Twee maten , twee gewichten 

Wat een match gisteren , ik heb genoten van het begin van de eerste helft en de aanvallende instelling van onze spelers. We gingen die match nooit winnen en de tegenstander was overduidelijk beter maar Michel had de jongens toch ingeprent dat ze op het veld kwamen om hun eer te verdedigen, het weer zat mee, de sfeer was dik in orde in een bijna uitverkocht Ottenstadion, de pintjes goed fris … kortom alles was aanwezig voor een fijne zomerse voetbalavond.

En dan kwam plots die ‘brave man’ uit Duitsland het boeltje eens goed verpesten. Het is al heel lang geleden dat ik nog eens sterretjes gezien heb van me op te jagen over een voetbalmatch, maar gisteren had ik dik prijs. Het proces van die scheidsrechter hebben al veel anderen voor mij gemaakt dus ga er niet te veel op in gaan. Behalve…  dat het een schande was en dat ik mijn relativeringsvermogen hard heb moeten aanspreken om niet over de rooie te gaan. Vaak vraag ik me dan af of ik het nu echt zo verdraaid zie en of die ref in realiteit een goede match aan het fluiten is , maar de commentaren van Belgische en Italiaanse kant geven me toch gelijk.  Ik vermoed dat die man nog niet doorhad dat we nu in een eengemaakt Europa leven en niet in een Europa waar twee vreemde mannekes in een legerkostuumpke het samen tegen de rest hebben opgenomen. Hij was volgens mij zelfs niet corrupt hoor , hij was of gewoon rotslecht of een vermomde Roma Fan of meer dan waarschijnlijk een combinatie van beide. Tel daarbij een aan verliefdheid grenzende adoratie voor Franscesco en je weet hoe laat het is. Ik denk dat zijn gehandtekende shirt van Totti een speciale plaats krijgt in zijn keuken (het is blijkbaar een hobbykok) en als hij in het truitje slaapt dan weten we allemaal wie de hoofdrol speelt in zijn natte dromen.

Nu, dus tegen mijn goede voornemens in zijn proces gemaakt.  Ondertussen mag naast Collina , Anders Frisk , Kurt Rothlisberger en Peter Prendergast nu Gräfe worden toegevoegd aan de hitlist. Ga dringend eens werk moeten maken van mijn zomercursus hitman ,heb alvast het spelletje gehuurd, nu nog een paar weekjes traingingskamp in de Afghaanse bergen en dan ben ik er volledig klaar voor. Heb ik ook direct een reden om mijn baard te laten staan.

Mijn periode als Totti fan heeft ook niet lang geduurd , welgeteld drie minuten denk ik, wat een eikel zeg. Verklaart hij nog een beetje dat er een slechte sfeer was in Gent, is die blind , stom of denkt hij nu echt dat die schijts onpartijdig was?  (waarschijnlijk opnieuw een combinatie van al die factoren). Wat , en in Italië waar doden vallen door voetbalgeweld zit men braafjes op zijn stoel bij het aanschouwen van zoveel onrecht? Jaja , ik weet het , t is maar voetbal ...

We hebben wel waar gehad voor ons geld , daar kunnen we niet over klagen. Ik had echter liever gehad dat ze geen 7 goals slikten en misschien iets gemotiveerder bleven verdedigen , er is toch ook zo iets als eergevoel ? Zelfs tegen 12 man wil je toch geen zeven goals slikken ? Als je de volgende ochtend wakker wordt moet je daar toch wel een beetje schaamte voor voelen , zelfs al was het maar met tien man? Het is eigenlijk erg maar zelfs het simpelweg op papier zetten doet mijn bloed koken, begin te voelen dat ik het hierbij beter laat vooraleer er hier iemand in de lift op een kopstoot wordt getrakteerd die me gewoon een ‘bonne journée’ wenst. Om nog maar te zwijgen van de eerste die durft te opperen dat ik me zo druk niet moet maken aangezien het  ‘maar ‘ voetbal is … ah dus het is maar voetbal ? Wacht hier ik zal anders ook maar een bezemsteel door uw strot rammen verdomme ... (fuck oasis aye ...)

Ach ja er moet nog hoop zijn ook zeker ? Euhhhh…

Gevonden ! Ik hoop dat die bende overroepen rood gele mannekes (met dat gestoef over de super sfeer in hun kiekenskot) het zwaar te verduren krijgen zondag in het Ottenstadion, dat ze bij Lokeren eens gehakt maken van dat groeiende Brugse vertrouwen , dat Totti een ronaldotje doet en betrapt wordt met drie seropositieve transseksuele straathoertjes en dat die Gräfe gdv de builenpest krijgt …

Als ik nu iemand beledig heb zou ik er me voor kunnen excuseren … met de nadruk op , zou kunnen.

Dus houd ik het liever op :

VA FANCULO !!!!!!!!!!!

07-08-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

Ik had hem graag een origineler belediging naar het hoofd geslingerd maar jammer genoeg bestaat mijn kennis van Italiaanse scheldwoorden uit niet veel meer dan de italiaanse begroeting in het verkeer bij uitstek. Liefst nog samen met het theatrale maffiagebaar met de duim op wijs en ringvinger.

Zeggen dat ik niet van het Italiaanse voetbal houdt is een ferme understatement , het stoort me enorm dat die mannen niet inzien dat ze de boot gemist hebben.De Premier league , primera division en zelfs de bundesliga scoren de laatste jaren op alle vlakken beter dan de Italianen.  De stadions lopen er leeg , het geld is op, de echte sterren verlaten de Serie A en men slaagt er niet in het voetbalgeweld in te dijken. De bejubelde nationale ploeg speelt bovendien een dodelijk efficiënt maar even dodelijk saai soort voetbal. Maar hebben hebben ze dat ondertussen al door? Neen , ze vinden dat het Calcio nog steeds bij de absolute topcompetities in europa hoort. Wat een lef en gebrek aan zin voor realiteit, komaan zeg!

