Ja hoor het was zo ver mamili en papili op bezoek! Ze kwamen met de auto van Malaga naar Madrid en ze hadden gezegd dat ze een uur op voorhand zouden bellen. Natuurlijk wist ik op voorhand al dat ze niet zouden bellen en ineens voor mijn deur gingen staan. Al een geluk ik had de dag daarvoor al wat orde op mijn kamer gebracht en al mijn duistere geheimen verstopt. Na de rondleiding op het kot was het meteen tijd om the city in te trekken! Uiteraard langs al de klassiekers gepasseerd zoals Mercado San Miguel, Puerta del Sol, Opera, Koninklijk Paleis, Plaza Mayor en Retiro Park. Mamili en papili waren nog niet gewoon aan al het stappen dus hebben we terrasje in het zonnetje gedaan en uiteraard is er ook een stop geweest in 100 montaditos. Ook in retiro was het tijd voor een pitstop in het zonnetje. Hierna terug richting san mateo want daar moest nog het één en ander gerepareerd worden door don Diego.
Ook zijn we naar la latina gegaan en hebben pull en bear, Stradivarius, bershka, kiko ook een bezoekje gekregen met mooie resultaten; jeansbroek, jeans vestje, enkele topjes, hemdje ... , ik moest er nog van profiteren nu het nog kon ;).
Na al het geshop en gewandel en geschuil van de regen was het tijd om helaas pindakaas afscheid te nemen, maar vooraleer er afscheid werd genomen was het tijd om nog even een autoritje te doen want het was al eeuwen geleden dat ik nog eens in een auto zat. Na 5 keer adios te hebben gezegd en de tranen goed te bedwingen was het tijd dat dat de mamili en papili terug richting Malaga gingen. Hopelijk zijn ze net zoals ik ook een beetje verliefd op Madrid geworden!
Nadat we opgestaan waren en de resaca verwerkt hadden, besloten we om de winkelstraten van Madrid beter te leren kennen. We weten allemaal dat de beste remedie tegen een domper en om alles te vergeten shoppen is. Zo passeerden E. en ik Stradivarius, Pull en Bear, vele schoenenwinkels met als resultaat: elk minstens 3 winkelzakken! Daarna terug richting casa en nog wat verder te chillen en braaf ons Spaans geoefend door naar de Spaanse versie van How I Met Your Mother te kijken: como conoci a vuestra madre :). Ook was mijn kamer toe een flinke poetsbeurt want de padres kwamen binnen aantal dagen op bezoek! Spannend!
Dinsdag en woensdag waren om uit te rusten en om alles nogmaals te verwerken wat er tot nu toe allemaal gebeurd was in Madrid. Ook gingen we braaf naar de lessen.
Donderdag was het weer tijd om te gaan feesten. Uit goede gewoonte was het gezamenlijke afspreekpunt casa de Goofy. Uiteraard waren er weer nieuwe gezichten. Zo was er een meisje van Ierland Etan en ook nog een jongen uit Engeland. Rara welke studierichting ze deden: geneeskunde! Het oorspronkelijke plan was om weer naar diskoteke Kapital te gaan, maar omdat het weer te gezellig was bij Goofy waren we weer te laat voor de gratis inkom. Daarom besloten we om naar Star Studio te gaan. Dit was eerder een soort van danscafé dat propvol zat. Muziek was wel oké en heb zelfs een dansje geglaceerd op een minipodium met Ais. Het zat er weer vol met allerlei soorten nationaliteiten (Brazilianen, Portugeze, Fransmannen, ...) maar van Spanjaarden was er weer niets te bespeuren. Toen we door wouden gaan merkte E. plots op dat haar portemonnee was gestolen. We gingen meteen naar de bar om te vragen of zij niets gevonden hadden. Al een geluk hadden ze haar portemonnee nog pet de identiteitskaart in. Het geld en de bankkaart was wel weg. Om deze domper een beetje meer verteerbaarder te maken nam Goofy ons mee naar papizza (een pizzeria die 24 op 24 open is). Eens thuis aangekomen was het tijd voor cardstop te bellen en daarna bed in!
En we zijn alweer maandag: de tijden vliegen hier voorbij.
Maandag dat betekent les van 16.00-20.30. De tweede week ging al iets beter, maar was nog steeds voor 70% onverstaanbaar (en dan vooral de tweede les). Al een geluk is er Luis nog waaraan ik af en toe nog iets aan kan vragen als ik het voor meer dan 70% niet versta. Tijdens deze helmarathon op de UAM vroegen de Italianen of we meegingen naar Fucking Monday. Dit concept is dat er elke maandag een feestje is voor Erasmusstudenten en de meetingpoint is Sol en vandaar uit gaan ze naar 2 secret locations om dan te eindigen in discoteka Independance. Aangezien dat E. en ik les hadden tot 20.30 en we pas tegen 21.30 in casa Elena Hernandez zijn besloten we om de gang te meteen in Independance te meeten.
