaart :)
wat me weer tot reflectie heeft gezet. da maakt helemaal niet uit in welke categorie die kaartjes zitten. het gaat er om van wie ze komen. of het nu familie of vrienden zijn. die kaartjes betekend wel meer dan enkel een gelukkige verjaardag op Facebook (en ja ik ben hier heel even hypocriet aan het doen.) die kaartjes betekend dat ieman speciaal nog moeite wilt doen om een kaartje te kopen schrijven En te sturen.
ik zal vooral de kaartjes van mijn zus onthouden. want ongeveer de helft kwam ook van haar. die volgende keer dat ik haar zag heb ik echt een dikke knuffel gegeven en gezegd dat ik van haar hield. gewoon om wat ze een aantal jaren geleden heeft gedaan omdat ze het tof vond. wel mensen. we zouden dat meer doen. als zaadjes in de grond zaaien moeten we postkaarten terug gaan sturen in plaats van Facebook berichten of sms-berichtjes. en dan later steek je die allemaal in een doos. en wanneer e ouder bent moet je toch weer je zolder opruimen en dan komt doe doos weer boven, en je opent ze. en al die mooie herinneringen zulle weer openbloeien als bomen in de lente en dan zul je zien dat al die zaadjes die we hebben gepland zullen uitkomen en iedereen zal zitten met een glimlach.
dus mensen, mijn conclusie voor deze drieluik. ga op zolder. zoek die ene doos die je altijd verwaarloosd. kijk er eens in en herondek al die prachtige herinneringen. want wie weet wat vind je daar? oude rapporten... oude liefdes brieven, ... gekke vakantiefoto's van nonkel dirk,.... dat ene gezelschapsspel dat jij en je zus altijd zo graag speelde. of die gesigneerd foto van Samson en Gert van die ene show. En hoe droevig of hoe blij die herinneringen je ook maken. ze hebben jou gemaakt tot wat je nu bent. en waarschijnlijk ook tot wat je zal worden.
Ok... ik heb hier al verteld maar er was nog meer dan enkel
mijn school gerief.
En het begon al op de zolder. Daar . Tussen al de papieren was er 1 papiertje
uit de rest gevallen. Een rood papiertje. Geknipt in een hart....
U zult nu misschien wel denken *aawww.. een liefdesbriefje* ...wel .. ja ...
dat was het ook .... maar het heeft me weer tot denken gezet.
Op het hartje stond speciaal voor jou. Mijn hart. Mijn liefde. Mijn toekomst
en verleden. Mijn alles en het ironische is, van diegene die ik het kreeg was
het een week erna weer uit . Yep maar het ding is. Dat gebeurt meestal met
mij. Relaties die plots eindigen zonder dat iemand iets zegt zonder dat er een
aanloop is tot het einde. Meestal voel je dat wel als een relatie begint uit te
doven. Ik heb zelf wel een relatie gehad dat ik het had uitgemaakt maar daar
voelde ik echt dat het niet ging gaan.
Maar ik snap niet hoe het komt met de andere ben ik ZO raar of extrovert? Of stink
ik? Of ben ik saai of ga ik te snel te traag te sloom te zijwaarts te recht te
te te te ik snap het ook nooit. Ben ik misschien te eng? Durven ze het gewoon
niet te zeggen? Wat is het toch met mensen die niet kunnen zeggen wat ze
willen? Hebben ze schrik dat die mensen hun kop ineens gaan afrukken? Het ergste
dat kan gebeuren is dat ze kwaad worden. Maar dan weet ge direct of je er bij
wilt blijven of niet. Het hangt allemaal vanaf wat voor soort persoon die is.
Maar zomaar weg te gaan zonder iets te zeggen? DAT is compleet uit den Boze. Als
je iemands kapot wilt krijgen, Iemand die verliefd op u is. Ga dan weg zonder
iets te zeggen. Die gaat zich dan zodanig vragen stellen dat hij/zij zich kapot
gaat maken. Die kunnen zichzelf zelfs zodanig in een put graven dat ze er nooit
mee ruit kunnen komen. Alsof je een gat maakt in een boot en weggaat zonder te
zeggen waar het gat is voor het te laat is. Ze kunnen dan dat gat niet dicht
maken en misschien zelf op verder bouwen om een betere boot te maken.
