Fietsreis in 2013 van Brugge naar Baku (Azerbeidzjan) via Istanbul
13-07-2013
Berichtje
Beste volgers,
We zijn vrij laat aangekomen in ons hotel waardoor het mij niet meer mogelijk is om nog iets te schrijven. Als we morgen vroeg genoeg in Haskovo aankomen, probeer ik de twee ritten weer te geven.
12-07-2013
Rit 14 Drobeta Turnu Severin-Montana
Deze morgen bewolkt toen we vertrokken maar droog en niet te warm. We hadden de wind mee en in het begin van de rit was het vrij vlak zodat we bij momenten 34km/u reden. Na 10km zagen we een doodgereden hondje liggen, maar verbaast zijn we daar niet over aangezien loslopende honden hier heel gewoon is. Zoals je bij ons doodgereden katten ziet liggen, zie je hier honden. Nu ik er over nadenk, veel katten heb ik onderweg nog niet gezien. Het ging dus vrij vlot vooruit en na ongeveer 100km stonden we aan de grens van Bulgarije. Tweemaal controle van de I.K. en alles was in orde. Daarna hebben we de brug van Calafat naar Vidin overgestoken. Vermoedelijk zijn wij de eerste Belgische en Nederlandse fietsers die over deze brug fietsten. Deze brug over de Donau maakt het traject tussen Roemenië en Bulgarije veel korter. Men heeft er jaren over gedaan om deze brug te bouwen en op 19 juni is ze ingehuldigd. Zodra men Bulgarije binnenkomt, geloof je je eigen ogen niet. We zien appartementsgebouwen waar je nog geen voet zou binnenzetten. Vuil en niet onderhouden. We zien enkel maar de buitenkant dus kan ik de binnenkant niet beoordelen. Hier en daar ontbraken rioleringsdeksels in het wegdek waardoor we extra geconcentreerd moesten blijven. Het tweede gedeelte van de rit kondigde zich moeilijker aan want we kwamen weer op golvend terrein en in de verte zien we het Balkan-gebergte opdoemen. De laatste 50km waren nog heel lastig omdat de zon na de middag ongenadig van de partij was. Omstreeks 17u30 in het hotel aangekomen na een rit van ongeveer 200km. De sfeer is opperbest en we doen er alles aan om dit zo te houden.
11-07-2013
Rit 13 Lugoj-Drobeta Turnu Severin
Vandaag 13de rit. Zou dit cijfer ongeluk brengen? Ik ging mijn fiets snel halen, omdat ik nog een ander achterwiel moest monteren, en stelde vast dat mijn voorband lek was. Deze band dus snel vervangen en ik stond toch nog op tijd klaar bij de andere rijders. We vertrokken omstreeks 7u35. Op dat moment was het 24gr en priemden de zonnestralen in de verte door het wolkendek op de westkant van de Karpaten. Het was licht bewolkt en wat frisjes. Na een tiental km wandelde een roedel honden over de weg, nochtans een drukke weg, en trokken zich niks aan van de Baku-rijders die zich langzaam in het zweet reden. Na 35km werd even halt gehouden aan een oud benzinestation dat er nu verlaten bij lag en vermoedelijk betere tijden heeft gekend toen de autosnelweg er nog niet was, en deze weg de enige was om van A naar B te rijden. Het was daar een kleine vuilnisbelt. Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot 28gr om 9u30. De zon scheen ongenadig op de rijders en zou de hele rit aan hun gebronzeerde armen en benen gekluisterd blijven. Veel water drinken is dan de boodschap, al moet het water dan enige verkoelende werking hebben. In het dorpje Carancebes ging het even fout toen bij een plotse stop Raf ten val kwam. Gelukkig zonder veel erg. Zo'n mannen maken ze niet meer. De schram op zijn lichaam kan men vergelijken met een kras op een brok graniet. Bij de eerste stop zagen we een jonge vrouw die met haar kind op de arm naar een waterput ging om het uit een beker te laten drinken. Ik denk niet dat wij ons daar aan zouden moeten wagen. Ik bedoel dus dat drinken uit die waterput. De dorpjes die we passeerden zijn eerder armoedig en vuil. Van sommige huisjes zou je niet vermoeden dat er mensen in wonen. Na 60km klommen we langzaam op de enige helling op ons traject naar Drobeta. Het was eerder vals plat aan 1 à 2% die ons tot een hoogte van 550m moest brengen. We reden zoals de processie van Echternach. Twintig meter stijgen om dan 30m te dalen en daarna terug 40m stijgen. Het duurde wel even eer we aan die 550m hoogte waren. De laatste drie km waren iets steiler en de betere klimmers konden zich even laten gelden. Verschieten ze hun kruit niet te vroeg? De weg naar Baku is nog lang maar toch al wat korter. Na 100km houden we onze middagstop in een klein dorpje naast een apotheek. Pol doet er zijn inkopen (bij deze kan ik bevestigen dat het geen doping was) en anderen gaan binnen een kijkje nemen. In geen honderd jaar te vergelijken met onze apotheken. Het overschot pizza's van gisterenavond werden bovengehaald en opgegeten. De rest werd aan enkele inwoners gegeven die ons bekeken al kwamen we van een andere planeet. Bij vertrek daar vormden zich weer donkere wolken in de verte. "Het zou toch geen waar zijn?" Gelukkig bleef het bij wat flauw gedruppel. Na de enige helling in het parcours daalden we langzaam terug af richting Donau. Op 25km voor het einde zowaar een nieuwe lekke band voor mij. Drie lekke banden en twee gebroken spaken begint wat veel van het goede te worden. Bij het verder afdalen werd Jan terug tweemaal door een wesp gestoken. Als ervaren randonneur zou hij moeten weten dat hij zijn truitje dicht moet doen bij het afdalen. In de verte langs de andere kant van de Donau zagen we Servie blinken in de zon. Om 15u15 kwamen we aan in ons hotel. Het hotel ziet er statig uit maar het is eerder vergane glorie. Jan en ik hadden geen warm water. Ik weet niet hoe het bij de andere rijders was. Persoonlijk vind ik dit geen probleem maar Jan daarentegen...Morgen richting Bulgarije
Een nachtje in Lugoj...
