Vorige zondag besloten Geert en ik langs te gaan bij een 'copain'. Iedereen hier heeft een heel aantal 'copains', zéér belangrijk in de streek, je weet immers nooit wanneer je een copain nodig hebt voor 'n klusje of een advies, n'importe quoi !
Dus hadden wij advies nodig om ons stukje braakliggend grond om te toveren tot moestuin, momenteel dé bezigheid bij alle buren.
De grootte van je moestuin doet je aanzien stijgen (of dalen), suuuperbelangrijk dus...
Na een professionele uitleg en een aantal zakken prei en uien, 'niet meer nodig,' k heb er véél te véél' en 'ik kom deze week langs om zelf de zaak eens te bekijken', moest er een apéerootje gedronken worden.
Huisgemaakte 'eau de vie met appeltjes', zéér lekker maar o zo gevaarlijk ! Ondertussen kwam de nabijwonende bejaarde Paul langs met de verplichting voor ons vertrek huiswaarts zeker te passeren. Véél te lang niet gezien, 'ik zit altijd alleen'... Oké, nog snel even binnenspringen dus, probleem is dat Paul alleen maar Ricard in huis heeft en héél slechte ogen. Overvolle glazen Ricard die we onmogelijk kunnen weigeren...
Na 'n uurtje kunnen we eindelijk vertrekken, maar bij het passeren van het dorpscafé worden we dringend binnengeroepen...
Véél te lang niet gezien !
Zucht, dit wordt 'n lange zondagmorgen-middag !
Als we uiteindelijk bijna thuis zijn, worden we opgewacht door de zeer gehate gendarmes aan onze straat. Blijkbaar hebben ze deze plaats uitgekozen voor hun geliefde zondagscontroles. Maar we hebben geluk, een voorgaande chauffeur wordt het zondagsslachtoffer en wij kunnen opgelucht onze straat inrijden. De gendarmes rijzen hier soms zoals paddestoeltjes uit de grond en kunnen overal maar dan ook overal verschijnen. Daarom is er een uitgebreid netwerk ontstaan met als thuisbasis de telefoon van het dorpscafé. Dus, éénmaal thuis moeten de verplichte telefoontjes naar copains en dorpscafé gepleegd worden, om het 'gendarme-offensief' door te geven. Helaas was Bernard reeds onderweg naar ons huis, wou nog even coucou komen zeggen, en ja, de gendarmes achtervolgden hem tot aan onze schuur, waar mijn bijdehante Geert plaatjes 'Propriété privé' heeft opgehangen. Verbaasd kijken we hoe Bernard voor onze schuur uit zijn auto springt en onze schuur invlucht, terwijl de camionette van de gendarmes rechtsomkeer maakt en verdwijnt...
Eénmaal de kust veilig, durft Bernard z'n hoofd te laten zien, oef, er moet 'n roseetje gedronken worden voor de meegemaakte stress...
De vrouw wordt opgebeld om een veilige thuiskomst van Bernard te garanderen, en wij, we hebben weer een allesbehalve rustige zondag meegemaakt.
) en besloten
