Laatste dag van onze Amerika-reis is aangebroken, wat willen we nog doen: Alcatraz bezoeken (tickets hadden we al geboekt in Belgie), vertrek aan pier 33 voorzien om 9u30 waar we met een boot richting eiland werden gebracht. We zijn niet de enigen, lange rijen staan al aan te schuiven om met de eerste boot te vertrekken en diegene die geen ticket op voorhand hebben gekocht hebben pech want 1st volgende mogelijkheid om mee te gaan was pas een week later!! Wat we niet wisten was dat Alcatraz ook behoorde tot de nationale parken, blijken er veel vogels, bloemen en planten het eiland te hebben ingepalmd . De audiotoer is geweldig, gevangenen, bewakers en familie van personeelsleden doen hun verhaal en vertellen hoe ze alles beleefden. T laat toch wel een indruk na, zien waar de laatste ontsnappingspogingen gebeurt zijn, hoe iedereen leefden en met wat ze zich bezich hielden. Eigenlijk is er nog steeds een grote gelijkenis volgens mij. De afstand van san francisco land tot het eiland is slechts 2km maar door het koude water en vooral de sterke stroming zou niemand het ooit hebben gehaald om zo te ontsnappen, hoewel men van de laatste 3 nooit hun lichamen hebben gevonden. Echt hele mooie foto's maken was bijna niet mogelijk, t was er echt een overrompeling van alle nationaliteiten die allemaal naar het meest bezochte san francisco monument kwamen zien. 3u hebben we rondgelopen maar de tijd stond ni stil en we moesten onze auto nog ophalen aan t hotel, leeg maken en binnen brengen voor 17u. We wilden nog een ritje met de cable car doen en over de golden gate brug rijden. Hmmm toen we meer dan een uur moesten aanschuiven kregen we toch wat stress maar we hebben het gehaald. Ingecheckt in ons hotel dicht bij de luchthaven, bagage daar afgegooid en naar dollar gereden om de auto met bijna helemaal lege benzinetank af te leveren. 5000km heeft de ford escape ons netjes en comfortable door californie, nevada, utah en arizona gebracht. De cruisecontrol en de automatique hebben het wat comfortabeler gemaakt en de gps van edmond en de roadbook van den danny wat minder stressy. Bij deze nog een bedankwoordje voor ineke die op de yutta heeft gepast, de senne die t gras heeft afgereden, familie mentens voor het gebruik van hun jaarpas v d nationale parken en voor mezelf ons ma die 3 weken voor onze quinten heeft gezorgd. Hopelijk hebben jullie wat mee kunnen genieten van ozne geweldige reis via deze blog maar dit is mijn voorlaatste berichtje. Morgenvroeg is t zover en keren we terug richting belgie. Vertrek is voorzien om 8u45, tussenstop in houston om hopelijk op tijd te landen in amsterdam s anderendaags om 8u40 waarna we de tgv richting antwerpen pakken. Toch nog enkele laatste bedenkingen: 1. amerikanen vinden alles awesome, vragen altijd how are you maar dat interesseert sommigen niet, ze zijn overdreven vriendelijk maar toch weer heel oppervlakkig. 2. eten is bijna overal hetzelfde, vooral continentaal ontbijt bestaat uit: een muffin of donut met koffie, al de rest wat erbij komt daar mag je heel blij mee zijn... 3. toiletten zitten lager (msschien is dit wel een betere positie;-)), douchekoppen staan altijd te laag, voor openbare toiletten moet je nergens betalen. Als afsluiter wil ik nog zeggen dat we een heel gevarieerd amerika hebben gezien: van grote steden als LA en SF met hun drukte tot de stilte op sommige trails in nationale parken, t heeft ons allemaal wel kunnen bekoren al was LA wel de minst aantrekkelijke spot voor ons. Kortom een geslaagde vakantie: een once in a lifetime...!!! Een aanrader.