21u in Lugoj. Ik ga eens vroeg onder zeil. Bij het betreden van de kamer zie ik dat mijn kamergenoot in dromenland is. Muisstil laveer ik door de kamer om mij in het éénpersoonsbed neer te vleien. Nog wat muggenmelk op mij gespoten, wat achteraf bekeken niet nodig was aangezien er een vliegenraam in de vensteropening stak. Mijn kamergenoot had ongeveer 3/4 van het bed ingenomen. Ik neem plaats op het deeltje bed dat nog over is, in de hoop dat tijdens de nacht wat ruimte zou vrijkomen. Niets was minder waar. Terwijl de veren van het matras in mijn rug priemden, begon mijn buurman te snurken. Dit is het begin van het einde, dacht ik. Nog geen oog dicht gedaan begon omstreeks één uur een hond te blaffen. Ik heb niets tegen blaffende honden maar als het plots vijf blaffende honden worden dan is het er over. Dit geblaf werd gehuil. Ik dacht, zitten hier dan wolven?
Enfin, ik moet toch even in slaap gevallen zijn toen om vier uur het gsm signaal van mijn kamergenoot afging. Blijkbaar had hij zich van uur vergist.Ik hoorde hem het ding opnieuw instellen en hij sliep verder. Ik was goed ingedommeld toen ik plots om vijf uur een luid kuukelekuu van mijn kamergenoot hoorde. Mijn nachtrust was voorbij en we konden overgaan tot de orde van de dag. Eten, fietsen, slapen.Moest iemand zich hier in herkennen is dit puur toeval.
10-07-2013
Rit 12 Szeged-Lugoj
Eerst mijn verontschuldigingen aan mijn vrouwtje omdat ik haar een bericht heb laten sturen dat we geen wifi hadden. Blijkbaar hadden ze mijn vraag slecht verstaan in het hotel. De verdere gegevens krijg je van Jan, mijn verslaggever als ik te moe ben.
Vandaag was terug een vlakke rit. We vertrokken uit Szeged en overschreden in deze volgorde de rivier Tisza, de grens met Roemenië, de tijdzone en de rivier Timis. Bij de grensovergang wilden de douanebeambten ons internationaal paspoort zien. Bij enkelen zat deze nog in de bagage en we konden de koffer van de volgwagen uitspitten. Ondertussen had Pieter, een motorvriend van Guus die kris kras door Europa trekt, zich bij ons gevoegd. Hij doet zijn eigen ding, maar zal ons s' avonds gezelschap houden. Het landschap is een aaneenschakeling van akkers, en dit voor zover het oog kan reiken, af en toe bezaaid met een klein dorpje waar ooievaars de daken bevolken en de plaatselijke inwoners langs de hoofdweg groenten en fruit verkopen. Bij de laatste stopplaats verorberen we terug een watermeloen. We rijden verder richtig Lugoj waar de onweerswolken zich samenpakken. Vandaag moeten we echter het onderspit delven en komen kletsnat in het hotel aan. In de marge kan ik nog vertellen dat Johan een lekke band had en dat Fausto over een treinspoor gevallen is, evenwel zonder veel erg. Groetjes Jan.
