Laatste dag van onze Amerika-reis is aangebroken, wat willen we nog doen: Alcatraz bezoeken (tickets hadden we al geboekt in Belgie), vertrek aan pier 33 voorzien om 9u30 waar we met een boot richting eiland werden gebracht. We zijn niet de enigen, lange rijen staan al aan te schuiven om met de eerste boot te vertrekken en diegene die geen ticket op voorhand hebben gekocht hebben pech want 1st volgende mogelijkheid om mee te gaan was pas een week later!! Wat we niet wisten was dat Alcatraz ook behoorde tot de nationale parken, blijken er veel vogels, bloemen en planten het eiland te hebben ingepalmd . De audiotoer is geweldig, gevangenen, bewakers en familie van personeelsleden doen hun verhaal en vertellen hoe ze alles beleefden. T laat toch wel een indruk na, zien waar de laatste ontsnappingspogingen gebeurt zijn, hoe iedereen leefden en met wat ze zich bezich hielden. Eigenlijk is er nog steeds een grote gelijkenis volgens mij. De afstand van san francisco land tot het eiland is slechts 2km maar door het koude water en vooral de sterke stroming zou niemand het ooit hebben gehaald om zo te ontsnappen, hoewel men van de laatste 3 nooit hun lichamen hebben gevonden. Echt hele mooie foto's maken was bijna niet mogelijk, t was er echt een overrompeling van alle nationaliteiten die allemaal naar het meest bezochte san francisco monument kwamen zien. 3u hebben we rondgelopen maar de tijd stond ni stil en we moesten onze auto nog ophalen aan t hotel, leeg maken en binnen brengen voor 17u. We wilden nog een ritje met de cable car doen en over de golden gate brug rijden. Hmmm toen we meer dan een uur moesten aanschuiven kregen we toch wat stress maar we hebben het gehaald. Ingecheckt in ons hotel dicht bij de luchthaven, bagage daar afgegooid en naar dollar gereden om de auto met bijna helemaal lege benzinetank af te leveren. 5000km heeft de ford escape ons netjes en comfortable door californie, nevada, utah en arizona gebracht. De cruisecontrol en de automatique hebben het wat comfortabeler gemaakt en de gps van edmond en de roadbook van den danny wat minder stressy. Bij deze nog een bedankwoordje voor ineke die op de yutta heeft gepast, de senne die t gras heeft afgereden, familie mentens voor het gebruik van hun jaarpas v d nationale parken en voor mezelf ons ma die 3 weken voor onze quinten heeft gezorgd. Hopelijk hebben jullie wat mee kunnen genieten van ozne geweldige reis via deze blog maar dit is mijn voorlaatste berichtje. Morgenvroeg is t zover en keren we terug richting belgie. Vertrek is voorzien om 8u45, tussenstop in houston om hopelijk op tijd te landen in amsterdam s anderendaags om 8u40 waarna we de tgv richting antwerpen pakken. Toch nog enkele laatste bedenkingen: 1. amerikanen vinden alles awesome, vragen altijd how are you maar dat interesseert sommigen niet, ze zijn overdreven vriendelijk maar toch weer heel oppervlakkig. 2. eten is bijna overal hetzelfde, vooral continentaal ontbijt bestaat uit: een muffin of donut met koffie, al de rest wat erbij komt daar mag je heel blij mee zijn... 3. toiletten zitten lager (msschien is dit wel een betere positie;-)), douchekoppen staan altijd te laag, voor openbare toiletten moet je nergens betalen. Als afsluiter wil ik nog zeggen dat we een heel gevarieerd amerika hebben gezien: van grote steden als LA en SF met hun drukte tot de stilte op sommige trails in nationale parken, t heeft ons allemaal wel kunnen bekoren al was LA wel de minst aantrekkelijke spot voor ons. Kortom een geslaagde vakantie: een once in a lifetime...!!! Een aanrader.
