Momenteel ben ik bezig aan mijn vierde maand ziekte. Nu wordt het me echt duidelijk van hoever ik moet terug keren. Ik herinner me nog toen de psycholoog zei dat ik maar eens moest beginnen met drie maanden rust en dan terug denken aan werken. Ik ben dan ook constant aan het nadenken over mijn toekomst. Heb nog altijd teveel denkpistes en ik moet dringend overgaan tot actie. Maar ik vrees dat ik nu een druk in mijn nek voel waarvan ik me beter niks van aantrek. Heb schrik dat ik hierdoor een verkeerde beslissing zal nemen. Ik droom er al zo lang van om mijn eigen baas te zijn. Fulltime mijn eigen baas zijn was er misschien wat over maar ik kon toch iets proberen in bijberoep. Heb al wat informatie verzameld. Enkel moet ik wel nog op zoek naar tenminste een parttime job bij een baas. Mijn ziekte heeft me wel geleerd en doen inzien dat ik meer moet luisteren naar mijn hart. Ik zie mijn toekomst dan ook als een persoon die al lachend, samen met zijn gezin, verder gaat door het leven. Ik wil terug gepassioneerd zijn om te werken. Hopelijk heb ik bijna het einde van de tunnel bereikt en ga ik mijn ideale toekomst tegemoet.
Moet morgen terug naar de psycholoog. Het is de eerste keer dat ik het niet echt zie zitten om te gaan. Wat nieuws moet ik haar vertellen want dat ik heb ik niet. Ik blijf gewoon hangen. Aan alles wordt er wel iets veranderd maar de zaken worden niet volledig opgelost. Welke kant wil ik op? Heb al veel wegwijzers gezien, alleen weet ik niet welke de juiste is. Kies ik voor een fulltime job of voor een deeltijdse job en een bijberoep. Ik moet de juiste keuze maken, samen met mijn gezin. Want daar begon het toch allemaal. Ik had mijn gezin verwaarloosd. Hoe kan ik best het evenwicht houden tussen werk en gezin? Ik ben nu eenmaal een persoon die alles tot in de puntjes wil verzorgen. Ik wil dat iedereen tevreden is met wat ik doe. Maar dat gaat niet altijd even vlot. Niemand kan voor mij kiezen maar ik hoop om snel iemand tegen te komen die kan zeggen welke richting ik best uitga. Dat zelfvertrouwen terug winnen zo moeilijk kan zijn, dat had ik niet verwacht.
Vorige week had ik een afspraak met de werkwinkel. Dacht dat ik met de informatie dat ik zou krijgen wat wijzer zou worden. Maar helaas draaide het voor mij uit tot een grote ontgoocheling. Moest ik daarvoor een week wachten om een afspraak te krijgen? Conclusie was dat ik beter eens ging informeren voor loopbaanbegeleiding. Kan wel zijn dat sommige mensen daarmee geholpen zijn, maar meer en meer krijg ik het gevoel dat het een individuele zoektocht zal worden. Ben daarom maar aan slag gegaan om alle jobs eens te overlopen en te noteren welke mijn interesse wekken. Ik weet dat ik er veel zal moeten schrappen maar toch wil ik dat overzicht maken. Al dat zoeken en nadenken is zo vermoeiend. Liefst zou ik iets anders doen. Een job vinden waarin ik me kan uitleven en vooral veel bijleer en mensen kan informeren en gelukkig maken. Maar ja wat is die droomjob. Waar vind ik die en hoelang zal het duren?