Met al deze bedenkingen in het achterhoofd verwachtte ik me totaal niet aan wat ik vorige week donderdag  te zien kreeg. Roma was warempel een vlot combinerende italiaanse sterrenploeg met aanvallende intenties en redelijk gevulde tribunes (toch voor een match tegen een voor hen totaal onbekende tegenstander) tegen een defensieve tegenstander die efficiënt probeerde te counteren. Kaa Gent als Italiaanse ploeg en Roma met een dominante speelstijl op een hoog tempo.  Het leuke aan vooroordelen is dat je ze als een boomerang keihard terug in je gezicht kan krijgen.    

Ik heb de manier waarop we dan uiteindelijk verliezen nog niet helemaal verteerd. (http://www.bloggen.be/buffalokreten/archief.php?ID=403528).  We zijn bestolen en zoals iedereen al wel door zal hebben houd ik niet zo van matchen waarbij scheidsrechters de held van de avond zijn (met dank aan Mogi Bayat voor de quote). Maar je kan uiteraard niet rond het gegeven  dat Roma veel meer kwaliteit bezit , iets wat je ook direct zag op het terrein, of dat ze de overwinning verdienden op basis van het aantal kansen en het geleverde spel. Maar zo werkt  het voetbal niet , je verdient de overwinning op basis van het aantal doelpunten dat je meer maakt dan de tegenstander en daarmee basta (al ben ik niet ongevoelig voor de ironie van het zich bestolen voelen in tegenstelling tot vinden dat  een match wordt beslist op basis van het aantal doelpunten) Hoeveel matchen zijn er niet waarin de beste ploeg met offensieve intenties toch het deksel op de neus krijgt , voetbal is nu eenmaal niet altijd eerlijk.

Tiens , maar was het net niet die mentaliteit die me bij de Italianen stoorde? Wil ik nu aanvallend attractief of resultaatsgebonden voetbal beloond zien ?  Het antwoord is dat ik aanvallend attractief voetbal wil beloond zien maar niet als het AS Roma tegen Kaa Gent betreft, want dan  teken ik direct voor 1-1 na 90 minuten in blok verdedigen en geen scheidsrechterlijke dwalingen om het plannetje te dwarsbomen.  Hypocriet ? Waarschijnlijk wel , maar supporters zijn per definitie niet de meest consequente groep .  Als Kaa Gent in België speelt eis ik (voor zover ik iets te eisen heb) aanvallend combinatievoetbal en ben ik slechts gedeeltelijk tevreden met onverdiende overwinningen (behalve tegen de “grote” drie). Voor europese wedstrijden durf ik nog wel eens mijn verwachtingspatroon aan te passen.  Laten we eerlijk zijn , we waren trots na de match maar als een ploeg in de Jupiler league bij ons zo defensief komt spelen maken we die met de grond gelijk. Als wij het doen dan is ons oordeel vaak wat milder (cfr consequentie).

De nederlaag deed sowieso minder pijn dan een competitienederlaag tegen Dender bijvoorbeeld. Onze fiere buffalo’s hebben gevochten als leeuwen (mmm vandaag is blijkbaar clichédag) maar kwamen objectief gezien veel te kort op alle aspecten van het voetbalspel.  De italianen waren beter in elk compartiment. Gezien hoe Taddei, De Rossi en Pizarro fysiek , technisch en combinerend de betere waren van hun rechtstreekse tegenstanders? Of met welke klasse de verdedigers de gevaarlijke ballen neutraliserenden om dan rustig uit te verdedigen? Om dan nog niet te spreken van de aanvallers, de vergelijking maken met onze spitsen is simpelweg onmogelijk. Begijp me niet verkeerd , Zlatan is een van mijn favoriete spelers maar ik vermoed dat zelfs hij zonder grote problemen zijn meerdere erkent in Totti.

Het hoge woord is gevallen want AS roma is Totti en vice versa. Hij is een komediant en het soort van speler you love to hate. Ik heb er ook echt altijd al een enorme hekel aan gehad. Als je hem ziet spelen dan kan je niets anders dan aanvaarden dat hij, naast een ongelooflijke eikel, ook een fantastisch efficiënte , technisch verfijnde en lepe voetballer is. Voor hem geen overbodig dribbels en tierlantijntjes maar resultaatsgebonden acties , steeds op zoek naar dat doelpunt. Het doet me bijna fysiek pijn om het toe te geven maar ik vrees dat ik een fan in wording ben.

Als je ziet hoe reservespits (wegens licht geblesseerd) Vucinic rustig afwerkt bij die derde goal steekt dat toch wel erg af tegenover de manier waarop custovic en leye omsprongen met de weinige kansen die wij nog hebben afgedwongen. Het verschil is simpel , wij zijn blij dat we een kans creeëren , zij gaan voor het doelpunt. Een kleine nuance maar als je voor doel staat en moet afwerken maakt het een wereld van verschil , ons doel is bereikt voor de bal richting doel vertrekt terwijl het voor hen  dan pas begint.

Maar deze avond gaan we een memorabele wedstrijd zien. Er vallen geen doelpunten voor de zestigste minuut en daarna scoren Maric (op vrije trap) en zlatan met het hoofd en boeken toe voor Roma. Europa League here we come …

Een mens mag al eens dromen , niet ?

06-08-2009 om 11:31 geschreven door Father Sha  

Met veel plezier stel ik vast dat de makers van het bejubelde tv programma In de Gloria zijn doorgedrongen tot in het hart van het Belgische voetbalmilieu. De als realistisch voorgestelde absurditeiten volgen elkaar namelijk in een sneltempo op en kunnen alleen maar het gevolg zijn van een door hen geregisseerde samenzwering met vertakkingen tot in de hoogste regionen van de Belgische voetbalwereld.