Uitgeslapen tot7u , ingepakt en eens een ontbijt gekregen met verse fruitsalade (hmm da was de eerste keer, aardbeien, ananas, meloen, appelsien,...) dat was een aangename onverwachte lekkernij in het land van de donuts en wafels. Carmel by the sea achter ons gelaten, in de mist aangekomen en ook weer verlaten, spijtig want een dagje strandwandeling en terrasje zag er mooi uit. Richting san francisco, 2u rijden en ook daar zagen we de donkere wolken weer hangen, smog, fog, mist, noem het zoals je wilt, t zag er niet uitnodigend uit maar eenmaal ter plaatsen kwam de zon er toch wel doorheen. Onze auto al gedropt aan ons hotel want we zaten redelijk centraal gelegen en te voet als volwaardige wandelaars de city verkend. De cable cars, lombardstreet, embarcadero, pier 1 tot 47, chinatown, unionstreet, broadway (waar totaal niks te zien was), ja we hebben wat afgesleft dus morgen hoeven we zelfs geen geld uit te geven aan de hop on hop off bus, huurfiets of go car met audiotour. Wat er nog wel op t programma staat, ons vooraf gereserveerde bezoek aan "the rock" alcatraz, al wel om 9u30 en moeten er een uurtje op voorhand zijn voor de tickets af te halen etc. s Avonds nog de omgeving verkend maar dat was het toch niet, te veel daklozen in de omgeving en geen echt gezellige caféetjes ofzo. Wel een paar leuke adresjes gekregen van iem in het castrodistrict maar niet tot daar gereden. In het achterhoofd de excursie en vooral de wektijd en het feit dat we nog wat moesten boeken voor de laatste nacht deed ons op tijd terug keren. Koffers moeten nog volledig op orde gemaakt worden, rommel dumpen, onze goedgediende foamen ijsbox laten verdwijnen, auto opruimen en leegmaken,... de dag gaat te kort zijn want zouden ook nog graag langs unionsquare gaan! Redden we niet vrees ik want bovenaan staat nog de goldengate bridge, we hebben hem al wel zien liggen blinken in de verte maar willen er ook nog overeen. De huurauto moeten we om 17u op tijd afgeleverd hebben met lege achterbank veronderstellen we . Ons laatste nachtje wordt er bijgevolg eentje vlak aan de luchthaven want moeten er al om 7u zijn geloof ik. Met het tijdverschil gaan we waarschijnlijk om 9u met een jetlag landen in amsterdam waar we de tgv richting antwerpen gaan nemen.
Om 6u liep de wekker al af want er stond ons een lange rit van 4u voor de boeg en we wilden in yosemite de reuze seqouia's nog zien vooraleer we richting kust reden.Carine had duidelijk te weinig geslapen en de koffie had nog niet veel aan haar humeur veranderd . De indruk die we al hadden dat in yosemite alles iets minder goed geregeld was dan in andere nationale parken werd voor ons nog maar eens bevestigd: we reden met de auto een uur naar de zuidelijke kant waar de mariposa grove met de gigantische bomen zich bevonden, bleken de miniparkings volzet en moesten we een héél eind terug rijden om daar een shuttlebus te nemen. Tja en als t humeur al niet goed zit helpt dat niet . Dan maar alleen het belangrijkste bekijken de giant grizzly, een 2500 jaar oude boom die volgens carine voldeed om levenslang te kunnen voorzien in de stook . Na de lange zware wandeling van gisteren was de 2km korte lichthellende wandeling er écht te veel aan. Als er al eens een lach verscheen op carine haar gezicht dan was die echt wel héél ver te zoeken nu. Ze had t gehad. T interesseerde haar niks dus wij direkt door. Wat slaap inhalen onderweg zal wel helpen hopen we dan . Richting carmel by the sea kwam er mist en grijze lucht opzetten, t zag er niet goed uit. Carine vroeg nog: wat komen wij hier eigenlijk doen??? Daar ging onze gezellige avond aan zee want daar aangekomen was het zicht wel heel beperkt. Een superlekkere pizza (waar een heel gezin van kan eten) met wat wijn afgehaald en ons terug getrokken in ons hotel... maar dont worry toen zat het humeur wel degelijk terug goed . Btw wat haar als eerste opviel bij het inchecken, ontbijt wordt pas geserveerd vanaf 8u, dus ik moest ni durven van een wekker te zetten... Hopelijk morgen wat beter weer want ik wil wel genieten van het mooie uitzicht van de zee richting san francisco.
Vanmorgen na 45min vertraging door het ingewikkelde shuttlenetwerk van yosemite gestart om 9u30 aan de 15km lange hike naar de 5de hoogste waterval van de wereld. 3,5u hebben we erover gedaan om helemaal tot boven te geraken. T was een lange vermoeiende tocht over haarspeldbochten met allemaal stenen oneffen trappen en bij een temperatuur van 36gr. Boven uitgerust, wat bekomen en aan de moeilijke afdaling begonnen. Meestal laten we de zwaartekracht hun werk doen en lopen we zelfs stukken maar dat was niet mogelijk, we moesten traag naar beneden want de stenen waren bedekt met zand en maakte het superglad. 2u, moe, bezweet, verbrand en wat uitgedroogd want op deze wandeling geen drinkfonteinen of wc's te zien (laat dat nu hetgene zijn waar we veel behoefte aan hadden ). De douche nadien, het drinken en het eten hebben nog nooit zoveel deugd gedaan als vanavond . Morgen op t programma: mariposa grove waar de gigantische seqouia bomen staan en dan richting carmel by the sea. T is weer een verkorte versie geworden want mijn vorige blogbericht is weer verdwenen dankzij het draadloze netwerk dat hier regelmatig wegvalt. Op vraag van Truus, de beloofde maar vergeten foto van de mama in hare 1ste rok .
