Het had dus uiteindelijk nog slechter kunnen aflopen. We arriveerden in Parijs slechts een halve dag voor de sluiting van de Europese luchthavens omwille van de stofwolk door de vulkaanuitbarsting in Ijsland. Het recuperatieproces kan nu worden aangevangen... d.w.z. vooral veel slapen. Ondertussen zal iedereen onze ervaringen al gedeeld hebben met zijn omgeving. De verhalen, de foto's, filmkes, ... het blijven herinneringen voor het leven. Geniet nog allen van jullie laatste vakantiedagen.
Was het de 3-3 die voor de extra time heeft gezorgd, of was het Annelies die er voor gezorgd heeft door te zeggen dat het gisteren de 13de was en dat dit ongeluk kan brengen. We waren al een heel eind opgeschoten met het vliegtuig, toen we technische problemen kregen. Er werd besloten om de oceaan niet over te vliegen, maar om de vlucht om te leiden naar New York. Na een lijdensweg (lang wachten) konden we deze nacht onze intrek nemen in het luchthavenhotel. Ondertussen hebben we onze breakfast genuttigd. De uren, zoals door mijn vrouw gepost in de reacties, kloppen. Ik herhaal ze hier nog even: - vertrek uit New York is voorzien om 16u lokale tijd (volgens onze info dus niet om 20u). Tijdsverschil met België is hier 6u. Dus vertreken we hier om 22u Belgische tijd. - Aankomst voorzien in Parijs om 3.15u - TGV vertrekt om 7u47 in Parijs, aankomst om 8u59 in station van Brussel Zuid - 9.37u vertrek uit Brussel Zuid, aankomst Wetteren station voorzien om 10.23u Zou er dan toch een einde komen aan ons avontuur? De sfeer in de groep zit nog altijd goed, vooral als Lien hier naast mij alweer de clown uithangt. Bye (again)!
De potluck goodbye was leuk. Het voedsel was gevarieerd en lekker. Na de gebruikelijke speeches kregen alle leerlingen en gastgezinnen een gouden medaille, als aandenken aan deze Canada-reis tijdens het Olympisch jaar 2010.
Deze morgen was iedereen stipt op tijd op de school. De grensovergang met Amerika verliep heel vlot geen wachtrijen. Ook het inchecken op de luchthaven van Seattle is ondertussen gebeurd. We wachten nu om te boarden. De vlucht vertrekt op het aangekondigde uur. Morgenvroeg, 8.35u landen we op Charles De Gaulle. Indien alles verder vlot verloopt, zullen we om 15.12u aankomen aan het station van Wetteren.
Bedankt aan iedereen die de vele reacties hebben geplaatst op deze blog. We moesten zelf nooit op zoek gaan naar de voetbaluitslagen.
Uiteraard zal iedereen te kampen hebben met een jetlag. Maar dit hoort er bij wanneer je zo ver reist.
De Canadareis was weeral de moeite. Het is zeer goed geweest, met een fantastische groep en toffe collegas.
Binnenkort volgt er nog een foto- en filmavond, waarop alle ouders, grootouders, broers en zussen zijn uitgenodigd. Datum en uur hiervoor zal nog worden meegedeeld.
Voor de eerste keer niet verloren in onze voetbalwedstrijd tegen Port Moody... Einduitslag 3-3. Het werd een stevige wedstrijd, op het randje van de sportiviteit. We kwamen eerst 2-0 voor. De fysieke toestand van onze spelers was evenwel niet wat het moet zijn, dus kwamen de Canadezen toch nog langszij. Was het de 14 dagen fa(s)t food, te weinig slaap, ... who knows? Ruth en Lien stonden stevig hun mannetje in het Mariagaard-team. In de voormiddag bezochten we onze partnerschool. Het eerste lesuur ging iedereen mee in de lessen. Het tweede lesuur maakten we een tour van de school. We ondervonden dat het onderwijssysteem zo verschillend is met het onze. Dat leerlingen zo maar eten en drinken in de klaslokalen, dat de leerkrachten eigenlijk bijna niet doceren maar enkel opdrachten geven, het lijkt voor ons allemaal zo raar. De lockers in de gangen, allemaal in verschillende kleuren, het zou zo uit de films kunnen komen. In de muziekklas werden we door de Canadese studenten verrast met een hardrock nummer, waarop Lien spontaan begon te headbangen. In afwachting van de potluck-goodbye zitten we nu met alle leerlingen in een computerklas... internetten! Facebook, hotmail, bloggen... Lucas is aan't media-kwijlen, dus moest ik hier wel zijn naam vernoemen. Morgenvroeg vertrekken we om 6.30u hier op de school. Ik probeer nog een laatste berichtje te schrijven vanop de luchthaven van Seattle.