Als iemand ooit beweert dat de beslissingsnemers van de Belgische voetbalbond geen gevoel voor humor hebben dat zit die er volledig naast. Volgens mij zijn De Keersmaecker en co simpelweg een bende vrienden die wel te vinden zijn voor de occasionele practical joke. Ze zijn totaal niet de droogstoppels waarvoor men ze houdt, meer nog, ze stellen alles in het werk om ons te confronteren met hun lichtjes sadistische gevoel voor humor. Ze houden er van om de rest van ons te zien leiden onder de gevolgen van hun pijnlijke hersenkronkels. Maar ze verdienen ergens ook respect voor de geslepen manier waarop ze het uitvoeren, zich als nutteloze idioten gedragen en ondertussen er voor zorgen dat iedereen hun talenten onderschat. Je moet het hen bijvoorbeeld wel aangeven dat ze al hun idiote beslissingen steeds met uitgestreken gezicht kunnen bekend maken. Het moet verdomd moeilijk zijn om niet in de lach te schieten als je geconfronteerd wordt met de rechtstreekse slachtoffers van uw eigen grapjes: de supporters, journalisten en in zekere zin ook de spelers.  Na de aanstelling van René VDE als ideale coach voor de nieuwe lichting technisch begaafde duiveltjes en de I believe campagne dacht ik dat ze het nu wel welletjes vonden. Ik hoopte dat ze het eindelijk over een ernstiger boeg gingen gooien. Een eerste voorteken van die nieuwe evolutie was het contact met de strenge maar rechtvaardige noorderbuur, Dick Advocaat, om de boel op orde te zetten. Genoeg gelachen dus , tijd voor voetbal !

Zoals steeds zat ik er weer ver naast, de lolbroeken weten echt van geen ophouden vrees ik ...

De laatste in de rij van dit soort grapjes werd namelijk gisteren meegedeeld aan de Belgische pers. Franky Dury wordt tijdelijk aangeworven als assistent van interimbondscoach (*zucht*) Franky Vercauteren. Los van de voor de hand liggende flauwe grapjes over hun voornaam lijken de beide coaches wel een eeneiige tweeling. Zowel qua uitstraling, uiterlijk, manier van communiceren en vooral wat betreft hun voetbalvisie zijn ze bijna niet uit elkaar te halen. Toen gisteren de eerste berichten verschenen was ik er toch nog niet van overtuigd dat dit nu weer het werk was van één van de grapjassen aan de Houba De Strooperlaan. Maar na wat ik deze ochtend las kan ik niet anders dan geloven dat ze over de grond rolden van het lachen toen ze deze beslissing namen. Want wat verklaarde de heer Dury deze ochtend apetrots ? "Vercauteren denkt en werkt zoals ik".

Tja, dus we hebben nu eigenlijk een assistent die een kloon is van een hoofdcoach die eigenlijk een kloon is van de vorige hoofdcoach waarvan hij dan weer assistent was. De hoofdcoach in kwestie werd bovendien ontslaan omdat hij niet goed communiceerde, geen resultaten boekte en tegen alle beloftes in defensief afbraak voetbal bracht. Vergis ik me dan zo als net die aspecten van het voetbalspel de kern zijn van het samengevoegde voetbalbrein Franky²? Misschien is het niet eerlijk om ze te beoordelen op het betonvoetbal dat de ene in het Ottenstadion komt prediken of de angstige wissels die de andere in de Champions league doorvoerde elke keer ze dicht bij een eventuele overwinning kwamen. Misschien zijn ze wel de ultieme interimoplossing voor de Belgische nationale ploeg. Op dit moment kan ik de ironie van de hele affaire nog een beetje appreciëren maar ik vermoed dat bij het bekijken van de eerstvolgende interland het lachen me snel zal vergaan.

Ik gok op een 5-4-1 opstelling met een voorstopper (of wacht, waarom geen rasechte libero) en minstens twee verdedigende middenvelders, mijn vermoeden wordt dan nog gesterkt doordat Franky² er aan denken om Emile Mpenza terug bij de selectie te halen. Dan kunnen we weer het favoriete spelletje van de Belgen spelen. Ik geloof dat het Waseige was die het heeft ingevoerd en het bestaat eigenlijk uit slechts 1 tactische richtlijn: Gooi de bal naar de eenzame donkere jongen vooraan. Het grote voordeel hiervan is dat het de taak van de scouts aanzienlijk verlicht. Je hebt enkel een donkere snelle spits nodig, een aantal beenhouwers om de tegenaanval te breken aangevuld met een paar jongens die misschien een goed lange bal in de voeten hebben. Het is een tactiek die ze tot onze algemene frustratie veelvuldig hebben toegepast.

Hoe vaak hebben we niet massaal medelijden gehad met die arme Emile die helemaal alleen moest vechten tegen een overmacht van verdedigers in de hoop eens één goede bal te krijgen. Echt veeleisend was hij niet hoor , hij hoopt steeds op die ene bal die wel eens in zijn voeten aankwam. Elke keer opnieuw vervulde hij de rol van eenzame donkere jongen met een ontroerende overgave, waardoor hij naast een resem blessures ook mijn eeuwige respect verdiend heeft. Ik geloof dat het Antheunis was die er zelfs nog een schepje bovenop heeft gedaan door bij afwezigheid van Emile gewoon zijn broer Mbo op exact dezelfde plek met exact hetzelfde doel te zetten. Dan vragen ze zich nu af waarom er zoveel problemen opduiken om Tchité speelgerechtigd te krijgen. Die is niet zo gek als je hem zou aangeven, hij voelde gewoon de bui al hangen, das alles. Je zal wel zien hoe snel die documenten in orde zijn als Dickie bondscoach is.

Dus het verloop van de volgende officiële interland van de Rode Duivels ligt al grotendeels vast. Nu volgt een kort matchverslagje van iets wat we de volgende paar maanden nog vaker zullen te zien krijgen: 

Big Dan probeert een bal in de tribune te trappen maar raakt die volledig verkeerd waardoor hij tot ieders verbazing richting het doel van de tegenstrever vliegt, de verdediging van de tegenstander wordt volledig verast door de eerste gevaarlijke lange bal van de match, Emile stormt naar doel en maakt het mooi af. Na zijn vreugde-uitbarsting wordt hij samen met Dembele (ondertussen omgevormd tot verdedigende middenvelder) van het veld gehaald ten voordele van Mudingayi en Hoefkens. Wat volgt is een doodsaaie partij voetbal die we uiteindelijk toch verliezen na wat dan een “te vermijden” doelpunt heet gevolgd door een prachtige individuele actie van de absolute ster bij de tegenpartij.

