De nacht verliep voorspoedig, met een onverwachte toiletstop voor iedereen omstreeks de klok van zessen. Dribbel was ervan overtuigd dat de dag begonnen was, en toen bleek dat we nog niet gingen wandelen legde hij zich ostentatief in het bed van nonkel Dirk... van een hangjongere gesproken! We besloten nog wat verder te slapen, zelfs tot de beiaard negen keer geslagen had... we zullen het nodig gehad hebben. Onze sympathieke slaapplaatsverstrekker kwam verse koffie brengen met toebehoren, een gebaar dat waanzinnig gewaardeerd werd! We pakten in en verlieten Kortenaken na een korte stop aan de Carrefour. Hier bleek opnieuw de enorme populariteit van Dribbel bij de dames: een mevrouw trok dadelijk een pas gekocht pak hondensnoepjes open om hem er een paar te geven. De voorbije dagen hadden we dat nog gezien: koekjes, loempiaatjes, brood, water, ... Dribbel weet niet waar hij eerst moet kijken/proeven/happen als hij mensen ziet.
Maar verder weer! Langs de gesloten kerk trokken we de Krawatenstraat door, om die aan de Groenstraat opnieuw te verlaten. De camino loopt hier samen met de GR Hageland, en die fel rood-gele aanduidingen zijn al van heel ver zichtbaar. Maar sinds gisteren zijn ook de blauw-gele stickers van de Camino zelf verschenen; de vertrouwde ster op een blauw veld. De hele dag hebben we vooral gewandeld tussen de fruitboomgaarden: appelen en peren in overvloed en bijna klaar voor de oogst.
Het weer was vandaag typisch voor ons landje: erg wisselvallig; in de vroege morgen heel veel regen, dan een zonnetje dat van voorzichtig naar ontzettend warm evolueerde om dan na de middag weer over te gaan in een stevige plensbui. 's Middags hebben we na het middageten nog van een korte siësta genoten. Daarna vingen we de beklimming aan richting Ransberg, toch wel pittig, om erna even te bekomen in een cafeetje waar de tijd stil was blijven staan. De dame werkte al 70 jaar (in september) in dit café, en er was nog niets veranderd in al die jaren... dat bleek, toen we even het toilet wilden bezoeken ;-)
Ransberg werd verlaten, en langs boomgaarden, velden, wegen en bossen trokken we verder tot Budingen, waar we enkele uiterst charmante kapelletjes langs de baan konden bezoeken en kennis maakten met ongeveer elke bekende heilige in ons Vlaamse land. In Budingen aarzelden we even om daar een plek voor de nacht te zoeken, maar de mogelijkheid om misschien nog even de wereldberoemde kerk van Zoutleeuw te kunnen bezoeken voor sluitingstijd trok ons over de streep om er nog enkele kilometertjes bij te doen. We kwamen eigenlijk net na sluitingstijd aan, maar voor drie vrome pelgrims en een schattige pelgrimshond werd graag een uitzondering gemaakt. En of het de moeite was!! Een schitterende collectie beeldhouwwerk vanaf de vroegste Romaanse periode tot de barok heeft hier een plaats gekregen. Daarnaast prachtige schilderijen, retabels, triptieken én een sacramentstoren (Cornelis Floris de Vriendt II) van 18 meter hoog alsjeblieft!! Een bijna sacrale beleving!!
Daarna trokken we op zoek naar een slaapplaats, maar de kerkelijke overheid gaf niet thuis, zodat we op zoek moesten bij de concurrentie. Dirk vond een voorganger van de Evangelische gemeenschap bereid om naar Zoutleeuw te komen en ons binnen te laten in hun gebouwen. Jonathan bleek een Amerikaan te zijn die hier na zijn opleiding was blijven hangen en in Sint Truiden woont met zijn vrouw en vier kinderen. Een uitgebreid gesprek was het gevolg, en we werden ook uitgenodigd voor de dienst morgenvroeg. We installeerden ons en trokken de stad in op zoek naar avondeten. Het werd een fijne Turkse maaltijd. Daarna zijn we terug naar onze slaaplaats getrokken wara we nu dit verslag gemaakt hebben.
Morgen van 10.00 tot 11.30 zijn we te gast in de viering, daarna trekken we verder, waarschijnlijk tot Hélécinne. Het zou mooi weer zijn, dus daar duimen we dan ook voor!
Reacties op bericht (1)
06-08-2017
06/08/1962 - Neerhespen
Hallo mannen,
Ik zat boven aan computer en keek even buiten ... daar zag ik jullie toekomen met de hond. Rug nat bezweet en zittend op het bankje. Broodautomaat leeg ... deur van het parochiecentrum om iets te drinken gesloten. Onmiddellijk kwam het in me op om jullie binnen te vragen en iets te drinken. Ik zag dat jullie stevige mannen zijn en wel iets stevigs binnen zouden krijgen Daar het dan nog eens mijn verjaardag was kon ik gateau met jullie en mijn man delen. Iets onverwachts is natuurlijk altijd leuk.
