Ik ben Guy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Samoerai.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ESA snorrenclub, motorrijden, PC.
Over Judo, JuJitsu, Budo, Kendo, Iaido, Ninjitsu en Taichi,... ik heb er overal een beetje kunnen van 'proeven'...
Zoeken in blog
Budoka
Enkel indrukken van mijn gevechtssportloopbaan, besprekingen van bekende en onbekende gevechtssporten en krijgskunsten, technische fiches en een uitgebreide bibliotheek.
Beste clubleden en sympatisanten Zoals iedereen reeds weet gaat onze uitstap, als eerste van een reeks verrassingstrips, door in Brussel en welbepaald in het hart van onze hoofdstad. Velen onder jullie zijn daar al wel eens met de wagen of met het openbaar vervoer doorgereden, maar het best kun je dit centrum te voet ontdekken : met een auto kom je tenslotte terecht in een doolhof van eenrichtingsverkeer en bovendien krijg je nergens je wagen geparkeerd. Daarom gaan wij met de trein.
De mensen die opgehaald moeten worden zijn reeds verwittigd.
We vertrekken om 08.00u 's morgens vanuit Izegem-Statie en via Kortrijk komen we aan in Brussel-Zuid om 09.16u. Wat we allemaal gaan tegenkomen, lezen jullie in de gids die ik heb samengesteld tijdens mijn 'voor-verkenning' van het traject. Trefwoorden van de dag zijn : rommelen, riolen, tafelen en griezelen met de duivel, sneukelen en een hèèl klein beetje sex (moet kunnen...) Mochten er onder jullie zijn die van plan zijn wat aan- of inkopen te doen, ware het misschien interessant om een kleine rugzak of schoudertas mee te nemen om de ganse dag niet te moeten rondzeulen met plastiekzakken. En hopelijk zijn de weergoden ons gunstig gezind. HAPPY HALLOWEEN ! Vanuit het Zuidstation ging het richting Grondwetsplein waar we eerst een lekkere koffie drinken in cafe "Au Laboureur" (bij de werkmensch...). Na dit interludium ging het richting Vossenplein waar we even rondsnuffelden op de dagelijkse rommelmarkt. (let op de muurschildering 'le chat')
(bucht, bucht en nog eens bucht op die dagelijkse vlooienmarkt in de Marollen / op de achtergrond cafe Les Puces - vlooien)
Via de Blaesstraat komen we op de Kapellemarkt en via de Hoogstraat (let op de muurschildering Quick en Flupke) komen we terug tot aan het Vossenplein. Onderweg kwamen we vitrines tegen met leuke interieurspulletjes en ongewone meubels : we zitten hier in het hart van de Marollen.
In de Vossenstraat houden we even halt bij cafe 't Warm Water : de stek van Johan Verminnen en Geert Van Istendael die er af en toe Brusselse liedjes zingen. Maar de zaak was gesloten...
We lopen door de Reebokstraat en zoeken naar de muurschildering van Billie en Bollie. Van daaruit ging het weer richting Zuidlaan tot aan de Anderlechtpoort alwaar we om 11.00u een afspraak hadden voor een bezoek in het riolennetwerk van de Belgische hoofdstad.
(Jacques van de Brusselse riooldienst was onze gids in het rioolmuseum. Hier de kaart met een overzicht van het Brusselse hoofdriolennetwerk)
(de meisjes in een 'museum-riool' : geen vuiltje aan de lucht...)
(de meisjes in een 'echte riool' : het lachen was hen al vergaan...)
(de 4-ton wegende schuifwagen voor het reinigen van de hoofdriolen)
(Lientje bij een rioolvertakking)
Na dit ondergrondse avontuur ging het via de Anderlechtse Steenweg en de Van Arteveldestraat naar het St Goriksplein : dit is de wieg van Brussel. Hier bouwde Karel van Frankrijk, Hertog van Neder-Lotharingen in 979 een burcht op het eiland dat gevormd werd door de armen van de Zenne-rivier.
De St Gorikshallen (een overdekte markt) werden zo'n 10 jaar geleden gerestaureerd. We zitten hier eveneens in het Jodenkwartier van Brussel en komen de muurschildering van Nero en co tegen.
We gaan verder door de VanPraetstraat met zijn enorm Chinees grootwarenhuis en kruisen de Anspachlaan om verder te lopen in de Rue des Teinturiers en via de Kolenmarktstraat komen we in de Rue des Grands Carnes waar we in een hoogsteigenaardige brasserie in griezelig gezelschap iets door de slokdarm probeerden te krijgen. Voor de gelegenheid (Halloween) had ik een specialleke gereserveerd.
(deze onderlegger heb ik meegekregen...)
'Broeder' Chris kwam met de menukaart... Men kon kiezen onder struisvogel-filet, krokodillen-karbonaden, kangoeroe-ribbetjes, ... uit eerbied voor de padden en de puiten werden er geen kikkerbiletjes geserveerd. Maar lees gerust zelf maar eens.
