Toen ik in februari de diagnose te horen kreeg en de daaraan verbonden behandelingen die zouden komen en nog moeten komen, had ik nooit gedacht dat ik vandaag toch Landen-Trois Ponts-Landen zou kunnen fietsen. Maar het is me gelukt. Weliswaar moest ik passen bij de "grote jongens" Guy, father &son Gilis en Eddy. Deze laatste zou de 150 tocht rijden; Rohnny keerde al heel snel terug huiswaarts wegens familiale omstandigheid. Gelukkig had ik aan Dirk, nog wat last van jetlag, even voorbij Hamoir een volwaardige compagnon. Soms lukte het ons om even in een groep mee te fietsen, doch meestal slechts met z'n 2tjes. Het parcours blijft nagenoeg ongewijzigd; de organisatie is zoals altijd top.Al was het even wennen aan de paarse pijlen. Even na 7h vertrokken we in Landen voor enkele opwarmerkes doorheen het glooiend Haspengouw. Eenmaal de Maas over is het andere koek. Côte de Hermalle- Fraiture-Ellemelle.Vanaf Hamoir begint het pas echt, weliswaar het mooiste deel van het parcours en meteen ook het zwaarst. De hellingen volgen elkaar nu veel vlugger op in minder dan 20 km. Filot Insegotte-Ferrières-Grand Trixhe en dan die ellendige Ancienne Barrière. Ook al zie je van ver de top, het blijft zwoegen. Voorbij "Plopsa Coo": La Gleize- Xhierfomont-Cheneux. Lorcé- Hôyémont-Mont. Na de laatste bevoorrading in Limont wachtte ons nog 2 beklimmingen: Rotheux en Les Cahottes.  In Hollogne-sur-Geer verzeilden we in een mooi groepje. We besloten mee te fietsen tot in Gingelom. Velm-Halmaal: dan is Dirk thuis. Voor mij restte nog alleen te fietsen naar Alken.

Vorige editie heb ik moeten passen wegens zitvlak kwetsuur; dit jaar uitgereden. Ik probeer er alleszins alles aan te doen om ook volgend jaar weer terug van de partij te zijn. De eerste overwinning was vandaag, de uitdaging is volgend jaar.

Info: 232km; avg.27km/h; 3063hm