Dacht geen internet te hebben in onze canvastent in curryvillage maar de tijd staat nergens stil en ze hebben hier een lodge voorzien met draadloos internet . Deze middag begonnen aan de vernal en nevada falls trail, we zijn maar tot het eerste deel v d waterval gewandeld want toen we daarboven waren begon het te donderen en zelfs een bliksem. Het was een misttrail, wat wil zeggen dat je nat wordt van het water dat zich door het naar beneden vallen v d waterval verspreidt. 600 trappen tot boven. Besloten om dan maar een andere korte wandeling bij te doen naar mirrorlake. Ondertussen was het beginnen regenen en waren er erg weinig mensen. 1st zagen we een hert dat op zijn gemakske stond te grazen. Nadien hoorden we iemand waden door het water, we dachten dat we bezoek kregen van wat wandelaars maar paar seconden later spotte carine een beer . Ik heb hem nog net op beeld kunnen vastleggen. Dat was toch een unieke ervaring. Ok dan maar weer verder wandelen, staat carine recht, draait zich om er verschiet zich een bult, staat er recht voor haar op een meter afstand, een hert haar aan te kijken die door haar gegil nog harder dan haar verschiet en de benen neemt. Ik was te laat om dit te kunnen fotograferen . Al lachend terug gewandeld en wat bekomen van deze ervaringen, ons gaan inchecken in onze tent voor 2 nachten. Morgen een langere wandeling naar de top of the upper en the lowerfalls wat ook weer een pittige kuitenbreker gaat worden naar t schijnt.
Vertrekken naar Yosemite NP waar we 2 nachten in een tentje zullen slapen en het back to basics zal zijn. Dus geen blog bijwerken maar alleen genieten van de schone natuur.Weer terug als we in Carmel by the sea zijn, da s op highway 1 richting eindbestemming San francisco voor nog 2 nachten daar... T begint te korten
Grrr t wordt een verkorte versie want we hebben een slechte internetverbinding hier en mijn vorig bericht is verdwenen... Vandaag Bodie state park, een ghosttown, ontstaan om goud, goede tijden gekend maar toen plots is leeggelopen en waar alles is achtergelaten. Slechts 5procent van de woningen staat er nog, als ook de kerk, school, mijn,... Onderweg besneeuwde toppen van de sierra nevada, tijdens ons bezoek dreigende wolken en bij het naar ons hotel rijden in mammoth lakes kregen we onze eerste regendruppels van de reis te verwerken. Het weer gaf mooie beelden. Morgen Yosemite national park waar we via de tiogapas naartoe rijden. Verblijven in curry village, een tentendorp met een bearlocker voor ons eten in te steken. Het temperatuurverschil met de woestijnen is echt wel voelbaar dus hopelijk gaat t niet te koud zijn in ons canvastentje .
Gisteren paar uurtjes aan t zwembad gelegen, van s morgens tot net na de middag want t was veel te warm, temperaturen van 45-48gr, aan een groot zwembad waar je om 8u30 al moeite moet doen om een ligbed te vinden. Las vegas mag dan wel s nachts leven, mensen staan om 6u30 klaar om een handdoekje te gaan leggen, pfff... Honderden die verkoeling zoeken, liggend zij aan zij en degene die te laat waren gingen rond het zwembad op de grond liggen. Je kwam ook ni zomaar binnen, paspoort en kamerkaart laten zien en controle v d rugzak op flesjes drank want dat moest je daar kopen. Na een paar uur was onze lichaamstemperatuur hoog en teer velleke rood genoeg. Namiddag nog paar chique hotels bezocht maar het ernaartoe wandelen was zelfs véél te warm!! Wel aardbeien met witte chocolade gekocht van Godiva, mmm stinkend duur natuurlijk maar lekker. s Avonds naar het oude gedeelte van las vegas, fremontstreet, veel gezelliger dan de strip, een ganse straat overkoepeld, waar elk uur een show is met duizenden lichtjes, wij hebben die van Queen en Bon Jovi gezien, knap, met goeie muziek en sfeer. Moesten we ooit nog eens terug komen zouden we liever daar logeren dan op de drukke ongezellige strip. Het openbaar vervoer is wel goed geregeld, met een ticketje van 7 dollar kan je er 24u gebruik van maken. Deze morgen deed de gps raar, gaf een verkeerde route en ik miste dan ook nog eens een afslag gevolg, 1u30 verloren. Toch death valley op een redelijk uur bereikt en dat met volle maag en benzinetank. Wij dachten dat t al héét was in las vegas...dit was nog een pak erger. Uitstappen was bijna een marteling en het eerste gedeelte vond ik maar niks maar naarmate we verder reden waren het mooie kleurschakeringen en uitzichten en kon ik het meer en meer apprecieren. 200km in die hitte, 2 plaatsen waar je kon overnachten en wat waren wij content dat we daar niks hadden geboekt want daar was niks te beleven en kon je enkel hopen dat de airco in de kamers goed zou werken, buiten komen was geen optie volgens ons. Wij waren omstreeks 17u in lone pine, een 50 tal km voorbij death valley, ingecheckt in ons motel en een lekker hapje gaan eten bij een mexicaan. Morgen op t programma, 1st richting Bodie, een ghosttown, een verlaten mijnwerkersstadje, daarna misschien langs monolake om te eindigen in Mammoth lake voor een overnachting zodat we al dicht bij de tiogapas zitten om Yosemite binnen te rijden waar we 2 nachten gaan blijven/ De soap met onze visa en mastercard continues, nu heeft carine het ook zitten. Gebeld met mijn bank, ze hebben een fout gemaakt, vanaf morgen is t normaal gezien geregeld, we begrijpen nu waarom sommige mensen met een hele portemonnee met plastieke kaarten rondlopen .