Ik heb dit al 2 keer zelf meegemaakt. En telkens als ik eraan denk blijf ik mij
steeds afvragen hoe het kwam. Het enige antwoord dat ik dan opkom is dat ik te
extrovert ben. Ik weet dat da mensen afschrikt dat ik nogal veel durf te
doen/zeggen zonder erbij na te denken. En dan leid het meestal tot dat de
persoonlijkheden niet goed zaten of dat ze juist mijn persoonlijkheid niet goed
vinden. Maar dan nog vertel het mensen communicatie is een noodzaak in een
relatie zelfs als je het wilt uitmaken. Want dan kan er iemand dit allemaal in
een blog zetten wanneer die een verloren liefdeskaart terug vind op zolder.
Ik heb vandaag van mijn moeder
eindelijk al mijn ouder papieren van school moeten te sorteren en eventueel weg
te doen wat weg moest (wat bijna 90 procent was b.t.w.). En ik kwam toch een
aantal .. dingen tegen....
5 dozen vol papier lagen er mij
te wachten boven op zolder.... 5 dozen vol met boeken van vooral het middelbaar
met onderwerpen van wiskunde tot chemie tot hygiëne op de werkvloer tot
Nederlands. Yep mijn schooljaren waren nogal gevuld blijkbaar . Ik kan me er
niet veel van herinneren maar toch, blijkbaar waren ze gevuld .. met papier.
De eerste doos was redelijk simpel, mijn grootmoeder had al een aantal kaften
uit wat dozen genomen en in 1 doos gestoken.
Aangezien het hoofddoel van dat sorteren was om oude kaften te recycleren in
plaats van nieuwe te kopen.
Dus de eerste doos ging redelijk gemakkelijk met op 2 kaften na alles eruit doen en de kaften
op 1 stapel en al het papier op de andere.
Dan de 2 de doos was ook meer los papier maar dat was ook snel gesorteerd en dan hetzelfde met de 3de, maar de 4de doos
daar zaten andere papieren in. Namelijk ook papieren van mijn basisschool. Ik
wist niet eens dat ik die nog zou hebben. Maar blijkbaar had ik die nog. Maar
dit waren vooral oude tekening en rapporten. Die tekeningen waren niks meer
voor mij dus heb ik die op de stapel gegooid .. maar de rapporten ben ik plots
beginnen lezen. En wat ik las was soms oog openend.
Ik was blijkbaar nogal een speels kind (shocker! I KNOW!!...-_-) maar ik wist
niet dat het zo erg was. Ik lette meestal niet op, ze zeiden dat ik beter kon
maar et nooit presteerde, dat ik veel dingen vergat zoals een fiets op sportdag
en ook vaak vergeet mijn agenda in te vullen.
Vooral mijn leerkracht van het zesde zei dit. En heb zelfs mijn uitslag
gevonden van mijn test dat ik heb moeten afleggen op aanraden van die
leerkracht om te zien of ik een leerachterstand had . Wat uiteindelijk niet zo
bleek. Wel dat ik nogal rap zeker ben van mijn eigen en dat ik beleefd ben. (en
nog wat andere dingen maar die zullen voor ofwel nooit zijn of voor een andere
keer ;)) wat al direct een domper geeft op al mijn papiersortering. Maar ik
moest er door
Nadat al mijn schoolpapieren
gesorteerd was gesorteerd kwam ik aan mijn laatste doos. En daar pfoe .. dat
was nogal een zware door . En dan heb ik het niet over gewicht. Er staken daar
nog rapporten in .. maar deze van toneel en muziek academie. En wat daar in
stond: J*** je bent een fantastische jongen en een echte speelvogel, en dit
is ook een niet zo voorkomende gave om zo speels te zijn. Het is ook iets wat
heel handig zou zijn voor op het podium. Van jou gaan we zeker nog iets horen
als je zo blijft verder doen en het was zeker een fantastische ervaring om les
aan jou te geven. En vanaf dat moment viel er een traan naar beneden.
Vanaf dan was er even iets geklikt. Ik ben de laatste tijd mezelf ook niet
geweest. Altijd zorgen maken over wat andere over mij denken. Over mijn gedrag
en mijn zot gedrag. Ik ben over een periode die speelvogel ook kwijt gespeeld.