- croustillant d'aberrations génétiques au lègumes avariès (gefrituurde reuzengarnalenmet sojascheuten en prei) - carpaccio de loup garou au plaisirs de vulcain (carpaccia van rundsvlees met mulsum en mosterdzaadjes) - salade de macrale (salade van gefrituurde geitekaasjes met brandnetel en paprika) - gamelle du condamné (cromesquis met parmesan, gruyère en hoevehesp) - penne parfumee a l'haleine fetide de sorciere (penne met spekreepjes, bosuitjes en gepocheerd ei) - raviole de sirene ecossaise a la laitance vegetale (ravioli met zalm en kruidenboter) - tagliatelles putride aux lombrics frais (tagliatelli met inktvis in eigen nat) - noix de sirene ecossaise aux plaisirs de bacchus (zalmnoot met ambrozijn) - massacre de tissus musculaire a la façon halloween (steak tartaar met tapaasjes) - magret de vampire a la Freddy Krueger (eendeborst op zijn Parthe) - boudinet de kilcrops a la laitance mammaire de goule (gevolgeltebeuling met amandelmelk en curry) - médaillon de jeune vièrge au bouillon de culture (lamsmedaillon met Piedboeuf) - filet de chimère africaine a la façon de Mme Adams (struisvogelfilet met colombo) - steak de vampire australien (kangoeroesteak 'meurette') - saltimbocca de gargouille bruxelloise (varkens-saltimbocca met defritum) - morceau de muscle fessier du Jules Willems aux herbes vénéneuses (gegrilde steak, gemengde sla en frietjes) - morceau de fessier de chimère aux élexirs Nosferatu (gegrilde steak met cremesaus van groene pepers, look of dragon)
Voor de kleintjes hebben ze : - fesse de dragon et cornes de diable (kleine steak met frietjes) - oeil de cyclope sur crottes de zombie (penne met spekreepjes en gepocheerd ei) - crème de fantomas (ijsje)
Als dessert (les péchés du comte) kon je kiezen tussen : - douceurs de Monsieur Landru (creme brulee met kaneel en appel) - concrétion tendre de delires gustatifs (mousse van fondant chocolade) - tendre calin du palais (vanille-ijs met Grand-Marnier en chocolade) - folies de succulences mammaires (vruchtengartin met mascarpone) - religieuse a la congolaise (dame-blanche) - monticule rendre de pourritures (sorbet met seizoenfruit) - peché veniel (pannekoekje met room en seizoenfruit)
(de duivel zelf in hoogsteigen persoon nodigde ons uit aan tafel...)
(Jessie en Lieve waren al in volle stemming...)
(na enkele 'griezel-versnaperingen' zag Lientje er dan zo uit ...)
(Guy is klaar voor de aanval op de 'krokodil'...)
(Jessie en haar 'Folie 'dHalloween en Lieve met een Zalmnoot met Ambrozijn...)
(Herlinde en Chantal in een worsteling met een struisvogelfilet...)
De verschillende zalen van dit eethuis waren rondom rond uitgerust van meer dan levengrote griezels.
Duivels, mummies,...
... vampieren en skeletten, in elke hoek.
En van anabole steroiden verdikt het ene en krimpt het andere...
Na deze 'helse' belevenis ging de tocht verder langs de Lievevrouwbroerstraat met een Slegte-boekhandel naar de Stoofstraat waar we de beroemdste burger van Brussel tegenkwamen : Manneken Pis !
Deze drollige fontein voorzag reeds in de 15de eeuw de inwoners van deze wijk van drinkbaar water en zou hij luidens de legende, door zijn nimmer aflatende behoefte aan wateren, ooit eens bijgedragen hebben tot het blussen van een brand. Het beeldje is het werk van J.Duquesnoy Père (1619) en is uiteraard (naast het atomium) dè mascotte van de stad. Hij verpersoonlijkt de spotzieke, vrijgevochten Brusselaarse geest. Hij staat ook bekend als 'Petit Julien' en wat er niet velen weten is, dat het manneken éénmaal per jaar WIJN piest in plaats van water en dit de tweede zondag van september...
En dan gaat het richting Grote Markt, maar eerst nog even halt houden bij een eigenaardig kunstwerk : op het einde van de Karel Bulstraat zien we het koperen ligbeeld van de zieltogende 't Serclaes en het lijkt merkwaardig goed onderhouden. dat doen de toeristen die aanschuiven om het beeld aan te raken, want men verteld hen dat dit geluk brengt.
Het verhaal is bedacht door een marktkramer in de jaren '30. Het beeld is echter geen wensobject maar een vruchtbaarheidssymbool !
We werpen een blik op de prachtige markt met zijn stadhuis, het Huis van de Koning en zijn omringende 39 Gildehuizen.
Van de Grote Markt gaat het dan richting Boterstraat waar we biscuiterie Danday ontdekken : al sedert 1858 is speculoos en Pain à la Grèque daar de specialiteit.
Even verder in de Toborstraat vinden we de typische specialiteiten van Brussel terug : wafels, gebak, babelutten en ijssorbet. Maar de trekpleister daar is de StNiklaaskerk - althans wat er van overblijft.
Van het oorspronkelijke 14de eeuwse gebouw / afgezien van de voorgevel en een kolom onder het portaal / blijft niet veel meer over. Na het bombardement van 1695 en de instorting van de Belforttoren in 1714 werd ze wel deels heropgebouwd met voornaamste bezienswaardigheid een smeedijzeren hek van de 18de eeuw en in de linkerzijbeuk een aan Rubens toegeschreven 'Moeder en Kind'...
Om terug aan de Anspachlaan te geraken moeten we langs de Beurs : bij de onafhankelijkheid van België veranderde de geldmarkt regelmatig van adres, want niet zo handig was voor een jonge maar rijke staat. Daarom kreeg de Nederlandse architect Suys de Jonghe in 1860 de opdarcht dit te bouwen. het resultaat is verbluffend : geen enkel gebouw in Brussel was en is zo overdadig gedecoreerd met beeldhouwwerken als dit financieel bouwwerk.
