Toen ik begin maart de diagnose te horen kreeg, was ik er bijna van overtuigd dat ik vandaag de Waalse Pijl enkel op tv zou kunnen volgen. Ik mag echter van geluk spreken dat ik weinig of geen last gehad heb van de eerst behandeling. Ik kon blijven fietsen, zij het dan wat beperkter, en vandaag kon ik zelfs met de fiets naar de koers in Hoei. Doorzetten , volhouden en nie bij de pakken blijven zitten. Waar is de tijd dat we met een bende van 20  30 man vertrokken naar de koers. Mss heeft de lange rit van gisteren er wat mee te maken, en zit er nog veel melkzuur in de beentjes bij velen. Luc heeft daar schijnbaar geen last van; Ivo had soms wel last van beestjes in de beentjes. Maurice gisteren ook wijselijk gepast, was ook van de partij. In Mielen kwam Charlie ons vervoegen. Te laat in Hoei om de ladies te zien starten, dan maar rechtdoor naar Marchin. Koffietijd in ons vertrouw cafeetje waar de tijd letterlijk is blijven stilstaan. Een beetje met de tijd mee dan toch: een koffiefilter i.p.v de vroegere koffiepot. De bouletten zijn er echter gebleven  Na de doortocht van de vrouwkes , zijn we gaan kijken naar de "mannen" op de top van côte de Solières. Op een paar 100 m van elkaar konden we het peloton 2maal aan ons zien voorbij rijden. In Henimont besloten we huiswaarts te keren en de finale op tv te volgen met een blonde grimbergen voor ons. Aja, in Villers-le-Bouillet kwam Peter ons tegen op weg naar Hoei. Hij was maar al te blij dat ie rechtsomkeer maakte en z'n wagonnetje aan ons aanhechtte. Valverde mag zich nu wel tot master van de muur noemen: voor de 4de keer in z'n carrière: de 3de op rij. Amai.

Info: 126km; avg.26,5km/h; 941hm