Weer net niet voor de Belgen maar na de match speelt zich dan opnieuw een herkenbaar scenario af: Franky² hebben signalen van beterschap gezien ondanks het tegenvallende resultaat, Stijnen is tevreden met zijn eigen prestatie en schoffeert en passant de mentaliteit van de jongeren in de ploeg. Want het stoort hem mateloos dat die jonge idioten willen aanvallen en goals proberen maken in plaats van in blok voor doel te blijven staan. Hij wijt die houding ten dele aan een gebrek aan respect voor de ervaring van de oudere generatie. Daarna broebelt hij nog iets onverstaanbaars over in onze tijd, sjakoskesventen en schoenen kuisen verdoeme.Hij kijkt nog even recht in de camera en huppelt, zich van geen kwaad bewust, vrolijk richting kleedkamer.

En wat doet de bondstop ondertussen … die lachen zich een breuk in de business seats.

04-08-2009 om 16:51 geschreven door Father Sha  

De Jupiler league werd dit weekend op gang geschoten en wat een eerste speeldag hebben we al weer achter de rug. De zaterdagochtend was nog niet eens aangebroken of het spel zat al op de wagen , controverse alom rond de eerste strafschop van het nieuwe seizoen. In al mijn naïviteit was ik al ijverig beginnen schrijven aangezien ik in de veronderstelling was dat dit het belangrijkste discussiepunt van het eerste weekend zou zijn, zat ik er effe ferm naast zeg.

 In Charleroi waren ze het blijkbaar beu dat alle aandacht van de Franstalige media werd opgeslokt door de rivalen uit Luik. Het kan inderdaad niet gezellig zijn om genegeerd te worden maar er waren misschien wel een aantal betere aandachtstrekkers mogelijk in plaats van drie compleet overbodige rode kaarten te pakken, racistische slogans te zingen en de onvermijdelijke one liners van Mogi Bayat. Winnen tegen een blijkbaar zwak Club Brugge had bijvoorbeeld al veel geholpen, of Théréau die eens een goal maakt? Maar wacht, ik zie net dat die effectief ook gescoord heeft, was dat op zich niet al genoeg om alle voorpagina’s te sieren?

 Ik kijk ook al ongelooflijk uit naar een reportage van VTM met gemanipuleerde beelden over zogezegd fascistische carolo’s die Vlamingen vergelijken met ‘caca’ (mooi trouwens om te zien hoe creatief voetbalsupporters zijn in het bedenken van slogans) gevolgd door een brief van de Vlaamse clubs naar de voetbalbond en de voorzitter van bijvoorbeeld Hamme die vind dat zijn fifteen minutes of fame zijn aangebroken en een persconferentie belegd (voor diegenen die een geheugensteuntje nodig hebben ( http://www.gva.be/nieuws/sport/voetbal-binnenland/anti-waalse-gezangen-van-antwerp-fans-krijgen-mogelijk-staartje.aspx - hoe objectief deze bron is maakt iedereen best voor zichzelf uit).

Ik vind het eigenlijk jammer voor de Charleroi fans want het bestuur heeft dit seizoen een technisch heel vaardige ploeg samengesteld, de nieuwe coach Demol predikt aanvallend voetbal én die fout van Cordaro verdiende nu toch geen rode kaart. Dat Chakouri twee domme fouten maakt in 28 minuten kan je nog wijten aan een gebrek aan ervaring. Maar een ervaren speler als Oulmers moet beter weten, doet hij niks en laat hij zich vallen na de vuile trapbeweging van Donk dan krijgt die zijn tweede geel. Maar nee, hij gaat dan een beetje aan het duwen en geeft de scheidsrechter geen andere keuze dan rood te trekken. Het ergste aan dat soort situaties is dat het zelfs geen echte slagen zijn die worden uitgedeeld, want dan zou het tenminste nog aanvoelen als een echte revanche.In plaats daarvan krijgt de speler nu rood voor een nichterig duwtje. Akkoord, je wordt dan slechts 1 week geschorst in plaats van 5 maar je verliest dan zoveel gevoel van eigenwaarde om nog niet te spreken van de publicitaire waarde van zo’n slag. De persconferenties met berouwvolle sporters, geflankeerd door hun onvermijdelijke manager, die hun excuses aanbieden zijn legendarisch. Je sluit die brave jongen dan direct weer in je hart want hij bedoelde het toch allemaal zo niet. Het was een foutje maar spons erover en braaf zijn in de toekomst, deugniet. Wie weet kan je dan later nog een programma presenteren over daklozen die in China een volleybal toernooi gaan spelen. Die Donk heb ik  trouwens nog geen volledige match zien spelen maar het weinige dat ik al gezien heb belooft wel voor de toekomst, Wasilewski mag zich aan een ferme concurrent verwachten voor de ‘botte bijl’ trofee.

Voor de rest is een rotslecht Moeskroen gaan winnen op een volledig onmondig Genk waar Hein blijkbaar vergeten is om op afwerking te trainen. De man wiens woord onbreekbaar is heeft een ploeg vol aanvallers gekocht om die dan verdedigend saai voetbal te laten spelen, veel plezier gewenst aan de Kortrijk fans. Daniel Cruz maakt de goal van de gerechtigheid in de allerlaatste minuut, Wasil haalt zijn elleboogje nog eens van stal (maar hij bedoelde het niet slecht http://www.sporza.be/cm/sporza/voetbal/Jupiler_Pro_League/090803_wasilewski_heisa), Lokeren gaat verder op zijn elan van vorig seizoen en speelde gelijk tegen het gehypete Zulte. Sint Truiden heeft me ook verbaasd door als nieuwkomer direct te gaan aanvallen op Sclessin (zou de nieuwe lading Belgische coaches het eindelijk begrepen hebben) waar de scheidsrechter het nodig vond om een spookpenalty (wat is er gebeurd met de aangeschoten bal ?) twee maal te laten nemen. Het siert Witsel dat hij in al zijn sportiviteit de bal mooi naast schoot en toen hij tot zijn verbazing nog eens mocht trappen duwde hij zijn ploegmaats weg (want wie weet zijn die niet zo sportief) en plaatste hij het balletje netjes binnen het bereik van Mignolet.

De ploeg die dit weekend de meeste indruk maakte was KV Mechelen , mooie doorsteekballetjes en een intelligente efficiënt voetballende ploeg. We zijn bij deze al gewaarschuwd en het zal een stuk beter moeten dan in onze afschuwelijke eerste helft van gisteren.

En wij ?

