Wat begon als een gezellig rodewijnavondje onder goede vriendinnen, eindigde in het afsluiten van de zoveelste bar aan het station.
Na een volledige fles - mét korting - en een halve pizza - mét korting - soldaat te hebben gemaakt bij het overhoren van elkaars zielenroerselen, besloten we nog naar een ondernemersevent te gaan. Zonder uitnodiging, maar dat kon de pret uiteraard niet drukken.
God was met ons: het tafeltje met de overgebleven naamkaartjes was helemaal verlaten. Ik was dus voor de gelegenheid "Petra - Directeur van één of andere Academie", mijn partner in crime "Noémie - Medewerkster NV Huppeldepup". Annelies, het was geweldig. Compleet overtuigd van ons bestaansrecht hebben we met iedereen gebabbeld, naamkaartjes uitgewisseld en begon ik met mijn concept trial. Dat is: mensen ervan overtuigen dat ik een professioneel blogster ben zonder ook maar één letter op papier om het te bewijzen. Het zal je deugd doen te horen dat men spontaan de stylo trok om het adres op te schrijven, waarna ik dus altijd schuldbewust glimlachte dat ze in het ootje waren genomen. Maar waar direct dus ook de kiem werd gelegd voor het échte eerste blogbericht: u weze getuige van dit heuglijke moment!
Terug naar onze avond. Nadat iedereen van de organisatie ons achtergelaten had - nog steeds in de veronderstelling dat we legale gasten waren - gingen we nog voor de proverbial "nog eentje?" ons geluk in de stad beproeven. Na veel vijven en zessen kwamen we terecht in een café tegenover het station. Die we, dat is "Petra" en "Noémie", een collega van voornoemde en de zaakvoerder van het pand waar het event doorging. Ja, ook hij werd bij de neus genomen. Zoals dat dan gaat bij de vierde pint, werd het allemaal wat informeler. De occasionele vuile mop en scheve verwijzing daargelaten kwamen we op een onderwerp waar we allemaal wel eens besmuikt van moeten lachen: het viertettentopje. Maar dat leg ik je gaarne uit bij onze volgende pint! Nu tijd voor het echte werk!
Ik kan je nu al zeggen dat mijn bekering tot de creatieve onderwereld geen zal zijn van spijt en ongelofelijke weemoed!
Ik wens u een schitterend weekend in voor- en tegenspoed, maar vooral zonder hoogmoed,