Ok wegens gisteren geen internet vandaag verslag van de voorbije 2 dagen. Gisteren na slecht 3u maar te hebben geslapen aan de angels landing wandeling begonnen. Ik heb geen hoogtevrees (allé een klein beetje maar maar noem dat gezond verstand om geen domme dingen te doen op grote hoogte ), carine al helemaal niet blijkbaar. T was een serieuze tocht met steile haarspeldbochten en daar waar het pad eindigde begon het klimwerk langs dikke ijzeren kabels. Niet iedereen ging zover want tussenin was er ook nog een mooi uitzichtpunt. Wij wilden de top bereiken, t was een uitdaging... en we made it! Een spectaculair uitzicht, het was de moeite waard. Er was zelfs iemand die op slippers naar boven liep en op blote voeten naar beneden. Aangezien de helingsgraad soms behoorlijk hoog was vonden we dat we in de afdaling ons gewicht in het voordeel moesten gebruiken en niet afremmen maar zijn we een deel naar beneden gelopen (dat ging echt 4x zo snel als naar boven!!). Had nog graag een stuk van de narrows gedaan maar carine zag dat niet zitten om door het water te wandelen en we hadden gezien op de kaart dat op onze weg naar las vegas we een ghosttown, grafton, zouden passeren en dat wilden we dan wel eens gaan bekijken maar niet gevonden . Dan maar ineens door naar vegas, 3u gereden en voor de laatste 500m hebben we 20min moeten aanschuiven voor we de drukke las vegas strip op konden rijden waar ons hotel zich bevond. Zelf even de auto geparkeerd en ons een weg gezocht in het gigantische hotel waar de lobby zich niet op het gelijksvloers bevindt maar op de 3de verdieping. Stond me daar een lange rij om in te checken, niet normaal, 50min wachttijd zei een bediende maar je kan ook zelf inchecken, 15min aanschuiven en hij had gelijk gelukkig. Mooie kamer op t 16de verdiep, uitzicht op de strip, het bellagio en caesars, enig minpuntje: naast ons hotel waren ze een gebouw aan t slopen maar we waren te moe om ons eraan te storen. Fantastisch geslapen. Vandaag eerst ons te goed gedaan aan een lekker ontbijtbuffet. Daarna begonnen aan het verkennen v d vele hotels met allemaal een verschillend thema. Leuk maar uiteindelijk zijn we aan t winkelen gegaan en zelfs doorgereden met de bus naar de outletstores stukje verderop. Om 20u pas terug in t hotel, ik de blog bijwerken en carine nog wat gaan drinken en een gokje wagen. Mijn kaarsje was uit en vind de casino's ook veel te groot. Morgen nog een nachtje hier. s Avonds willen we nog naar fremontstreet met de lichtshows.
Vandaag wilden we nog wel eens op tijd uit de veren (wat nooit een probleem is) en een lange wandeling maken. De sunrisetrail en een 1/2 peek-a-boo-looptrail wat ons leidde tot helemaal beneden in de vallei van bryce canyon en who goes down must go up , t was een pittige bijna 9km hike maar in tegenstelling tot voorgaande parken is het hier lange bijna niet zo heet en een stevig fris windje. Mooie rode met witte schakeringen hoodoo's (rare rotsformaties die lijken op allemaal mannekes met een hoedje op) in soms verrassende vormen zoals uit foto's zal blijken... Onderweg al wel vastgesteld dat er iets mis was aan mijn wandelschoenen maar dacht: ni kijken doorgaan tot we er zijn en dan de schade vaststellen , en ja een mooie grote blijn op mijne linkse grote teen. Aangezien dat we nu al een groot deel van de belangrijkste uitzichten hadden meegepakt tijdens de wandeling besloten we om het park te verlaten en aan onze 2u duurden rit richting Springdale, dat ligt tegen zion national park, te beginnen om van het zwembad en de zon te gaan genieten. Met het naar daar rijden moesten we door het park al en amaai ik was er direkt weg van, mooie grijze rotsen deze keer met veel groen; Belooft voor morgen... Gisteren heeft Carine hare mini-camcorder het ook al deels laten afweten, gelukkig kan ze nog een beetje filmen maar geen foto's meer trekken. We hebben mijne kodak nog altijd maar nu was ze eindelijk eens weg met iets technisch . Oh ja en nog een dikke primeur om af te sluiten: Carine na 46j haar 1ste rokje gekocht!!!! foto volgt nog