21.30 waren we thuis. 1 uur de tijd om te "eten" (lees de cava te poppen en chips te eten) en ons klaar te maken. Het was lang geleden dat we onze Mexicaan Duan nog eens gezien hadden dus hadden we hem ook uitgenodigd om mee te gaan feesten. Na 1 uur te staan aanschuiven mochten we eindelijk binnen!! Wat chupitos verder en mensen minder beseften we dat enkel nog E. Goofy, Schwarzie en mezelf overbleven. E. en Goofy konden het duidelijk goed met elkaar vinden dus bleef ik over met Schwarzie (de beste creatie die God ooit heeft kunnen maken) wat ik niet zo erg vond. Na wat samen stomme dansmoves te hebben gedaan en de typische vragen aan elkaar te hebben gesteld besloot ik om een toertje te doen aangezien ik niet wou dat het te awkward werd. Na een kwartiertje te zijn weggeweest en nieuwe vrienden te hebben gemaakt zag ik Schwarzie, Goofy en E. terug. Ik ging naar ze toe en was in mijn partymood, maar ze hielden me tegen. Plots vroeg E. wat k gedaan had en keken Schwarzie en Goofy met een verwarde blik naar mij. Blijkbaar hing mijn kin en borstkas vol met bloed. Ik dacht dat dit weer één van de vele broma's was maar neen. Schwarzie greep mijn hand vast (dat werkt voor mij al beter dan een pijnstiller of plakker) en nam me mee naar de security. Daar leidde ze mij naar de backstage van Independance waar ze mij hebben verzorgd en de meest lelijke plakker op mijn gezicht hebben gekleefd.
De backstage uit en E. wou me subtiel tegen Schwarzie aanplakken, maar helaas pindakaas was er al een andere meisje voor mij. Geen reden tot paniek, we waren in Madrid op een geweldig feestje en ik wou gewoon dansen! Ik ben me naar het midden van de dansvloer gegaan tussen al het volk en beginnen dansen. Ik dacht met deze lelijke plakker op mijn gezicht laten ze me zeker wel met rust. Ik was natuurlijk vergeten dat ik in Madrid was en niet in België. Na 5 minuten was er een andere dokter die mij al kwam verzorgen ;). Rara welke nationaliteit: Italia! Na wat te hebben gedanst, gingen plots de lichten aan. Daar stonden E. en ik dan, twee psychologiestudenten uit België, met twee studenten van medicina uit Italië, hilariteit alom!
Tijd om naar huis te gaan en what happens in Casa Elena Hernandez stays in Casa Elena Hernandez :)
Na deze 2 zotte feestdagen was het tijd om al de verloren slaapuren in te halen. Het was een zeer onproductief weekend. E. en ik hadden een rustig weekend nodig om alles op een rijtje te zetten wat er die week gebeurd was.
Zotte feestjes, met 5 studenten in een les zitten, gekke Spanjaarden, vééél Italianen, de vriendelijkheid van de Mexicanen, de hoeveelheden aan alcohol op een korte tijd, ... . Uiteraard waren te moe om dit te bespreken met zelfgemaakt eten, dus was het tijd om nog eens even decadent te doen en gingen we op ristorante om nog even in de Italiaanse sfeer te blijven. Dit restaurantje had geen tafels, enkel een toog waar aan gegeten kon worden en zag er uiteraard wat louche uit, maar was gezellig en ook het eten was er meteen, kortom beste plek voor hangoverfood!