Onze trip naar Whistler-Tofino-Victoria zit erop. Het was een leuke week, zeer gevariëerd, met veel sport en veel dingen te zien. In Victoria bezochten we het Royal Brittisch museum, voor mezelf het mooiste museum dat ik ooit gezien heb. Je krijgt er inzicht hoe men vroeger leefde (oertijd first native people) en hoe alles hier veranderde vanaf de goldrush. En dit indrukwekkend visueel voorgesteld. In de namiddag gingen we seakaykken, en dit bij een stralend weertje. We gingen niet op de volle oceaan, maar bleven lekker beschut voor de wind in een inlet. Tim en Yannick wilden de kwallen wel van heel dicht bewonderden, zo hun kayak kantelde.We zagen geen zeehonden, maar wel een ree langs het water, reigers, camerons en meer vogels.
Onze kayak-instructeur moest zijn Duvel nog verdienen door eerst Oh Canada te zingen. Hij slaagde erin om zelfs ons te laten meezingen.
Op de ferry konden de leerlingen zich te goed doen aan het Pacific buffet. En dat ze ervan genoten hebben.
Vandaag is er een vrije dag te spenderen met de gastgezinnen.
Busritje van 320 km van Tofino naar Victoria. Onze laatste kans om beren te zien. Spijtig dat ze nog niet ontwaakt zijn uit hun winterslaap. De koude temperaturen houdthen nog in hun slaap.Deze nacht had het nog goed gesneeuwd, en het was dan ook heel koud deze morgen.
We bezochten Coombs, zowat vergelijkbaar met Bokrijk. Na een stripnummer (???) kreeg Lien haar verjaardagscadeau: een Mouse-slaapkleedje. Ze straalde!
In Chemainus bewonderden we de muurschilderijen. De plaatselijke ijscréme-winkel deed zeer goede zaken met ons. Vervolgens naar Victoria. Anders dan voorzien, namen we niet onze intrek in de jeugdherberg maar wel in het Pauls Inn Motel.Zon typisch motel uit de films, met twee verdiepingen en deuren aan de buitenkant. Gelukkig heel dicht bij het centrum van de stad shoppen !!!Victoria is de hoofdstad van Britisch Columbia. Dat dezeCanadese provincie een voormalige kolonie is van Groot-Brittanië, dat zie je hier overduidelijk. Behalve dat men rechts op de weg rijdt, waant men zich hier zo in Engeland.
Het weer is hier stukken beter zonnig,maar toch slechts tien graden warm.
Ik probeer om de komende dagen nog fotos op de blog te plaatsen.
Morgenvroeg museumbezoek, en nadien seakayaking. Men voorspelt goed weer.
De dag kondigde zich mooi aan stralende zon. De studenten mochten een beetje langer blijven slapen. De leerkrachten verrasten hen met pannenkoeken. De lange slapers kregen special pancakes (beetje extra cayennepeper en/of zout).