Konden gisteren niet beslissen wat we gingen doen, omdat canyonlands national park en deadhorsepoint state park zo dicht bij elkaar lagen dan maar allebei een bezoekje brengen . 1ste halte canyonlands: weer hele schone kraters in de grond precies, omgeven door fascinerende rotsformaties met als top of the bill the mesa arche, de mooiste boog van allemaal die ik al gezien heb vanwege het magnifieke uitzicht dat je krijgt als je eronder staat. 2de halte deadhorsepoint: geen nationaal park dus moesten we inkom betalen, 10dollar, op zich niet veel maar eigenlijk vonden we t tegenvallen, 1 overlookpoint met een wandelpad. We vonden beiden horseshoebend mooier. Geen lange wandelingen vandaag want we hadden een lange rit voor de boeg, nog helemaal naar bryce canyon, 5u rijden. Moab wat we s morgens verlaten hadden, had in de omgeving enkel de dieprode rotsen, onderweg gingen die over naar gele, dan werden het feloranje in "red rock canyon" (ja ik zou ze orange rock canyon genoemd hebben ) en in bryce dat weet ik je morgen te vertellen... Na de lange rit, ingecheckt en we hadden gezien dat ze een openluchtzwembad hadden, dus dat ff opzoeken, bleek niet on site te zijn maar ze stuurde ons naar de overkant v t straat. Wat een tegenvaller: dat was een binnenzwembad en daar hadden we beiden geen zin in. Ik toch maar eens naar de misleidende reclame op hunne site gekeken en carine naar the office gebeld. Ja ja er is een buitenzwembad nog een beetje verder op de camping. Tsss ja ok dan daar maar naartoe... Ondertussen zijn we al een dag of 10 24/24u samen en moet eerlijk toegeven dat het waarschijnlijk met mijn slaaptekort al eens wat moeilijker wordt want kleine ergernissen worden blijkbaar soms al eens een grotere . Dus vanavond ik maar eens op tijd de blog afwerken en proberen te slapen terwijl carine de omgeving gaat verkennen... kwestie van elkaar eens wat ademruimte te geven. Morgen het park in en daarna richting zion national park, 2u rijden, waar ik al naaruit kijk om de narrows te wandelen (door een rivier, tussen de rotsen,..) en angel's landing (lange tocht die eindigt op de top v e berg waar je op een smal pad omhoog moet met enkel een ketting aan de muur, benieuwd of we die durven want het moet wel angstaanjagend zijn ). We hebben er nu iets meer dan 1700mijl opzitten al, da s 2700km en zitten dus wel over de helft met in het verschiet nog paar dagen las vegas, yosemite national park en san francisco.
Allé ik ben er eindelijk achter hoe ik foto' bij de berichten kan zetten. Je vindt ze onderaan de tekst in een bijlage, gewoon op klikken en ze komen te voorschijn .T leven kan soms zo simpel zijn .
Ons motel, Apache, wat we voor 2 nachten hebben is wel wat minder dan de vorigen, t zwembad daar heb ik mijn bedenkingen bij qua waterkwaliteit (de pomp zou kapot zijn en over een uurtje gemaakt ), de tuinstoelen helemaal versleten, enkele nieuwe, het ontbijt bestaat uit een wafel met siroop of cornflakes, de kamers zijn verouderd maar wél proper en vooral wat veel goed maakt een goed bed. Na een goede nachtrust en iets minder ontbijt dus richting arches national park, wat slechts op 8km van ons hotel ligt. Echt een fantastisch park. We zijn direkt begonnen aan de delicate arche trail, een wandeltocht van 5km, knap!!! Na een uurtje over grote gladde rotsen, stukje door mul zand en daarna langs de pad langs de rotswand omhoog bereikte we de schitterende grote boog. Paar foto's gemaakt natuurlijk wat gesocialized en de tocht terug hervat wat minder lang duurde want we moesten naar beneden en de zon stond achter ons... Met de auto naar de volgende korte wandelingen: sand dunes, pine tree arche en landscape arche, tussenin nog gepicnict en moeten vaststellen dat ik last had van zonnebrand dus dat zouden de laatste wandelingen in volle zon zijn voor vandaag... Totaal 10km gewandeld in deze hitte. Soms zie je toch bizarre mensen: chinezen met een k-wayke, japanners met een gezichtsmasker wat een stuk van een boerka zou kunnen zijn maar ook oudere mensen die echt wel serieuze wandelingen doen, chapeau. Vanavond eens een machientje was laten draaien in een plaatselijk salon want met die hitte gaan er behoorlijk wat t-shirts doorheen! We gaan ook een hapje eten in de broken oars (moet er heel lekker zijn en gezellig) en eens door de mainstreet slenteren en shoppen. Morgen gaan we richting bryce canyon maar we moeten nog beslissen of we onderweg: canyonlands national park of dead horse point gaan bezoeken. Sebiet nog eens googlen . Ondertussen terug van ons etentje en het was heerlijk, carine een overheerlijke steak van het huis en ik steak medaillion, beiden v d grill, om duim en vingers af te likken, beste eten tot hiertoe.