In cafe Falstaf (met verwarmd terras) dat eraan grenst, kosten 2 koffies en 1 cola maar liefst 270,-BF !!!!!
We laten dit dus links liggen en lopen de vitrines van de Anspachlaan af tot aan de Wolvengrachtstraat en zo komen we in de Nieuwstraat met zijn winkelcentrum. Goesting in een lekkere warme wafel ?
Ja dus...
In de Nieuwe Brugstraat gaan we links naar de Adolphe Maxlaan om er in de vlucht een vleugje sex op te snuiven. Vluchtig...
We komen uit op de Kruidtuinlaan (de botanique zeggen ze daar) met links iets verderop de glazen tempel van het Vlaams Gemeenschapshuis. Maar we slaan rechts de Nieuwstraat weer in. Via de Blekerijstraat en de Broekstraat komen we in de Zandstraat en wandelen we langs de Waucquez-magazijnen, gebouwd door de Art-Nouveau-meester Victor Horta en nu in functie als Belgisch Centrum voor het Beeldverhaal (Stripmuseum) en daar ontmoeten we Guust Flater.
We stappen door de Berlamontlaan, de Komediantenstraat en de Kreupelenstraat naar de Zilverstraat en komen aan het Martelaarsplein. Via de Leopoldstraat komen we aan het Muntplein en de muntschouwburg.
Dit streng ogend gebouw kan je met recht en reden een instituut noemen : de opera- en balletvoorstellingen zijn er steevast uitverkocht en lokken een publiek van ver over de grenzen. De banken op het plein zijn tijdens de zomer de ganse dag door jongeren bezet en jaarlijks lokt het 'Klinkend-Munt-festival' duizenden muziekliefhebbers.
Via een doolhof van straatjes en gangetjes komen we op het 'ilôt sacré' (het heilig eilandje) met als biezonderste attractie zijn Rue de Boucher (de beroemd/beruchte Beenhouwerstraat) bekend uit het lied van Johan Verminnen en zijn talloze restaurants.
We lopen ook even binnen in de staminee van Theater Toone waar een grote verzameling Brusselse marionetten hangt.
Langs de Bergstraat komen we aan de Grasmarkt met zijn beroemde Agora-gallerij. Een bezoekje waard.
In de verte zie je op het Spanjeplein het wondermooie, meer dan levensgrote ruitersbeeld van Don Quichote de la Mancha en zijn knecht Pancho, de legendarische Spaanse ridderfiguur uit de gelijknamige roman van auteur Servantes.
En van hieruit (we zitten aan het Centraal Station) gaat het weer zuidwaarts : we open door de Spoormakersstraat over het Korenhuisplein, door de Dinantstraat naar het dinantplein. Dan de Ursulinnenstraat door, uitlopend in de Nieuwlandstraat en via de Fonteinstraat komen we in de stalingradlaan die ons naar de Zuidlaan loodst. Aan het Grondwetsplein (waar we zijn begonnen) vonden we wel onze weg terug naar het Zuid Station.
Aangekomen in Izegem, gingen we er nog ne goeie drinken in Lagaar.
Beste survivalvrienden ! Het is weer zover, we gaan de uitdaging weer aan en zullen de natuurelementen weer trotseren : aarde, water, modder, rotsen, hellingen op en af, velden , bossen,... je noemt het. Alle ingredienten voor een spannende en avontuurlijke wandeling in een fantastisch decor zitten erin vervat.
Het traject is vol afwisseling : er zijn de gewone brede boswegels maar ook de smalle paadjes, rotsige heuvelkammen tot 430 meter hoog, modderige oevers, een afgedankte spoorwegtunnel en we moeten zelfs tweemaal de Semoisrivier over... te voet !!
In tegenstelling tot de vorige edities zal het parcours ditmaal niet 'gemarkeerd' zijn : de ervaring heeft mij al geleerd dat de gele tape op bepaalde herkenningspunten nogal vlug verdwenen is na de voorafgaandelijke verkenningsrondes. Maar het hele traject (ongeveer 12 kilometer) is samengevat in een routebeschrijving. Voor iedereen is er zo'n exemplaar. (zie hieronder)
Maar eerst even voorstellen waar we juist zitten...
Herbeumont is gelegen op de rechteroever van de Semois op een tiental kilometer van de Franse grens in de driehoek Bouillon-neufchateau-Florenville, op een vlak hoogland en omgeven door hoge beboste heuvels. Er staan her en der schilderachtige kasteelruïnes. het kleine dorp heeft smalle hellende straatjes waarboven een moderne kerk uitsteekt. De 80km bewegwijzerde wandelpaden dringen zich door een omgeving vol met vergezichten : - Mamelon du Chateau (een kasteel dat teruggaat tot de 13de eeuw maar in de 17de eeuw verwoest werd) - Roche du Chat (410 m) - Roche de Libaupire - Tombeau des Chevaliers - Roches des Corbeaux
Overigens ontbreekt het niet aan andere bezienswaardigheden : - de schilderachtige vallei van de Antrogne - het domein van Epioux - de 12de eeuwse StRochuskapel - het 18de eeuwse viaduct van Conques : 120 m lang/40m hoog - de rivier-engte van Maleux met stuwmeer Maar vooral is er de oude Priorij van Conques (1694) met een visplaats. Eertijds was het een retraitehuis voor kloosterlingen, nu een luxe-hotel met alles erop en eraan : cultureel centrum, picknickplaatsen, rivierzwembad, hengelen, paardrijden, tennis, speelplein,...