Goedgemutst vertrokken we naar de start van de whalewatching. Onderweg zagen Nele, Jurgen en Yente nog een pineapple honeybird (zeg maar colibri). Met 12 personen in één zodiac zoefden we over het water. Eerst zagen we een bald eagle. Vervolgens zagen we koeien in de zee (echte koeien, met uiers). Toen we een walvis zagen begon het plots te hagelen, en te hagelen, en te hagelen niet te doen dus om fotos te maken. Een beetje later zagen we een zee-otter. Deze dacht bij zichzelf wat komen die hier doen bij dat weer?. Na een vaart van ongeveer 2 uren kwamen we aan bij een aanlegkade. Van hier was het nog een hike van een half uur, via een mooi aangelegd pad, door een prachtig bos tot aan de hot springs. In deze natuurlijke warmwaterbassins was het aangenaam vertoeven. Een aantal leerlingen waren hier moeilijk weg te krijgen. In volle vaart keerden we terug in onze zodiacs. We zagen opnieuw een walvis, en toen begon het weer te hagelen, en te hagelen, en te De walvis hield het voor bekeken, en liet zich geen tweede keer zien. Een zalm toonde nog zijn kunsten toen hij net voor onze neus een sprong maakte boven het water.
Totaal onderkoeld, verkleumd, en nat tot op ons ondergoed kwamen we terug in Tofino. We werden er getrakteerd met een hot chocolat of een thee.
Terug in de jeugdherberg konden we smullen van de maaltijd die werd klaargemaakt door onze busdriver. Was wel lekker. Deze jeugdherberg Whailers on the point is ons allen zeer bevallen.
Wat we vandaag meegemaakt hebben, is moeilijk onder woorden te brengen bij mensen die het zelf nog niet gezien hebben. Het zien van al dit wild-life in hun natuurlijke omgeving, deze prachtige natuur daarvoor reizen mensen meer dan achtduizend kilometer ver om dit te zien.
De collegas noemden dit terecht het hoogtepunt van de reis.
Morgen transfertdag naar Victoria. Hopelijk kunnen we ook van daar nog een berichtje schrijven. Ook morgen Lien verjaart, en wordt zeventien. We zullen dat op onze manier vieren (?).
Sorry voor de vertraging van de berichten draadloos netwerk kon niet gevonden worden in onze verblijfplaats in Whislter.
Maandagmorgen 9u stipt (whahw allen op tijd!) vertrokken naar Whistler via de Sea-to-Sky highway. Druilerige dag in de voormiddag die kort na de middag overging in sneeuw. Onderweg bezochten we de Shanon Falls, met zijn 130m de derde grootste van Canada. We maakten er een korte maar indrukwekkende wandeling, die al meteen liet zien hoe prachtig de natuur in Canada is.
Na de middag brachten we eerst onze bagage naar onze verblijfplaats in Whistler. Op de plaatselijke camping namen we onze intrek in goed uitgeruste chalets.
Vervolgens gingen we zip-linen. Na het aantrekken van de nodige uitrusting, maakten we als opwarming eerst een kleine afdaling vlakbij. Nadien werden we met een minibus de berg opgebracht. We passeerden de bobsleebaan, waar we zelfs even onder doorreden. Hoog op de berg, beleefden we een fantastisch avontuur. We mochten nog 4x afdalen van verschillende lijnen, waarvan de langste meer dan 300m was. Zo maar hoog in de lucht, zoevend aan een kabel, sommigen upside down, van de ene kant van de valei naar de andere kant tja het heeft wel iets. En dat allemaal in een fantastisch decor. Ondertussen kregen we nog wat uitleg over de soorten bomen, de beren,
In de vooravond nog gauw (wat is in een woord het duurde wel 2 uren voor onze groep bediend was) onze ski-uitrusting opgehaald inde rental-shop. Na de dinner in de Villlage keerden we terug naar onze chalets. Dinsdagmorgen vroeg uit de veren. Dikke sneeuwvlokken vielen met bakken uit de lucht... oei oei oei... Het was droog toen we aankwamen aan de lift. De lift bracht ons in een wel 15' durende rit naar boven op Whistler mountain. Op deze berg vonden de Olympische Spelen plaats. Sivy, Frauke, Margot en Annelies werden de eerste knepen van het glijden op latten aangeleerd (juffrouw Ruth ). Het waren goeie studenten, want