En door soms ook on zelfzeker gedrag komt ook meestal dat speelse niet goed
over. Ik begon in andere dingen verder te lezen en daar zag ik weer dat vele
leerkrachten zeggen dat ik niet zo goed mijn best doe of dat ik nogal een
speelvogel ben.
Toen ben ik gaan vragen aan mij moeder hoe dat komt dat ik bij 2 a 3
leerkrachten enkel positieve commentaar kreeg en bij de rest niet. Mijn moeder
zei dan dat het komt omdat die leerkrachten wisten hoe ze met mij moesten
omgaan. Zij wisten hoe ze mij konden bedaren en tot kalmte krijgen en dat ik
daardoor ook beter mijn best deed.
En dat heeft me ook ergens geraakt. Niet tot huilen toe, .. maar tot bezining.
Ik weet nu wat het is om leerkracht te zijn. Het is niet zomaar iemand die
gewoon kennis moet presenteren. Het is een entertainer met kennis. Het moet de
kinderen kunnen interesseren in zijn vak. Hoe saai het ook mocht zijn. Het is
iemand die zijn kinderen moet kennen en iemand die die ook as individuelen moet
zien want anders krijgen ze niet de aandacht en kennis dat ze nodig hebben.
Waardoor er zullen zijn die geen goede kennis hebben opgedaan. Mensen
onderschatten een leerkracht enorm. Die beïnvloeden kinderen en scheppen de
toekomst van die kinderen. Ouders zijn er om hun normen en waarden te scheppen.
En leerkracht zijn voor de kennis en nieuwsgierigheid en wijsheid bij de
kinderen.
Nu weet ik maar al te goed dat ik leerkracht wil worden
een vraag die iedereen stelt wanneer een moderne kunstenaar zijn zoveelste schilderij toont en uiteindelijk niets meer is dan een doek helemaal ingeschilderd met 1 kleur met als tittel 'de troost van gistere'.
en die stel ik mezelf ook wel eens. en aan andere.... ook ben ik altijd dan verbaast hoeveel geld ze er soms voor krijgen om gewoon een canvas helemaal in 1 kleur te schilderen terwijl de gemiddelde werkman schilder soms 10 canvassen per dag schildert. waarop ik dan ook eg dat ik da ook wel kan.... waarop ik prompt het antwoord terug krijg "ja maar jij deed het niet en hij wel"...... *zucht*
zoals ik al dan niet al heb verteld ban ik ook van plan om leerkracht project kunstvakken te worden. dus kunst en cultuur interesseert mij wel. maar ik stel ook soms wel de vraag of wat er word tentoongesteld ook wel wel kunst is. zelf al weet ik de gedachtegang en de betekenis achter displays, beeldhouwwerken, schilderijen en performance art. heb ik nog steeds mijn bedenkingen.
zoals een vrouw die haar vagina laat zien al zittend onder het schilderij "l'origine du monde" van Gustave Courbet. wat zeer raar lijkt als ik het zo zeg moest het niet zijn dat het schilderij ook een vagina is en die vrouw het gewoon probeert na te doen... zelf geen idee wat ze exact hiermee wil zeggen dan "kijk.... onze vagina lijken op elkaar.... schilderijen zijn wel degelijk op perfectie geschilderd" of ze is een exibitionist... of ze wou 10 op 10 halen voor haar cursus "hoe kopieer ik iets". alle sinds stel ik mij vragen bij of het wel kunst is.
ook heeft de regering ( of iets dergelijks) geld gegeven aan een kunstenaar die 7 dagen lang samen woonde met een varken en zich ook heeft moeten gedragen als een varken. nu weet ik niet of hij ermee wilt zeggen dat we op varkens lijken of dat we wel degelijk bereid zijn om geld uit te geven voor iemand te zien die samen leefd met ene varken om onze schadenfreude verslaving te bedaren.
hoe dan ook vind ik het een beetje belachelijk dat hij daar geld voor krijgt terwijl sommige verenigingen bijna moeten smeken om wat geld te krijgen voor nieuwe doeken voor hun toneelvoorstelling (200 euro voor een doek 5 dagen te lenen..... ik snap sommige mensen echt niet). maar daar de topic nu niet over.
wat is kunst? gaan sommige dingen erover? en moet het echt zo vaag zijn zodat we ons eigen ding er rond gaan creëren echt noodzakelijk? wel .... blijkbaar...