Het traject.
We starten Place de la Gare (stationsplein) - via Avenue des Combattants terug richting Centrum - aan KP (100 meter verder) naar L - bergop tot aan Ruine van Herbeux - aan de Parking beneden route H7/H3 volgen - afdalen tot asfaltweg - enkele meters naar R volgen en even verder naar L - even verder naar R (crête-pad over naar het Graf van de Ridder) - trapjes in de rots volgen - afdalen tussen de sparren naar de Semois - iets naar L uitwijken tot aan sparrenbos aan de overkant en daar de rivier oversteken - aan de overkant een oeverpad naar R volgen - we komen aan de Labaipire-rotsen - we kruisen een 6-tal beekjes tot aan een brede bosweg - de eerste weg naar L - even verder naar R (steigend omhoog) - 500 meter verder afwijken naar L - aan de splitsing RD tot aan asfaltweg - L volgen naar boswachtershut - schuin tegenover de hut naar R (gesloten voor alle verkeer behalve 'exploitation forestiere - promenade autorisee') - we passeren de ene vijver na de andere - na de vijvers naar L een bosweg in tot aan de asfaltweg - naar R en enkele meters verder naar L - na een klein perceel sparren links neem je het volgende pad L (richting Tombeau du Chevalier) -
HAH goes Underground : . Valkenburg 30 oktober 1999
Handen Af...Heren - Ingelmunster De Mol... Valkenburg 30 oktober 1999
Ja, beste vrienden (zo begon Michiel Devliegher ook altijd in het VRT-programma 'De Mol') jullie lezen het goed : we gaan ondergronds ! We gaan eens het vel van dat klein zwart onderkruiperke aantrekken en eens ervaren wat het is om geruime tijd onder de grond te moeten vertoeven. We hebben dan al het voordeel dat de gangen op voorhand gegraven zijn. Hoe we ons daar door gaan slaan, vertel ik lekker niet - dat moet dan dé verrassing van de dag zijn. Het is de Nederlandse organisatie Adventure Sport Promotion die daar in de streek rond Valkenburg speciale avontuurlijke tochten organiseert en een daarvan gaan we beleven : het wordt een unieke ervaring voor iedereen, ook voor mij. Deze activiteit wordt dan ook nergens elders ter wereld gedaan. Het eerste gedeelte is ongeveer 10 km lang en beslaat algauw anderhalf uur. We krijgen vooraf een beetje uitleg van de gids, we krijgen de nodige uitrusting ter beschikking en we kunnen vertrekken (in groep). Het tweede gedeelte wordt dan een soort hindernissenparcours die we wandelend, kruipend, klimmend en dalend moeten overwinnen... en er komt waarschijnlijk ook nog een beetje water bij te pas ! Omdat het dan toch nog maar 15.00u is als we terug boven de grond komen, heb ik nog voor een extra verrassing gezorgd op de terugweg : we stoppen even in het grensgemeentje Kanne voor een lekkere pint. Maar hoe we aan die pint geraken, vertel ik je ook niet, want dat is dan weer een belevenis apart ! En er komt ook nog een of ander paddestoelverhaal bij kijken...
Deelnemingsvoorwaarden. De programma's van de 'Valkenburg Actief en Sportief' en 'Valkenburg Survival' zijn groepsgebonden recreatieve programma's waarbij het niet gaat om het leveren van prestatie, maar meer om het aparte, unieke karakter van de verschillende onderdelen. Een speciale conditie is dan ook niet vereist. Hoewel er sprake is van een dag met een sportief (mol)karakter, zal de sfeer en de gezelligheid in de groep een belangrijke rol spelen. Gans het programma vindt plaats onder de deskundige begeleiding van A.S.P.-monitoren. Het spreekt vanzelf dat het aspect 'veiligheid' hier centraal staat.
Kledingadvies. Makkelijk zittende vrijetijdskledij, een training- of joggingpak, sportschoenen. Zorg ook dat je propere kledij mee hebt voor na het 'mol'-programma zodat we achteraf niet moeten gaan eten in ons 'mol'-plunje. Het programma dat wij volgen speelt zich grotendeels af in ondergrondse grotten (jaja, er bestaan ook bovengrondse grotten !) met zowel 's zomers als 's winters een constante temperatuur van 12° Celsius. Derhalve is het raadzaam onder je trainingspak iets warms aan te trekken. Over het inschrijvingsgeld hoeven we ons reeds geen zorgen meer te maken : alle deelnemers hebben reeds de som van 60 gulden (1200,-BF) overgemaakt. Er moet dan alleen nog maar 2,50 gulden Parking betaald worden ter plaatse. Voor eten en drinken en souvenirs kunnen we ofwel aan de Belgo-Nederlandse grens iets nuttigen (BF) of daar een hapje eten voor vertrek (NG). De degustatie en de rondleiding in Kanne is gratis. De chauffeurs krijgen ook een vergoeding.
Reisroute We verzamelen op de parking van het Ingelmunsterse Sportcentrum om 08.00u stipt om een kwartiertje later te vertrekken. Via Gent, Brussel en Hasselt, nemen we op de E25 naar Maastricht de afslag Meerssen en vandaaruit naar Valkenburg.
Op 17 mei 2000 ontvingen de dames van de zelfverdedigingsgroep 'Handen Af... Heren !' uit Ingelmunster de gebroeders Vanden Steene. Jan en Koen zijn beide leraars JuJitsu en zelfverdediging bij de Kortrijkse Ryugi JuJitsu school.