Uitgeslapen tot7u , ingepakt en eens een ontbijt gekregen met verse fruitsalade (hmm da was de eerste keer, aardbeien, ananas, meloen, appelsien,...) dat was een aangename onverwachte lekkernij in het land van de donuts en wafels. Carmel by the sea achter ons gelaten, in de mist aangekomen en ook weer verlaten, spijtig want een dagje strandwandeling en terrasje zag er mooi uit. Richting san francisco, 2u rijden en ook daar zagen we de donkere wolken weer hangen, smog, fog, mist, noem het zoals je wilt, t zag er niet uitnodigend uit maar eenmaal ter plaatsen kwam de zon er toch wel doorheen. Onze auto al gedropt aan ons hotel want we zaten redelijk centraal gelegen en te voet als volwaardige wandelaars de city verkend. De cable cars, lombardstreet, embarcadero, pier 1 tot 47, chinatown, unionstreet, broadway (waar totaal niks te zien was), ja we hebben wat afgesleft dus morgen hoeven we zelfs geen geld uit te geven aan de hop on hop off bus, huurfiets of go car met audiotour. Wat er nog wel op t programma staat, ons vooraf gereserveerde bezoek aan "the rock" alcatraz, al wel om 9u30 en moeten er een uurtje op voorhand zijn voor de tickets af te halen etc. s Avonds nog de omgeving verkend maar dat was het toch niet, te veel daklozen in de omgeving en geen echt gezellige caféetjes ofzo. Wel een paar leuke adresjes gekregen van iem in het castrodistrict maar niet tot daar gereden. In het achterhoofd de excursie en vooral de wektijd en het feit dat we nog wat moesten boeken voor de laatste nacht deed ons op tijd terug keren. Koffers moeten nog volledig op orde gemaakt worden, rommel dumpen, onze goedgediende foamen ijsbox laten verdwijnen, auto opruimen en leegmaken,... de dag gaat te kort zijn want zouden ook nog graag langs unionsquare gaan! Redden we niet vrees ik want bovenaan staat nog de goldengate bridge, we hebben hem al wel zien liggen blinken in de verte maar willen er ook nog overeen. De huurauto moeten we om 17u op tijd afgeleverd hebben met lege achterbank veronderstellen we . Ons laatste nachtje wordt er bijgevolg eentje vlak aan de luchthaven want moeten er al om 7u zijn geloof ik. Met het tijdverschil gaan we waarschijnlijk om 9u met een jetlag landen in amsterdam waar we de tgv richting antwerpen gaan nemen.
Om 6u liep de wekker al af want er stond ons een lange rit van 4u voor de boeg en we wilden in yosemite de reuze seqouia's nog zien vooraleer we richting kust reden.Carine had duidelijk te weinig geslapen en de koffie had nog niet veel aan haar humeur veranderd . De indruk die we al hadden dat in yosemite alles iets minder goed geregeld was dan in andere nationale parken werd voor ons nog maar eens bevestigd: we reden met de auto een uur naar de zuidelijke kant waar de mariposa grove met de gigantische bomen zich bevonden, bleken de miniparkings volzet en moesten we een héél eind terug rijden om daar een shuttlebus te nemen. Tja en als t humeur al niet goed zit helpt dat niet . Dan maar alleen het belangrijkste bekijken de giant grizzly, een 2500 jaar oude boom die volgens carine voldeed om levenslang te kunnen voorzien in de stook . Na de lange zware wandeling van gisteren was de 2km korte lichthellende wandeling er écht te veel aan. Als er al eens een lach verscheen op carine haar gezicht dan was die echt wel héél ver te zoeken nu. Ze had t gehad. T interesseerde haar niks dus wij direkt door. Wat slaap inhalen onderweg zal wel helpen hopen we dan . Richting carmel by the sea kwam er mist en grijze lucht opzetten, t zag er niet goed uit. Carine vroeg nog: wat komen wij hier eigenlijk doen??? Daar ging onze gezellige avond aan zee want daar aangekomen was het zicht wel heel beperkt. Een superlekkere pizza (waar een heel gezin van kan eten) met wat wijn afgehaald en ons terug getrokken in ons hotel... maar dont worry toen zat het humeur wel degelijk terug goed . Btw wat haar als eerste opviel bij het inchecken, ontbijt wordt pas geserveerd vanaf 8u, dus ik moest ni durven van een wekker te zetten... Hopelijk morgen wat beter weer want ik wil wel genieten van het mooie uitzicht van de zee richting san francisco.
