Vandaag krijgt Peggy haar laatste chemo!!!!! Het was even afwachten of die zou kunnen doorgaan gezien de witte bloedcellen vorige week erg laag stonden. Maar dan komt de verpleegkundige binnen met een plateau vol pillen en spuiten. De bloedresultaten van het labo zijn binnen : er mag gestart worden! Alles verloopt vlot en zoals steeds is iedereen super-vriendelijk en positief. Ondanks het feit dat het hier op oncologie toch niet om akkefietjes gaat, zie je hier toch veel meer lachende gezichten dan pakweg op straat.
Misschien is geluk
dat wat je na leed
veroorlooft
te behouden.
Marc Pairon
Als de dokter langskomt, slaapt Peggy al. Ik stel alle vragen die ze gelukkig al op voorhand had opgeschreven. Van al dat gevraag vergeet ik de attentie en het kaartje aan de dokter te geven. Een kleine blijk van dankbaarheid voor diegene die het niet opgaf, en hiermee (letterlijk) het verschil tussen leven en dood maakte. Of hoe dun is de grens
Peggy slikt even als de verpleegkundige vertelt dat ze nu om de twee maanden moet komen om de port-a-cath te laten spoelen. Ze had zich bijna nog meest van al verheugd op het feit dat die er na de laatste chemo uit zou mogen. Niet dus. Ze laten die standaard nog een jaar of twee zitten. Voor het geval dat
De dokter vindt het dan toch een goede beslisssing die er te laten uithalen. Ten eerste heeft Peggy er echt wel last van ( waarschijnlijk ook omdat ze zo mager is). En ten tweede is het psychologisch wel erg moeilijk om dit hoofdstuk af te sluiten en verder gaan op deze manier. Het lijkt dan wel als wachten op wanneer komt het terug?. Of het aannemen als een evidentie dát het terugkomt.
De eerstkomende twee jaar, en zeker het eerstkomende jaar blijken cruciaal te zijn. Als die terugkomvrij passeren, staan de kansen er alweer een pak beter voor.
We hebben het ook even over de babyplannen/dromen. Adoptieprocedures worden na kanker 2 tot 5 jaar uitgesteld
.. Mijn gevoel vertrouwt zichzelf nog steeds niet helemaal. Hoewel we allebei iets hebben van je weet nooit wat de toekomst brengt, één van ons beiden kan ook onder een auto lopen straks, komt toch nog steeds de ratio af en toe de kop opsteken. Die spreekt dan mijn buik en buikgevoel streng toe : gebruik je verstand, het is als spelen met vuur. Peggy maakt zich hierin en hierover minder zorgen.
To be discussed. To be continued
Pas half juni wordt Peggy terug op oncologie verwacht voor een eerste controle. Een vreemd gevoel hier zo lang niet te moeten zijn. Best een beetje eng wel.
Na de Paasvakantie begint Peggy met onco-training, een soort fitnessprogramma speciaal op maat.
Gezien de chemo kon doorgaan vandaag, s avonds snel snel de tickets richting Nice geboekt. Even ertussenuit in de Paasvakantie, het zal deugd doen. De kindjes kijken er enorm naar uit Bobom te zien (en vice versa natuurlijk).
Gisteren gingen we samen op poëzieworkshop. Ik was weer eens op slag verliefd en Peggy vond dat weer eens supergrappig. Dan doet ze me weer eens beseffen hoeveel ik nog kan leren van haar manier van in het leven te staan!
Anyhow, als aflsuiter vandaag onze schrijfsels. Opdrachten waren :
-
Observeer alle aspecten van
.. je schoenen en maak dan met de woorden die je opschreef een schets voor een gedicht.
-
Maak per 2 vrije associaties rond het gegeven nachtwandeling. (= speel in op de woorden van de ander). Kies dan het mooiste woord van de ander. Ga daar dan klank en beeldrijmen op maken. Iedereen nog mee? Nee? Een voorbeeldje : GLIMWORMEN : vormen : sensueel ;: kanariegeel : zon. En dan maak je een synthese tussen beider uitkomsten
En dan iets met al die gevonden woorden.
-
Maak een waarnemingsgedicht van je lievelingsplek
Game. Set. Match. Je kan NU stemmen wie wat schreef 
vreemde opdracht, vreemd gevoel
lekker zacht en gewaxed
reliëfadertjes zoals van boomkevertjes
restantjes van bladeren aan de zool
stille getuigen van een eerste lenteboswandeling
binnenin onverwacht velours
wie had ooit gedacht zoveel
verwondering bij mijn alledaagse schoen
als het zuiver
verdwijnt
sensuele heks
die mij
de hostie
doet verdwalen
wij stappen
mijn schoenen en ik
voet voor voet
stap na stap
alles tegemoet
waarnemen
ik neem waar
ik neem waar
ik neem je aan
voor waar
ik neem je aan
waar je ook bent
ik neem je waar
waar neem ik je waar
ik neem je waar
waar je ook bent
ik draag mijn schoenen
mijn schoenen dragen mij
als een comfortabele aardbeving
glijden soepele spikkels mij
wrikkelend tot thuis
nachtelijke nachtegalen zo zuiver
als stuiver
glimwormen, sensuele vormen, wij stappend
verlangend naar de zon
kanariegeel
als heksen verdwaald in een middeleeuwse dans
verheven draagt zij
het hoofd boven
het hart
rank en slank
trekt een gouden
draad steeds naar boven
ze ontstijgt, ontsnapt haar
zinnelijke geur omhoog
bij mij omlaag in
het net niet beroeren
een pees die zich soms spant
onder haar blote vel
het mooiste
allermooiste plekje
En! ja! beste mensen! er zitten twee weggevertjes in!
de boomkevertjes en het gouden draadje
rara wiens frank zal vallen
Middag
 
Vanaf de eigenlijke medicatie begint te lopen, krijgt Peggy moeite met haar ogen open te houden.
 
Sleeping beauty
|