T betert er niet op, vandaag om 4u wakker maar sliep ook al wel om 21u. Even de blog bijgewerkt, facebook en wat info opgezocht om dan toen Carine nog sliep maar eens het centrum te gaan verkennen op mijn sletsen. Heb een uurtje gewandeld en vastgesteld dat het allemaal winkels, restaurants en motels waren. Op mijn terugweg zag ik een jogster in bekende kledij, bleek Carine een ochtendloopje erop te hebben zitten. Op ons gemakske ontbeten en ingepakt want we moesten om 10u45 aan het moab adventures zijn voor onze sensationele raftingtocht. Na de nodige formaliteiten en het zwemvest passen moesten we de bus op voor een half uurtje stroomopwaarts. De weg naar t vertrekpunt maakte al snel duidelijk dat het niet de wilde gevaarlijke stroomversnellingen waren die we hadden gehoopt en verwacht. Er zouden 4 van die stroomversnellingen in onze 11km lange tocht zitten. We maakten de vergelijking met de ourthe en de semois en al de toeristen die daar misleidt worden met de mooie folders en dan hun kajak in de zomer moeten verder slepen omdat t water te laag staat maar zo erg was het niet hoor . T was zalig weer, t water verfrissend, we hadden een aangename groep en een toffe gids. s Middags heerlijke lunch (grill en zoveel je wilt) gekregen in de red cliff lodge. T was een leuke activiteit maar t mocht iets spannender geweest zijn... Na de douche in onze nieuwe motelkamer voor 2 nachten, even gerust en ons naar de mainstreet begeven want we wilden wel eens american pancakes with strawberries en whipped cream gaan proeven maar t was al gesloten dus maar naar de winkel voor een lekker brood ed want ons middagmaal was al behoorlijk en veel honger hadden we niet. Voila de dag zit er weer bijna op. Morgen staat er Arches national park op t programma waar we de delicate arche (stenen boog) willen gaan bekijken, dat zou een schitterende wandeling zijn van 5km, dus op tijd vertrekken want er zijn nog anderen die we willen zien met kortere hikes ernaartoe en het wordt hier weer behoorlijk heet...(ja iedereen jaloers met al dat slecht weer in Belgie ).
Ons nachtje in mexican hat was weer redelijk kort maar ach dan duurt de dag wat langer zeker . Carine heeft er weinig last van, die slaapt overal en direkt (ben ik jaloers op ). Opnieuw onderweg naar monument valley voor onze rit rond de rotsformaties, gestopt waar je de lange weg ernaartoe geweldig kunt vastleggen op foto en op uw netvlies, GEWELDIG beeld. In t midden v d weg gaan staan en je hebt tijd genoeg voor de juiste snapshot want als je een auto in de verte ziet verschijnen duurt het nog een tijdje voor die er werkelijk is. s Morgens hadden we besloten om valley of the gods ook te gaan doen, dit is het minder bekende kleine broertje van monument valley, er loopt een 27km lange zandweg doorheen en dit leek ons een beter idee dan het mulle zand van monument. Dus plannen gewijzigd. Het is niet zo toeristisch maar eigenlijk ook enkel toegelaten voor highclearance vehicles (4x4) en dat hadden we niet maar we gingen het erop wagen en dat was echt de moeite waard!! 2 auto's tegengekomen maar. Via blanding, bluff en monticello tot in onze volgende bestemming voor 3 nachten: Moab. Van daaruit willen we zeker een halve dag gaan raften, een dagje arches national park (een park met de meeste natuurlijke stenen bogen) en canyonlands national park als dat er nog inzit. Eerst ff van t zwembad genoten, vanavond kijken of we de raftingtrip geboekt krijgen voor morgen of tenlaatste overmorgen, iets eten en nog eens proberen wat slaap in te halen. Ondertussen hebben we de volgende staten al gedaan: california, nevada, arizona en utah waar we onze klok een uurtje verder moesten draaien bij t binnenrijden.
Uitslapen was de bedoeling maar al wakker om 5u30. Na t ontbijt richting horseshoebend (de coloradorivier maakt een bocht in de vorm van, zoals de naam doet vermoeden een hoefijzer), het ligt op slechts een paar honderd meter van de weg af, geen entree, gewoon gratis te aanschouwen natuurwonder wat je bereikt door door het mulle zand te gaan. Prachtig overzicht van over de rand. Ook al was het nog vroeg, de terugweg naar de parking was ver genoeg, want zweten ging vanzelf . De scenicview van de glencanyon dam nog gelopen maar we zijn niet over de naastgelegen brug gereden, ons hoofd stond naar Monument valley... De weg ernaartoe was al heel mooi en we hadden allebei toch wel hoge verwachtingen van het marlbororeclamelandschap, de uitgestrekte vlakte met de rotsformaties erin. En ja het was fantastisch. Morgen gaan we terug om een tour te rijden met onze auto (wat eigenlijk niet mag want je moet een 4x4 hebben maar we gaan toch eens zien of het te doen is en of er nog meer toeristen zo over denken). In de namiddag al ingecheckt en eens van het zwembad genoten.