09-07-2013
Rit 11 Boedapest-Szeged
Na een verkwikkende nacht in alweer een goed hotel vertrekken we om 7u30. Fausto staat reeds vroeg vertrekkensklaar, hij wil namelijk zijn nieuwe bike uitproberen die gisterenavond om 10u30 aan de receptie afgeleverd werd. Als een veelkleurige rups rijden we over de kaarsrechte wegen van de Hongaarse Puszta. Vlakker kan een rit niet zijn en bij wijze van spreken vallen de mussen uit de dakgoot van de hitte. Ongeveer 35km voor de aankomst lassen we altijd een kleine stop in om de drinkbussen te vullen. In de verte zien we de dreigende onweerswolken over Szeged samentrekken maar we zijn ze net te snel af dank zij de perfecte navigatie bij het binnenrijden van de stad. Iets voor 16u arriveren we in het hotel en kunnen we eens ruim de tijd nemen om de truitjes en koersbroeken te wassen.
DE DEELNEMERS BEDANKEN JULLIE VOOR DE VELE REACTIES EN STEUNBETUIGINGEN VIA HET GASTENBOEK EN DE BLOG.
08-07-2013
Rit 10 Komarom-Boedapest
Het ontbijt dat we deze morgen voorgeschoteld kregen was al
heel wat anders dan de vorige dagen. We kregen een menukaart waaruit we konden
kiezen. Spiegelei, roerei enz. Je had 4 keuzemogelijkheden. Bijna iedereen nam
hetzelfde op één na. Men begon de borden op te dienen zodra ze klaar waren. Eén
persoon maakte de eieren klaar. Dus als de 5de zijn bord kreeg, had
de eerste al gedaan met eten. Omstreeks 7u30 vertrokken voor een kort ritje
naar Boedapest. De zon was van de partij en de temperatuur liep al snel op tot
38gr.Het parcours was niet super lastig maar het was bijna nooit vlak. Er
staken toch twee lastige klimmetjes in. We hadden ongeveer duizend hoogtemeters
over een ritje van 87km. De rijbanen waren slecht onderweg. Men moest goed
geconcentreerd blijven om niet in één of andere put te verzeilen. Na 11km was
het opnieuw prijs voor Raf. Lekke band (speciale aangekochte banden waar je
bijna nooit lek mee rijdt). Zijn tweede lekke band sinds we vertrokken zijn.
Net voor het binnenrijden van Boedapest nog even gestopt aan een fruit- en
groentekraam om een grote meloen te verorberen. Deze bevatten veel water. We
zijn probleemloos Boedapest binnengereden en hebben het hotel zonder problemen
gevonden. Onze kamers werden toegewezen en om 14u hadden we afspraak voor een
etentje met de heer Peeters, consul voor Belgie in Hongarije. Deze man heeft de
moeite genomen om het één en ander over dit land te vertellen. Sympathieke man.
Daarna ging iedereen zijn eigen gang. Vermoedelijk allemaal wel even naar het
centrum geweest. Boedapest lijkt mij een fietsvriendelijke stad waar de
fietsers ongestoord tussen de voetgangers en het verkeer door laveren. Het
stikt er van de fixies(Jan). Ondertussen heeft Fausto zijn fietsprobleem zelf
opgelost, hij heeft een nieuwe fiets aangekocht. Hopelijk zet deze trend zich
niet door want er zitten reeds twee nieuwe fietsen in het peloton. De drie
relatieve rustdagen zijn voorbij. De volgende acht dagen gaan we terug voor het
grote werk.
07-07-2013
Rit 9 Wenen-Komarom
Deze morgen om 6u30 heeft de groep een stevig ontbijt genoten. Vertrek was voorzien om 7u30 ware het niet dat Fausto kwam melden dat zijn trapas was losgekomen. We konden dit niet zo snel herstellen. Daardoor is hij vandaag nog naar Komarom gefietst met een gedeeltelijk losgekomen trapas. Morgen in Boedapest gaan we op zoek naar onderdelen en een hersteller. We zijn dus een half uurtje later vertrokken dan voorzien. Dank zij de GPS en gidsen waren er geen problemen bij het uitrijden van Wenen terwijl de vliegtuigen, rakelings over onze hoofden en met regelmaat van een klok, de landingsbaan zochten. De zon was meteen van de partij en zou ons de hele dag vergezellen tot ons eindpunt in Komarom. Door de warmte werden de bidons regelmatig bijgevuld. Het was een vrij vlakke rit met lichte rugwind. Het binnenrijden van Hongarije deed mij een beetje denken aan het binnenrijden van Polen in Brugge-Moskou. Kleine huisjes en onverzorgde soms slechte wegen. Al is dat niet overal het geval.We waren dus vlug in ons hotel zodat we iets meer vrije tijd hadden. Het hotel is gelegen aan een recreatiepark met zwembaden en speeltuinen. Enkele rijders hebben zich aan een duik gewaagd. Om 18u was het avondmaal en daarna nog even op het terras. Oh ja, in de marge kan ik nog vermelden dat mijn kamergenoot Jan twee wespensteken heeft gekregen. Morgen dus naar Boedapest.