In het kader van de opendeurdagen kwamen die hier een demonstratie geven van hoog niveau. Heel de mei-maand door konden dames en meisjes kennis maken met deze zelfverdedigingsgroep en de disciplines die er worden gegeven. Trainer Guy Vandendriessche zag dat het goed was.
29 april 1995 : Anseremme 11 mei 1996 : Waulsort 3 mei 1997 : Marche-les-Dames 9 mei 1998 : Vieuxville 4 september 1999 : Herbeumont
En vandaag 2 september 2000 : Rochehaut !
Hallo Survivalfans ! We zijn al aan onze zesde editie toe van avontuurlijke wandelingen in onze Belgische Ardennen. Verleden jaar verkenden we de streek van Herbeumont (rechts van Bouillon)... dit jaar ging ik de streek links van deze historische stad verkennen en vond een prachtige wandel- en klimroute rondom Rochehaut ('hoge rotsen'). En kleine Arend was daarbij !
Dit jaar heb ik nogmaals geprobeert het te volgen traject te markeren met gele tape : we zullen wel zien ter plaatse wat daar van overgebleven is. Ik hou in ieder geval een routebeschrijving bij.
Maar eerst een woordje over de streek...
Een van de mooiste plekjes langs de bijna 200 km lange Semois is ongetwijfeld het uitzicht vanaf Rochehaut over het door een Semois-meander omsloten dorpje Frahan. Een fel kronkelende Semoisrivier, hoge valleiwanden, uitgestrekte bossen met redelijk veel wild, restanten van een vroegere bloeiende tabaksteelt.
De bovenloop van de Ardense rivieren is meestal sterk geaccidenteerd : met de Semois is het net omgekeerd. Deze rivier begint haar loop in Aarlen als een echte vlaktestroom. Pas voorbij Florenville krijgt ze Ardense allures en dat blijft zo tot ze in het Franse Monthermé in de Maas stroomt. Overigens verandert de rivier in Frankrijk van naam in Semoy.
Van Arlon tot in Monthermé is ze 197 kilometer lang, in vogelvlucht slechts 80km. Dit zegt genoeg over de vele bochten en kronkelingen. Onstuimig is de rivier maar zelden. dat is des te meer het geval met de tal van zijriviertjes en -beekjes. De Semois leent zich daarom uitstekend tot kano- en kayakvaren, behalve dan wanneer de zomer heel warm en droog is. Langs de oevers zie je overal hengelaars, niet zozeer voor forel, die komen maar weinig voor in de Semois. Ze halen vooral barbeel, kopvoorn en sneep boven.
Rochehaut bezit (met de gemeente Vresse) alleen al 6700 ha bos. dat brengt aardig wat centen in de gemeentekas dor de houtopbrengst, maar nog meer door de jacht. Een deel van dat woud (ongeveer 177 ha) wordt als natuurlijke reserve beheerd door de vereniging 'Ardenne en Gaume' en het grootste deel van onze survivaltocht loopt trouwens door dit reservaat.
Je vindt er alle bekende soorten Ardeens wild (reeën, herten, evers, vossen, allerlei roofvogels) en loof- en naaldbomen wisselen elkaar af met heidevegetatie en rotspartijen. In alle dorpen in en rond deze streek vindt je op grote schaal nog prachtige voorbeelden van landelijke architectuur in natuursteen. Daaronder ook de bekende leisteen voor de dakbedekking. Vandaag zijn er echter geen leisteengroeven meer. In Alle-sur-Semois kun je nog wel een als museum ingerichte mijn bezoeken.
In Rochehaut kun je bij gunstig weer - het mag op zijn minst niet regenen - kennis maken met 'glijschermvliegen', in het Frans 'parapente'.
De beoefenaars van deze spectaculaire sport zweven vanaf de weg aan de zuidrand van het dorp naar Frahan, beneden aan de Semois. Ook 'delta-vliegen' kan je daar beoefenen. Beide sporten (we lezen en schrijven 1999) kennen zo'n 500 beoefenaars in België, voor het merendeel parapente-springers.
En laten we natuurlijk het kano- en kayakvaren niet vergeten met verhuurpunten in Alle en in Frahan.
Tot in de jaren '50 vormden tabaksvelden en droogloodsen een karakteristiek onderdeel van het landschap. Een onderwijzer, Joseph Pierret, begon met die teelt in 1855. In dat jaar telde men reeds 450.000 planten : in 1947 waren het er al 14 miljoen ! Met 25.000 planten per ha betekende dat 560 ha ! Goedkopere buitenlandse (nederlandse) tabak en ziekten onder de planten lagen aan de basis van een crisis die vrijwel tot de verdwijning van de tabaksteelt aldaar heeft geleid. Een handvol planters produceren op heden nog zo'n 12 ton tabak op ongeveer 10 ha. Vier kleine bedrijfjes zorgen nog voor de verwerking ervan.
De rest is geschiedenis... en daarvoor kun je terecht in het tabaksmuseum in het mooie Culturele Centrum van Vresse, op 9 km van Rochehaut. Naast gereedschap van planter en fabrikant vindt je er ondermeer een Ardense huiskamer en een enorme verzameling pijpen en ander rookgerief.
Vresse is de enige Belgische gemeente waar nog het 'Champenois' gesproken wordt. Het 'Champenois' is een oïl-taal, gesproken in de Franse regio Champagne-Ardennen en in Vresse. Het is als regionale taal erkend door Frankrijk en Wallonië.