Wij zijn op titelkoers!

03-08-2009 om 15:33 geschreven door Father Sha  

Het is bijna zover, de eerste match van onze fiere Buffalo’s in de vernieuwde Jupiler League komt er aan. Gedaan met oefenmatchen, speculeren over de mogelijke typeploeg en het volgen van de transfergeruchten.

Straks trekken we hopelijk massaal naar dat spuuglelijke stadion waar onze gehate buren voetballen, of althans hun versie van het voetbalspel spelen. Het Jan Breydelstadion dat volgens kwatongen niet helemaal dicht werd gebouwd zodat Antoin Vanhove zaliger zijn duiven in het oog kon houden. Een stadion dat de naam draagt van een legendarische slager/vrijheidsstrijder. Ik heb helemaal niks tegen slagers maar laten we er van uitgaan dat het vaak niet de meest verfijnde types zijn. Hun beroep omvat vooral het nietsontziend met de hakbijl door levensloze bergen varkensvlees  hakken , het archetype van de slager heeft  een bol gezicht met van die rode blozende kaken. Laat dat nu net het gemiddelde uiterlijk zijn van de ideale fcb speler (en supporter?) , een niet zo intelligente blik , technisch niet zo verfijnd, een vierkante tronie en een harde werker die de hakbijl boven haalt als het moet. Het mooiste (mmm mooiste is voor hem misschien niet echt van toepassing) voorbeeld hiervan is Philippe Clement. Groot was mijn verbazing om te zien dat ze de laatste van hun echte krijgers een nieuw contract gaven in juni (als ik me niet vergis) om hem dan een maand later af te voeren naar GBA. De officiële versie is dat hij uit respect van de club een vrije transfer kreeg … That’s one way to look at it , I guess. Het klinkt alleszins beter dan: “We hebben ons weeral vergist toen we dachten dat een jeugdcoach uit de Ajax school iets ging zien in de oude knoken van de Phile, dus pieren we hem buiten”.

Alle respect voor GBA als club en de verbale creativiteit van hun supporters, maar ik kan me toch niet van het gevoel ontdoen dat dit een totaal nutteloze transfer is. Met wat voor een gevoel zouden wij de aankondiging verwerken dat Clement onze rangen komt ‘versterken’? Ik gok op afschuw en ongeloof … Net zoals ik met afschuw reageerde toen ik het gerucht oppikte dat we Milos de beer zouden wisselen voor Karel Geeraerts , laten we hopen dat het bij een gerucht blijft. Ik ben niet de grootste fan van Maric (dat zal me niet populair maken in de tribune ) en zal misschien ooit eens uitleggen waarom, maar ik verkies hem boven Geeraerts any day.

Genoeg over Loppem FC, want straks gaan ze daar nog denken dat we met een Loppem complex/obsessie zitten en zoveel eer wil ik hun ook niet gunnen. Nee, de tegenstander van deze avond is namelijk het sympathieke tweede clubje (zonder denigrerend te willen zijn) van Brugge. Sympathiek omdat de regel geldt dat vijanden van mijn vijanden mijn vrienden zijn. Elke keer als cercle het Ottenstadion bezoekt, springen ze gretig mee op de tonen van “al wie niet springt is fcb” , een heel stadion aan het springen als teken van minachting voor de populairste club van België (cfr. http://www.clubbrugge.be/nl/nieuws/media/4665/Bijna-iedereen-houdt-van-Club). Ik houd van die titel … bijna iedereen houdt van Club… bijna, inderdaad.

Deze avond wordt het ook de eerste match van Stijn De Smet, ster van de Buffalo’s in spe, tegen de club waar hij zo lang het mooie weer maakte. Technisch verfijnde voetballer die mentaal nog wel wat zwakjes zou zijn, iets want Iron Michel er wel zal uitkrijgen. Ik vermoed dat hij wel met revanche gevoelens zit na een seizoen op de bank en hopelijk heeft hij zijn zenuwen onder controle, we willen liever een revanchedoelpunt dan een revanche rode kaart, Stijn!

Op dit moment heb ik de mijne nog volledig onder controle. Ik houd wel van die eerste speeldag, het gevoel van een verse start na een voetballoze periode (al was deze dit jaar wel absurd kort). De verwachtingen die zo een nieuw seizoen met zich meebrengen, de hoop dat we dit seizoen eindelijk eens volledig ontploffen.

Je kan dus wel stellen dat ik er naar uitkijk om in het halflege tochtgat dat het JB eigenlijk is de eerste drie punten van het seizoen binnen te halen. Het is eens nodig want ik draag eigenlijk niet de beste herinneringen mee aan dat verdoemde JB: de halve finale in de beker, bijvoorbeeld, waar angsthaas Leekens onze bekerreeks en de carrière van Dario Smoje verpestte of de 5-1 pandoering op de eerste speeldag enkele jaren terug. Vorig jaar was ik er dan weer niet bij als onze geliefde Costaricaan zijn rechtstreekse tegenstanders herleidde tot pilaren met een even simpel als geniaal opwippertje.

Dus ik hoop vol op de drie punten voor een competitie waar de leider na 30 speeldagen geen kampioen is … probeer dat btw maar eens uit te leggen op vakantie aan uw franse buren …

02-08-2009 om 13:48 geschreven door Father Sha  

De eerste teleurstelling /verontwaardiging na de match op Roma is nu een beetje weggeëbd. Gisteren schreef ik dat het me begon tegen te steken dat Belgische ploegen vaak met opgeheven hoofd maar met lege handen van het veld stapten. Al die verdienstelijke prestaties die eindigen in nederlagen maken me totaal niet vrolijk, topsport gaat vooral over winnen.

Vandaag ben ik toch ergens trots op onze prestatie en stel ik me de volgende vragen:

-          Zijn we bestolen … ja.

-          Waren we de evenknie van Roma en verdienden we de overwinning … neen (daarover later meer).