Zoals ik vorige week geschreven had, zou ik een hoofdstuk in mijn leven afsluiten. Ik hoopte dat ik dit zou kunnen na mijn bezoek bij de dokter maar hij dacht er immers anders over. Hij wou niet te vlug vooruit lopen. Ik was immers nog een vogel voor de kat. Ontgoocheld maar ook stiekem een beetje blij dat ik nog een doktersbriefje kreeg voor een maand. Ik besefte iedere dag meer en meer dat ik wel de goeie kant opging maar dat ik er zeker nog niet was. Ik moet terug in een dagelijks ritme komen die zich continue voorzet. Op dit ogenblik lukt dit nog niet. Dat bleek ook na het gesprek met de psycholoog gisteren. Ze ziet het allemaal goed komen maar toch zit ik van binnen nog met grote angst. Zou ik terug optimaal kunnen functioneren in een nieuwe job? Zou ik mijn grenzen aanvoelen en af en toe durven nee zeggen. Dit zijn allemaal vragen waar ik nu meteen geen antwoord op kan vinden of krijg. Maar is stel me vooral de vraag in verband met mijn toekomst. Welke job past er bij mij? Waar ben ik goed in en wat doe ik graag. Door mijn burn-out is mijn zelfzekerheid er niet op vooruit gegaan. Ik begin aan alles en nog wat te twijfelen. Morgen ga ik eens mijn oor te luisteren leggen bij de werkwinkel. Ik hoop na het gesprek al wat meer duidelijkheid te hebben over wat kan en niet kan. En dat ik zo al enkele denkpistes kan verlaten. Want ook al dat nadenken, vergt super veel energie van mij. Ook zit ik nog met iets anders in mijn maag. Van mijn huidige werkgever hoor ik niets meer en dat vind ik heel verdacht. In al de tijd dat ik thuis ben heb ik nog niemand van mijn collega's gehoord. Wel heb ik zelf op het internet gevonden dat ook onze boekhouder het bedrijf heeft verlaten. Zo zie je maar wat je betekent na 13 jaar dienst.
Deze avond heb ik een afspraak bij de dokter. Heb wel een beetje angst om er naar toe te gaan.
Sinds vorig week ben ik eigenlijk wat rustiger geworden. Heb deze week al hier en daar wat gedaan maar toch voel ik dat ik geen energie in overvloed heb. De ene dag is de andere niet. Zoals vandaag want ik heb terug geen goesting om iets te doen.
Ben bang dat iedereen zal zeggen dat ik een profiteur ben en liever lui ben dan dat ik ga werken. Maar ik weet en voel dat ik het nog niet aankan. Hopelijk heeft de dokter hier ook begrip voor.
Deze avond zal ik wel een stap zetten om een hoofdstuk in mijn leven af te sluiten.
Ik hou jullie verder op de hoogte van mijn herstelperiode, ook al valt het bezoek aan de dokter tegen.
Als ik terug kijk naar het verloop van deze week, dan mag ik toch wat positief zijn. Iedere dag ging het toch wat beter al was het met de nodige ups en downs. Zo verraste ik de kinderen met verse pannenkoeken toen ze van school kwamen. Ze wisten zelf niet dat hun vader dat kon. Het deed deugd om te zien hoe ze ervan smulden. Deze week had ik echt eens het gevoel gehad dat ik innerlijk kalm was. Dus plande ik enkele activiteiten die wat inspanning vroegen. 's Avonds besefte en voelde ik dat gewone leuke activiteiten toch nog veel energie vroegen en dat ik er nog geen op overschot had. Tijdens momenten van rust begon ik na te denken over de toekomst. Waar zou ik gaan werken of zou ik een carrière switch doen? Zo begon ik op het internet wat meer informatie op te zoeken in verband met allerlei opleidingen. Vooral zou ik van mijn hobby mijn beroep willen maken. Ik besefte als maar meer dat ik nu echt wel de kans heb om dit te doen. Maar zover zijn we nog niet, volgende week heb ik nog een belangrijke afspraak met de werkwinkel. Eerst daar nog eens horen wat kan en mag. Met dat in het achterhoofd, trek ik ook een definitieve streep door de job bij mijn huidige werkgever. Volgens de psycholoog zou ik maar vooruitgang boeken als ik hiermee definitief gebroken had. Volgende week zorgen we ervoor dat dit allemaal in orde komt en dat ik alles krijg waar ik recht op heb. Misschien krijg ik dan een heel andere kijk op de zaak.