Zeer kort nachtje. Omdat we de zonsopgang (5u16) aan de grand canyon wilden meemaken en een uur moesten rijden om daar te zijn liep de wekker al om 3u20!! Het was er héél fris en we konden een dikke trui gebruiken. De nodige foto's en filmkes gemaakt maar we hadden er net iets meer van verwacht. Voor ons kwam het beste nog nl.: een deel van de bright angel trail wandelen. 45min deden we erover om af te dalen in de canyon, met regelmatige stops om het natuurschoon te bewonderen. Onderweg kwamen we zwaar hijgende en bezwete mensen tegen die zich terug een weg naar boven baanden. Na over de helft te zitten toch maar even aan een terugkerende ervaren wandelaar gevraagd hoever het nog was en of het wel te doen ging zijn met het warme weer. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij antwoordde: ja hoor, je gaat het straks gewoon aanvoelen als een goede inspanning . Dus wij door, toch in het achterhoofd om snel af te dalen zodat we bij het terug omhoog wandelen toch af en toe van de schaduw langs de stijle wand konden genieten. De hele trail naar de buik van de kloof duurt 8u en is voor de geoefende hikers die daar dan blijven overnachten en s morgens met hun tentje op de rug de zware tocht omgekeerd maken. T was er serieus warm aan maar t was echt de moeite. Nadien met de bus nog de rim afgereden en de mooiste viewpoints bezocht. Herten, squirls, shipmunks en condors hebben we allemaal mogen zien. Tijd om door te rijden naar de volgende bestemming: Page. De glen canyon dam en horseshoebend willen we daar morgen gaan bezichtigen. Nu t bed in want het slaap tekort begint te wegen, eenvoudige dingen lijken soms ineens zo ingewikkeld , t verstand werkt maar op halve kracht en we worden allebei soms wel eens wat krikkel .
Vandaag eerst gaan kijken wat de outlet in laughlin allemaal te bieden had. Dat was gene vette, niet te vergelijken met de outlets die wij kennen, enkel levi's, reebok en quicksilver deden een belletje rinkelen en het aanbod was niet schitterend. Denk dat wij wat verwend zijn met de maasmechelen village toestanden. s Middags richting eindbestemming van de dag vertrokken, nl williams, een stadje op de historische route 66 met vooraf nog een stop in seligman (kleiner). Het was sowieso al een rit van bijna 3u en toen hadden we nog veel vertraging met een zwaar ongeval waarbij 2 vrachtwagens waren betrokken. Lange file, weg afgesloten, politiehelikopter die rondcirkelde en andere nodige blauwe flikkerlichten als brandweer en tal van politiewagens. s Avonds een italiaantje gedaan en op tijd ons bed in want t zal een kort nachtje worden. We gaan om 3u30 opstaan om na een dik uur de south rim van de grand canyon te bereiken en zo hopelijk een schitterende zonsopgang te mogen aanschouwen. Oh ja nog wat onbenullige info voor jullie maar een stressmoment voor mezelf was het punt waarop de moteleigenares zei: sorry you creditcard is declined . Ik die al het nodige had geregeld voordien was simpelweg nog net voor de reis cash gaan pinnen en met het rap zijn mijn card laten zitten. Bleken ze al wel ingesproken te hebben maar ik had het verkeerd verstaan, slechte verbinding, onbekend nummer, dacht dat het ging over een bankkaart van quinten enfin vermoedelijk door het niet reageren hebben ze alles geblokkeerd. Morgen ff een telefoontje plegen met het thuisfront en gelukkig is mijn madam haar kaart met verhoogde limiet een geruststelling .