Vanmorgen na 45min vertraging door het ingewikkelde shuttlenetwerk van yosemite gestart om 9u30 aan de 15km lange hike naar de 5de hoogste waterval van de wereld. 3,5u hebben we erover gedaan om helemaal tot boven te geraken. T was een lange vermoeiende tocht over haarspeldbochten met allemaal stenen oneffen trappen en bij een temperatuur van 36gr. Boven uitgerust, wat bekomen en aan de moeilijke afdaling begonnen. Meestal laten we de zwaartekracht hun werk doen en lopen we zelfs stukken maar dat was niet mogelijk, we moesten traag naar beneden want de stenen waren bedekt met zand en maakte het superglad. 2u, moe, bezweet, verbrand en wat uitgedroogd want op deze wandeling geen drinkfonteinen of wc's te zien (laat dat nu hetgene zijn waar we veel behoefte aan hadden ). De douche nadien, het drinken en het eten hebben nog nooit zoveel deugd gedaan als vanavond . Morgen op t programma: mariposa grove waar de gigantische seqouia bomen staan en dan richting carmel by the sea. T is weer een verkorte versie geworden want mijn vorige blogbericht is weer verdwenen dankzij het draadloze netwerk dat hier regelmatig wegvalt. Op vraag van Truus, de beloofde maar vergeten foto van de mama in hare 1ste rok .
Dacht geen internet te hebben in onze canvastent in curryvillage maar de tijd staat nergens stil en ze hebben hier een lodge voorzien met draadloos internet . Deze middag begonnen aan de vernal en nevada falls trail, we zijn maar tot het eerste deel v d waterval gewandeld want toen we daarboven waren begon het te donderen en zelfs een bliksem. Het was een misttrail, wat wil zeggen dat je nat wordt van het water dat zich door het naar beneden vallen v d waterval verspreidt. 600 trappen tot boven. Besloten om dan maar een andere korte wandeling bij te doen naar mirrorlake. Ondertussen was het beginnen regenen en waren er erg weinig mensen. 1st zagen we een hert dat op zijn gemakske stond te grazen. Nadien hoorden we iemand waden door het water, we dachten dat we bezoek kregen van wat wandelaars maar paar seconden later spotte carine een beer . Ik heb hem nog net op beeld kunnen vastleggen. Dat was toch een unieke ervaring. Ok dan maar weer verder wandelen, staat carine recht, draait zich om er verschiet zich een bult, staat er recht voor haar op een meter afstand, een hert haar aan te kijken die door haar gegil nog harder dan haar verschiet en de benen neemt. Ik was te laat om dit te kunnen fotograferen . Al lachend terug gewandeld en wat bekomen van deze ervaringen, ons gaan inchecken in onze tent voor 2 nachten. Morgen een langere wandeling naar de top of the upper en the lowerfalls wat ook weer een pittige kuitenbreker gaat worden naar t schijnt.
Vertrekken naar Yosemite NP waar we 2 nachten in een tentje zullen slapen en het back to basics zal zijn. Dus geen blog bijwerken maar alleen genieten van de schone natuur.Weer terug als we in Carmel by the sea zijn, da s op highway 1 richting eindbestemming San francisco voor nog 2 nachten daar... T begint te korten
Grrr t wordt een verkorte versie want we hebben een slechte internetverbinding hier en mijn vorig bericht is verdwenen... Vandaag Bodie state park, een ghosttown, ontstaan om goud, goede tijden gekend maar toen plots is leeggelopen en waar alles is achtergelaten. Slechts 5procent van de woningen staat er nog, als ook de kerk, school, mijn,... Onderweg besneeuwde toppen van de sierra nevada, tijdens ons bezoek dreigende wolken en bij het naar ons hotel rijden in mammoth lakes kregen we onze eerste regendruppels van de reis te verwerken. Het weer gaf mooie beelden. Morgen Yosemite national park waar we via de tiogapas naartoe rijden. Verblijven in curry village, een tentendorp met een bearlocker voor ons eten in te steken. Het temperatuurverschil met de woestijnen is echt wel voelbaar dus hopelijk gaat t niet te koud zijn in ons canvastentje .
