Deze week samen met m'n klasgenoten een veiling van genetisch hoog gekwalificeerde Limousin-stieren bezocht. Heb ik weer m'n ogen uitgekeken. Bij aankomst in de verkoopzaal stonden de flessen champagne reeds klaar om de aanstaande aan- en verkopen te vieren. Dat belooft alvast.
Er wordt ons een tijdschriftje in handen gedrukt met alle gegevens van de te koop gestelde dieren. Ook bij de koeien geldt het jaar van de letter, deze reeks stieren zijn allen één jaar oud en hun naam begint dus met een I. De rest van de uitleg is nogal technisch, zoals de conformiteit, gemiddelde groei en allerhande eigenschappen die nakomelingen van hoge kwaliteit (en dus goeie verkoop) beloven. Klokslag 10u, de zaal zit overvol, enkelen met hun gsm in aanslag, begint het spektakel. Elke stier heeft een startprijs van 2800, wat ik al behoorlijk veel vindt. Vanaf het startsein vliegen de euro's mij om de oren, in slechts één minuut verhoogt de prijs met ongeveer 1000, 2000. Heel discrete knikjes, opgestoken vingers, en af en toe een luid 'oui' doen de bedragen omhoogschieten. Ik zit er bij en kijk ernaar, er angstvallig over wakend om vooral géén beweging te maken die aanzien kan worden als een 'bod'. De topper van de verkoop is een stier genaamd 'Isidor'. In plaats van met 100 wordt het bedrag onmiddellijk met 1000 verhoogd, wat er tot leidt dat in slechts 5 minuten de definitieve verkoopprijs op 15.200 bepaald wordt. Dit toppertje zal wel zijn werk op drie boerderijen moeten uitvoeren...T'is te hopen dat hij zijn werk inderdaad goed uitvoert, voor die prijs kan ik mij wel een nieuwe auto aanschaffen ;)
Alle dieren worden verkocht, tweede topper verlaat de zaal voor 9.400, er gaan er zelfs enkele richting Belgenland, Spanje en Engeland, dat belooft op de weg deze week ! Om 13u zijn alle dieren verkocht en gaat iedereen richting eetzaal. Volgens franse gewoonten, moet er nu vooral goed gegeten worden, en ja, na een copieus voorgerechten-buffet, volgt natuurlijk een sappige Limousin steak. Wat dacht je ?
Wanneer we rond 16u terug op de bus stappen, staan de aankopers van de topverkoop nog steeds te vieren met de champagne...
Ik ben dus volop bezig met de opleiding BPREA (Brevet Professionnel Responsable Exploitation Agricole) met specialisatie Caprin Fromagère.
En oef, het einde is in zicht ! Op 30 juni a.s. hoop ik dit diploma te behalen. In deze opleiding horen dus ook een aantal weken stage.
Vorige week was m'n laatste stage-week en 't was een not-to-forget periode...
M'n aanvraag was reeds enkele maanden goedgekeurd door mijn stage-meester maar bij mijn voorafgaand telefoontje kreeg ik te horen dat er 'n recent klein organisatorisch probleempje was. ''Ik ben namelijk verkozen tot burgemeester en tja, natuurlijk ben je welkom maar ik zal m'n tijd moeten verdelen tussen het stadhuis en de geiten''. Ah, tja, t'is weer eens iets anders hé, maar we passen ons aan, van secretariaatswerk op de mairie tot kaas maken op de boerderij, 't was dus een héél leerrijke en interessante week. Ja, hier à la campagne, is het normaal dat een burgemeester er ook nog een bij-job op na houdt, in dit geval dus de geitenboerderij. Maar ik mag niet klagen, ik werd heel hartelijk verwelkomd en er werd mij van alles getoond. Héél interessant vond ik de Border-Collie hond 'Bill', die z'n job als geitenherder super uitvoerde. Ongelooflijk om te zien hoe één hond zo'n 80-tal geiten kan begeleiden naar hun weide. Geen enkele snuggere geit kon ontsnappen aan z'n aandacht, en ja, je raadt het al, ik werd verliefd op de hond...Binnen enkele weken wordt onze boerderij dus weer eens uitgebreid met een 'Mini-Bill' en een 15-tal geitjes die mijn supertoffe ( en 't moet gezegd, jonge en knappe) stage- meester Nicola me cadeau geeft, ter verontschuldiging voor het tijdsgebrek, leuk toch ?
Onze troupeau baby-geitjes weeral eens ontsnapt, altijd is er wel iets interessanter te vinden aan de andere kant van het hek !
Deze ontsnappingen zijn we wel al gewoon, maar als het avond wordt, zoeken ze vanzelf hun stal wel op. Deze keer dus niet, dachten we...
Nadat het ook nog eens begint te regenen, besluiten we om een zoektocht op te zetten, met man en vrouw worden de nabijgelegen velden en het bos uitgekamd, maar helaas, na een serieuze stortbui en het vallen van de avond geven we er de brui aan.