6u30 al gepakt en gezakt stonden we te wachten tot we konden ontbijten. Voor de eerste keer eens een wafel gebakken (het viel wel mee maar we gaan t toch maar bij toast houden in t vervolg ). Op het programma: Joshuatree national park dat op onze weg ligt van Palm springs naar Laughlin. Een aangename rit van 2u, toegekomen en ons fatsoenlijk gaan informeren bij het visitors center. Heel vriendelijke ranger... Of er ergens water te vinden was op de wandelroutes??? Nope... Ok gelukkig is t nog vroeg en niet te warm (nog maar 40gr ) en door de warme wind zweten we ni of tenminste voelen we dat niet. Paar korte wandelingen gedaan en vele km's rondgereden van viewpoint naar viewpoint. T was niet echt my lucky day blijkbaar en had dat beter onthouden voor later op de dag want 1st werd ik gestoken door een wesp en even later stootte ik mij aan een yuccacactus en die prikte recht in een ader van mijn been maar er zijn geen erge dingen gebeurt . Na de middag richting Laughlin gereden wat een zeer mooie route was. Kilometers lange rechte wegen, cruisecontrole op en genieten van de uitzichten. Goed dat we s morgens getankt hadden want dat de benzinestations zo ver uit elkaar lagen dat hadden we niet verwacht. Ingecheckt, gegeten, welgekomen douche genomen, even getwijfeld om me naar het zwembad te begeven (maar met 48gr was dit geen verfrissende duik geweest) en het hotel en casino verkend. Ja ook eens gespeeld en verloren en ondertussen genoten van de drankjes die ze dan gratis brengen. Vaststellingen: die amerikanen zijn echt allemaal dikke mensen (het verschil was al te merken met de stewardessen op de heenvlucht, die zouden bij een europese maatschappij nooit voldoen aan de lichamelijke eisen), overdreven vriendelijk maar tegelijk oppervlakkig (ze vragen altijd: how are you doing maar dat is uit beleefdheid en niet uit interesse), groente en fruit zijn hier veel duurder dan de junkfood en de grootte van drank en eten zijn hier allemaal HUGE . Morgen begeven we ons richting Williams, een bekend stadje op de route 66 maar voor ons vertrek gaan we eens een outlet bezoeken.
Last van een jetlag toch met als gevolg al wakker om 3u. Dan maar wat opgezocht hoe we onze lange dag wilden doorbrengen. Conclussie LA was niks voor ons dus geen riante villa's kijken van celebs. Na ons ontbijt een rit van 2u naar palmspringdessert, wandelen om de dag wat actiever door te brengen. Mooi route, de 8-baansvakken achter ons gelaten en de bergen van de desert tegemoet... Daar aangekomen direct een mooie wandeling van 2.5km wat kronkelend langs een oaseriviertje liep en waar we ons regelmatig eens gingen verfrissen en ons neerzetten in de schaduw want 40gr en meer dat valt toch zwaar tegen. We wilden nog graag een volgende doen: de sevensisterswaterfall zou ons dan wel verkoeling brengen weer... maar na een paar honderd meter hebben we ons gewonnen gegeven want in de verste verte was er geen boom of schaduw te zien en de hitte was zinderend. Ademhalen ging steeds moeilijker en we twijfelden of het 3miles enkel was of heen en terug. Ook hadden we onze rugzak niet bij aangevuld en zouden niet voldoende water hebben om onze terugweg te kunnen volmaken vreesden we. Dus omgekeerd en amaai dat was tot hiertoe al de beste beslissing van ons leven. we hebben ons tot aan het riviertje gesleept en zijn daar in gaan zitten tot we bekomen waren. Wat hebben we geleerd vandaag: genoeg water ten allen tijden meenemen, beter informeren naar de lengte en vooral zulke inspanning veel vroeger of later op den dag te doen!!! Wat inkopen gedaan en ingecheckt in ons hotel. Carine een dutje gedaan, ik den blog aangevuld en nog wat opgezocht voor morgen en overmorgen want normaal geen wifi dan. Vanavond downtown Palmsprings waar een reuze beeld staat van Marilyn Monroe, een hapje gaan eten,... Foto's kan ik hier slechts 1 per bericht toevoegen en da s maar heel klein dus deze vind je ook op mijn facebookpagina.
. De audiotoer is geweldig, gevangenen, bewakers en familie van personeelsleden doen hun verhaal en vertellen hoe ze alles beleefden. T laat toch wel een indruk na, zien waar de laatste ontsnappingspogingen gebeurt zijn, hoe iedereen leefden en met wat ze zich bezich hielden. Eigenlijk is er nog steeds een grote gelijkenis volgens mij. De afstand van san francisco land tot het eiland is slechts 2km maar door het koude water en vooral de sterke stroming zou niemand het ooit hebben gehaald om zo te ontsnappen, hoewel men van de laatste 3 nooit hun lichamen hebben gevonden.
dus morgen hoeven we zelfs geen geld uit te geven aan de hop on hop off bus, huurfiets of go car met audiotour. Wat er nog wel op t programma staat, ons vooraf gereserveerde bezoek aan "the rock" alcatraz, al wel om 9u30 en moeten er een uurtje op voorhand zijn voor de tickets af te halen etc.
.
.
).
.
gevolg, 1u30 verloren. Toch death valley op een redelijk uur bereikt en dat met volle maag en benzinetank. Wij dachten dat t al héét was in las vegas...dit was nog een pak erger. Uitstappen was bijna een marteling en het eerste gedeelte vond ik maar niks maar naarmate we verder reden waren het mooie kleurschakeringen en uitzichten en kon ik het meer en meer apprecieren. 200km in die hitte, 2 plaatsen waar je kon overnachten en wat waren wij content dat we daar niks hadden geboekt want daar was niks te beleven en kon je enkel hopen dat de airco in de kamers goed zou werken, buiten komen was geen optie volgens ons.
.
.T leven kan soms zo simpel zijn
en ondertussen genoten van de drankjes die ze dan gratis brengen.
