Het jaar is weer teneinde; een jaar om heel snel te vergeten. We kunnen alleen maar hoopvol uitkijken naar 2021. Hopelijk krijgen we dat ellendig beestje dat corona heet vlug onder de knie en kunnen we terug in groep fietsen. Niet alleen door de pandemie werd het voor mij een jaar om te vergeten, ook door m'n zwaar ongeval begin maart in Hannuit. Zes weken inactief als gevolg; gelukkig was het toen net de eerste lockdown.Na die 6 weken met medische nek brache toch weer stilaan op de fiets.Rustige ritjes samen met m'n vrouwke. Eind april dan terug solo en meteen wat meer kms en hoogtemeters Eindelijk op 21 mei dan toch terug met Rudy en Peter. Stilaan groeide ons pelotonneke, door de versoepeling van de corona maatregels.En zo konden we toch nog mooie dinsdag ritten rijden. De laatste rit werd de rit naar Monchau onder geleiding van Eric: 242,5km. Geen Kom op tegen Kanker deelname; geen Landen-3Ponts-Landen; geen cyclo noch binnen- nog buitenland. Samen met m'n inactiviteit toch een dikke 2500 à 3000km minder dan vorige jaren. Maar who cares: mag al blij zijn dat alles terug ok gekomen is na ongeval.Hopelijk nu gespaard, want 2 jaar op rij, met een tijdspanne van amper 5 maanden tussen, in de lappenmand, is enought.

Ik mag m'n jaar toch afsluiten met 18553km;  173 ritten; 121076hm.

Aan alle bezoekers hier een gelukkig 2021, corona vrij, en veel fiets genot.