Gisteren paar uurtjes aan t zwembad gelegen, van s morgens tot net na de middag want t was veel te warm, temperaturen van 45-48gr, aan een groot zwembad waar je om 8u30 al moeite moet doen om een ligbed te vinden. Las vegas mag dan wel s nachts leven, mensen staan om 6u30 klaar om een handdoekje te gaan leggen, pfff... Honderden die verkoeling zoeken, liggend zij aan zij en degene die te laat waren gingen rond het zwembad op de grond liggen. Je kwam ook ni zomaar binnen, paspoort en kamerkaart laten zien en controle v d rugzak op flesjes drank want dat moest je daar kopen. Na een paar uur was onze lichaamstemperatuur hoog en teer velleke rood genoeg. Namiddag nog paar chique hotels bezocht maar het ernaartoe wandelen was zelfs véél te warm!! Wel aardbeien met witte chocolade gekocht van Godiva, mmm stinkend duur natuurlijk maar lekker. s Avonds naar het oude gedeelte van las vegas, fremontstreet, veel gezelliger dan de strip, een ganse straat overkoepeld, waar elk uur een show is met duizenden lichtjes, wij hebben die van Queen en Bon Jovi gezien, knap, met goeie muziek en sfeer. Moesten we ooit nog eens terug komen zouden we liever daar logeren dan op de drukke ongezellige strip. Het openbaar vervoer is wel goed geregeld, met een ticketje van 7 dollar kan je er 24u gebruik van maken. Deze morgen deed de gps raar, gaf een verkeerde route en ik miste dan ook nog eens een afslag gevolg, 1u30 verloren. Toch death valley op een redelijk uur bereikt en dat met volle maag en benzinetank. Wij dachten dat t al héét was in las vegas...dit was nog een pak erger. Uitstappen was bijna een marteling en het eerste gedeelte vond ik maar niks maar naarmate we verder reden waren het mooie kleurschakeringen en uitzichten en kon ik het meer en meer apprecieren. 200km in die hitte, 2 plaatsen waar je kon overnachten en wat waren wij content dat we daar niks hadden geboekt want daar was niks te beleven en kon je enkel hopen dat de airco in de kamers goed zou werken, buiten komen was geen optie volgens ons. Wij waren omstreeks 17u in lone pine, een 50 tal km voorbij death valley, ingecheckt in ons motel en een lekker hapje gaan eten bij een mexicaan. Morgen op t programma, 1st richting Bodie, een ghosttown, een verlaten mijnwerkersstadje, daarna misschien langs monolake om te eindigen in Mammoth lake voor een overnachting zodat we al dicht bij de tiogapas zitten om Yosemite binnen te rijden waar we 2 nachten gaan blijven/ De soap met onze visa en mastercard continues, nu heeft carine het ook zitten. Gebeld met mijn bank, ze hebben een fout gemaakt, vanaf morgen is t normaal gezien geregeld, we begrijpen nu waarom sommige mensen met een hele portemonnee met plastieke kaarten rondlopen .
Ok wegens gisteren geen internet vandaag verslag van de voorbije 2 dagen. Gisteren na slecht 3u maar te hebben geslapen aan de angels landing wandeling begonnen. Ik heb geen hoogtevrees (allé een klein beetje maar maar noem dat gezond verstand om geen domme dingen te doen op grote hoogte ), carine al helemaal niet blijkbaar. T was een serieuze tocht met steile haarspeldbochten en daar waar het pad eindigde begon het klimwerk langs dikke ijzeren kabels. Niet iedereen ging zover want tussenin was er ook nog een mooi uitzichtpunt. Wij wilden de top bereiken, t was een uitdaging... en we made it! Een spectaculair uitzicht, het was de moeite waard. Er was zelfs iemand die op slippers naar boven liep en op blote voeten naar beneden. Aangezien de helingsgraad soms behoorlijk hoog was vonden we dat we in de afdaling ons gewicht in het voordeel moesten gebruiken en niet afremmen maar zijn we een deel naar beneden gelopen (dat ging echt 4x zo snel als naar boven!!). Had nog graag een stuk van de narrows gedaan maar carine zag dat niet zitten om door het water te wandelen en we hadden gezien op de kaart dat op onze weg naar las vegas we een ghosttown, grafton, zouden passeren en dat wilden we dan wel eens gaan bekijken maar niet gevonden . Dan maar ineens door naar vegas, 3u gereden en voor de laatste 500m hebben we 20min moeten aanschuiven voor we de drukke las vegas strip op konden rijden waar ons hotel zich bevond. Zelf even de auto geparkeerd en ons een weg gezocht in het gigantische hotel waar de lobby zich niet op het gelijksvloers bevindt maar op de 3de verdieping. Stond me daar een lange rij om in te checken, niet normaal, 50min wachttijd zei een bediende maar je kan ook zelf inchecken, 15min aanschuiven en hij had gelijk gelukkig. Mooie kamer op t 16de verdiep, uitzicht op de strip, het bellagio en caesars, enig minpuntje: naast ons hotel waren ze een gebouw aan t slopen maar we waren te moe om ons eraan te storen. Fantastisch geslapen. Vandaag eerst ons te goed gedaan aan een lekker ontbijtbuffet. Daarna begonnen aan het verkennen v d vele hotels met allemaal een verschillend thema. Leuk maar uiteindelijk zijn we aan t winkelen gegaan en zelfs doorgereden met de bus naar de outletstores stukje verderop. Om 20u pas terug in t hotel, ik de blog bijwerken en carine nog wat gaan drinken en een gokje wagen. Mijn kaarsje was uit en vind de casino's ook veel te groot. Morgen nog een nachtje hier. s Avonds willen we nog naar fremontstreet met de lichtshows.
