Hier ben ik weer. We zijn maart 1941 en de nazi's hebben beslist dat alle joden uit Krakow naar een getto moeten gaan. Een gebied dat omheind zal worden met immens hoge muren, met slechts enkele ingangspoorten die elke seconde bewaakt zullen worden.

Gelukkig is papa er, hij heeft ons huis geruild met het huis van een niet-jood die in het gebied van de getto woonde.

Ondertussen zijn we in de getto aangekomen. Ik ben precies op een begraafplaats. De nazi's hebben er hun werk van gemaakt om het hier zo eng mogelijk te maken. Ik kan mijn ogen nauwelijks van de doodssymbolen houden. Ze zouden ons 'welkom' moeten heten... Ons huis is een eenkamerappartement. We delen het met meneer en mevrouw Luftig.

Ik hoop dat het hier toch nog een beetje gezellig kan worden. Maar ik vrees er voor...