We hebben de laatste jaren nogal wat meegemaakt op het vlak van scheidsrechterlijke dwalingen en gedeeltelijk ten gevolge daarvan is er onderhuids veel frustratie gegroeid. Een gevoel van onvrede met de gang van zaken, een gevoel van ingehouden woede. Je kunt het bijna proeven als je in de tribunes zit, het boeltje staat op ontploffen. Dat is ook een van de redenen waarom deze blog kreten vanuit het Ottenstadion noemt, omdat het een uitlaatklep is voor die gevoelens van wanhoop, woede en frustratie. Bij ons wordt de frustratie ook extra gevoed doordat het gevoel van ons tegen de rest heel erg leeft in en rond het Ottenstadion. Gentenaars zitten ook zo in elkaar, we maker graag veel lawaai terwijl we het establishment tegen de schenen schoppen. We hebben niet voor niks een strop als symbool en een harde supporterskern onder de naam Rebel Side. Natuurlijk is er geen alomvattend complot tegen Kaa Gent op de voetbalbond en uiteraard zijn we als supporters niet neutraal in het beoordelen van de scheidsrechters. Het grootste deel van ons brein weet dat ook wel. Maar dat deel moet hard werken om niet de duimen te leggen voor het eerste deel, het deel dat broeit diep in ons binnenste.

Volgens “velen” lijdt Kaa Gent (spelers, trainers en supporters) aan een calimero complex en steken we ons eigen falen op slechte scheidsrechters. Het is dan ook een boutade van die bewuste “velen” dat zo’n beslissingen op het eind van het seizoen netjes in evenwicht komen. Soms valt het eens mee, soms valt het eens tegen maar op het eind is alles redelijk mooi verdeeld. In Engeland zijn de commentatoren van Match of the day het ook roerend eens met die theorie. Onder die velen van daarnet bevinden zich vooral supporters van Floppem en da rijke ploegske uit de Brusselse rand. Waar halen zij het recht in godsnaam vandaan om die uitspraken te doen? Hoe zouden zij nu weten hoe het is om keer op keer te moeten botsen op scheidsrechters die licht voordeel geven aan de tegenstander? Voor die velen is er slechts één mogelijk antwoord: zitten en zwijgen.

Twee seizoenen geleden heb ik op Match of the day iets gezien dat me altijd is bijgebleven. In het programma is er een item waarbij ze op bezoek gaan bij supporters van ploegen in acuut degradatiegevaar. Kwestie van eens de stemming te peilen en te zien hoe die fans omgaan met de opeenvolgende teleurstellingen, op zoek naar sensatie en emotie dus. Onder het mom van zich onder te dompelen in de wereld van de echte supporter, die zijn club (stad, regio, wijk) steunt ondanks het uitblijven van succes.

Dat bewuste seizoen was Fulham (de kleinste van de londense premier league clubs) aan een desastreuze reeks bezig onder meer door een aantal flagrante foutieve beslissingen van de arbiters. Ondanks het feit dat ze al meer dan een jaar niet meer op verplaatsing hadden gewonnen bleven de fans massaal de verre verplaatsingen maken om hun team aan te moedigen. Toen ze een van die moedige supporters, na opnieuw een wedstrijd met hopen scheidsrechterlijke dwalingen in hun nadeel, hierover aanspraken richtte hij zich tot de camera met een blik van vertwijfeling en frustratie en zei: “I just have one message for them lot over there in the studio  … if you are Fulham it DOES NOT even out over the season, it s just a fairytale you made up to soothe US. It really does not even out over the course of time, it really really does not …” Net zoals hij ben ik er rotsvast van overtuigd dat het niet in evenwicht komt, de GROTE ploegen krijgen altijd Meer en de kleine altijd minder. Want ... Zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk …

Er bestaan massa’s clichés in het voetbal in de trant van een match duurt 90 minuten en aan het eind winnen de Duitsers. Volgens mij mogen we er een nieuw cliché aan toevoegen, een match duurt 90 minuten en aan het eind worden les petits belges bestolen.

Dus misschien is dit toch een kreet van verontwaardiging en sta ik verder af van de aanvaarding dan ik dacht of hoopte …

Zoals steeds, die verdomde hoop die me parten speelt.

31-07-2009 om 17:03 geschreven door Father Sha  

Kreet 3 …. Uit volle borst 

YES YES YES … Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah eindelijk een tegenstander met allure !!!! Ik wil absoluut geen afbreuk doen aan Naftan, Bohemians en andere Kalmars maar tegenover een club als AS Roma verdwijnen zij allemaal in het niets. Dit zijn het soort van wedstrijden waar je als supporter en zeker als speler van droomt.

As Roma mag dan niet zo succesvol ( en vooral niet zo rijk )als Juventus, Internazionale of AC Milan  maar het is wel een constante in het Italiaanse en Europese voetbal. Ze spelen in het prachtige Stadio Olympico en beschikken over een erg getalenteerde spelerskern. Luciano Spalletti, de kale flamboyante coach van Roma, verklaarde in de pers dat ze Kaa Gent zeker en vast niet onderschatten.

Dat hoort hij uiteraard te zeggen maar ik kan me niet voorstellen dat mannen als De Rossi, Vucinic, Riise en Francesco Totti , mr Roma himself, echt wakker liggen van een voorronde (van de euroleague dan nog) tegen een ploeg uit België. Het betere schop , trek en rochelwerk zal francesco dit keer wel achterwege laten , al weet je met Maric in de buurt uiteraard nooit.

Los daarvan getuigt de vermoedelijke opstelling van deze avond er wel van dat alvast de technische staf geen risico’s wil nemen:

Artur : 1,92 m grote Braziliaanse tweede keeper

Casetti : 29 jarige stevige rechtsback

 Mexes: de rots in de branding centraal in de verdediging en bijna even cruciaal als Totti , ondertussen meer dan 130 officiële wedstrijden in het eerste team van Roma

 Riise: ex Liverpool icoon, technisch niet zo verfijnd maar grote drive en goede voorzet. In Italië omgeschoold tot verdediger

 Antunes : voor mij de grote onbekende maar maakt op 22 jarige leeftijd blijkbaar deel uit van de Portugese nationale ploeg maar heeft geen echte basisplaats bij Roma maar speelt in afwezigheid van Juan.

 Pizarro : Chileense ex international die vroeger bij inter speelde , technische verfijnde middenvelder met een goed overzicht en verzorgde passing, naar verluidt een moeilijk karakter.

