Een hele fijne, lekkere en ontspannen avond werd gevolgd door een rustige nacht.. Om 6.45 maakten de wekkers een einde aan zoete dromen en begonnen we opnieuw in te pakken. Onze gastvrouw had nog een heerlijk uitgebreid ontbijt voor ons voorzien, en daar zeggen we natuurlijk geen neen tegen! Tegen 8.00 stapten we in de wagen en kregen we opnieuw een lift, deze keer in omgekeerde richting. 8.30 stonden we terug aan de abdij van Averbode voor het vervolg van onze tocht. We vertrokken van aan de ingang van de abdij, door de bossen bergaf en volgden het knooppuntennetwerk. Het bos maakte vrij snel plaats voor een stukje langs de grote weg en leidde ons langs het geboortehuis van Ernest Claes, de man die hier in de streek op zijn eentje een groot stuk van het toeristische aanbod draagt. Jammer genoeg was het bezoekerscentrum niet geopend, dus trokken we verder naar het marktplein van Zichem waar we in één van de vele cafeetjes een koffie hoopten te vinden. Verbijsterd waren we toen bleek dat geen enkel café open was! In het sociaal huis gingen we op stempeljacht, en een eenvoudige vraag leverde een plateau dampend verse én lekkere koffie op! Dribbel werd ook niet vergeten en kreeg van de directrice persoonlijk een bakje vers water. Solidariteit is hier geen loos woord, zoveel is duidelijk.
Maar de lokroep van de weg was sterker, en nu de hunker naar cafeïne gestild was trokken we de Demerbroeken in, richting Maagdentoren. De speciale constructie na de instorting blijft de gemoederen beroeren, maar al bij al waren we blij te zien dat dit monument van verder verval gespaard is gebleven. De voorbereidingen voor de wielerronde van het Hageland waren volop bezig; gelukkig dat we hier geen dag later waren gepasseerd. Peter wees de weg naar een schitterende route langs de Demer richting Diest, en blijgezind gingen we op weg. Blij was ook onze Dribbel, die bijna de hele weg vrij kon rondhuppelen. Langs het station kwamen we Diest binnen. Over de versterkingen trokken we verder richting Begijnhof, waar we doorheen wandelden op weg naar het centrum. Daar genoten we van een kleine pauze om dan weer verder te wandelen op zoek naar proviand. Ook deze zoektocht werd succesvol afgerond, en we verlieten Diest langs de Zuidkant.
Hier lieten de wegwijzers en de routebeschrijving ons even in de steek, maar creatief als we zijn kwamen we toch terug op het juiste pad terecht. De autostrade werd gekruist en onder een windmolen tussen de fruitboomgaarden bekwamen we even. We besloten door te gaan tot Kortenaken, maar de kilometers begonnen hun tol te eisen, en het was in redelijk vermoeide toestand dat we het eindpunt bereikten. De pastoor werd opgezocht en toen bleek dat het huis van de pelgrim dat we eerder passeerden ook enkele slaapplaatsen had. We kregen een volledige tuinbungalow ter onzer beschikking. Het avondmaal werd in de onmiddellijke nabijheid genuttigd en we besloten nog even Rummikub te spelen in de tuin.
Intussen is het net over middernacht en voelen we dat het goed geweest is voor vandaag. Morgen doen we het waarschijnlijk wat rustiger aan, maar we weten intussen dat het moeilijk is zulks te voorspellen.
Wat extra leuk is aan het stappen in eigen land is het feit dat er geen taalbarrières zijn; je kan gewoon mensen aanspreken, je wordt ook zelf vaak aangesproken, en dat maakt het leggen van contacten, zoeken naar eten, slaapplaatsen en dergelijke een pak eenvoudiger. Morgen of overmorgen trekken we de taalgrens over en kunnen we kijken of ons Frans ook nog sterk genoeg is ;-)