Terug binnen zetten we onmiddellijk de radio aan, station France Bleu.
Nu hoor ik jullie denken, wat heeft die radio er in godsnaam mee te maken ??
Wel, deze à la campagne zéér gewaardeerde radiozender, dient dus niet alleen om de voor het ogenblik favoriete songs en niet te vergeten, tussen elf en twaalf het dagelijkse accordeon-uurtje uit te zenden, maar ook om van alles aan de man te brengen (van autobanden tot een koe), om een 'coup de main' te vragen voor een zware klus, tot het aankondigen van verloren gelopen dieren... Vooral in het jachtseizoen, zie je elke week wel ergens een jachthond ronddwalen, en dan is het meestal de taak van de 'maire' om France Bleu op te bellen met het signalement. Op deze manier worden alle verloren gelopen dieren op een efficiënte én kosteloze manier heel vlug terug bij hun baasje bezorgd. Ook als er een koe/schaap/paard uitgebroken is, worden de chauffeurs van de betreffende rijweg aangemaand om goed op te letten wegens koe(...) op de weg.
Maar ook omgekeerd werkt dit systeem heel goed, als uw verloren gelopen dier (in ons geval een aantal kleine bruine geitjes dus) ergens aangetroffen wordt, krijg je dit héél vlug op de radio te horen. Nadat er een uurtje later nog geen melding gemaakt wordt van een aantal kleine geitjes die een tuin 'debrousailleren', gaan we toch nog even de stal checken, en ja hoor, in een hoekje weggestopt liggen onze bruintjes al zalig te dromen...
Zalige Hoogdag van Pasen ! Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze bijzondere dag bijna was vergeten ! Gelukkig kwam m'n dochter vrijdag thuis van school met enkele schitterende ei-knutselwerkjes... à la campagne is deze dag is vooral 'n chasse au chocolat... dus ook bij ons, deze morgen werd vol enthousiasme en met succes naar de beruchte chocolade-eitjes gezocht...
Vanaf dit moment beginnen in de streek de vele vele brocante, vide-greniers, fondue-frites en allerlei andere marktjes te ontwaken...
Zodus was er vandaag in het naburige dorpje het hier gekende foire-aux-fromages marktje.
Aangezien dit in ons buurdorpje doorgaat, wou ik wel de komende 'concurrentie' van dichtbij eens gaan bekijken.
Na de chocolade-zoektocht, op naar de fromage-zoektocht.
Ons Valerie, vol enthousiasme, was al op de hoogte, 'er staat 'n springkasteel en al m'n vriendinnetjes gaan er zijn' ...
Al bij het naderen, ontwaar ik vele tegenliggers op m'n weg, dat wil zeggen : volk !
En ja, op het doorgaans lege dorpspleintje en onder 'n stralend zonnetje, zien we de 'vele' kraampjes en vooral het springkasteel staan.
Ik laat m'n dochter achter bij het springkasteel, waar enkele moeders alles nauwgezet in het oog houden, en begeef me onder de marktkramers,
en ja, het begint te kriebelen, hier wil ik volgend jaar ook staan !
Ik babbel met m'n 'maitre de stage', die ook afgezakt is naar hier, de laatst aangekochte alpinekes heb ik ook via hem aangeschaft.
Héél veel heb ik geleerd op m'n voorbije stageperiode...leuk om hem hier aan te treffen. De andere kraampjes met 'fromage de chèvre' bekijk ik
minitieus en ik ken ze reeds allemaal via m'n zoektocht naar de bestaande concurrentie. Prijzen, aanbod, uitstalling, 't moet allemaal bestudeerd worden toch ? Er staat zelfs 'n kraampje du Nord, met de gekende en geappricieerde Maroilles-kaas....
Met n' zakje vol verse kaasjes en 'n stuk artisanaal Bio-Brood keer ik terug huiswaarts, tijd op ons paaslammetje op het vuur te zetten !
De gemeenteverkiezingen zijn weer voorbij. In Frankrijk geldt geen stemverplichting, maar elke verkiezing wordt hier heel serieus opgenomen, en vooral veelvuldig besproken. Uw verschijning aan het stemhokje wordt zéér geappricieerd. Vandaar dat bijna elke dorpsbewoner op 'stemzondag'
z'n beste pak uit de kast haalt en zich naar 'de mairie' begeeft. Alhoewel ik er dit jaar het nut niet van inzag, misschien de Belgische nuchterheid, aangezien er maar één lijst, die van de huidige burgemeester, bestond....