Onze survivalroute van dit jaar is ongeveer 16 km lang en wordt gekenmerkt door een behoorlijk aantal kilometers 'crêtes', dit zijn bergachtige heuvelkammen, voorzien van de nodige rotsformaties en mooie vergezichten.
Echt gevaarlijk is het traject niet. Kwestie van de juiste instructies van de gids te volgen. Tweede kenmerk : de ladders, die van ver doen denken aan de 'klettersteige' of de 'via ferrata' in de Alpen. Dit zijn klimroutes die met kabels, ijzeren ladders en stalen spijlen toegankelijk gemaakt zijn voor een breder en minder gespecialiseerd publiek. Zo'n route ligt tussen wandelen en klimmen, maar in ons geval niet te vergelijken met deze in de Alpen.
Een stukje Semois-oever zou na regenval wel eens moeilijk begaanbaar zijn (maar dat maakt de tocht alleen maar spannender, nietwaar ?) en eenmaal moeten we de stroom te voet zien over te geraken. We zitten de ganse dag te klauteren tussen de 180 en 340 meter boven de zeespiegel.
Routebeschrijving
Start aan de Parking naast N819 (Menuchenet-Alle) op de vroegere camping - pad daalt naar Semois - rots en 2 banken - naar L - 2 wegen naar L (neem de bovenste - niet naar Frahan) - volgen tot aan de hoogspanning - steil naar boven (let op voor de braamstruiken) - we kruisen een weg (ruimte) - zigzag naar boven - aan de asfalt enkele meters naar L en onmiddellijk R (langs buitenhuisjes) - wandeling 84 (les echelles) volgen - op het einde van de weg route 84 L blijven volgen - enkele meters verder (aan kruisbeeld) naar R (GR-pad) - nog steeds 84 volgen tot aan de eerste brede bosweg L - 84 wordt 71/72 - aan splitsingen steeds R houden - 71/72 volgen - langs een schuilhok kom je op route 83/84 (die van L komt) - over de rotsige heuvelkam tot aan de kromme halve eik - afdalen tot aan brede bosweg - oversteken en 'les echelles' volgen (het pad daalt) - aan splitsing RD tot aan route 84 - verder tot aan Semois (les Grandes Faloijes) - stroomafwaarts - brede weg versmalt - rotsen - pad staat soms onder water - route gaat de hoogte in (wortels als houvast en steun) - tot aan een loodrechte ladder (30 sporten) - boven een breder pad volgen tot aan panorama - naar R - nog drie kleinere ladders - RD (71/65) naar beneden richting Semois - beneden stroomafwaarts volgen (links een groot bos en huisjes) - 100 meter verder naar L (pad naast buitenverblijf) - 180 meter verder (net voorbij een beekje dat het pad kruist) naar L (smal pad/zie rode stippen) - beekje kruisen en volgen tot aan kiezelweg - naar L (tot aan Semois) - stroom oversteken - aan de overkant route 62 bergop - aan de eerste splitsing RD - aan de tweede splitsing naar L - meanderoever van de Semois volgen - aan de andere kant van de bocht steil naar boven zigzaggen tot aan de kam - verder tot op de brede bosweg - naar L - aan het bord 'Roche aux Eperviers' even uitrusten op de banken - aan KP verder route 62 volgen - smal pad dat L naar de kam steigt - verder over de kam - aan volgend KP 63/68 volgen (brede bosweg naar beneden) - langsheen een beekje met watervallen - aankomst Poupehan (ligt aan overkant van de rivier) - langs Lourdes-grot - wegwijzer 'La Chaire à Prêcher' en 'Roche du Midi' volgen - zigzag naar groot kruisbeeld (pas op voor prikkeldraad) - verder 60 volgen naar R en wat verder naar L - de weg bocht naar R en versmalt tot aan Roche du midi - zicht op Poupehan (PAS OP !!) - verder steigen tot aan KP - route 60 volgen (niet de brede bosweg die // loopt met de 60) tot aan de rots achter bomen - even verder de 'Chaire a Precher' (preekstoel) - panorama (PAS OP !!) - waar route 60 opnieuw daalt (weg naar Poupehan) - dalende weg L nemen tot aan brede bosweg - naar R (61/32) - aan het eind KP oversteken - (rustpauze) - richting Frahan nemen - dan eerste weg L (crêtes) - de beek L van de weg houden (niet L over het bruggetje) - langs de oever van de beek lopen tot aan tweede bruggetje (weer niet naar L) - crêtes volgen tot aan splitsing Semois/Crêtes : richting Semois nemen - (R een illegaal stort) - bijna bij de Semois naar R (mooi pad naar crêtes) - (de eigenlijke crêtes of bergkammen liggen iets hoger) - na een KP wandel je over de 87/66 rotskam - (tussen eerste en tweede trapje uitkijk op de ruines van het nooit voltooide 13de E kasteel van Montragut) - achtereenvolgend trap/5 treden, brug 1 meter, trap/8 treden, trap/5 treden, trap/8 treden - pad begint te dalen - PAS OP / AFGROND !!! - (zicht op kerk Frahan) - beneden naar L - voorbij de kerk naar R - R houden voorbij kinderboerderij - voetbrug over Semois nemen en naar L - steigen tot aan de rots met de twee banken en naar R - naar parking - terrasje !