Dit weekend laat ik alles terug wat rusten want mijn hersenen krijgen al genoeg te verwerken.
Afgelopen weekend hadden we twee familiefeesten. Ik had niet veel zin om er naar toe te gaan, maar achteraf gezien vielen die nog mee. Alleen de drukte viel me op bepaalde momenten heel zwaar. Zondagavond was ik dan ook doodmoe en kroop ik vroeg in mijn bed. Tijdens het weekend had ik me voorgenomen om de volgende week eens na te denken in verband met mijn toekomst.
Deze morgen stond ik op om er eens in te vliegen, maar de hevige hoofdpijn besliste er anders over. We zijn nu al in de namiddag en ik heb nog niks gedaan.
Vandaag, mijn derde afspraak bij de psycholoog
gehad.Ik dacht dat ze niet zo tevreden
zijn met mijn vooruitgang.Ik vond van
mezelf dat ik nog nergens stond na een maand.Maar blijkbaar vond ze het niet abnormaal.Ik zat nog in de fase dat ik moest
recupereren van de vermoeidheid. 1 ding was duidelijk, mijn huidige werkgever is
nog niet verbannen uit mijn leven en daarom beleef ik de vooruitgang ook niet
positief.Misschien wordt het tijd om
aan ontslag te denken.
Vanaf nu moet ik een dag planning opmaken en me er ook aan houden.
Wat mijn toekomst betreft, daar was ze zeker van dat het in orde komt.Nu moet ik veel nadenken over welke job ik in
de toekomst wil uitvoeren.Wordt het
dezelfde job maar bij een andere werkgever of ga ik voor iets totaal
anders.Misschien een opleiding
volgen?Al de voor- en nadelen moet ik
één voor één noteren.Dus ik weet de
komende weken wat gedaan.Ga ook nog
eens langs bij de werkwinkel voor verdere informatie maar dat zal pas voor
ergens volgende week zijn.Deze week ga
ik daar niet meer over nadenken en laat ik mijn hersenen wat rusten.
We waren een maand verder en er was nog niks
veranderd.Ik stond nog nergens, laat
staan dat ik een idee had hoe ik het zou oplossen.Sommige mensen raadden me aan om zeker mijn
tijd te nemen om te klik te maken.Maar
wat is die klik en waar ga ik die vinden?
Iedereen zei dat ik moest
tot rust komen en dingen doen die ik graag deed of waar ik energie uit
haalde.Ik besloot om eens naar de
solden te gaan kijken.Na 10 minuten in
de eerste winkel aanwezig te zijn, werkte het al sterk op mijn zenuwen en krijg
ik een raar gevoel.Ik zag allemaal
vrouwen, geen mannen te zien.Wat stond
ik daar te doen?Waarom ben ik niet aan
het werk?
Na de solden en de afwas was het wel geweest en kroop ik in de zetel om de
krant te lezen.Het uurtje lezen deed me
goed en ik had niet gepiekerd.
Zoals
voorheen gepland, vertrokken voor twee weken Kerstvakantie naar onze caravan in
de Hoge Venen.Ik vertrok met het doel
om daar alles te kunnen vergeten en terug te komen met een oplossing en nieuwe
ideeën.De eerste nachten sliep ik niet
al te goed, maar na enkele dagen verbeterde dit wel.Ik probeerde me woede aanvallen te beheersen
maar soms faalde ik nog even.Bijvoorbeeld toen ik in de frituur mijn bakje friet omgooide of toen ik
een nieuwe gasfles moest aansluiten.Ik
had dit echt niet onder controle.
De tweede week van de vakantie verliep al niet meer zo relaxt als de
eerste.Althans hadden we leuk gezelschap
op de camping.Ik begon constant te
denken dat de vakantie al bijna te einde was en dat ik moest terug keren naar
het probleem.Ik had constant enge
dromen over mijn huidige werkgever.De
laatste nachten was ik terug om 4u30 wakker en kon ik niet meer slapen.Ik wist dat ik nog niet terug hoefde werken maar
toch had ik hetzelfde gevoel.