En onze burgemeester, absolùùt geen klagen maar, t'is een specialleke hoor ! Standaardkledij bestaat uit 'n strak zwart T-shirtje, waarbij z'n gespierde armen en tattoo's goed uitkomen, en steevast 'n sigaret in de hand. Elke morgen om 7u wordt er spreekuur op het dorpsplein gehouden, het tijdstip waarop alle ouders met tieners verzamelen voor de schoolbus. Aangezien de burgemeester drie dochters heeft van dezelfde leeftijd als onze kinderen, kruisen onze wegen zich dagelijks. Bereikbaarheid voor eventuele vragen is geen probleem dus... En voor het geval je hem eens niet ziet opduiken in 't dorp, deelt hij met verve zijn gsm-nummer uit. Het enige probleem als je kinderen van dezelfde leeftijd hebt, is als de dochter van de maire hopeloos verliefd is op je zoon, en deze zoon haar gevoelens absoluut niet beantwoordt en haar zelfs beschouwt als een 'stalkster'... Tja, 'speel'-uitnodigingen moeten met een omzichtige uitleg afgewezen worden, er moet goed besproken worden met de zoon dat hij de vele sms-berichtjes vriendelijk maar kordaat beantwoordt...
In tegenstelling tot onze aangename altijd luisterklare burgemeester is de dorps-secretaresse een ander paar mouwen. Een glimlach kan er nooit vanaf, als je iets te vragen hebt, moet dit snel en duidelijk gebeuren of er wordt met de ogen gerold, en reken er maar niet op dat er zelfs maar 'n groet vanaf kan, mocht je haar tegenkomen in het dorp. Feit is wel dat ze van alles, maar dan ook van alles op de hoogte is. N'importe quoi, ze heeft altijd een antwoord klaar ! En wij, we voelen ons thuis...
Vorige zondag besloten Geert en ik langs te gaan bij een 'copain'. Iedereen hier heeft een heel aantal 'copains', zéér belangrijk in de streek, je weet immers nooit wanneer je een copain nodig hebt voor 'n klusje of een advies, n'importe quoi !
Dus hadden wij advies nodig om ons stukje braakliggend grond om te toveren tot moestuin, momenteel dé bezigheid bij alle buren.
De grootte van je moestuin doet je aanzien stijgen (of dalen), suuuperbelangrijk dus...
Na een professionele uitleg en een aantal zakken prei en uien, 'niet meer nodig,' k heb er véél te véél' en 'ik kom deze week langs om zelf de zaak eens te bekijken', moest er een apéerootje gedronken worden.
Huisgemaakte 'eau de vie met appeltjes', zéér lekker maar o zo gevaarlijk ! Ondertussen kwam de nabijwonende bejaarde Paul langs met de verplichting voor ons vertrek huiswaarts zeker te passeren. Véél te lang niet gezien, 'ik zit altijd alleen'... Oké, nog snel even binnenspringen dus, probleem is dat Paul alleen maar Ricard in huis heeft en héél slechte ogen. Overvolle glazen Ricard die we onmogelijk kunnen weigeren...
Na 'n uurtje kunnen we eindelijk vertrekken, maar bij het passeren van het dorpscafé worden we dringend binnengeroepen...
Véél te lang niet gezien !
Zucht, dit wordt 'n lange zondagmorgen-middag !
Als we uiteindelijk bijna thuis zijn, worden we opgewacht door de zeer gehate gendarmes aan onze straat. Blijkbaar hebben ze deze plaats uitgekozen voor hun geliefde zondagscontroles. Maar we hebben geluk, een voorgaande chauffeur wordt het zondagsslachtoffer en wij kunnen opgelucht onze straat inrijden. De gendarmes rijzen hier soms zoals paddestoeltjes uit de grond en kunnen overal maar dan ook overal verschijnen. Daarom is er een uitgebreid netwerk ontstaan met als thuisbasis de telefoon van het dorpscafé. Dus, éénmaal thuis moeten de verplichte telefoontjes naar copains en dorpscafé gepleegd worden, om het 'gendarme-offensief' door te geven. Helaas was Bernard reeds onderweg naar ons huis, wou nog even coucou komen zeggen, en ja, de gendarmes achtervolgden hem tot aan onze schuur, waar mijn bijdehante Geert plaatjes 'Propriété privé' heeft opgehangen. Verbaasd kijken we hoe Bernard voor onze schuur uit zijn auto springt en onze schuur invlucht, terwijl de camionette van de gendarmes rechtsomkeer maakt en verdwijnt...
Eénmaal de kust veilig, durft Bernard z'n hoofd te laten zien, oef, er moet 'n roseetje gedronken worden voor de meegemaakte stress...
De vrouw wordt opgebeld om een veilige thuiskomst van Bernard te garanderen, en wij, we hebben weer een allesbehalve rustige zondag meegemaakt.
) en besloten
Deze week samen met m'n klasgenoten een veiling van genetisch hoog gekwalificeerde Limousin-stieren bezocht. Heb ik weer m'n ogen uitgekeken. Bij aankomst in de verkoopzaal stonden de flessen champagne reeds klaar om de aanstaande aan- en verkopen te vieren. Dat belooft alvast.