Een 'clubuitstap' met de leden van H.A.H. Ingelmunster
Ja, beste vrienden... ik heb iets met beestjes en spoorwegen... Dit zal je allicht al opgemerkt hebben op voorgaande survivals en andere uitstappen en vandaag is dat niet anders. Onze verrassingsuitstap bestaat namelijk uit vier delen : - een bezoek aan de ruïne van het kasteel van Montaigle : deze indrukwekkende burcht (13-16e) die de vallei van Molignee overheerst, illustreert het dagelijkse leven in de middeleeuwen. De restanten zijn een geklasseert monument en een belangrijk patrimonium in Wallonie. Deze kasteelruines die hoog boven de Flavion uittornen, getuigen van de 'grandeur' van de Graven van Namen. Het huisvest een archiologisch museum, er zijn videovoorstellingen, er staan maquettes ten toon en er is het educatief dossier op de internetwebsite http://www.skene.be/montaigle. We kunnen onze pichnick verorberen op de voorziene overdekte plek op het kasteel zelf.
- we rijden naar Warnant voor een tocht met de 'draisines' of spoorwegfietsen, vanuit Villa les lapins naar Falaen en terug (ca 7km). Ieder trapt op eigen tempo over deze ouden spoorweglijn door de pitoreske vallei van Molignee. We rijden/fietsen door een mooi natuurlandschap en ook enkele tunnels.
- terug in Warnant bezoeken we een slakkenkwekerij waar alles je over die specifieke teelt wordt getoond. De kweker zelf legt alles haarfijn uit over de voortplanting, de eitjes, het uitkomen van die eieren, het voederen van de slakken en ook waarom ze zo nodig beschermd moeten worden. Op het einde van ons bezoek kun je er zelfs eentje proeven !
- voor 17.00u moeten we in Purnode zijn voor een bezoek aan de familiale brouwerij 'du Bocq' (sinds 1854). Omdat het die dag toevallig 'opendeurdagen' zijn, mogen er gratis binnen, echter zonder rondgang met gids. Eens de 3000 genodigden binnen zijn, gaan de deuren om 17.00u dicht ! Voor de bierproevers : deze brouwerij produceert een groot aantal varieteiten. De bekendste is de Saison Regal, een sterk seizoenbiertje met een lichte en smakelijke body, gedomineerd door een fruitige nasmaak en een aroma van hop. En daarnaast hebben we de Gauloise met zijn drie versies : blond, amber en bruin. Daarbuiten zijn er nog enkele streekbieren zoals de Magnonette uit Comblain-la-Tour, de Trappisten van Chimay, de trappisten van Rochefort, de LaChouffe en de McChouffe (een idee van een Schotse vriend) uit Achouffe-Wibrin.
We verzamelden omstreeks 07.00u op de parking van het Sportcentrum te Ingelmunster en zouden met drie auto's richting Ardennen trekken. Het moest een vierdelige verrassingsreis worden vervat in een ééndagstrip : een bezoek aan een kasteelruine met middagmaal 'au chateau', we zouden zelf eens treintje spelen, er was nog iets te doen met slakken en tenslotte een bezoek aan een bierbrouwerij.
Zoals gewoonlijk stopten we nog eens - na enkele omzwervingen op de plaatselijke parking - aan een wegrestaurant voor een versneld ontbijt, want de timing van deze georganiseerde uitstap mocht niet verbroken worden.
Desondanks arriveerden we dan toch met 15 minuten vertraging op onze eerste bestemming, de ruïnes van het kasteel van Montaigle in Falaen. Ee bouwwerk uit de 14de eeuw, opgetrokken destijds door de familie Dampière, de toenmalige heersers van het Graafschap Namen. De resten van deze burcht staan bovenop een steile rots aan de samenvloeiing van de Molignee en de Flavion. Deze grafelijke vestiging werd echter in 1554 door het leger van de Franse Koning Henri II platgebrand. Volgens de legende zou hier nog steeds de geest van Midone ronddwalen, een meisje dat hier in de 10de eeuw leefde.
De mannen onder ons voelden onmiddellijk het ridderbloed opborrelen en Dirk was al meteen gereed om een middeleeuws steekspel op te voeren (jammer dat de foto's daarvan mislukt zijn).
'sMiddags mochten we daar in een ondergrondse taverne onze pichnick verorberen en daarna nog een bezoek aan het kasteelmuseum met de weinige maar daarom niet minder interessante voorwerpen van vroegere en hedendaagse opgravingen (waaronder ook stukken uit een nabijgelegen Romeinse site).
En dan naar de railbikes van Falaen !
Afspraak aan het sprookjesachtige 'Villa des Lapins'.
Een verlaten spoorlijn en een ondernemende vijftiger, meer was er niet nodig om het dorpje Falaen toeristisch helemaal op de kaart te zetten. De railbikes namen, na een aarzelende start zes jaar geleden, met succes de plaats in van de trein die er vroeger reed. Inmiddels zoeken steeds meer toeristen sportief vertier in en rond dit dorpje tussen het natuurschoon. Falaen was tot voor zes jaar een van de lieflijke dorpjes tussen Samber en Maas dat toeristen wel eens voorbijreden. Als ze al eens in Falaen kwamen was dat enkel om de ruines van Montaigle te bezoeken en door de Abdij van Maredsous in de onmiddellijke omgeving. Paul Arnaud bracht daar met zijn railbikes verandering in. Railbikes zijn een soort 'billekarren' van aan de zee, maar dan op treinrails. In 1994 begon hij met de uitbating van enkele van die rijtuigen, maar het succes groeide zo snel dat hij er op dit ogenblik een 70-tal heeft rijden. Deze attractie weten vooral Vlamingen en Hollanders te inspireren : zij vormen zo'n 80% van de bezoekers.
