Ik hou van hem.

Na een hele lange tijd ondervraagd en gepijnigd te worden door O'Brien zetten ze mij over naar kamer 101.

Hier werd een kooi met ratten voor mijn neus gehouden.

Dat was voor mij de druppel...

Ik moest Julia wel verraden...

Jammer genoeg waren we deze keer niet zo aangenaam wakker geworden.

Toen we beiden wakker werden zagen we dat er een grote poster van de muur was gevallen waar een telescreen achter hing...

Van zodra we dat zagen wisten we het.

'Wij zijn de klos.' zeiden we allebei.

Eventjes later bleek dat meneer Charrington lid is van de gedachtenpolitie, de snoodaard.

 

 
 

 

Er loopt daar wel een rat rond, maar ja, dat zullen we erbij moeten nemen vrees ik.

Vandaag op werk viel ze letterlijk voor me, om mij daarna een briefje te geven waarop 'I love you' geschreven stond.

Ik vond het best wel schattig eigenlijk.

Nadat ze mij had uitgelegd dat ze eigenlijk ook geen voorstander is van het regime, hielden we een protestactie.

Maar dit is niet een protestactie zoals je zou denken.

We hebben geslachtsgemeenschap gehad om zo te protesteren tegen het regime.

Aangezien ik echt totaal geen voorstander ben van het regime, denk ik er wel af en toe aan om nog eens in protest te gaan. 

Hier zijn natuurlijk geen telescreens aanwezig, daarom wil ik het ook graag huren.

Ik denk dat ze deel uitmaakt van de gedachtenpolitie.

Er moet toch een manier zijn om uit haar zicht te verdwijnen. 

Ik moest het wel verstoppen zodat de gedachtenpolitie mij zeker niet te pakken zou nemen.

Als ik mij dan eindelijk na zo een lange dag werk begeef in mijn kamer kan ik rustig op dat plekje schrijven in mijn kamer waar geen camera's op gericht zijn. In mijn dagboek schrijf ik allerlei dingen. Zoals bijvoorbeeld het feit dat ik mijn zeer orthodoxe buren graag mijd omdat hun kinderen nogal klikspanen zijn.

En met dit, bedoel ik dit baantje op het Ministerie.

Dit is niet hoe ik ben, ik ben een eerlijk persoon maar door deze baan ben ik verplicht om mensen iets voor te loochenen.

Daarom kies ik ervoor om vanaf vandaag, te breken met het systeem.

Ik ga straks een dagboek gaan kopen in dat kleine winkeltje dat niet gevuld is met telescreens.

Mijn taak is om allerlei documenten, krantenartikels, nieuws op een dergelijke manier te verdraaien zodat al deze documenten kunnen gebruikt worden als bewijs voor wat 'De partij' zegt.