Onze sangria en bier was nog maar net verteerd van de dag ervoor en we hadden alweer een uitnodiging voor een party. We dachten we blijven op Valentijn niet zielig thuiszitten dus dit moeten we doen. Het oorspronkelijke plan was om naar Diskoteka Kapital te gaan. Dit is een Discoteka met 7 verdiepen waar ze op elk verdiep een ander soort muziek spelen. Hier is er echter wel een dresscode (dus je kan er niet met jeans binnen) voor nodig dus ik had mijn hakken aangetrokken. Voordat we naar Kapital gingen hadden we met heel de bende afgesproken bij Goofy (Gianfranco). Met een klein hartje gingen E. en ik naar zijn huis want we kenden nog steeds niet zoveel mensen die er gingen zijn (enkel Marta en Ais kwamen ook die we kenden). We kwamen aan op het appartement en het zat er al vol met mensen die we nog nooit hadden gezien, al een geluk hadden we wijn meegenomen zodat de conversaties wat vlotter gingen. Na wat gegibber en gelach was het ijs gebroken en hebben we wat nieuwe mensen leren kennen waaronder een Fransman die dezelfde sarcastische humor heeft als de Belgen en Ohio een Amerikaan die zot goed Spaans kan. Na een paar uur toen iedereen er was, was het plan om niet meer naar Kapital te gaan omdat we te laat waren voor de gratis inkom. Na wat gegoogle op internet besloten ze om naar Ocho y Medio te gaan. Hiervoor zijn hakken helemaal niet nodig en mag je met een jeans binnen. toen we aankwamen was er nog niemand, dansvloer voor onszelf! aan de bar kwam ik plots mijn kotgenoot Tom tegen. Beide wat aangeschoten waren we aan het zeggen dat we met alle mensen van het kot meer dingen moesten samen doen. Ook Eric (een kotgenoot die we al een beetje hadden leren kennen omdat we een paar dagen daarvoor samen met hem en 2 Australische jongens (Rory en Ben) die hiervoor woonden in Casa Elena Hernandez waren gaan eten en ons leuke plekjes in Malasaña hebben laten zien) was van de partij. E. en ik voelden ons al als echte Locals, wat gaan feesten en dan nog mensen tegenkomen die we kennen: you gotta love it!
Na de social talk met de kotgenoten was het tijd om terug richting Goofy, Marta, Ohio, Ais te keren. Ook het aantal Spanjaarden begon toe te nemen in Ocho y Medio (dit was ook te merken aan het aantal handen die je plots overal begon te voelen en de praatjes die ze kwamen maken). Ais en Marta waren plots doorgegaan, dus waren we nog met 4: Ohio, Goofy, E. en mezelf! En de rest van de avond is voor mij een weet en voor jullie een vraag ;) !
Kortom het was een betere San Valentin dan vorig jaar :)
Na een kleine twee weken in Madrid te zijn werd het eens tijd om te gaan feesten. Het lot was ons nogmaals gunstig gestemd want op de trein van UAM naar sol kwamen we Marta en Ais (Alessandro) tegen. Marta hadden we reeds leren kennen via de trip naar Toledo en Ais hadden we via een cursus Hermeneutica leren kennen (waar zowel Ais als E. en ik niet meer naartoe gaan). Ik dacht nu is het mijn kans om eens subtiel te polsen of ze die week nog gingen feesten of niet. En ja hoor de volgende dag gingen ze al feesten en we waren meer dan welkom.
De volgende avond: stress alom! Wat moeten we aandoen, is dat niet te overdressed, te underdressed, hakken of geen hakken, ... . E. en ik raapten al onze moed bij elkaar en we vertrokken naar de Enbabia bar. Hier was het concept 5 euro betalen en meer da 2 uur een open bar aan sangria en cerveza! Uiteraard hebben we hier ons geld uitgehaald want we moesten onze zenuwen onder controle kunnen houden. We waren nog geen 5 minuten in de Enbabia en wie zagen we daar, Duannie! Via Duan leerden we dan ook nog Patty en een aantal andere Mexicanen kennen. Ook Schwarzie (de mooiste creatie van God) herkende ons nog van op school en kwam een praatje met ons maken, we waren uiteraard in de 7de Hemel!
De open bar was gedaan dus tijd om met de Italianen, Mexicanen en de Duitser te veranderen van feestlocatie: DISCOTEKA JOY. Wat ik toen vergeten was dat het 13 februari was en dat betekende dat het ondertussen al San Valentin was. Dat verklaarde waarom er op het podium strakke chicos en chicas aan het dansen waren en waarom en ook dwergen in een Engelenpakjes rondliepen. Na een paar uur te hebben gedanst met de hele bende was het tijd om naar huis te gaan (wat nog geen 10 minuten wandelen was, nogmaals zoveel geluk met onze woonplaats).
Hola, lang geleden, de tijden vliegen hier voorbij, maar mijn eerste schooldag op de UAM zal ik niet snel vergeten.
Goed op tijd zochten we naar de aula. Aula in België is een groot lokaal waar minstens een 70 tal personen standaard aanwezig zijn. Helaas pindakaas was dit niet het geval in de UAM. De aula hier was een soort van U-vormige klas. In de eerste les zaten er een 20tal studenten. We konden het niet geloven. Maar dat was het ergste nog niet. Tijdens onze tweede les ging meer dan 2/3 weg uit de klas. We dachten eerst, die Spanjaarden gaan even wat frisse lucht scheppen, maar neen hoor na 15 minuten bleven we over met 6 studenten waarvan er 3 Belgen waren. De prof was in sneltempo aan het praten we verstonden er niets van en ik mocht niet naar E. kijken of ik barste in het lachen uit. Deel 2 van deze les met 6 leerlingen was nog erger dan het eerste deel: interactief gedeelte. We moesten antwoorden op allerlei vragen en al een geluk was het lot ons een beetje gunstig gestemd en werden ons lal-antwoorden als oke beschouwd :).