Maar wat ik er uit kan halen van alle kunstwerken dat ik heb gezien is 1 ding. het reflecteert onze gemeenschap. tegenwoordig zitten we in de fase van hoe groter en hoe schokkender.. hoe beter. En vroeger zaten we in de fase van fijner fijnst (met ene vleugje perversie om de onderliggende sexuele spanning er in te houden) en voor de beurscrash van 1987 was iedereen blij en vreugde en waren er surferdudes die surfer muziek maakte en hippies overal..... en na de beurscrash kwam punk en rock de koppen boven steken. nu wil ik hier niet mee zeggen dat door een sterke wisselkoers bij de beurs de muziek heeft beinvloed maar eerder de mensen.
door die crash zijn ook veel mensen geld kwijt geraakt en zijn de mensen ook minder blij gaan worden waardoor de inspiratie waar ze muziek uit haalde en de emoties die ze hun kunstwerken staken ook veel negatiever waren. dus int algemeen was er een meer negatievere sfeer dat uiteindelijk leidde tot muziek groepen zoals punk en rock.
wat ik hier nu mee wil zeggen is. tegenwoordig kijkt bijna niemand meer op naar dingen zoals kunst .... dus moeten de kunstenaars steeds schokkendere dingen maken en neerzetten om nog gezien te worden. zoals een conversatie uitlokken van wat is kunst over een schilderij dat uit 1 kleur bestaan. of je edele delen laten zien bij een schilderij dat er hetzelfde uitziet. of met varkens leven en er durven voor geld vragen.
hierdoor heb ik het gevoel eerder dat ze kunst zo schokerend mogelijk proberen te maken om gezien te worden. wat dan weer aanduidend is dat ze ons willen laten zien dat we door niks anders dan choquerende dingen nog interesse laten tonen wat dan weer een metaforische spiegel is voor onze gemeenschap en wat dan weer uitdraait tot kunst zichzelf........................................................ damn wat zijn die kunstenaars toch slim
yep .... er is een reden waarom ik dat ga studeren
das een vraag die ik mij constant stel.... waarom? zodat we er chiquer uitzien? zodat de kleren er uitzien alsof ze juist uit het pakje zijn gekomen?
let wel ik geef meestal ook niks om mode of kledij. ik doe aan wat IK graag aanheb en ni wat andere willen dat ik aandoe. ik ken mensen die iedere dag uren aan het uitkiezen zijn wat ze gaan dragen. en heb me laten vertellen dat het in de zakenwereld vooral belangerijk is. is je kostuum een duur merk, kun je meer betalen, ben je dus rijken, heb je een grotere status, ben je dus het alphamannetje van de groep. want ja zo denken we nog steeds blijkbaar.
maar das misschien iets voor een andere keer. terug naar het strijken.
so what als je kleren gekreukt zijn. zolang ze ni stinken en er vlekken op zit zou het ons toch niet veel moeten schelen of er een kreukje in zit. als ik mijn kleren was laat ik die gewoon hangend drogen. de meeste kreuken zijn eruit en niemand die er ets van zal zeggen van "oh nee er is een kreukje in je t-shirt.... nu wil ik echt ni meer met u omgaan hoor."
wij maken ons ook te veel zorgen wat andere van ons denken. en dat gebeurt ook al van veel te vroeg in de pubertijd. jongens krijgen puisten en beginnen te sporten omdat ze er goed willen uitzien voor de meisjes, en meisjes doen make-up op en kopen mooie kleren omdat ze er mooi willen uitzien voor de jongens. en toch zijn ze te nerveuse om elkaar uit te vragen. wel vooral de jongens want het is een traditie dat jongens meisjes uitvragen en ni omgekeerd.
want stel u eens voor dat een meisje ene jongen zou uitvragen??? dan zou de wereld gewoon ontploffen van de mindblown dat het krijgt van die situatie.
en dat sleep dan met zich mee. want overlaatst be ik eens met een vriendin in een winkel dat ik enkel kan beschrijven als een crémewinkel. geen ijsjeswinkel,... een crémé winkel... overal crémes voor ieder lichaamsdeel voor iedere situatie en voor ieder huids-type.... gewoon omdat een vrouw een gladdere en een soepelere huis heeft.
