Mijn laatste dag in de Filipijnen was een feit. Morgen stap ik weer op het vliegtuig huiswaarts. Ik wil me even excuseren. Ik dacht namelijk dat mijn vorige posts online stonden, maar dit was blijkbaar niet het geval (door de slechte internetverbinding). Wat het kamp betreft, de leerlingen hebben de tijd van hun leven gehad. Voor hen was het even zorgeloos kind zijn en genieten van de prachtige omgeving in Calauan.
Vrijdag was mijn laatste dag in BCA. Het afscheid van de leerlingen was zeer emotioneel. Zowel voor mij, als voor hen. Er zijn zeer veel traantjes gevloeid bij zowel klein als groot. Elke klas had een 'special number' voorbereid. Dit was zeer mooi om te zien. Het maakte het afscheid echter des te moeilijker voor mij. Tijdens deze zes weken heb ik een zeer hechte band gekregen met de leerlingen, wat het nu dus ook niet makkelijk maakt om opnieuw te vertrekken. Het was leuk om te horen dat de leerlingen evenveel van de lessen genoten hebben als ikzelf. Velen van hen kennen een zeer moeilijke thuissituatie en zijn daardoor heel dankbaar voor de kleine dingen in het leven. School is voor hen een weg naar een beter leven en dat is het grote verschil met de leerlingen in o.a. België.
Ik wil ook nog eens even mijn gastgezin vernoemen. Zij hebben mij echt het gevoel gegeven een deel van de familie te zijn en hebben er alles aan gedaan om me hier thuis te laten voelen. Daarom wil ik het ook niet achterwege laten om hen even te vernoemen. Edna Ilustre is tevens de directrice van BCA en de moeite die ze in de de school stopt is werkelijk ongeloofelijk. Veel kindjes (en ouders) hebben niet de mogelijkheid om het schoolgeld te betalen, maar dat weerhoudt hen er niet van om toch naar school te gaan door de hulp van mijn gastgezin. In andere scholen zou dit al lang het einde van deze kinderen hun schoolcarrière betekend hebben. In BCA krijgt echter iedereen de kans om naar school te gaan. De sfeer hier is ook zeer ongewoon. De leerlingen hebben een uitermate sterke en persoonlijke band met de leerkrachten en toch brengt men de leerlingen ook discipline bij. Zowel leerlingen als leerkrachten spreken niet voor niets over 'the BCAfamily' en niets is minder waar. Ik ben zeer blij en dankbaar dat ik gedurende deze zes weken deel mocht uitmaken van deze familie. Ik heb zeer veel respect voor de leerkachten en vooral voor Carlos en Edna Ilustre die zeer veel van zichzelf inleveren voor de school.
Het wordt moeilijk om dit alles achter te laten. Dit was een onvergetelijke en enorm verrijkende ervaring die ik nooit zal vergeten.
tot in België!
De laatste dag op BCAfamily. Met enkele verrassingen van de leerlingen.
Wat het lesgeven betreft, dat verloopt hier uitstekend. De leerlingen vinden het leuk om eens op een andere manier les te krijgen. Zo hebben we onlangs de Vitruviusman van Da Vinci bestudeerd en dit op onszelf uitgetest (zie onderstaande foto's). Vandaag vertrekken we met z'n allen op kamp. Dit is voor de leerlingen het hoogtepunt van het jaar. Ze hebben hier zeer lang naar uitgekeken en daardoor kwam er van lesgeven niet veel in huis gisteren. Ze waren allemaal volop voorbereidingen aan het treffen voor het kamp. Foto's van het verloop van het kamp probeer ik zo snel mogelijk online te zetten zodat jullie een beetje kunnen meegenieten van het plezier van de leerlingen hier. Zoals reeds eerder vermeld, heb ik niet altijd toegang tot internet, maar ik probeer jullie zo goed als mogelijk op de hoogte te houden van het reilen en zeilen hier in Quezon City, Manila.
Ik heb enkele foto's bijgevoegd die ongetwijfeld een lach op jullie gezicht zullen toveren.
Tot schrijft en paalam!
Ester
Onderzoek naar de Vitruviusman
Op bezoek bij een van de leerlingen
Chinees Nieuwjaar moet ook gevierd worden. Samen met enkele andere leerkrachten werden we door drie leerlingen uitgenodigd om de dag met hen door te brengen.
Het blijkt allesbehalve simpel om mijn blog up-to-date te houden als internet even schaars is als water in de woestijn... Maar hier ben ik dan toch! Vandaag was mijn derde stagedag. Zoals reeds gezegd, geef ik vier uur per dag les, waarvan drie uur Engels en één uur wereldgeschiedenis. Het was even wennen om mij opnieuw te verdiepen in de wondere wereld van de Engelse grammatica, maar ik moet zeggen dat mijn lessen Engels al heel goed zijn gegaan! Lesgeven aan een bende zesjarigen bleek echter moeilijker dan gedacht. Mijn respect en bewondering voor leerkrachten lager onderwijs steeg gestaag tijdens mijn eerste dag. Ik wil met deze uitspraak echter geen afbreuk doen aan deze geweldige kindjes, want dat zijn ze stuk voor stuk! Ik vrees dat ik gewoon het vermogen om langer dan één minuut stil te zitten en de beweeglijkheid van een zesjarige overschat heb. Kortweg, dat was even aanpassen.
De leerkrachten zijn zeer tevreden over mijn reeds gegeven lessen, ik ben tevreden en daaruit mag je dus gerust concluderen dat hier alles zeer goed gaat!
Dit is mijn tweede stagedag hier in de Filipijnen. Ik ben zondag aangekomen in
Manilla en maandag ben ik begonnen met observatiestage. Ook hebben we mijn
lessenrooster vastgelegd. Ik geef elke dag vier uur les, behalve op vrijdag. De
lessen die ik zal geven vanaf volgende week zijn "worldhistory" en
Engels.
Daarnaast kan ik jullie ook nog meegeven dat de temperaturen hier
heel wat aangenamer zijn dan in België.
Ik heb niet altijd toegang tot
internet, maar ik tracht jullie zo goed mogelijk op de hoogte te
houden!
Paalam! (Tot later)
Ester
- Ester heeft momenteel nog geen toegang tot internet via haar laptop -
Als laatstejaarsstudent secundair onderwijs voor
Geschiedenis - Nederlands, heb ik de kans gekregen om stage te lopen in
het buitenland! Vanaf 31 januari verblijf ik 6 weken in de hoofdstad
van de Filipijnen, nl. Manila. Via deze blog kunnen jullie mijn
gebeurtenissen volgen. Laat gerust een berichtje achter, het is altijd
fijn om iets van het thuisfront te horen
 "Smile"){kind=icon}