Na deze les terug richting Casa Elena Hernandez om te bekomen met wat tosta's!
Na een korte nacht (door al die zenuwen hebben we niet goed kunnen slapen) raapten we al onze moed bij elkaar en maakten we ons klaar om naar het busstation te gaan. Toen we op de metro aan het wachten waren herkenden we al enkele gezichten van op Facebook die we uiteraard de avond ervoor uitvoerig hadden bestudeerd. Aangekomen in het busstation benaderende we ze hen en vroegen we of ze ook van Erasmus waren op zoek waren naar de meetingspot (uiteraard wisten we hier het antwoord al op). Na 10 minuten zoeken vonden we de plek. Daar zat Luca (de Italiaan die alles had georganiseerd) te wachten met nog een paar andere mensen. Al gauw merkte E. en ik op dat Luca zeer georganiseerd was, zo had hij een boekje waarin hij iedereen af de lijst aan het kruisen was. Hup op de bus richting Toledo. Na een uurtje waren we er! Meester Luca leidde de groep en was al de geschiedenis van heel het dorp aan het vertellen. E. en ik konden nauwelijks onze lach in houden. Eens we de top hadden bereikt van Toledo zagen we een prachtig uitzicht! Daarna kwamen we in een soort van bidplaats terecht. Hier hebben we veeel te lang rondgehangen, maar Meester Luca moest wel alles van zijn boekje hebben overlopen, daarvoor mochten we niet weg. Omdat het zo hard aan het regenen was zijn we iets gaan drinken in een Marokaans barretje. Ik moet het toegeven, Luca had dit goed gespot. Daar zaten we met zijn 14en een lekker theetje te drinken met een waterpijp erbij. Daar kwam de sfeer los en zo hebben we 3 toffe Mexicanen leren kennen waaronder Duan die iedereen aan het lachen kon brengen. Ook Marta en Goofy (= Gianfranco) waren mensen met wie we goed konden opschieten. Na nog een rondje thee (lees water met heeeeeel veeeel suiker) was het tijd om terug te keren en naar het laatste musea van de dag te gaan: museo del ejercito. Hierna terug de bus richting Madrid. Op de bus maakten we al plannen om die avond elkaar terug te zien in 100 montaditos. Alvorens E. en ik hiernaar toe gingen, was het eerst tijd om ons contract te gaan tekenen. We maakten die avond al kennis met Tom (een geweldige australiër) waarvan je alleen maar kan van houden. Daarna hup richting 100 montaditos waar we nog goed hebben gelachen. Daarna was het tijd om voor de laatste keer te gaan slapen in de hostel!!
Het is al zaterdag ondertussen. 1 week in Madrid! Het was tijd om nog eens de toerist uit te hangen. Zo gingen E. en ik naar het prachtige Retiro Park. Alvorens we naar naar retiro park gingen een ontbijtje nemen. Opeens merkte ik dat een oud mevrouwtje mij aan het tekenen was. Ze had door dat wij haar door hadden en kwam op ons af en vroeg de toestemming of ze mij mocht tekenen. Ik zei ja op 1 voorwaarde dat ik het resultaat mocht bezien. Ik had dat beter niet gevraagd, want het resultaat was lachwekkend! 7 a 8 schetsen die op niets trokken. We konden ons lach amper inhouden. Na deze bewogen ochtend kwamen we dan uit op het Retiro Park en zagen we de adembenemende vijver met impressionante beelden. In onze reisgids stond er dat er in dit park de oudste boom van Spanje stond. Om het stereotype beeld van vrouwen en kaart lezen nog maar eens te bevestigen hebben we deze boom nog altijd niet gevonden :) . Toen kwamen we uit bij treinstation van Atocha, mijn roomie van room007 had verteld dat er hier veel schildpadden aanwezig waren en dit wouden we uiteraard met onze eigen ogen zien. Man wat was dat vies, wel 100den schildpadden, dat we er zelfs de rillingen van kregen. Hierna was het tijd voor een snack. Beste tosta in mijn leven gegeten met Jamon tomaatjes olijfolie en uiteraard het niet te missen ingrediënt: look!. Daarna zijn we naar museum van Reine Sofia gegaan, waar moderne kunst te zien was. Al een geluk is E. ook niet zo een museumganger en hebben we enkel de hoofdzaken gezien zoals het inmense schilderij van Picasso: La Guernica! Daarna moesten we terug richting hostel! Nog eens eten en dan ons zenuwachtig maken voor de volgende dag, voor de eerste keer mensen ontmoeten van Erasmus!!