Het traject bestaat uit één spoor, drie kilometer in elke richting : dat betekend dat je pas kunt terugkeren als het laatste karretje is aangekomen. Maar daar hadden wij geen last van, want we waren (bij het starten althans) helemaal alleen op het traject en daarenboven was er bij start en aankomst gelegenheid om iets te drinken (wat we dan ook deden, want het was nodig). Het spoor dat wij namen was in de richting Maredsous : een piste voor de echte Flandriens die zich niet lieten afleiden door aards vertier en het helemaal niet erg vonden dat er geen cafe was onderweg (alhoewel we constant dorst hadden, nietwaar ?). Om 12.00u was het vertreksein en er werd nog wat gediscussieerd over wie nu het eerst zou trappen en daarna zou rusten en omgekeerd. Roberta (die tussen haakjes al van vroeger wist hoe de vork op de steel zat) keek de kat uit de boom en "zou het trappen op de terugtocht voor haar rekening nemen..." goed wetende dat het dan gezellig bergafwaarts ging ! Toen we wilden starten begon het wel iets te 'druppelen' en het leek erop alsof onze verrassingsuitstap een tweede 'overlevingstocht' zou worden. Maar de zon kwam er gelukkig door en voor railbiken heb je niet echt stralende zon nodig. Guy en co kregen het eerste rijtuig toegewezen, de anderen verdeelden zich over de andere railbikes.
Die plaats op de kop van de groepe lijkt op zich misschien wel leuk, maar een rustig tochtje door de natuur kan je dan wel vergeten, vooral als je trappers als Dirk en Chantal in je kielzog hebt : de drie teams achter mij zagen er uit alsof ze aan de race van hun leven begonnen, maar het werd tenslotte toch een min of meer ontspannen doortocht en deden het noodgedwongen iets rustiger aan op de hellende vlakken. Op die manier zijn die railbikes goed geschikt voor tieners, op voorwaarde dat ze elkaar regelmatig aflossen. En wie niet moet trappen weet zich helemaal verwend en kan languit in het zeteltje achteraan genieten van wat de omgeving te bieden heeft. Toeristische folders doen nogal lyrisch over die Vallei van de Molignee, maar als je er doorrijdt, is het allerminst overdreven.
Na een goed glas in het Grand Hotel de la Molignee ( een paar snoepers onder ons moesten dan persè nog een reuzen-ijscoupe bestellen) begonnen we aan de terugtocht, met (zoals beloofd) Dirk en Roberta op kop.
Ze namen zich voor zich niet te laten opjutten, maar met de warme adem van de achterliggers in hun nek, zetten die heethoofden vooraan zo'n tempo aan, dat we de drie kilometer (weliswaar ietsje bergaf) in een rotvaart van zomaar eventjes 8 minuten aflegden (2 minuten onder het record van een stel Hollanders eerder dit jaar) : het natuurschoon vloog zo in een flits voorbij !
Maar al met al waren we dan nog ruim op tijd voor het bezoek aan de slakkenkwekerij iets verderop.
Een misverstand van hunnentwege (hoewel de reservatie gemaakt was) maakte dat we daar toch nog een rondleiding kregen door een charmante dame, die achteraf maar al tevreden was met het mooie aandenken (een stukje die ikzelf had gemaakt) en daarbij de 'leader' trakteerde op een dikke smakkerd achter zijn snor en we een slakkenbiertje kado kregen.
Het is hier ook het vermelden waard dat NIET IEDEREEN van de geserveerde slakkenhapjes hebben geproefd. Des te beter voor diegenen die het wel lustten, zij hadden dan een dubbele portie. Het was een kortstondige, maar leerrijke ervaring.
Van daaruit trokken we naar het dorp Purnode alwaar de brouwerij Du Bocq haar deuren open zette ter gelegenheid van Open Bedrijvendag in Wallonie.
Een interessante rondleiding(vooral voor de bierdrinkers in ons gezelschap), deels in het nederlands, deels in het frans, waarbij de kennis van Dario (de brouwer in ons gezelschap) goed van pas kwam : hij wist namelijk goed heo de verschillende afdelingen in een brouwerij elkaar opvolgden en hoe het productieproces van bier in mekaar zat.
Na die rondleiding nuttigden we nog een aangeboden biertje naar keuze, nog even langs het winkeltje voor 'iets voor thuis' en dan kon de terugtocht naar huis beginnen.
De noodgedwongen 'plasstop' onderweg mocht er zeker niet aan ontbreken en om die heerlijke dag af te sluiten hadden we nog een afspraakje op de Grote Markt van Tielt voor een avondeten (een idee van Chantal).
Voor iedere deelnemende familie was er een toepasselijke herinnering voorzien, een geschenk van trainer Guy.
Tenslotte mijn beste dank aan alle deelnemers en de chauffeurs voor het welslagen van deze dag vol verrassingen !
PS : - ik vergat te vermelden dat Chantal gekozen heeft voor de railbike voorzien van een 'gel-zoate'... - dat we tijdig hebben kunnen ingrijpen bij de zelfmoordpoging van Dirk... - dat we de twee 'Lintjes' niet hebben achtergelaten in de vergeetput van Montaigle (zoals in eerste instantie was overeengekomen)... - dat we Filip dan toch niet dronken hebben gekregen in Purnode... - dat carine haar prins niet is tegengekomen op het kasteel... - en Nancy, Gerrit en Lieve ? Die hebben zich biezonder koest gehouden die dag...
(c:0).jpg)
(c:0).jpg)
(c:0).jpg)