 De Rossi : Vaste waarde in de Italiaanse nationale ploeg , een echte pitbull , moeilijk van de bal te zetten , goed schot en loopt de gaten dicht die de andere middenvelders bij Roma wel eens durven laten. Leuk detail : maakte zijn debuut voor Roma tegen Anderlecht in 2001.

Tadei : typische Braziliaanse voetballer , snel , dribbelvaardig maar ook soms nonchalant in de passing (in zoverre de hyper strikte coaches in Italië dat al tolereren uiteraard). Speelt normaal gezien rechtsbuiten

Okoka : 19 jarige Italiaan van Nigeriaanse afkomst , komt uit de jeugdopleiding van Roma en maakt deel uit van het Italiaanse U20 team.

Totti : Hoeft geen verdere commentaar , een van de weinige echte sterren die het Italiaanse voetbal nog over heeft. Opvliegend karakter maar fantastische voetballer.

Vucinic : speelt normaal gezien als zwervende spits rond Totti , redelijk efficiënt , snel aan de bal en technisch verfijnd, is twijfelachtig voor deze avond wegens licht geblesseerd.

Geen absolute wereldploeg zoals je ze in de CL tegenkomt maar waarschijnlijk de allergrootste ploeg die ik tot nu toe in het Ottenstadion heb mogen aanschouwen. Het grootste probleem in mijn ogen is dat de spelers deze match beschouwen als een eindpunt , een belevenis , een beloning voor de tweede ronde van vorig seizoen. Er is altijd een kans om te winnen en je moet steeds zo op het veld stappen vind ik , je weet maar nooit hé … hoe zeggen ze dat met het aloude cliché ? In voetbal is alles mogelijk … Je kan soms stunten tegen ploegen die veel beter zijn maar je kan ook keihard met uw eigen beperkingen worden geconfronteerd. Er is niks pijnlijker dan merken dat het spelletje dat jij al uw hele leven speelt (of als beroep uitoefent) zelfs niet lijkt op het spelletje dat de tegenstander speelt. Dat je steeds een stap te laat komt en diep vanbinnen weet dat uw tegenstander eigenlijk nog niet eens aan 100 % presteert. Elke tackel komt te laat , je zit stik kapot aan de rust en uw tegenstanders lopen relaxed grappend en grollend naast u in de spelerstunnel. Voor hen is het een rustige opwarmer voor het seizoen terwijl jij nog geen bal geraakt hebt in de match van uw leven.

 Zo moet Kristof Beyens zich gevoeld hebben toen hij in Peking naast Usain Bolt liep in de 200 meter. Beyens voelt al zijn spieren langzaam kapot gaan, kijkt heel even naast hem en daar loopt Bolt loopt rustig voorbij met een ontspannen glimlach op zijn gezicht. Al dat werk op training , die eindeloze uren in de fitnessruimte en het strikte sportdieet (kortom het leven als echte sportman) en je beseft dat je nooit zal kunnen wat hij wel kan. Als Totti in zijn dagje is dan zullen Hansveit en Grondin vanavond wel snel begrijpen waarover ik spreek , en hoe traag moet Smolders zich niet gaan voelen als De Rossi met de bal aan de voet gewoon wegspurt van hem ?

Niemand (ik incluis) gelooft dat we ook maar enige kans maken maar toch hoop ik , en samen met mij alle ander Buffalo’s , stiekem op een stunt. Want ik heb mijn buik vol van Belgische ploegen die het veld met opgeheven hoofd verlaten maar met lege handen … Maar toch nog liever dat dan een afstraffing , al was het maar om niet al die floppem boerkes over ons heen te krijgen.

Volgende week ben ik in ieder geval van de partij in het Ottenstadion om mijn ploeg te steunen en nu eens met eigen ogen te zien wat (en of ) Totti en co meer kunnen dan onze fiere Buffalo’s. Een nipte nederlaag deze avond ,zodat de match van volgende week niet een verplicht nummertje wordt, en een razend spannende match volgende week …

Forza Buffalo !  

30-07-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

In het leven van een verstokte voetbalfan is er geen periode zo vreemd als het gevreesde & tegelijk geliefde “tussenseizoen”. In een jaar zonder grote kampioenschappen betekende dit ongeveer twee tot drie maanden zonder matchen met inzet. Je kon dan volop terug de honger naar de bal kweken en reikhalzend uitkijken naar het nieuwe seizoen. Je had wel de transfergeruchten waar je naar uitkeek en die uitvoerig besproken werden in de media. Maar je kon er bijna van op aan dat de kern waarmee je aan het volgende seizoen zou beginnen grotendeels leek op diegene waar je het seizoen mee afsloot. Dat was echter vroeger, voor een onbekende Belgische voetballer zijn grootste overwinning behaalde  in de meest spraakmakende voetbalrechtszaak ooit. Ik heb het grootste respect voor wat Jean-Marc Bosman realiseerde en sta volledig achter de zaak waar hij voor vocht. Het is een beginsel van de Europese beweging dat een werknemer de vrijheid heeft om zijn werkgever te kiezen.

Vroeger, dat was de tijd van de echte clubiconen, spelers die wel vergroeit leken met de kleuren van de club van hun hart. Je hebt nog steeds clubiconen in het voetbal maar in plaats van de echte vedetten die je vroeger had staat een clubicoon nu voor de standvastige, niet echt spectaculaire middenvelder die zijn beperkingen kent. Mannen waar je kunt op bouwen maar verre van spelers waarvoor je naar het stadion komt, want dat soort spelers verlaten de club na twee jaar voor een nieuwe “uitdaging”. Dan zie je ze op televisie met veel overgave het logo kussen van de nieuwe club waarvoor ze twee jaar gaan spelen. Het zijn huurlingen en je kunt het ze niet kwalijk nemen, als iemand mij drie maal zo veel zo bieden voor exact dezelfde baan in betere omstandigheden dan zou ik ook direct tekenen, toch?. Waarom voelt het dan voor een supporter steeds aan alsof die speler u en uw ploeg heeft verraden? Soms verlang ik terug naar de tijd dat je geen vijftig camera’s had om de zoveelste slecht uitgevoerde schwalbe uitvoerig in beeld te brengen, naar de tijd dat je over voetbal kon praten zonder dat we over prijzen en lonen van spelers bezig waren. Want als we bij Gent een nieuwe ster ontdekken dan kan ik het niet laten om te denken, lap nog ene die we kwijt zijn aan Anderlecht. Het duurt meestal ook geen drie matchen op rij voor zo’n speler in de pers verklaard dat zijn ambities elders liggen, hij zal zich nog inzetten tot het einde van het seizoen maar dan is de tijd rijp voor die fameuze stap hogerop. Als je goed kijkt zie je dan steeds op de achtergrond een duister uitziende figuur in maatpak met een vettige grijns op zijn lippen … de manager van de speler. De man achter de speler, de man die weet dat de nieuwe banden van zijn ferrari afhangen van zijn commissie op de transfer van zijn nieuwe ster.

