The wind cries Mary: ni alleen voor Mary Ik ben nu eenmaal geen windkliever,; in waaiers rijden is meer iets voor sterke flandriens. En die hebben wij met name Charlie en Ivo: amai. Ik heb het gevoeld vandaag Eruit gewaaid, en da meerdere keren. Gelukkig is er dan Michel met de volgwagen om me terug bij te brengen. Al was da ook nie altijd evident.Dat het een zware rit ging worden, kon ik raden. Fameus geregend vannacht; ook deze morgen nog bij het ontwaken.Gelukkig verdween de neerslag, toen het tijd was om te vertrekken. Op vele plaatsen moesten we dan ook door serieuze plassen rijden.Dat Alain de binnenstad van Luik kent als z'n broekzak, was weer eens duidelijk.

Meteen de pees erop: Saffraanberg-Batsheer-Lamine-Fooz. Bierset- Hollogne-aux-Pierres-Jemeppe. Vanaf Tilleur kun je je aan wat verwachten. Saint- Nicolas, das bekend. Doch de beklimming naar Saint-Gilles was eerder een primeur. Dalend naar Saint-Laurent en dan de klim naar de Citadel; Saint-Walburge ( zoveel heiligen en dat in de Vurige Stad  ).Voroux- lez-Liers- Lantin- Othée. Om beurt bleven onze kopmannen maar sleuren: bibi uit de waaier. Herstappe-Vechmaal: alle hens aan dek om bij te blijven Horpmaal-Hoepertingen-Brustem: met de wind een beetje bij, lukt da beter ni wor

Be flanelle bién= das zere rijden. Ich heb men peire gezien

Info: 108km; avg.30,6km/h; 840hm