camino 2017

Inhoud blog

	9 augustus: van Namen naar huis...
	8 augustus: van Huppaye naar Namen
	Annie en André: hele fijne mensen met hele schattige hondjes!
	waar we gaan langs Waalse wegen komen we begot een beestje tegen!
	en route

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

camino 2017

op stap in de geschiedenis

08-08-2017

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

8 augustus: van Huppaye naar Namen

Het was net voor 7.00 dat we gewekt werden door enkele regendruppels na een verder rustige nacht. Dribbel heeft deze keer eens bij Dirk geslapen, wat hem uitstekend beviel. Snel-snel pakten we onze spullen in en liepen naar de achterdeur van het huis, waar André ons al stond op te wachten. Wat is er mooier om de dag te beginnen dan een tas leekere koffie?? Wel, een lekker ontbijt bijvoorbeeld, met heerlijke kazen en zelfgemaakte aardbeienkonfituur! De koffie werd intussen vlot bijgevuld en opnieuw werd een fijne conversatie onderhouden. Na het ontbijt konden we ook nog eens douchen; een zalig gevoel om twee dagen na elkaar als propere mensen door het leven te gaan. Daarna was het tijd om afscheid te nemen van deze ontzettend fijne en lieve mensen! André en Annie, een hele dikke merci voor een avond en ochtend die we ons nog lang en dankbaar zulllen herinneren!

Op weg dus weer, naar de Ravel en die verder wandelen. Na een goede 5 kilometer werd het tijd voor een kleine pauze bij het prachtig gerestaureerde stationsgebouw van Ramillies. Intussen waren er al enkele druppeltjes gevallen, maar de voorspelde stortbuien bleven voorlopig nog uit. We volgden de weg verder, en sneller dan verwacht waren we in Eghezéé, een potentiële plaats om te overnachten. Daar kregen we een berichtje van Hilde, een vroegere fijne collega van Peter, die wist te vertellen dat goede vrienden van haar pelgrims onderdak boden in Namen. En opnieuw bleek heel duidelijk dat het niet belangrijk is wat je kent maar wel wie je kent; de naam van Hilde deed wonderen, en we waren verzekerd van een slaapplaats in Namen. Enig probleem: dat was nog eens een wandeling van bijna twintig kilometer. De ene vertrok al met meer goede hoop dan de andere, en omwille van de opnieuw opspelende hiel (de enige minder leuke constante tijdens deze reis) pauzeerden we om de drie kilometer eventjes. Tussendoor passeerden we een indrukwekkende tumulus en de oude Romeinse steenweg! Maar ons einddoel naderde dan ook met rasse schreden! Af en toe viel er nog wat regen uit de hemel, maar al bij al mochten we zeker niet klagen, en het was onder een voorzichtig zonnetje dat we Namen binnen stapten tegen de klok van zessen.

In het centrum stopten we nog even om onze aankomst op gepaste wijze te vieren, en tegen 19.50 waren we bij Theresa en Jean. Een verkwikkende douche zorgde ervoor dat we ons opnieuw mens voelden, en we konden dadelijk erna aan tafel gaan voor een lekkere pasta, brood met kaas en meloen. Tel daar een wijntje bij en je begijpt dat het eens temeer geen foute maaltijd was! Tijdens de maaltijd was de camino een dankbaar onderwerp, en we werden vergast op verschillende anecdotes van mensen die hier voor ons verbleven hadden. We wasten nog af, en daarna was het tijd voor Dribbel zijn avondwandeling (hij krijgt er maar niet genoeg van) langs de oever van de Maas. Nog even Rummikubben en dit verslag schrijven en we gaan slapen!

Geef hier uw reactie door