Die focus op geld heeft de volledige voetbalwereld op zijn kop gezet en ook het traditionele concept van een tussenseizoen onherroepelijk vernietigd. Want onder druk van de marketing en de clubs met het geld werden de traditionele europabekers vervangen door de fameuze Champions League en nu de Euro League. Op zich geen probleem ware het niet dat er samen met die ontdekkingen nog een nieuwe term zijn intrede deed in het Belgische voetbal namelijk “voorrondes”. Die voorrondes zijn eigenlijk gewoon een excuus om alle zwakkere broertjes tegen elkaar te laten uitkomen zodat de kostbare televisietijd niet moet verspeeld worden aan te veel ploegen zonder een deftige commerciële waarde.Het is een nachtmerrie voor de Belgische voetbalfan want je speelt bijna nooit meer tegen grote clubs die tot de verbeelding spreken, nee hoor je krijgt elk jaar opnieuw diezelfde onbekende ploegen uit de ex Sovjet-Unie voorgeschoteld. Om het allemaal nog erger te maken zijn de clubs zodanig inhalig geworden (of TV te gierig?) dat we zelfs die horror matchen niet meer live kunnen bekijken. We moeten op zoek naar een schokkerige livestream in de hoop dat de internet verbinding het niet begeeft. Voor de thuismatchen betaal je dan een stuk meer dan een normale competitiematch voor een ticket onder de mom dat het een Europese voetbalmatch is … Maar dat is het eigenlijk niet echt hé, of althans zo voelt het toch niet aan als je 5 wit russen uit Naftan aan de andere kant ziet staan.

Dat is dus wat het tussenseizoen in België betekent, de beste spelers gaan weg, een lading onbekende (maar goedkope) buitenlanders komen ze vervangen, de top 4 speelt tegen onbekende ploegen (met rijke voorzitters) in troosteloze betonnen stadions en in t beste geval overleven twee clubs die gevreesde voorrondes. Om daarna genadeloos te worden afgemaakt door het nummer 6 uit Frankrijk of Portugal …

En wat doen wij eraan vraag je u dan af? Wij doen niks, we gaan braaf naar het stadion en betalen ons steeds duurder wordende abonnement en zetten ons op woensdag voor de TV om nog eens echt voetbal te zien. Wordt het niet tijd dat de verhouding prijs/kwaliteit wordt toegepast op de prijzen van het Belgische voetbal?

Of misschien word ik gewoon een oude zaag zonder dat ik het echt besef …

30-07-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha  

De eerste kreet zal kort zijn.Dat was de het eerste wat bij me opkwam. Maar toen ik nadacht over het onderwerp van mijn kreten en onder welke vorm ik die zou uiten kwam de twijfel opzetten. Zou de eerste kreet wel kort zijn als ik het over voetbal heb ? Kan ik er in slagen om mijn voornaamste passie te beschrijven in een korte en zinnige tekst ?

 Zeggen dat voetbal mijn leven is zou overdreven zijn maar het beheerst toch een groot deel van mijn dag. En dan is beheersen nog zo een negatieve term want ik ervaar het zelfs niet als een dwang of een obsessie maar als een passie. Zelf op het terrein staan , ernaar gaan kijken en die passie delen met anderen. De speelse rivaliteit tussen supporters van verschillende ploegen , de emoties die oplaaien voor en na een belangrijke match , heerlijk.

Ik kan ongelooflijk genieten van een simpele balcontrole onder druk van een tegenstrever , een kleine onopgemerkte schouderbeweging die een verdediger op het verkeerde been zet , de perfect uitgevoerde tackel , de reflexsave van een wereldkeeper.

MAAR … het kan me ook ongelooflijk frustreren. De zoveelste scheidrechterlijke dwaling , het gevoel bestolen te zijn dat daaruit voortkomt, de hoon van andere supporters na een nederlaag en de reality check na een pijnlijke nederlaag het afgelopen weekend als uw vrienden/kennissen/collega’s u confronteren met uw grootse verwachtingen en ditto uitspraken van de vrijdag. Om nog niet te spreken van het feit dat ik nog half niet zoveel kan doen met een bal als ik zou willen.

Ik doe het mezelf ook aan door steeds de moeilijkste optie te kiezen. Kaa Gent en Tottenham hotspur  zijn de clubs die me het nauwst aan het hart liggen,  jammer genoeg niet de grootste noch de meest succesvolle clubs, erger nog … het  zijn clubs die trouw zijn aan wat ik omschrijf als het “net- niet syndroom” . Rebelse clubs met veel ambitie , met een bestuur dat graag wel eens tegen de schenen schopt. Clubs ook met een tribune vol extreem kritische coaches maar vooral clubs die aan het eind van de rit bijna altijd met lege handen achterblijven. Waarna we weer een zomer intrekken vol hoop en verwachtingen , vol nieuwe potentiële supersterren en grote beloften.

Beloftes die we niet kunnen nakomen. Beloftes die ook ik openlijk in twijfel trekm  maar diep vanbinnen is er steeds die verdome hoop dat het dit seizoen nu wel eens gaat lukken, dat het nu eens meezit op die moeilijke momenten , dat alle stukjes van de puzzel samenpassen, dat … Maar als dat opnieuw niet gaat lukken dan heb ik hier misschien een uitlaatklep gevonden. Wie weet heeft het zelfs een therapeutisch effect ...

One can only hope …

Ps en daar heb je die verdomde hoop terug

29-07-2009 om 00:00 geschreven door Father Sha