heel snel maakten ze hun eerste bochten. Naarmate de dag vorderde ging het steeds beter. Via de peak-to-peak gondela (4,3 km - 11 minuten)staken we over naar Blackcomb (2de berg in Whistler) In de namiddag gingen de betere skiërs naar het snowpark waar ze hun kunsten konden tonen. Naarmate de namiddag vorderde begon de mist meer op te komen. Op een bepaald moment was de zichtbaarheid minder dan 20m. Pechvogel van de dag was Yente, die een lelijke val maakte. Het was voorzien om deze woensdagvoormiddag om 7u te vertrekken. Een aantal dames hadden wat meer tijd nodig voor hun persoonlijke verzorging... het werd 7.30u. De ferry bracht ons naar Vancouver Island. Spijtig genoeg konden we geen orka's spotten. Na een lange rit - het begon ondertussen ook heel hard te regenen voor de rest van de dag - kwamen we aan in Tofino, aan de westkust van het eiland. Ondertussen hebben we onze intrek genomen in de jeugdherberg. Joepie, draadloos internet lukt. Enkele leerlingen kijken mee over mijn schouder terwijl dit bericht wordt geschreven. Niemand heeft heimwee naar huis, alhoewel.... Frauke mist haar beer, Yente mist zijn zuster, Gerben mist Eline
Deze morgen kregen onze leerlingen een aantal interval-skills te verwerken. Na de opwarming in de 'gym', moesten ze 5x na mekaar een helling oplopen, waarbij telkens hun tijd werd gemeten. Dit deden ze samen met hun Canadese gasten, die voor deze oefening toch wel beter getraind waren. Vervolgens gingen we het plaatselijke sportgebeuren bekijken. We zagen meisjes soccer spelen, en onze ogen gingen open in de 8-rinks, een accommodatie van 8 ijshocheyvelden onder 1 dak. Lunch namen we in een plaatselijke Tim Hortens. Een plaatselijke schone probeerde er Miguel te verleiden (zonder succes). In de namiddag gingen we curlen... wat een beleving! De meesten hadden het spelletje heel snel onder de knie. Het kwam er vooral op aan om de curl niet te hard te laten schuiven op het ijs. Met de borstels werd er stevig 'gesweeped'. Hier en daar werd er al eens een uitschuiver gemaakt op het ijs. Morgen hebben onze leerlingen een vrije dag in de gastgezinnen. Ook de schrijver van de blog neemt morgen een dag vrijaf.
Vandaag was het zo'n echte regendag... miezerig weer, koud en winderig. Het belette ons niet om er een leuke dag van te maken. We bezochten vandaag Vancouver. We begonnen in Gastown, de plaats waar het oorspronkelijke begin van de stad was. De eerste nederzetting (ergens in de 19de eeuw) was eigenlijk niet meer dan een whiskybar die uitgroeide tot een ontmoetingsplaats van de eerste goudzoekers. In Gastown zagen we de stoomklok, en ook de plaats waar de Olympische vlam brandde tijdens de spelen. In Stanley park namen we foto's van de totempalen. Een aantal leerlingen gaven hun eerste centen uit en kochten reeds een aantal souvenirs. Onze lunchpauze namen we op Granville Island. Daar was het aangenaam slenteren in o.a. de overdekte 'public market'. In de namiddag bezochten we BC Palace, de plaats waar de openingsceremonie van de Spelen doorging. Dit is een overdekt stadion met liefst 55.000 zitplaatsen. Het meest kleurrijke (en geurrijke) spaarden we voor het laatst... een bezoek aan Chinatown. Wie er nooit geweest is kan zich niet voorstellen wat men er te zien krijgt, en vooral wat je waarneemt van geuren. Onze leerlingen plandden voor deze avond een duik in het plaatselijk zwembad, samen met de Canadezen. Wijzelf (leerkrachten) zijn net terug van een restaurantbezoek, samen met ons gastgezin. We genoten er van de heerlijkste zeevruchten, de zalm (Chinook), kabeljauw en king crab, samen met .... een Stella!
). Het waren goeie studenten, want heel snel maakten ze hun eerste bochten. Naarmate de dag vorderde ging het steeds beter. Via de peak-to-peak gondela (4,3 km - 11 minuten)staken we over naar Blackcomb (2de berg in Whistler) In de namiddag gingen de betere skiërs naar het snowpark waar ze hun kunsten konden tonen.