Vandaag wilden we nog wel eens op tijd uit de veren (wat nooit een probleem is) en een lange wandeling maken. De sunrisetrail en een 1/2 peek-a-boo-looptrail wat ons leidde tot helemaal beneden in de vallei van bryce canyon en who goes down must go up , t was een pittige bijna 9km hike maar in tegenstelling tot voorgaande parken is het hier lange bijna niet zo heet en een stevig fris windje. Mooie rode met witte schakeringen hoodoo's (rare rotsformaties die lijken op allemaal mannekes met een hoedje op) in soms verrassende vormen zoals uit foto's zal blijken... Onderweg al wel vastgesteld dat er iets mis was aan mijn wandelschoenen maar dacht: ni kijken doorgaan tot we er zijn en dan de schade vaststellen , en ja een mooie grote blijn op mijne linkse grote teen. Aangezien dat we nu al een groot deel van de belangrijkste uitzichten hadden meegepakt tijdens de wandeling besloten we om het park te verlaten en aan onze 2u duurden rit richting Springdale, dat ligt tegen zion national park, te beginnen om van het zwembad en de zon te gaan genieten. Met het naar daar rijden moesten we door het park al en amaai ik was er direkt weg van, mooie grijze rotsen deze keer met veel groen; Belooft voor morgen... Gisteren heeft Carine hare mini-camcorder het ook al deels laten afweten, gelukkig kan ze nog een beetje filmen maar geen foto's meer trekken. We hebben mijne kodak nog altijd maar nu was ze eindelijk eens weg met iets technisch . Oh ja en nog een dikke primeur om af te sluiten: Carine na 46j haar 1ste rokje gekocht!!!! foto volgt nog
. De audiotoer is geweldig, gevangenen, bewakers en familie van personeelsleden doen hun verhaal en vertellen hoe ze alles beleefden. T laat toch wel een indruk na, zien waar de laatste ontsnappingspogingen gebeurt zijn, hoe iedereen leefden en met wat ze zich bezich hielden. Eigenlijk is er nog steeds een grote gelijkenis volgens mij. De afstand van san francisco land tot het eiland is slechts 2km maar door het koude water en vooral de sterke stroming zou niemand het ooit hebben gehaald om zo te ontsnappen, hoewel men van de laatste 3 nooit hun lichamen hebben gevonden.
dus morgen hoeven we zelfs geen geld uit te geven aan de hop on hop off bus, huurfiets of go car met audiotour. Wat er nog wel op t programma staat, ons vooraf gereserveerde bezoek aan "the rock" alcatraz, al wel om 9u30 en moeten er een uurtje op voorhand zijn voor de tickets af te halen etc.
.
.
).
.
gevolg, 1u30 verloren. Toch death valley op een redelijk uur bereikt en dat met volle maag en benzinetank. Wij dachten dat t al héét was in las vegas...dit was nog een pak erger. Uitstappen was bijna een marteling en het eerste gedeelte vond ik maar niks maar naarmate we verder reden waren het mooie kleurschakeringen en uitzichten en kon ik het meer en meer apprecieren. 200km in die hitte, 2 plaatsen waar je kon overnachten en wat waren wij content dat we daar niks hadden geboekt want daar was niks te beleven en kon je enkel hopen dat de airco in de kamers goed zou werken, buiten komen was geen optie volgens ons.
.
