Ik voel de steken opnieuw alsof het mij overkomt, alsof ik die mail opnieuw lees, alleen overkomt het Jason deze keer. De trein hobbelt verder maar het beeld achtervolgt mij, Jess die zo gelukkig leek met Jason, met een andere man. Haar handen om zijn middel, hij met een beker koffie of thee. Lippen tegen elkaar, omsluitend als een sleutel in een slot. De trein hobbelt verder maar mijn gedachten blijven steken. De mail. Tom met Anna. Jess met deze vreemdeling. Wie is hij? Wat doet hij? Waar komt hij vandaan? XXXXX zijn kusjes. Kusjes van Anna voor Tom. Tom die aan Anna dacht toen hij naast mij wakker werd. Tom die nu slechtsenkele huizen verder met Anna zijn dochter opvoedt. Ik word misselijk. Ik heb een borrel nodig.