I DON'T CARE! hoe ge er uit zie. zolang je een beetje respect hebt voor je lichaam en er is een klik... wat zou ons dan tegenhouden? ge moet geen 100 euro aan crémekes uitgeven om er goed uit te zien. want men ziet dat toch niet als ge er mee stopt of begint.
en mannen .... pleas... een sixpack is niet noodzakelijk. ik ken veel dames die geen veel te hard lichaam willen. tis mooi om naar te kijken en een one night stand zou wel tof zijn voor sommige om de nacht door te brengen met een sterke man... maar dat ik geen noodzaak. dat je het doet voor gezond te zijn ok .. geen probleem... maar dat maakt u geen betere persoon omdat je meer zichtbare spieren hebt. dus gedraag u dan ook niet alsof je het van het bent in de kamer.
en als we dat allemaal zouden doen. het niet schelen van hoe we eruitzien... mischien .. heel mischien ...
hellow iedereen die dit wilt lezen en misschien zelfs grappig, interessant vind of gewoon bored is en zegt "hey ..... er staat toilet in die tittel ... lijkt me interessant". noem mij voorlopig carnie, kort voor carnivallie.
.... misschien moet ik wat van me eigen vertellen.... dat zou misschien de spanning tussen ons wat verlichten. mijn naam is carnievallie, ik ben een bewoner van aarde en heb een blog......... ok heeft precies niet zo veel geholpen.
ok waarom schrijf ik in godsnaam deze blog? omdat ik daar zin in heb eeeen omdat mijn zus dat heeft aangeraden. dus hier ben ik .. op bloggen.be...
jaja .......
ok laten we reeel zijn. de kans dat jij deze blog zou gezien hebben is reeel klein... behalve als ik je ken dan zou ik deze pagina naar jou hebben gestuurd en dan zou de kans iets groter zijn.
kijk, ik heb niet zo'n goed leven gehad. ben meestal uitgesloten geweest tijdens mijn jeugd en zelf vaak gepest geweest. waardoor mensen rondom mij mij ofwel zien als een compleet rare, of ze zien mij als een grappige die altijd de plezante wil uithalen ... en soms ook gewoon faalt daarin. en de 2de groep .. is zichtbaar veel kleiner als de eerste. wat niet echt helpt in mijn situatie. ik ben altijd een buitenbeetje geweest en heb nooit echt de grenzen van goed communiceren gekend. ik heb bevoorbeeld geen enkele schaamte over te vertellen hoe grot mijn wond wel niet was na een operatie (er kon zelf een Iphone in) en pas later heb ik door dat ik iets te ver ben gegaan.
dat is nu eenmaal bij mij zo, ik heb een persoonlijkheid dat je ofwel ni moet hebben of juist tof vind.. en de laatste tijd heb ik daar de knack voor gekregen om direct te zien of je bij de ene of de andere groep zit. en ben ik ook te weten gekomen dat ongeveer 90 procent bij de groep van "ni moet hebben" zit. wat ook niet echt help bij mijn uitbundig gedrag.
het beste dat ik mezelf kan beschrijven is als een klasclown die te hard probeert. die ambetante die klas wilt doen lachen maar totaal ni grappig is enkel aan de vrienden die naast hem zitten.
ok genoeg vergelijkingen
doordat ik soms nogal een buitenbeentje ben kan ik ook geregeld alleen zijn.. waardoor ik andere mensen ook bekijk en observeer of dat ik aan dingen denk waar andere mensen niet mee bezig zijn. en er zullen waarschijnlijk wel veel mensen op deze site zitten die ook zeggen dat ze dit doen of er mee bezig zijn... maar ik probeer ook niet een uniek sneeuwvlokje te zijn. ik schrijf dit omdat ik het ergens moet neerpennen. dat ik er eventueel later op kan terug kijken hoe ik eventueel ben geevolueerd en/of beschamend terug kijken van wat ik allemaal ooit heb geschreven. en ook omdat ik ergens mijn tijd en energie moet steken. for shit's and giggles ;)
dus who knows wat er hier allemaal opkomt. politiek. religie. games...... de kat van mijn buren die de hele tuin onderschijt.... .... over hoe mooi het inpaklint was dat rond het cadeua van mijn verjaardag zat ????
